سونامی تقلید از فیلم‌های اکشن جان ویک: خوب یا بد؟

فیلم‌های اکشن همواره یکی از محبوب‌ترین ژانرهای سینمایی در سراسر جهان بوده‌اند. در میان این فیلم‌ها، مجموعه فیلم‌های جان ویک (John Wick) به کارگردانی چاد استاهلسکی و با بازی کیانو ریوز، جایگاه ویژه‌ای در میان علاقه‌مندان به سینمای اکشن پیدا کرده‌است. این فیلم‌ها نه تنها به دلیل صحنه‌های اکشن خیره‌کننده و داستان جذاب، بلکه به خاطر سبک منحصر به فرد و تأثیرگذاری که بر سینمای اکشن گذاشته‌اند، مورد تحسین قرار گرفته‌اند.

اما با افزایش محبوبیت این فیلم‌ها، موجی از تقلید و الگوبرداری از سبک و اِلِمان‌های جان ویک در فیلم‌های اکشن دیگر به وجود آمده‌است. این پدیده که می‌توان آن را «سونامی تقلید از فیلم‌های اکشن جان ویک» نامید، موضوعی است که نیاز به بررسی دقیق دارد. آیا این تقلیدها خوب هستند و به غنای سینمای اکشن کمک می‌کنند، یا بد هستند و باعث تکراری شدن و کاهش کیفیت این ژانر می‌شوند؟

محبوبیت و تأثیر جان ویک

در مقدمه برای پاسخ به چنین سوالی باید محبوبیت و تأثیر جان ویک بر سینمای اکشن را فراموش نکرد. مجموعه فیلم‌های جان ویک از زمان انتشار اولین قسمت در سال ۲۰۱۴، به سرعت به یکی از موفق‌ترین فرنچایزهای اکشن تبدیل شدند. این فیلم‌ها با ترکیبی از صحنه‌های اکشن بی‌وقفه، طراحی حرکات بدنی پیچیده، و داستانی که حول محور یک قاتل حرفه‌ای به نام جان ویک می‌چرخد، توانستند توجه مخاطبان و منتقدان را به خود جلب کنند. یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد این فیلم‌ها، سبک بصری و اکشن‌های واقع‌گرایانه‌ای است که به جای استفاده از جلوه‌های ویژه کامپیوتری، بر اجرای بدنی و تکنیک‌های رزمی تأکید دارند.

خب با وجود چنین محبوبیت بالایی، نباید تعجب کرد که سینمایی اکشن با یک موج از تقلید سینمایی از فیلم‌های جان ویک روبرو شود. از سوی دیگر نباید فراموش کرد که تقلید در سینما، یک پدیده رایج است. با نگاهی به تاریخ سینما می‌توان دید که تقلید در سینما پدیده‌ای جدید نیست. از دهه‌ها پیش، فیلم‌های موفق همواره الهام‌بخش فیلم‌سازان دیگر بوده‌اند. زمانی که یک فیلم به موفقیت تجاری و هنری دست می‌یابد، طبیعی است که دیگران بخواهند از فرمول موفق آن استفاده کنند. این تقلید می‌تواند در قالب الهام‌گیری از سبک، داستان، یا حتی شخصیت‌ها باشد. در مورد فیلم‌های اکشن، این تقلید اغلب در صحنه‌های مبارزه، طراحی حرکات، و حتی طراحی شخصیت‌ها دیده می‌شود.

با این تفاسیر وقتی فیلم‌های جان ویک تأثیر عمیقی بر سینمای اکشن گذاشته‌اند، نباید از تقلید آن‌ها تعجب کرد. این فیلم‌ها با معرفی سبکی جدید از اکشن که بر واقع‌گرایی و اجرای بدنی تأکید دارد، بسیاری از فیلم‌سازان را به سمت استفاده از تکنیک‌های مشابه سوق داده‌اند. صحنه‌های مبارزه در جان ویک که با استفاده از هنرهای رزمی ترکیبی و تیراندازی دقیق طراحی شده‌اند، به الگویی برای بسیاری از فیلم‌های اکشن بعدی تبدیل شده‌اند. علاوه بر این، طراحی شخصیت جان ویک به عنوان یک ضدقهرمان مرموز و کاریزماتیک نیز مورد تقلید قرار گرفته‌است.

