تاریخ نود و دومین مراسم اسکار، شب گذشته در حالی دستخوش تغییر شد که انگل (Parasite) ساخته ارزشمند کره‌جنوبی، موفق شد برای نخستین بار جایزه بهترین فیلم را کسب کند.
این تریلر با مضمون اختلاف طبقاتی با فیلم‌هایی مثل روزی روزگاری در هالیوود کوئنتین تارانتینو، جوکر میلیارد دلاری و درام جنایی مارتین اسکورسیزی آیریش من، در رقابتی نفسگیر بود اما ساخته بونگ جون هو در لحظاتی که اعضای دالبی تئیتر از هیجان روی پاهای خود بند نبودند، جایزه اسکار بهترین فیلم را ازآن خود کرد.
این برد تاریخی تیتر اول روزنامهها و اخبار کره‌جنوبی شده است؛ جایی که بیک یانگ هون 50 ساله، کارمند اداره‌ای در سئول و از طرفداران پروپاقرص بونگ می‌گوید: « صنعت سینمای کره امسال صدمین سالگرد خود را جشن گرفت و این برد یک رویداد مهم و افتخار آمیز است.»
همچنین این فیلم درخشان موفق شد اسکار بهترین کارگردانی، بهترین فیلمنامه اقتباسی و بهترین فیلم بین‌المللی ( پیش‌تر با نام بهترین فیلم خارجی زبان) را به افتخارات خود اضافه کند. این انتخاب بیانگر فروکش کردن وابستگی هالیوود به فیلم‌هایی با مضمون سفید پوستان که توسط فیلم‌سازان سفید ساخته می‌شود، است.
انگل برخلاف بخت‌های دیگر این جایزه،اکران نسبتا معمولی را پشت سر گذاشت. به‌طوری‌که از زمان اکران در اکتبر در آمریکا شمالی 35.5 میلیون دلار و در سطح جهانی 165 میلیون دلار فروش داشت.
جایزه انگل زاییده تغییر رویکرد آکادمی اسکار
پیروزی انگل مدیون اعتراضاتی تحت عنوان OscarsSoWhite# است در سال‌های 2015 و 2016 است. ابراز خشم و نا‌امیدی از نامزد نشدن هیچ اقلیتی در این سال‌ها، آکادمی اسکار را مجبور به بازنگری در قوانین و رویکردهایش کرد. به طوری‌که قول داد تا سال 2020 اعضا اقلیت به دو برابر افزایش یابد. هم اکنون اقلیت‌ها تقریبا 16 درصد اعضا این آکادمی را تشکیل می‌دهند.
این تریلر-کمدی در زمان اکران اعصاب بسیاری از مخاطبان را به بازی گرفت. با شروع انگل و دست و پا زدن خانواده کیم برای جا کردن خود در خانه آقای پارکِ ثروتمند، به نظر می‌رسید با یک کمدی تمام عیار سروکار داریم. معادلاتی که با فیلمنامه هوشمندانه بونگ به سرعت برهم خورد.
بازیگران این فیلم از جمله سونگ کانگ هو در نقش پدر خانواده فقیر، حضور درخشانی داشتند اما در کمال تعجب در هیچ رشته‌ای نامزد نشدند و این اتفاق بار دیگر انتقادات بسیاری درباره عدم توجه آکادمی به بازیگران آسیایی را به وجود آورد و خاطره میلیونر زاغه نشین و نامزد نشدن در هیچ رشته بازیگری را زنده کرد.
آکادمی اسکار برای دستیابی به را‌ی‌های متنوع، اعضای خارجی خود را افزایش داد و البته با توجه به سینمای به شدت مردانه و سفید این روزها، تصمیم عاقلانه‌ای به نظر می‌رسد. این آکادمی سال گذشته 842 نفر از سینماگران حرفه‌ای را که از 59 کشور مختلف بودند به عضویت خود درآورد. در حال حاضر حدود 29 درصد از اعضا را رنگین‌پوستان تشکیل می‌دهند.
تجلیل از انگل در حالی اتفاق افتاد که آکادمی اسکار محافظه‌کاری خود نسبت به سال‌های گذشته را کنار گذاشت و جایزه بهترین فیلم را به یک اثر غیر‌انگلیسی زبان اعطا کرد و کارگردان اسپایک لی برنده این بخش را اعلام کرد. بهترین فیلم در سال 2019 به کتاب سبز (Green Book) اثری در باب رفاقت اهدا شد. انتخابی که تحسین ها و انتقادات بسیاری را به همراه داشت.
البته اگر از جایزه جنجالی انگل فاکتور بگیریم،آکادمی اسکار همچنان با باورها و رویکردهای پوسیده و قدیمی‌اش دست و پنجه نرم می‌کند. به طوری‌که امسال هم هیچ زنی در میان نامزد‌های بهترین کارگردانی دیده نمی‌شد. اما این آکادمی با هوشمندی در نامزدی سنتیا ارویو در بخش بهترین بازیگر زن از حواشی که در سال های 2015 و 2016 ایجاد شده بود، جلوگیری کرد.
رای‌دهنگان اسکار با عطای 4 جایزه به انگل، نشان دادند که به کند کردن ظهور نتفلیکس علاقه ویژه‌ای دارند. این غول رسانه امسال در 24 بخش نامزد بود اما تنها موفق به کسب دو جایزه شد و در کمال تعجب آیریش من مارتین اسکورسیزی با وجود نامزدی در 10 رشته، هیچ جایزه‌ای کسب نکرد.
بسیاری از منتقدان تصور می‌کردند جایزه بهترین فیلم به درام جنگی 1917 که موفق به دریافت بهترین درام در گلدن گلوب و کسب جوایزی در انجمن کارگردانان و تهیه کنندگان آمریکا شد، تعلق خواهد گرفت اما انگل معادلات را برهم زد و یادآور شکست لالا لند در برابر مهتاب در اسکار سه سال پیش بود.
اما انگل نه تنها در گیشه بلکه در فصل جوایز شایستگی خود را اثبات کرد. این فیلم موفق به دریافت نخل طلای کن، جایزه گلدن گلوب بهترین فیلم خارجی، جایزه انجمن نویسندگان برای فیلمنامه و جایزه انجمن بازیگران آمریکا (برای اولین بار به گروه بازیگری فیلمی غیر انگلیسی) شد.
بونگ جون هو که پیش از انگل با ساخت اوکاجا و برف شکن اعتبار سینمایی خوبی در سطح جهانی کسب کرده بود، در فصل جوایز از محبوب‌ترین ها بود به طوری که انگل در مهمانی گلدن گلوب، بسیاری از جمله ستاره روزی روزگاری در هالیوود یعنی لئوناردو دیکاپریو و کارگردان و بازیگر داستان ازدواج نوح بامباخ را به خود جذب کرد.
هرچند خود بونگ هم تصور استقبال این‌چنینی را نداشت اما انگل با کسب اسکار بهترین فیلم نشان داد باید تصورات پوچ و نخ‌نمای قدیمی را دور بریزیم و از این پس منتظر ظهور پدیده‌ها از هر کجای کره خاکی باشیم.