هرآنچه باید درباره هماهنگ‌کننده صحنه‌های جنسی بدانید

در یک بعدازظهر سه‌شنبه در ماه نوامبر، «چلسی پیس» از میان درختان جنگلی متراکم در پارکی در اوسینگ نیویورک به سمت دو بازیگر بالباس‌های دوران انقلاب پیش می‌رود. آن‌ها در حال فیلم‌برداری فیلم کوتاهی از کارگردانی جوان به اسم «اتان فیرست» هستند. داستان فیلم درباره سربازانی است که اتفاقی با یکدیگر آشنا شدند و حالا در جنگل همدیگر را ملاقات می‌کنند. «پیس» یک هماهنگ‌کننده صحنه‌های جنسی است؛ یک تسهیل‌کننده حرفه‌ای شبیه‌سازی رابطه عاطفی در فیلم و تئاتر. او و همکارانش که حداقل 45 نفر هستند در حال حاضر در آمریکا، کانادا و بریتانیا کار می‌کنند و شغلشان را «تلاش برای طراحی و برنامه‌ریزی صحیح این صحنه‌ها» تعریف می‌کنند.

روایت یک پشت صحنه سینمایی

«پیس» قبل از شروع فیلم‌برداری و در گوشه‌ای از پارک مشغول بازسازی سکانس با دست‌هایش است. به این صورت که کف یکی از دستانش را بر روی دیگری قرار می‌دهد و با انگشتانش جای بازیگران بازی می‌کند. او معتقد است کاری که انجام می‌دهد جلوگیری از حرکات اضافه و مشکل آفریده شدن در هر حرکت است.

تا چند وقت قبل چیزی به نام هماهنگ‌کننده صحنه‌های جنسی وجود نداشت تا این‌که دو سال پیش و با ظهور جنبش Me Too این حرفه به بخشی از صنعت سرگرمی تبدیل شد تا پاسخگوی آسیب‌پذیری بازیگران باشد. در پاییز سال 2018 شبکه HBO استفاده از هماهنگ‌کننده را در هر مجموعه‌ای که نیاز به برهنگی و صحنه‌های جنسی داشت را اجباری کرد. در تابستان گذشته کارگردانی صحنه‌های جنسی به صحنه تئاتر نیز راه یافت و برای نخستین بار در برادوی کار خود را آغاز کرد ( در تئاتر برای توصیف این حرفه معمولاً به‌جای «هماهنگ‌کننده» از واژه «کارگردان» استفاده می‌شود). نقش آن‌ها جنبه‌هایی مثل مشاوره، طراحی و معرفی تمرین‌هایی مبنی بر رضایت طرفین در صنعت فیلم و سینما را دربرمی‌گیرد.

درحالی‌که کارگردان هنری لنزهای دوربین را بر بازیگران تنظیم می‌کند، آن‌ها کاملاً آماده‌اند تا صحنه‌هایی که پیش‌تر تمرین کرده‌اند را اجرا کنند. «پیس» تمرین با «فیرست» و دو بازیگر فیلم کوتاهش را اوایل هفته از طریق ویدیو کال آغاز کرده بود و حالا همه می‌دانستند دقیقاً باید چه‌کاری انجام دهند، پس یکی از بازیگران کار خودش را با رعایت مواردی که پیس گفته شروع می‌کند و طبق زمان‌بندی از پیش تعیین شده صحنه را ضبط می‌کنند.