سونامی تقلید: نمونه‌ها و پیامدها

با افزایش محبوبیت جان ویک، شاهد موجی از فیلم‌های اکشن بوده‌ایم که به شدت تحت تأثیر این مجموعه قرار گرفته‌اند. فیلم‌هایی مانند Atomic Blonde یا Nobody، و حتی برخی از فیلم‌های هالیوودی و بین‌المللی دیگر، از اِلمان‌های جان ویک الهام گرفته‌اند. این تقلیدها گاهی اوقات به ایجاد فیلم‌هایی منجر شده‌اند که از نظر بصری و اکشن‌ها شبیه به جان ویک هستند، اما فاقد عمق داستانی و شخصیت‌پردازی قوی‌ای هستند که باعث موفقیت جان ویک شد.

پس اکنون با چنین پیش‌زمینه‌ای با یک سوال مهم روبرو می‌شویم: تقلید خوب یا بد؟ اگر از جنبه مثبت به تقلید نگاه کنیم باید گفت: تقلید از صحنه‌های اکشن جان ویک می‌تواند به ارتقای استانداردهای اکشن در فیلم‌های دیگر کمک کند. این فیلم‌ها نشان داده‌اند که اکشن‌های واقع‌گرایانه و فیزیکی می‌توانند بسیار جذاب باشند و این می‌تواند انگیزه‌ای برای فیلم‌سازان دیگر باشد تا کیفیت اکشن‌های خود را بهبود بخشند. همچنین از نگاه برخی تقلید از جان ویک می‌تواند به ایجاد تنوع در سینمای اکشن کمک کند. با الهام‌گیری از سبک این فیلم‌ها، فیلم‌سازان می‌توانند رویکردهای جدیدی را در ساخت فیلم‌های اکشن تجربه کنند و این می‌تواند به غنای این ژانر کمک کند.

اما اگر از جنبه‌های منفی به این تقلید نگاه کنیم باید گفت که: یکی از بزرگ‌ترین خطرات تقلید از جان ویک، تکراری شدن و از دست دادن اصالت است. اگر فیلم‌های زیادی از همان فرمول استفاده کنند، مخاطبان خسته می‌شوند و این می‌تواند به کاهش کیفیت کلی سینمای اکشن منجر شود. همچنین تقلید بیش از حد می‌تواند باعث کاهش خلاقیت در فیلم‌سازی شود. اگر فیلم‌سازان به جای ایجاد ایده‌های جدید، تنها به کپی‌برداری از موفقیت‌های قبلی بسنده کنند، سینمای اکشن ممکن است به رکود کشیده شود.

خب بیایید با یک پرسش موضوع جنبه منفی تقلید از جان ویک را بهتر باز کنیم...

چرا تقلید کورکورانه از فرمول جان ویک برای ژانر اکشن مضر است؟

یکی از بزرگ‌ترین خطرات تقلید کورکورانه از فرمول فیلم‌های جان ویک، تکراری شدن و فقدان نوآوری در ژانر اکشن است. فیلم‌های جان ویک به دلیل صحنه‌های اکشن منحصر به فرد و طراحی حرکات دقیق و پیچیده‌شان شناخته شده‌اند. اما اگر فیلم‌سازان دیگر بدون افزودن عناصر جدید یا خلاقانه، صرفاً از این فرمول تقلید کنند، ژانر اکشن به سرعت به سمت یکنواختی و پیش‌بینی‌پذیری حرکت خواهد کرد. (چیزی که این روز‌ها زیاد دیده می‌شود) این امر می‌تواند باعث کاهش علاقه تماشاگران به ژانر اکشن شود، چرا که آن‌ها به دنبال تجربه‌های تازه و هیجان‌انگیز هستند.

از سوی دیگر باید توجه داشت که فیلم‌های جان ویک با وجود صحنه‌های اکشن خیره‌کننده، داستانی نسبتاً ساده و خطی دارند. شخصیت جان ویک به دلیل بازی کیانو ریوز و سکوت مرموزش جذاب است، اما این فیلم‌ها بیشتر بر روی اکشن و خشونت متمرکز هستند تا توسعه شخصیت یا پیچیدگی‌های داستانی. اگر فیلم‌سازان دیگر از این فرمول تقلید کنند و بیش‌ازحد بر روی صحنه‌های اکشن تأکید کنند، ممکن است اهمیت داستان و شخصیت‌پردازی در ژانر اکشن به حاشیه رانده شود. این امر می‌تواند منجر به تولید فیلم‌هایی شود که فاقد عمق و احساس هستند و تنها به عنوان سرگرمی‌های سطحی تلقی می‌شوند.

این را هم نباید فراموش کرد که فیلم‌های جان ویک با سرعت بالا و صحنه‌های اکشن بی‌وقفه‌شان، انتظارات تماشاگران را از ژانر اکشن افزایش داده‌اند. اگر فیلم‌سازان دیگر بخواهند از این فرمول تقلید کنند، ممکن است انتظارات تماشاگران به سطحی غیرواقعی برسد. این امر می‌تواند باعث شود که فیلم‌هایی که از نظر داستانی یا شخصیت‌پردازی قوی هستند، اما صحنه‌های اکشن کم‌تری دارند، مورد استقبال قرار نگیرند. در نتیجه، فیلم‌سازان ممکن است مجبور شوند به جای تمرکز بر روی عناصر داستانی و شخصیت‌پردازی، بیش‌ازحد بر روی صحنه‌های اکشن تأکید کنند.

هر فیلمی باید هویت منحصر به فرد خود را داشته باشد. فیلم‌های این فرنچایز به دلیل سبک بصری خاص، طراحی حرکات منحصر به فرد، و بازی کیانو ریوز موفق شده‌اند هویت خاص خود را ایجاد کنند. اگر فیلم‌سازان دیگر بخواهند از این فرمول تقلید کنند، ممکن است فیلم‌های آن‌ها فاقد هویت منحصر به فرد باشند و به جای آن، به عنوان نسخه‌های ضعیف‌تر فیلم‌های جان ویک تلقی شوند. این امر می‌تواند باعث شود که فیلم‌های جدید نتوانند جایگاه خود را در بازار رقابتی سینما پیدا کنند.

همچنین تقلید کورکورانه از فرمول یک فیلم می‌تواند تأثیر منفی بر صنعت سینما داشته باشد. اگر استودیوها به جای سرمایه‌گذاری بر روی پروژه‌های جدید و خلاقانه، به تولید فیلم‌هایی شبیه به یک اکشن شاخص روی آورند، ممکن است فرصت‌های برای فیلم‌سازان مستقل یا پروژه‌های تجربی کاهش یابد. این امر می‌تواند باعث شود که صنعت سینما به سمت تولید انبوه فیلم‌های مشابه حرکت کند و فضای کم‌تری برای نوآوری و خلاقیت باقی بماند.

نتیجه‌گیری: تعادل بین الهام‌گیری و تقلید کورکورانه

سونامی تقلید از فیلم‌های اکشن جان ویک می‌تواند هم خوب باشد و هم بد. از یک طرف، این تقلید می‌تواند به ارتقای استانداردهای اکشن و ایجاد تنوع در سینمای اکشن کمک کند. از طرف دیگر، اگر این تقلیدها به درستی انجام نشوند، می‌توانند به تکراری شدن و کاهش خلاقیت در این ژانر منجر شوند. بنابراین، فیلم‌سازان باید تعادل مناسبی بین الهام‌گیری از موفقیت‌های قبلی و ایجاد ایده‌های جدید برقرار کنند. تنها در این صورت است که سینمای اکشن می‌تواند به رشد و پیشرفت خود ادامه دهد و مخاطبان را همچنان مجذوب خود نگه دارد.

در نهایت، تقلید از فیلم‌های موفق مانند جان ویک می‌تواند به عنوان یک ابزار قدرتمند در دست فیلم‌سازان باشد، اما این تقلید باید با دقت و خلاقیت همراه باشد تا بتواند به جای کاهش کیفیت، به غنای سینمای اکشن کمک کند.