معرفی سریال Long Bright River | یک تریلر جنایی دیدنی

آماندا سایفرد آن نوع چهره‌ای نیست که وقتی به یک پلیس سخت‌گیر فیلادلفیایی فکر می‌کنید، به ذهن‌تان بیاید. شاید با دیدن او یاد یک یتیم فرانسوی که دنیایش با انقلاب زیر و رو می‌شود، یا خیلی از آثار رمانتیک خواهیم افتاد. اما قطعاً یک پلیس گشت شهری با چشمانی فولادین که در تعقیب یک پرونده قتل است، قلمرو جدیدی برای او محسوب می‌شود. سریال «Long Bright River» پیکاک، بر اساس رمان پرفروش سال ۲۰۲۰ لیز مور، محدودیت‌های توانایی نمایشی سایفرد و همچنین فرمت سریال‌های جنایی محدود را به چالش می‌کشد و عمدتاً موفق عمل می‌کند؛ اگرچه مدتی طول می‌کشد تا به جایی که باید برسد.

اما باید بدانید که سریال «رودخانه روشن طولانی» یک مجموعه درام تریلر جدید است که در سرویس پیکاک پخش می‌شود و از کتابی به همین نام اثر لیز مور، رمان‌نویس معاصر آمریکایی، اقتباس شده است. این مجموعه هشت قسمتی که هر قسمت آن حدوداً یک ساعت طول می‌کشد، داستان یک افسر پلیس به نام میکی (آماندا سایفرد) را دنبال می‌کند که خود را در موقعیتی ناخوشایند و چالش‌برانگیز می‌بیند.

در حوزه مأموریت او، همانند سریال «Mare of Easttown» با بازی کیت وینسلت، مرگ مرموز سه زن اتفاق می‌افتد که تصمیمات بحث‌برانگیزشان در زندگی و سابقه طولانی سوءمصرف مواد مخدر باعث شده بیشتر افسران پلیس تمایلی به کشف دقیق ماجرا نداشته باشند. اما برای میکی، این زنان دوستان و آشنایان دوران کودکی‌اش هستند که با آن‌ها بزرگ شده است، بنابراین او مصمم است تا برای آن‌ها عدالت را برقرار کند. به طور خلاصه، «Long Bright River» هم هیجان‌انگیز و هم احساس‌برانگیز است و قطعاً برای علاقه‌مندان به ژانر تریلر جنایی ارزش تماشا دارد.

این مجموعه با صحنه‌ای آغاز می‌شود که میکی فیتزپاتریک، شخصیت اصلی داستان، پسر کوچکش، توماس، را به مدرسه می‌رساند و سپس به برنامه روزانه خود، یعنی گشت‌زنی در خیابان‌ها برای حفظ نظم و قانون، می‌پردازد. میکی به‌عنوان یک افسر پلیس، ارتباط نزدیکی با محله کنزینگتون دارد، که اتفاقاً یکی از پرجنایت‌ترین مناطق شهر فیلادلفیا است، زیرا او در همین خیابان‌ها بزرگ شده است.

در این روز خاص، میکی با همکار جدیدش، ادی لافرتی، در محله گشت‌زنی می‌کند، اما ادی چندان تحت تأثیر دلبستگی میکی به این محله و مردمش قرار نمی‌گیرد. برای ادی عجیب است که میکی هر یک از زنان خیابانی محله را که اتفاقاً معتاد و از بزرگ‌ترین بزهکاران هستند، می‌شناسد. او معتقد است که میکی باید پس از ساختن یک زندگی خوب و «پاک» برای خودش، از ریشه‌هایش فاصله می‌گرفت. از طرف دیگر، میکی نیز از اظهارات قضاوت‌آمیز و تا حدی بی‌احساس همکارش خوشش نمی‌آید و به وضوح نشان می‌دهد که به دلیل همین رفتار اوست که نمی‌تواند درباره زندگی‌اش با او صحبت کند.

به زودی، به آن‌ها اطلاع داده می‌شود که جسد یک زن در نزدیکی ریل‌های راه‌آهن پیدا شده است و از آنجا که آن‌ها نزدیک‌ترین مأموران به محل حادثه هستند، اولین کسانی هستند که به آنجا می‌رسند. دیدن جسد، به‌ویژه موهای صورتی رنگ زن، میکی را در جای خود میخکوب می‌کند و برای چند دقیقه کاملاً به لرزه می‌اندازد، گویی که قربانی را شخصاً می‌شناسد. با این حال، وقتی جسد منتقل می‌شود و چهره زن آشکار می‌شود، میکی تقریباً آسوده‌خاطر می‌شود، اگرچه هنوز هم از مرگ او متأثر است.

در حالی که واحد پلیس تحقیقاتی نیم‌بند درباره مرگ این زن که به عنوان یک فاحشه از کنزینگتون شناسایی شده است، آغاز می‌کند، میکی مصمم می‌شود ثابت کند که او نه به دلیل مصرف بیش از حد مواد، بلکه به دلایلی مرموز جان خود را از دست داده است. شک‌های او زمانی تأیید می‌شود که کالبدشکافی نشان می‌دهد زن با تزریق انسولین به قتل رسیده است، و تنها در عرض چند روز، دو جسد دیگر نیز پیدا می‌شود.