صحنه‌های جنسی بداهه و آرام درگذشته در صنعت فیلم و تلویزیون رواج داشت و کارگردان‌ها معتقد بودند بازیگران باید با توافق هم راه‌های متفاوت را امتحان کنند تا بتوانند این صحنه‌ها را در فیلم‌ها به‌خوبی به نمایش بگذارند و وانمود کنند این صحنه‌ها واقعی است. در راستای بداهه بودن این صحنه‌ها «جاد آپاتو» کارگردان در سال 2015 به نیویورک‌تایمز گفت: « پیش از فیلم‌برداری از هر زاویه‌ای که فکر کنید یک رابطه عاطفی می‌تواند اتفاق بیفتد عکس تهیه کردم اما در روز فیلم‌برداری همه آن‌ها را دور انداختم.» «کاترین هان» بازیگر که به‌تازگی در سریال خانم فلچر شبکه HBO در نقش زنی میان سال که به دنبال گسترش افق‌های فانتزی خودش است، با یک هماهنگ‌کننده صحنه‌های جنسی کار می‌کند، درباره فیلم‌برداری سنتی این صحنه‌ها  می‌گوید: « بی‌شک این راحت‌ترین چیز در جهان نیست و شما فقط دوست داشتید هرچه سریع‌تر از این سکانس‌ها بیرون بیایید.»

«پیس» مثل همه هماهنگ‌کننده‌ها یک لباس تیره و کاربردی پوشیده و همین باعث می‌شود در نگاه اول نتوان میان او سایر عوامل فیلم تمایز قائل شد. یکی از بازیگران با کمرویی مقابل بازیگر دیگر قرار می‌گیرد و صورتش را بری او کج می‌کند. «پیس» می‌گوید: « می‌توانی زانوی پای عقبت را پایین‌تر بیاوری. این‌طوری دوربینی که پشتت تنظیم‌شده،برهنگی کمتری نشان می‌دهد». بدن بازیگر با تنظیم پا، کشیده می‌شود و با اینکه هیچ تماسی صورت نگرفته، همه‌چیز طبیعی‌تر به نظر می‌رسد.

دستیار تولید با دیدن غروب آفتاب می‌گوید: « باید صحنه را زودتر تمام کنیم.» پیس به بازیگران یادآوری می‌کند جوری که در کلاس‌های یوگا تنفس کندالینی می‌کنند، نفس بکشند. صدای او آرام است به‌طوری‌که توسط بازیگران شنیده می‌شود. سپس درحالی‌که انگشتانش را می‌چرخاند و تأکید می‌کند که بر اساس حرف‌های گذشته‌شان پیش بروند.

مدیر فیلم‌برداری از هماهنگ‌کننده می‌خواهد زاویه حرکات بازیگران را نود درجه تغییر دهد، « فیرست» مضطرب به نظر می‌رسد اما هماهنگ‌کننده به‌جای تغییر همه حرکات، حرکات سیالی جدیدی را طراحی کرده و به این ترتیب زاویه حرکت نود درجه می‌چرخد. «پیس» و کارگردان هر دو به مانیتور خیره شدند و ازآنجایی‌که سکانس در بستر برگ‌های پاییزی خشک در جریان است کوچک‌ترین حرکت اضافی موجب خش‌خش برگ‌ها و خراب شدن همه‌چیز می‌شود؛ بنابراین تمام عوامل بی‌سروصدا در جای خود ایستادند. پس‌ازاینکه صحنه با خوبی و خوشی فیلم‌برداری می‌شود و «پیس» آن را تائید می‌کند، همه نفس راحتی می‌کشند.

دیگر همه بازیگران می‌توانند بگویند «نه»

عمل کردن به توصیه‌های یک کارشناس کمک می‌کند صحنه‌های جنسی در صنعت سرگرمی جنبه جدیدتری به خود بگیرد. در حال حاضر حتی بازیگران جوان هم می‌توانند باقدرت و اعتمادبه‌نفس درباره خواسته‌هایشان و محدودیت‌هایشان برای این صحنه‌ّا صحبت کنند و این با گذشته بسیار متفاوت است.

