مت فیوری خالق په‌په، همان قورباغه مشهوری اینترنتی، پس از سال‌ها کش و قوس تلاش کرده با فیلم مستند Feels Good Man حق و حقوق مخلوق خود را از رقبای بی‌شمارش پس بگیرد. په‌په که سال‌ها است در فضای مجازی توسط هرکس و ناکسی دست به دست می‌شود، دیگر به نژادپرستانه‌ترین دوزیست اینترنتی تبدیل شده؛ حال فیوری با همکاری آرتور جونز قصد دارد بلاهایی که سر سازه و مخلوقش آمده را به نوعی ترمیم کند. در ادامه این مقاله همراه ویجیاتو باشید.
تقریبا چند هزار سال طول کشید تا نماد صلیب شکسته که در ابتدا نشانه صلح و خوش‌شانسی بود، به بدنام‌ترین نماد نفرت و نژادپرستی تبدیل شود. حتی ملی‌گراهای آلمانی نیز مجبور بودند چند دهه‌ای منتظر بمانند تا این نماد توسط حزب نازی مورد استفاده قرار گیرد. در مقابل، تبدیل یک قورباغه بی‌آزار به هیبتی سرشار از پوچی و شرارت حتی ده سال هم به طول نیجامید. در این میان خالق این شخصیت، مت فیوری، مجبور بود بنشیند و نظاره‌گر سقوط مخلوق و سازه دستش باشد.
فیلم مستند Feels Good Man درظاهر روایتگر داستان یک کارتونیست سان فرانسیسکویی است که هیولایی خلق می‌کند و بعد هم خودش مسئولیت اصلاح آن را برعهده می‌گیرد. آرتور جونز کارگردان این فیلم مستند سعی داشته په‌په را دوباره به شکل نمادی از صلح و عشق بازگردانی کند. اما در پس این تپه از خرابه‌ها و زباله‌های اینترنتی که جونز گردهم آورده – و همچنین قطعات صمیمی انیمیشن اصلی که په‌په و دوستانش را در کنار هم نشان می‌دهد – یک مستند بسیار قدرتمند و بزرگ نهفته است که می‌تواند خیلی راحت، مت فیوری را ببلعد!
شخصیت په‌په روند عجیب و غریبی را طی نموده است. چند سال نخست هیچ اتفاق خاصی برایش نیوفتاد اما با گذر زمان و نزدیک شدن به انتخابات سال ۲۰۱۶ (مخصوصا پس از پست معروف توییتری دونالد ترامپ با تم په‌په)، راست‌گراها به سرعت آن را به پرچم اینترنتی خود تبدیل کردند. خیلی زود اوضاع به جایی رسید که هرکس اسمی از په‌په می‌برد یا از تصویر آن استفاده می‌کرد، جزو هواداران حزب راست‌گرا یا همان جمهوری‌خواه ایالات متحده محسوب می‌شد.
آرتور جونز اصلا با دنیای انیمیشن بیگانه نیست و در اثر جدید خود تلاش دارد سوالات مختلفی را مطرح، و پاسخ‌های احتمالی را به مخاطب ارائه دهد. از جمله سوالات کلیدی Feels Good Man دلیل و چرایی دگرگونی په‌په است؛ اینکه چه شد آن قورباغه بی‌خطر و بامزه به چهره‌ای منفور و افسارگسیخته بدل شد. جونز در این میان از ابزارهای مختلفی برای پیشبرد اهداف خود استفاده می‌کند. شخصیت‌ها و افراد متعددی در این فیلم مستند حضور دارند که جنبه‌های آکادمیک، طنز، رمزآلود و اجتماعی کاراکتر په‌په را مورد واکاوی قرار می‌دهند.
جنبه احساسی این اثر نیز به‌شدت قابل توجه است؛ سازندگان Feels Good Man شما را به یک سفر عاطفی عمیق و متنوع می‌برند؛ حالاتی که از حس همدردی، سرگرمی و حیرت به خشم و تنفر و اعصاب‌خردی هم می‌رسد. گرچه بسیاری از این عواطف به دیدگاه و عقیده شما نسبت به مسائل روز یا بعضا نگرش سیاسی‌تان بستگی دارد. به عنوان مثال جنبه‌های مختلفی در این فیلم مستند مشاهده می‌شود که اگر طرفدار دونالد ترامپ نباشید، تنفر و حس انزجارتان نسبت به وی قطعا بیشتر خواهد شد.
گرچه Feels Good Man تنها به شخصیت په‌په قورباغه ختم نشده است؛ جونز دوستی نزدیکی با خالق این کاراکتر یعنی شخص فیوری دارد و همین مسئله تنوع و حس بیشتری به اثر بخشیده. برخی منتقدان می‌گویند این فیلم مستند از جنبه‌های مختلف به داستان فرانکنشتاین شباهت دارد. وقتی مخلوق شما یک زندگی جدید برای خود پیدا می‌کند و کنترلش به‌طور کامل از دستانتان خارج شود، چه می‌کنید؟ وقتی ناگهان به خود بیایید و ببینید آنچه با جان و دل ساخته‌اید به یک شیطان و شرور منفور تبدیل شده، چه حسی به شما دست می‌دهد؟ آیا این شخصیت می‌تواند به کارهای ساده‌لوحانه خود یا به جمع دوستانش برگردد، یا باید به کلی نابود شود؟ آنچه Feels Good Man به ما نشان می‌دهد، مسئولیت‌پذیر فیوری و تلاش برای بازپس‌گیری مخلوق و فرزندش است.
پس از تماشای فیلم مستند آرتور جونز، کمتر کسی می‌تواند فیوری را به‌خاطر آنچه برای په‌په رخ داده، مقصر بداند. هیچکس نمی‌تواند بگوید فیوری آدم بدی است و احیانا می‌توانسته جلوی تمام این اتفاقات را بگیرد. این کارتونیست میانسال حکم پدری دلسوز را دارد که مدت‌ها پیش فرزند ساده‌لوحش را از دست داده است؛ فرزندی که با بدان بنشسته! به هرحال شخصا تلاش‌های او برای احیای په‌په به شکل درست را محترم می‌شمارم اما بعید است آنچنان که باید و شاید، ویروس عفونی راست‌گراها از وجود په‌په زدوده شود.
فیلم مستند Feels Good Man با وجود یک سری نقص‌های کوچک در گوشه و کنار ماجرا، به شکلی عمیق و بادرک آمده و مسائل مربوط به شبکه‌های اجتماعی و جاهایی که اینترنت می‌تواند «حسابی اشتباه بروند» را به مخاطب نشان می‌دهد. در کنار آن ما شاهد توصیف پدیده‌های فرهنگی تاثیرگذاری نیز هستیم که در کل این اثر را به چیزی منحصر به‌فرد – حداقل در نوع خود – تبدیل می‌کند.
بیشتر بخوانید: