چه انتظاراتی از نسخه ریمیک رزیدنت اویل 4 داریم؟

اتفاقی که هم از آن می‌ترسیم و هم برایش هیجان‌زده‌ایم ظاهرا دارد می‌افتد. گزارش‌های غیررسمی می‌گویند رزیدنت اویل 4 در حال ریمیک شدن است و پروژه از سال ۲۰۱۸ کلید خورده. یک‌سال پیش از اینکه ریمیک فوق‌العاده رزیدنت اویل 2 به دست‌مان برسد و دو سال پیش از اینکه پای کپکام بلغزد و با ریمیک رزیدنت اویل 3 مسیری را در پیش بگیرد که مشخص بود صدای طرفداران را در می‌آورد. منظورم را بد برداشت نکنید، رزیدنت اویل 3 ریمیک برای تازه‌واردان محشر است اما نواقصش که کم نیستند احتمالا بیشتر به چشم طرفداران قدیمی بیایند.

و حالا خبر از ریمیک رزیدنت اویل 4 می‌رسد و مطمئن نیستیم باید چه حسی داشته باشیم. البته که فرض را روی موثق بودن گزارش‌ها گذاشته‌ایم. احتمالات بی‌شمارند. در بهترین حالت کپکام یک بازی محشر را برداشته و با انبوهی جادو جمبل گرافیکی و بهبود مکانیک‌ها، حتی از قبل هم بهترش می‌کند یا در حالتی که اصلا ایده‌آل نیست، در دام ایجاد تغییرات بنیادین افتاده و کمر به نابودی میراث یکی از به‌یادماندنی‌ترین و مورد احترام‌ترین بازی‌های تمام دوران می‌بندد.

تصور اینکه چه بار سنگینی روی دوش تیم سازنده ریمیک رزیدنت اویل 4 افتاده اصلا سخت نیست. با میانگین نمره ۹۶ در متاکریتیک، داریم درباره کلاسیکی صحبت می‌کنیم که در جمع ۲۵ بازی برتر تمام دوران است؛ درست در کنار هف-لایف 1 و 2، نخستین بایوشاک، مس افکت 2، آنچارتد 2، سه نسخه مختلف از جی‌تی‌ای و اسکایریم.

این بازی در زمان خودش بزرگ بود، هنوز هم بزرگ است (به من اعتماد کنید، همین چند روز پیش بود که با شنیدن اخبار رزیدنت اویل 8 لازم دیدم رزیدنت اویل 4 را دوباره بازی کنم و حالا که در میانه‌های داستان هستم باورم نمی‌شود گذر زمان چقدر تاثیر اندکی روی بازی و کیفیتش گذاشته، البته که نسخه Ultimate HD با بهبود گرافیکی قابل توجه را بازی می‌کنم).

چطور می‌توان یک بازی محشر را برداشت و بهترش کرد؟ خب، برای پاسخ این سوال اول باید مروری کلی روی ریمیک رزیدنت اویل 2 و 3 داشته باشیم و بعد درباره تغییراتی می‌گویم که واقعا می‌توانند یک بازی محشر را بهتر از قبل کنند.

رزیدنت اویل 2

ریمیک دومین نسخه از رزیدنت اویل 2 بدون هیچ تردید یک موفقیت آنی بود. از همان روزهای نخست مشخص بود که با یکی از کاندیداهای جدی «بهترین بازی سال» روبه‌رو هستیم و کپکام به راحتی دل طرفداران را ربود. گواه این مسئله، میانگین نمره ۹۱ روی کنسول پلی استیشن 4 است و نرخ رضایت ۹۷ درصدی میان ۴۰ هزار کاربری که آن را در پلتفرم استیم نقد کرده‌اند.

دلیلی هم نداشت که نتیجه‌ای غیر از این حاصل شود. گیم‌پلی بازی با همان تغییر زاویه دوربین تغییراتی اساسی به خود دیده بود اما پایبندی به مکانیک‌ها، اتمسفر، لوکیشن‌ها، پازل‌ها و لحظاتی که به شکلی نمادین در ذهن طرفداران باقی مانده بودند، باعث می‌شد ریمیک یک بازی ۲۰ ساله هم احساسی کاملا شاداب داشته باشد و هم دقیقا همان چیزی باشد که در خاطرمان مانده بود.

کپکام در این بین دست به ایجاد تغییراتی کوچک اما موثر زد تا بستر را برای مسیر جدید فرنچایزش مهیا کند. این‌طور بود که در کنار تمام کات‌سین‌ها و المان‌های نسخه اورجینال، لحظاتی تازه و قابلیت‌هایی دسترس‌پذیرتر نیز دیده شد که بدون برهم زدن ساختار بازی، رزیدنت اویل 2 ریمیک را به پکیجی تبدیل کردند که امید به آینده این فرنچایز -در شکل سنتی‌اش و نه رویکردی که با رزیدنت اویل 7 در پیش گرفته شد- را در دلمان زنده کرد.

رزیدنت اویل 3

وقتی رزیدنت اویل 3 ریمیک معرفی شد، سر از پا نمی‌شناختیم. قرار بود همان چیزی که با رزیدنت اویل 2 تجربه کرده بودیم را این‌بار به شکلی متفاوت در شهر راکون و البته با حضور نمسیس که به مراتب وحشی‌تر از مستر ایکس است تجربه کنیم. تا چند هفته مانده به عرضه بازی، هایپ سر به فلک کشیده بود اما بعد از انتشار نسخه دموی بازی به نظر می‌رسید یک‌جای کار می‌لنگد. اثبات شد همینطور بوده. نمرات بازی بد نبود، اما اکثریت مردم و منتقدان به این توافق نظر رسیدند که بازی نتوانسته به استانداردهای ریمیک قبلی پایبند بماند.

بررسی بازی Resident Evil 3 - برباد رفته

البته که وقتی نسخه اورجینال رزیدنت اویل 3 در سال ۱۹۹۹ عرضه شد هم همین حس میان طرفداران وجود داشت، بنابراین وقوع این اتفاق احتمالا آنقدرها هم دور از ذهن نبود. رزیدنت اویل 3 به عنوان یک ریمیک خواسته‌های اساسی را برطرف می‌کند: گرافیک بازی یکی از چشم‌نوازترین نمونه‌های چند سال اخیر است و المان‌های تازه‌ای هم به بازی اضافه شده که گیم‌پلی را دسترسی‌پذیر می‌کنند.

اما تغییراتی بنیادین هم در بازی وجود دارد که افراد معدودی از آن‌ها استقبال کرده‌اند و سایرین نتوانسته‌اند چندان با آن‌ها کنار بیایند. برخی از لحظات کلیدی بازی تغییر کرده‌اند (مثلا سرنوشت برد که اسپویلش نمی‌کنم)، برخی پازل‌ها حذف شده‌اند و حتی خبری از لحظاتی که باید در مدتی کوتاه دست به انتخاب می‌زنید هم نیست. بازی در مجموع مثل ورژنی قصابی شده از نسخه اورجینال به نظر می‌رسد که تمام حذفیات و تغییرات آن با هدف تمرکز بیشتر بر بار اکشن بوده است.

و اما رزیدنت اویل 4

رزیدنت اویل 4 نخستین عنوان از این سری بود که به سراغ دوربین روی شانه رفت و اصلا ریمیک‌هایی که امروز از نسخه دوم و سوم می‌بینیم تقریبا همه‌چیزشان را مدیون شاهکار شینجی میکامی هستند. به این ترتیب، بعد از دو تغییر رادیکالی در دو نسخه اخیر، حالا نوبت به عنوانی رسیده که کمترین نیاز را به تغییرات بنیادین دارد، چون خودش سرمنشا تمام آن تغییرات بوده.

کاری که کپکام باید با رزیدنت اویل 4 انجام دهد در ذات بسیار متفاوت از بازی‌های قبلی خواهد بود اما خوشبختانه درس‌هایی در این مسیر آموخته شده که نیاز به آزمون و خطا با عنوانی که نباید با آن آزمون و خطا شود را از بین می‌برد.

رزیدنت اویل 4 در جایی میان نسخه دوم و سوم قرار دارد. هم باس‌فایت‌ها و سکانس‌هایی دارد که شما را به خالی کردن چندین و چند خشاب اسلحه ترغیب می‌کنند و هم در راهروهای بی‌انتها رهایتان می‌کند تا به ترس‌هایتان غلبه کنید. بنابراین بعید نخواهد بود که شمه‌هایی از هر دو ریمیک را در آن ببینیم: اتمسفر خفه‌کننده رزیدنت اویل 2 در کنار اکشن اندک انعطاف‌پذیرتر رزیدنت اویل 3.