«هامبرلی گونزالس» بازیگر 27 ساله که به‌تازگی نقش‌آفرینی در یکی از سریال‌های نتفلیکس به نام Jupiter’s Legacy را به پایان رسانده و برای اولین بار با یک هماهنگ‌کننده صحنه‌های جنسی کارکرده، ماجرای عجیب و درعین‌حال رایجی را برایم تعریف می‌کند. درصحنه‌ای از یک فیلم اوقرار بوده بازیگر روبروی خود را ببوسد و سایه دو بازیگر مشخص شود. «گونزالس» می‌گوید تنها چیزی که به‌عنوان راهنمایی گفته شد این بود که «فقط انجامش دهید!» فیلم‌برداری این صحنه چند ساعت طول کشید و دو بازیگر برای طبیعی شدن صحنه تمام تلاششان را کردند و در تمام این مدت کارگردان تنها با فریاد بازیگران را از بیرون چادر هدایت می‌کرد. «گونزالس» می‌گوید بعدها در یوتیوب فیلم کوتاهی به نام Hair دیدم که در آن بازیگران با استفاده از حرکات دست سایه‌هایی خلق می‌کردند تا تقلید حرکت بوسه باشد! درحالی‌که آن دو بازیگر در تمام طول مدت فیلمبرداری از این موضوع ناآگاه بودند و به خواسته‌های کارگردان تن داده بودند.

ترس از عواقب احتمالی، قدرت اعتراض و واکنش را از «گونزالس» در این صحنه و سایر صحنه‌های عاطفی گرفت. حالا که به گذشته نگاه می‌کند با خود می‌گوید شاید اگر می‌خواست صحنه را طور دیگری فیلم‌برداری کنند شغلش را از دست می‌داد. او می‌گوید تمام مدت ترس از دست دادن کارش به خاطر بیان احساست واقعیش را با خود حمل می‌کرده. چالش‌های محیط‌های هنری برای کسی که می‌خواهد عضوی از آن باشد بدیهی است. او نمی‌داند می‌تواند چه نامی را بر احساس آن روزش بگذارد اما شاید واژه ترحم برانگیز بهترین توصیف باشد. «گونزالس» می‌گوید آن روز بازیگر مقابلش هم دقیقاً همین حس را داشت.

خانم «هان» که بیش‌تر با کارگردان‌های زن کار می‌کند، درباره ذات غیرماهرانه فیلم‌برداری صحنه‌های جنسی می‌گوید: : «من هیچ‌وقت تصور نمی‌کردم در حال انجام کاری باشم درحالی‌که نیازی به آن نیست و می‌تواند به شکل دیگری انجام شود». او کم‌کم به مشکلات ناشی از عدم وجود یک واسطه میان بازیگر و کارگردان پی می‌برد. واسطه‌ای که او را بخشی از ارتباط معنوی در حرفه فیلم‌سازی می‌داند. در حال حاضر و با ظهور این حرفه بسیاری از بازیگران می‌گویند صحنه‌های جنسی شبیه‌سازی‌شده،  آن‌طور که در واقعیت به نظر می‌رسند ، نیستند و بازیگران اغلب احساس نمی‌کنند که در حال بازی آن‌ها هستند.

هماهنگ‌کننده صحنه‌های جنسی «سیوبان ریچاردسون» اما نظر متفاوتی دارد به باور او نفوذ حرفه هماهنگ‌کننده جنسی در راستای همین هدف است و در این صحنه‌ها نزدیکی میان بازیگران هرگز آنچه به نظر می‌آید نباید باشد. «ریچاردسون» فکر می‌کند این خشونت بیش از حدی علیه بازیگران است که نباید وجود داشته باشد.

تاریخ سیاه عدم حضور هماهنگ‌کننده‌ها

صحنه‌های جنسی همیشه کنترل نشده و نامطمئن نیستند و گاهی کارگردان‌ها برای شبیه‌سازی این صحنه به‌صورت امن رنج بسیاری را متحمل می‌شوند اما در صورت عدم تدوین پروتکل‌های صحیح گاهی می‌توانند مورد سوءاستفاده قدرت قرار بگیرند. به گزارش هالیوود ریپورتر «روث ویلسون» سریال The Affair را به دلیل نحوه کنترل صحنه جنسی یکی از قسمت‌ها ترک کرد. قضیه ازاین‌قرار است که «روث» بارها به تعداد دفعات برهنگی اعتراض کرد و از سوی عوامل نادیده گرفته شد؛ بنابراین شبکه برای فیلم‌برداری فصل آخر که امسال انجام می‌شود از یک هماهنگ‌کننده صحنه جنسی استفاده می‌کند. مشابه این ماجرا در مورد فیلم آبی گرم‌ترین رنگ است (Blue Is the Warmest Color) به کارگردانی «عبدالطیف کشیش» و با بازی «ادل اگزارکوپولوس» و «لئا سیدو» اتفاق افتاد. بعدها بازیگران اعتراف کردند که به دلیل نحوه کارگردانی «کشیش» مجبور بودند روزها برای شبیه‌سازی یک صحنه جنسی وقت بگذارند. آن‌ها این تجربه را هولناک خواندند.