در حالی که طرح جنایی معمایی مجموعه، با محوریت بحران مواد مخدر، یکی از نقاط کانونی اصلی «رودخانه روشن طولانی» است، اما این مجموعه به‌طور پیچیده‌ای درباره رابطه دشوار دو خواهر و شرایط بسیار متفاوت زندگی آن‌ها نیز هست. همان‌طور که به زودی آشکار می‌شود، واکنش میکی به دیدن موهای صورتی قربانی به این دلیل بود که خواهرش، کیسی، نیز موهای مشابهی دارد و او ترسیده بود که مبادا کیسی کشته شده باشد.

با وجود اینکه هر دو خواهر چند سالی است با هم در تماس نبوده‌اند، میکی تصمیم می‌گیرد خواهرش را پیدا کند، کیسی که مانند او زندگی ثابتی ندارد و قربانی بی‌پناه اعتیاد و رذایل مرتبط با آن است. با مرگ پیاپی زنان خیابانی، میکی باور دارد که خواهرش نیز در خطر است و این موضوع او را به اقدامات ناامیدانه‌ای وادار می‌کند که در نهایت به کشف حقایقی تکان‌دهنده منجر می‌شود.

با وجود اینکه این مجموعه در اصل یک تریلر جنایی است، اما به خوبی توانسته است داستانی درباره یک خانواده از هم پاشیده و اعضای آن را نیز روایت کند، که به شخصیت‌ها عمق قابل توجهی می‌بخشد. میکی گذشته‌ای دارد که در آن تصمیماتی گرفته است که هنوز از آن‌ها پشیمان است یا حداقل درباره‌شان تردید دارد. تنها کاری که او اکنون می‌تواند انجام دهد این است که به پسر کوچکش درباره اهمیت انتخاب‌ها و تصمیم‌ها و همچنین پیامدهای اعمالش آموزش دهد. اگرچه موضوع خیر و شر بارها در مجموعه تکرار می‌شود، اما این مفاهیم در دنیای واقعی به سادگی ذهن یک کودک نیستند. حتی کسانی که بیشتر نماینده خوبی و درستی هستند، از جمله میکی، سهم خود از اشتباهات را داشته‌اند.

به همین ترتیب، به شخصیت‌های منفی Long Bright River نیز فضایی داده می‌شود تا خود را بیان کنند، و هرچند ما به عنوان بیننده به طور طبیعی آن‌ها را قضاوت می‌کنیم (و البته حق هم داریم)، اما «رودخانه روشن طولانی» شخصیت‌هایش را کاملاً سیاه و سفید ترسیم نمی‌کند.

شهر فیلادلفیا همان‌طور که در این مجموعه به تصویر کشیده شده است، به‌عنوان فضایی زنده و پویا ظاهر می‌شود و نه صرفاً یک پس‌زمینه برای داستان جنایی، و این کاملاً به دلیل شخصیت‌های داستان است. تأثیرات سوءمصرف مواد مخدر، نه تنها بر زندگی شخصی و اجتماعی فرد، بلکه بر اطرافیانش، و حتی اینکه چگونه می‌تواند به‌طور مستقیم و نگران‌کننده‌ای بر فرزندان فرد تأثیر بگذارد، همه در این مجموعه جای خود را دارند، بدون اینکه مجموعه به سمت موعظه‌گویی برود.

بیشتر این موفقیت احتمالاً به لیز مور تعلق دارد، که رمانش برای ساخت این مجموعه اقتباس شده است، هرچند من شخصاً با رمان «Long Bright River» آشنایی ندارم. با این تفاسیر در پایان، طرح مهیج مجموعه به اندازه برخی از سریالهای مدرن امروزی پر از شوک یا پیچ‌و‌تاب نیست، و پایان نسبتاً خوش آن نیز ممکن است باب میل همه نباشد. اما نحوه روایت داستان و به پایان رساندن آن حداقل متقاعدکننده و احساسی است.

بخش زیادی از این موفقیت نیز به بازیگران مجموعه، از جمله آماندا سایفرد در نقش میکی و اشلی کامینگز در نقش کیسی، تعلق دارد. بازی کالوم وینسون جوان نیز شایسته تحسین است، چرا که او نقش توماس حساس و گاهی عجیب را به خوبی ایفا می‌کند. سبک تدوین مجموعه کمی کندتر از آنچه معمولاً در این ژانر دیده می‌شود است، که این می‌تواند برای برخی کسل کننده باشد.

موسیقی مجموعه نیز به اندازه کافی خوب است، از جمله صحنه‌ای در آخرین قسمت که میکی تصمیم می‌گیرد با یک رویارویی سخت مواجه شود و در پس‌زمینه آهنگ موتزارت با شدت نواخته می‌شود، و هرچند این صحنه کمی طولانی به نظر می‌رسد، اما موسیقی واقعاً در آن مؤثر است. در کل، «Long Bright River» ممکن است آنقدر برجسته نباشد که آزمون زمان را پس بدهد، اما به اندازه‌ای تماشایی است که برای مخاطب هدف خود هم سرگرم‌کننده و هم احساس‌برانگیز باشد.