می‌توان بحث کرد که بیشترین تمرکز تیم کپکام باید روی ابعاد گرافیکی رزیدنت اویل 4 ریمیک باشد. پس‌زمینه داستانی بازی به خلق لوکیشن‌هایی بسیار منحصربه‌فرد و متعدد منجر شده که حتی تصورشان با گرافیک کنونی بازی‌ها دیوانه‌کننده است. در نظر داشته باشید که بنابر گزارش‌ها بازی زمانی عرضه خواهد شد که حداقل یک سال از عرضه کنسول‌های نسل نهمی ایکس باکس سری ایکس و پلی استیشن 5 گذشته. بنابراین می‌توانیم منتظر گرافیکی اعجاب‌انگیز باشیم که گیمر را بیشتر در فضای سنگین بازی غرق می‌کند.

رویکردی که با رزیدنت اویل 2 ریمیک در پیش گرفته شد به نظر بهترین کار ممکن برای این ریمیک جدید به نظر می‌رسد: نباید هیچ حذفیاتی در محتویات بازی باشد و هرچه محتویات بیشتری به آنچه قبلا تجربه کرده‌ایم اضافه شود، بهتر است.

داستان بازی می‌تواند اندکی دستکاری شود تا هم بهتر در خط مشی روایی جدید کپکام بنشیند و هم برخی خلاهای نسخه اورجینال را برطرف کند. یکی از انتقاداتی که به رزیدنت اویل 3 ریمیک وارد شد، اینست که هیچ اطلاعات تازه‌ای درباره نمسیس ارائه نمی‌کند. بنابراین رزیدنت اویل 4 باید داستانی اندک واضح‌تر داشته و برای مثال بیشتر درباره انگل پلاگا صحبت کند. شاید بد نباشد که اندکی از کلیشه‌های فیلم‌های پاپ کورنی هالیوودی هم کاسته شود تا بازی به شکلی یکپارچه حسی خفقان‌آور و جدی داشته باشد.

از لحاظ گیم‌پلی اما دست سازندگان بازتر خواهد بود. گذر زمان باعث شده تحمل برخی از مکانیک‌های بازی دشوار شده باشد. اولین و مهم‌ترین مشکل، دوربین بازیست که وقتی امروز تجربه‌اش می‌کنید شدیدا خشک و غیرانعطاف‌پذیر به نظر می‌رسد. این بازی‌ایست که بخش اعظمی از سکانس‌هایش در لوکیشن‌های بسته و تنگ دنبال می‌شود و قدرت مانور بیشتر، چیزی خواهد بود که تجربه‌اش را به مراتب لذت‌بخش‌تر می‌کند.

تعاملات با اشلی هم عنصری است که می‌تواند بیشترین نفع را از ریمیک ببرد. هوش مصنوعی محدود دوران پلی استیشن 2 باعث شده اشلی بیشتر از آن چیزی که باید سربار گیمر باشد. حرکات احمقانه کم نیستند و محدود بودن فرمان‌ها به ایستادن و راه رفتن به‌هیچ‌وجه با استاندارد هوش مصنوعی کاراکترهای همراه در بازی‌های مدرن همسو تلقی نمی‌شود. نیازی به تغییر شخصیت‌پردازی نیست و از این دخترک کوچک انتظار مشارکت در نبردها را نداریم. تصمیم‌گیر‌ی‌های منطقی‌تر در مواجهه با دشمنان و شاید هر از گاهی پیدا کردن مقداری مهمات برای لئون (مشابه الیزابت در بایوشاک اینفینیت) تمام چیزیست که می‌خواهیم.

هرآنچه باید درباره رزیدنت اویل 8 بدانید

و بالاخره نوبت به محتویات اضافه می‌رسد. در حال حاضر می‌دانیم که نسخه نهایی رزیدنت اویل 4 دقیقا آن چیزی نبود که شینجی میکامی در ذهن داشت. مثلا بازی قرار بود دشمن دهشتناکی به نام Hook-Man و شمه‌هایی از عناصر ماورالطبیعی داشته باشد. چه اسمش را ادای احترام به میکامی بگذاریم و چه افزودن محتوایی برای طولانی‌تر کردن گیم‌پلی، بازگردانی این المان‌ها می‌تواند بسیار خوشایند باشد.

در نهایت باید گفت که رزیدنت اویل 4 ریمیک احتمالا اولین رزیدنت اویلی نباشد که طی سال‌های آتی به دست‌مان می‌رسد. گزارش‌ها دائما به نسخه‌ای متفاوت به نام Resident Evil 8: Village اشاره داشته‌اند که ظاهرا با پیروی از سبک گیم‌پلی رزیدنت اویل 7 ساخته می‌شود. اما در هر صورت با سابقه‌ای که کپکام در ریمیک‌سازی از خود به جای گذاشته، این صبر چند ساله قطعا ارزش‌اش را خواهد داشت.