هفت سال پس از ساخت فیلم آخرین تانگو در پاریس به کارگردانی «برناردو برتولوچی» در سال 1972، «ماریا اشنایدر» بازیگر جوان و کم‌تر شناخته‌شده این فیلم گفت در طول فیلم‌برداری یکی از سکانس‌ها احساس تجاوز داشت. ظاهرا «برتولوچی» در پشت‌صحنه فیلم اعتراف می‌کند که با «مارلون براندو» برای ایجاد یک سکانس جنسی ناگهانی دست‌به‌یکی می‌کند. بعدها «برتولوچی» در مصاحبه‌ای که در سال 2013 داشت دلیل این رفتار را ایجاد «خشم واقعی» در بازیگر زن برای بهتر شدن سکانس عنوان کرد.

هماهنگ‌کننده صحنه‌های جنسی «کلر واردن» درباره این موارد می‌گوید: «این حوادث شایع است و تقریباً هیچ بازیگری نیست که آن‌ها را تجربه نکرده باشد یا شاهد اشتباه در حین فیلم‌برداری چنین صحنه‌هایی نباشد. اجتناب از این امر دشوار به نظر می‌رسد نه‌تنها به دلیل رفتارهای ناهنجار بلکه به دلیل عدم وجود رویکرد مناسب در مورد مرزهای جسمی که در حین فیلم‌برداری سکانس‌ها به وجود می‌آید».

در ژانویه 2018 زمانی که گروه فیلم‌برداری آماده ساخت فصل دوم The Deuce بودند، «امیلی مید» که نقش یک کارگر جنسی به نام لوری را در این سریال ایفا می‌کرد، از HBO درخواست کرد برای تسهیل صحنه‌های جنسی از یک متخصص استفاده کنند. افشاگری‌های سایر بازیگران زن درباره آزار و اذیت در حین فیلم‌برداری این صحنه‌ها باعث شد او به این فکر بیفتد که بیش‌ازپیش به محافظت نیاز دارد. او درباره شبیه‌سازی این صحنه‌ها می‌گوید: « من نمی‌خواستم برای انجام کارم مجبور به سکوت یا رسوایی شوم.»

HBO پس ‌از این درخواست، «آلیشیا رودیس» موسس Intimacy Directors International را استخدام می‌کند. پس‌ازاین اتفاق و نتایج قابل‌قبول آن شبکه‌های دیگری مثل Netflix، Showtime، FX و TNT شروع به استخدام تعدادی هماهنگ‌کننده صحنه‌های جنسی کردند.

رابطه «مید» با «رودیس» تجربه او به‌عنوان یک بازیگر را کاملاً دستخوش تغییر کرد. به‌طوری‌که در حال مذاکره با SAG-AFTRA برای تنظیم اولین دستورالعمل درباره صحنه‌های جنسی به کمک اتحادیه هستند. او می‌گوید پیش از کار کردن با یک هماهنگ‌کننده صحنه‌های جنسی، تنها کاری که از عهده آن برمی‌آمد، نه گفتن بود. او می‌گوید رابطه پیچیده‌ای میان ارتباطات شما و پاسخ مثبت تان در برابر صحنه‌های جنسی و به دست آوردن قدرت وجود داشت. « بحث کردن با یک حرفه‌ای درباره نگرانی‌ها نوعی آگاهی و هدفمندی را به وجود آورد که مشابه آن را قبلاً ندیده بودم.»

روایت هماهنگ‌کننده‌ها در صحنه تئاتر

یک بازیگر باید توانایی نادیده گرفتن نیازهای جسمی خود در حین اجرا را داشته باشد، مواردی مثل گرسنگی، سرما، ترس یا آدرنالین بالا و بدیهی است که هر چه این توانایی در یک بازیگر پررنگ‌تر باشد نشان‌دهنده مهارت بالای او است. درواقع یکی از پیچیدگی‌های اجرا مشخص کردن مرز زندگی روزمره و هنری است. بااین‌حال موجودیت فیزیکی یک بازیگر این پرسش بنیادی را برای او ایجاد می‌کند که باید برای بهتر شدن کارش چه کند؟ مید می‌گوید: «وقتی کار خود را با یک هماهنگ‌کننده صحنه‌های جنسی آغاز کردم به لایه‌های پنهانی از اجرای صحنه‌های جنسی پی بردم.»

هان عدم وجود واسطه‌ای برای ایجاد ارتباط بین بازیگر و کارگردان را بخشی از کمبودهای فرهنگ حرفه‌ای فیلم‌سازی دانست. او می‌گوید که حضور یک هماهنگ‌کننده صحنه‌های جنسی در کنار بازیگران ضروری است. پیش‌تر هنگام فیلم‌برداری صحنه‌های جنسی با بازیگر روبروی خود به توافق می‌رسید و تقلب می‌کرد تا صحنه جعلی از آب در بیاید اما در حال حاضر حضور یک هماهنگ‌کننده جنسی در کنار بازیگر به او کمک می‌کند تا پیش از فیلم‌برداری همه‌چیز برنامه‌ریزی شود پس این صحنه‌ها نسبت به قبل با سرعت بیش‌تری ضبط می‌شود.

در ماه سپتامبر و چند هفته پیش از آغاز رسمی نمایش Slave Play به کارگردانی «جرمی او هریس»، برادوی پیش‌نمایش این تئاتر را آغاز کرد. خانم  «کلیر واردن» به‌عنوان هماهنگ‌کننده صحنه‌های جنسی (یا همان‌طور که در تئاتر رایج است، کارگردان صحنه‌های جنسی) همکاری خود را با این نمایش در استودیویی در مرکز شهر آغاز کرد. «اتو بلنکسون وود» ایفاگر نقش مردی به نام «گری» است. در یکی از صحنه‌های جنجالی نمایش «گری» درحالی‌که دستانش را به کمرش زده بر روی یک ارابه ایستاده است.

هدایت صحنه در نمایش‌های بلندپروازانه ای شبیه به Slave Play بسیار دشوار است. « کلیر واردن» کارگردان صحنه‌های جنسی این نمایش جنجالی می‌گوید وقتی برای اولین بار نمایشنامه را خواند و به یکی از صحنه‌های ناجور تئاتر رسید، متعجب شد و تنها به این فکر می‌کرد که این کارها را چطور باید انجام داد؟

این نمایش دومین تئاتری است که از حضور  کارگردان صحنه‌های جنسی بهره می‌برد، اولین نمایش به نام Frankie and Johnny in the Clair de Lune تابستان گذشته روی صحنه رفت که « کلیر واردن» کارگردانی صحنه‌های متبدل آن را نیز بر عهده داشت. نمایش Slave Play به موضوع تابوهای جنسی میان زوج‌هایی از نژادهای مختلف می‌پردازد و مخاطب با گذشت دقایقی می‌فهمد صحنه جنجالی و معروف این تئاتر به آزمایش‌های عجیب‌وغریب روی زوجی در زمان حال اشاره دارد. در نیمه دوم نمایش جنبه نژادی و جنسی مطرح‌شده در نیمه اول هم موشکافی می‌شود.

درصحنه‌ای از این نمایش کاراکتر «گری» و «داستین» در ارابه حبس شدند و میان آن‌ها مجادله‌ای لفظی درمی‌گیرد. «کاستی مویر» که ایفاگر نقش «داستین» است فکر می‌کند برای طبیعی شدن صحنه می‌تواند یک‌قدم به سمت «گری» نزدیک شود اما «وود» معتقد است بهتر است این کار را نکند. تصمیم درباره چگونگی ایفای این صحنه نقش تعیین‌کننده‌ای در ادامه نمایش دارد و پس از پایان آن دوباره یک برخورد اروتیک میان شخصیت‌های اصلی ایجاد می‌شود. « کاستی مویر» معتقد است هر نوع چرخش یا حرکات ظریف و کنترل نشده بر تمام نمایش تأثیر می‌گذارد.

خانم «سوزان سانتنگ» در سال 1967 مقاله‌ای به نام «تصورهرزه‌نگاری» درباره سیر ترمیم ادبیات هرزه‌نویسی منتشر کرد. او در بخشی از این مقاله اشاره می‌کند این نوع ادبیات نه‌تنها مستهجن نیست بلکه نوعی احساس انسانی درباره محدودیت‌های شخصیت و بدن را در خواننده زنده می‌کند. مثلاً در صحنه معروف و جنجالی این نمایش که «داستین» در حال بوسیدن چکمه‌های «گری» است، نشان می‌دهد که او عاشق «گری» است و می‌خواهد با او لحظات لذت بخشی را تجربه کند.

ایفای نقش در صحنه‌های اینچنینی در فیلم به‌مراتب ساده‌تر از تئاتر است زیرا در تئاتر باید در مقابل جمعیت بیش‌تری اجرا شود بااین‌حال « کاستی مویر» می‌گوید بازی روی صحنه به او قدرت بیش‌تری می‌دهد. همچنین معتقد است: «در تئاتر بازیگر تحت کنترل لحظه است و اگرچه تکرارپذیری لحظات بسیار مهم است اما نگران این نیست که در تکرار دوباره چگونه به نظر می‌رسد. وقتی در دینامیک بازیگران روی صحنه خللی ایجاد شود آن زمان است که واکنش مخاطب می‌تواند نسبت به ارتباط میان آن‌ها کاملاً تهدیدآمیز باشد.»

«وود» می‌گوید: « من به‌عنوان یک بازیگر نیاز به تکرار و تمرین زیاد دارم تا مثلاً بدانم حرکات دست‌هایم باید چگونه باشد، در غیر این صورت اگر حرکتی را در لحظه انجام دهم از احساساتم می‌آید نه از تکنیک.»

«رابرت او هارا» مدیر تولید این نمایش به جهت مهارت کنترل جسورانه صحنه‌های تحریک‌آمیز شناخته می‌شود. هرچند این اولین باری است که با یک کارگردان صحنه‌های جنسی همکاری می‌کند اما در کارهای قبلی پیش از هر کاری جلسات بحث و گفتگویی پیرامون بدن و احترامی که باید نسبت به آن قائل شد، با بازیگران و عوامل برگزار می‌کرد. در این جلسات نگرانی‌های بازیگران و عوامل مطرح می‌شد و در صورت لزوم تغییرات لازم بر طرح داستانی اعمال می‌شد.اما حالا که به گذشته نگاه می‌کند در کنار تمام مزایای این جلسات، نقص‌هایی را نیز در کارش مشاهده می‌کند که ازجمله آن‌ها می‌توان به عدم تسلط همه‌جانبه او به مفاهیمی مثل طراحی لباس، نورپردازی و... درصحنه‌های خاص اشاره کرد. او درنهایت این تجربه همکاری با یک هماهنگ‌کننده جنسی را دوست دارد و معتقد است با این سیستم بازیگران می‌توانند بعضی از مشکلاتی که پیش‌تر مطرح نمی‌کردند را با کارگردان صحنه‌های جنسی در میان بگذارند.

از طراح صحنه‌های اکشن و جنگی تا طراح صحنه‌های عاطفی

در سال 2017 « واردن» پس از خواندن مطلبی درباره «تونیا سینا»، طراح صحنه‌های جنگی، تصمیم گرفت به شغل هماهنگ‌کننده صحنه‌های جنسی روی آورد. خانم «سینا» چهارده سال گذشته را صرف تدوین پروتکل‌هایی تحت عنوان «صمیمیت در صحنه» می‌کند. او پس از فارغ‌التحصیلی اهداف خود را دنبال کرد و به کار خود به‌عنوان مشاور تئاتر و مدرس دانشگاه ادامه می‌دهد. درنهایت در سال 2015 به کمک «سیوبهان ریچاردسون» و«آلیشیا رودیس» که در حال حاضر به‌عنوان هماهنگ‌کننده صحنه‌های جنسی HBO فعالیت می‌کند، موسسه Intimacy Directors International را تأسیس می‌کند.

«سینا» می‌گوید یک دهه از عمرش را صرف تدوین رویکردی مبتنی بر رضایت برای اجرای صحنه‌های جنسی کرده است، صحنه‌هایی که می‌داند اجرای آن در تئاتر مشکلات زیادی را به همراه داشته. پنج اصل صمیمیت توسط او و همکارانش تدوین‌شده و در حال حاضر برای دسترسی عموم روی وب‌سایت موسسه قرارگرفته. این دستورالعمل بر اساس گفتگوهای «سینا» و همکارانش با افرادی که در صنعت سینما و تئاتر آسیب دیدند، تدوین شد. از سال 2017 تاکنون جلسات هفتگی به‌منظور بهبود کار هماهنگ‌کننده‌های صمیمیت برگزار می‌شود. اما معتقد است این رشته فردی است و زیبایی‌شناسی و زاویه نگاه هماهنگ‌کننده‌ها، تفاوت بسیاری با هم دارد.

اگر بخواهیم این حرفه را دقیق‌تر توضیح دهیم، باید بگوییم که هماهنگ‌کننده صمیمیت کسی است که می‌تواند یک صحنه جنسی شبیه‌سازی‌شده را در صورت لزوم متوقف کند و حق وتو کامل در قبال حرکات اشتباه را نیز در اختیار دارد. در واقع آنها می‌توانند کاملا صحنه را عوض کنند و کارگردان حق اعتراض ندارد. همچنین هماهنگ‌کننده‌ها پیش از فیلم‌برداری عوامل را از صحنه بیرون می‌کنند تا مطمئن شوند بازیگران کاملاً راحت هستند و مشکلی ندارند. «رودیس» می‌گوید پیش از ظهور این حرفه طراحان لباس و چهره‌پردازی به‌نوعی وظیفه آن‌ها را به دوش می‌کشیدند و قاعدتاً در حال حاضر بسیاری از آن‌ها از اینکه این مسئولیت اضافی از دوششان برداشته‌شده، خوشحال‌اند.

جنبه‌های فنی طراحی صحنه‌های عاطفی، شباهت بسیاری به طراحی صحنه‌های جنگی دارد و شامل تجزیه تحلیل حرکات و  نگاه مهندسی به اشتیاق میان دو پیکر است. آن‌ها می‌توانند صحنه‌های جنسی را طوری طراحی کنند که در عین واقعی بودن آسیب‌زننده نباشد. مثلاً در طول فیلم‌برداری برای جلوگیری از عریان شدن از لباس‌زیرهای نایلونی و نازکی به نام Shibue استفاده می‌کنند تا جلوی برهنگی را بگیرند.

ورکشاپ های بسیاری برای هماهنگ‌کننده صحنه‌های جنسی برگزار می‌شود که در آن‌ها مهارت‌های ویژه‌ای از جمله تجسم واقع‌بینانه از لمس محبت‌آمیز، به هنرجویان آموزش داده می‌شود. این حرفه در حال حاضر بیش‌تر تحت سلطه زنان سفیدپوست است و «میشل مکوی» از معدود هماهنگ‌کنندگان مرد است. او می‌گوید یکی از اصلی‌ترین درس‌هایی که هر هماهنگ‌کننده صحنه‌های جنسی می‌آموزد، چگونگی انتقال احساسات از طریق لمس دستان است.

ویژگی‌های هر سکانس با سکانس دیگر متفاوت است و به همین دلیل نمی‌توان یک‌راه حل را برای تمام مشکلات تجویز کرد. شاید در این حرفه کم‌تر تکنیکی باشد که بتوان در یک ساعت و تنها از طریق گفتگو به هنرجویان آموخت بلکه آن‌ها باید قابلیت حل مسئله در شرایط مختلف را به‌خوبی یاد بگیرند.

اصطلاحات تخصصی

جالب است بدانید برای برقراری ارتباط و آموزش به بازیگران اصطلاحات ساده‌ای ابداع شدند که می‌توانند در کم‌ترین زمان منظور را به‌صورت کامل برسانند. مثلاً واژه «circles» برای توصیف حالت لگن یا واژه «visible power shift» برای تغییر حالت بازیگران استفاده می‌شود. استفاده از این واژگان به‌جای اصطلاحات جنسی رایج، بدن بازیگران را برای ارائه واکنش‌های معقول‌تر آماده می‌کند.

صحنه‌های زایدی که باید حذف شوند

در بسیاری از فیلم‌ها صحنه‌های جنسی زائدی وجود دارد که هیچ کمکی به پیشبرد داستان نمی‌کند. «Katja Blichfeld» کارگردان کمدی اپیزودیک HBO به نام High Maintenance خاطره جالبی را در این زمینه تعریف می‌کند. او و نویسنده سریال تصمیم می‌گیرند صحنه جنسی را به فصل جدید اضافه کنند که به نظرشان بانمک بوده تا اینکه شبکه تصمیم می‌گیرد خانم « رودیس» را به‌عنوان هماهنگ‌کننده صحنه‌های جنسی استخدام کند. در جلساتی که پیش از فیلم‌برداری میان او، کارگردان و نویسنده تشکیل می‌شود، «رودیس» سؤال مهمی را مطرح می‌کند، اینکه چگونه این عمل جنسی به روایت سریال عمق می‌دهد یا چه چیز خاصی را درباره شخصیت‌ها آشکار می‌کند؟ ازآنجایی‌که هیچ پاسخ منطقی برای این سؤالات وجود نداشت، تیم تولید به این نتیجه می‌رسد که صحنه کاملاً زائد است و کارکرد خاصی ندارد؛ بنابراین بازیگران اصلاً مجبور به امتحان آن نمی‌شوند. «Katja Blichfeld» معتقد است حضور هماهنگ‌کننده صحنه‌های جنسی در مرحله نگارش فیلم‌نامه می‌تواند بسیار مؤثر و ضروری باشد.

یک مثال ساده

در پایان برای آشنایی بیش‌تر با کار هماهنگ‌کننده‌های جنسی به خاطره‌ای از «میشل مکوی» می‌پردازیم. در سپتامبر گذشته او به مدرسه تئاتر منهتن به‌عنوان هماهنگ‌کننده نمایشی با اقتباس از Fuente Oveja معرفی می‌شود و کار خود را با دو بازیگر بیست‌ساله آغاز می‌کند. نمایشنامه در قرن 17 می‌گذرد و  درباره قیام روستاییان اسپانیایی علیه یکی از فرمانده ارتشی است. وظیفه هماهنگ‌کننده تسهیل صحنه بوسه در این نمایش است. بازیگران جوان با پروتکل‌های رایج آشنایی ندارند و پیش‌تر به آن‌ها گفته‌شده بود که  باید این صحنه را به‌صورت واقعی اجرا کنند تا اینکه « میشل مکوی» وارد میدان می‌شود.

متد جالب هماهنگ‌کننده به این صورت بود که از یکی از بازیگران می‌خواست هر دو دست را در ارتفاع میان دنده‌های بازیگر مقابل قرار دهد و از دیگر می‌خواست دست راستش را پشت گردن بازیگر مقابل بگذارد، چیزی شبیه به فیگورهای رقص بچه‌های دبیرستانی. این حالت با انتخاب زاویه درست دوربین دقیقا درست مانند بوسه است ولی در عمل بوسه‌ای در کار نیست. این تجربه عجیب‌وغریب برای بازیگران خوش‌آیند بود و احساس راحتی بیش‌تری داشتند.