«چرا در برابر تجربه بازیهای مستقل مقاومت می‌کنی؟» این سوالی است که تقریبا هر روز از مازیار، یکی از دوستان نزدیکم البته همانطور که انتظار می‌رود، با ادبیاتی کاملا متفاوت می‌پرسم. بازیهای ویدیویی حکم سرگرمی شماره یک را برای این دوست صمیمی‌ام دارند، درست مثل خیلی از ماها. من هم با او هم عقیده هستم، نسل هشتم کنسول‌ها آن رمق و انرژی نسل‌های گذشته را نداشت و بعید است تا تعطیلات میلادی بعدی و عرضه کنسول‌های جدید اتفاق بزرگ خاصی بیافتد. در این نسل کمتر شاهد تکرار سال‌هایی استثنایی چون ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ بودیم و بخشی از بهترین بازیهای عرضه شده در چند سال اخیر نیز خود نسخه‌ای ریمستر یا بازسازی شده از عناوین نسل‌های پیش بودند.
تعجبی هم ندارد. شواهد نشان می‌دهد که با بالاتر رفتن سطح انتظارات کاربران و پیشرفت تکنولوژی، ساخت بازیهای ویدیویی سال به سال دشوارتر می‌شود و به خصوص با تاثیراتی که کرونا روی جهان گذاشته، احتمالش می‌رود فاصله زمانی میان عرضه بازی‌ها در آینده بیشتر هم بشود. اما راستش من آنقدر که باید به اندازه دوستم عصبانی نیستم و شکایت زیادی ندارم. دنیای بازیهای مستقل همچون گذشته رنگارنگ و دوست‌داشتنی و حتی شاید پربارتر از گذشته است. درک می‌کنم، بسیاری از محبوب‌ترین بازیهای مستقل در نگاه اول آنطور که باید در جذب مخاطب موفق نیستند. مگر می‌شود پس از تجربه یک بازی AAA با گرافیک خیره کننده، با نگاه کردن به تصاویر و تریلرهای Stardew Valley از گرافیک پیش پا افتاده و پیکسلی مانندش ناامید نشویم؟ اما در پس این جلوه‌های بصری به ظاهر از تاریخ گذشته، المان‌هایی جادویی نهفته است که مشابهش را هیچ وقت نمی‌توانید در بهترین ساخته‌های یوبیسافت، الکترونیک آرتز و هر کمپانی بزرگ دیگری پیدا کنید.
ریسک‌پذیری و تنوع
سیستم تجاری استودیوهای بازی‌سازی مستقل کاملا متفاوت با ابرکمپانی‌هایی است که می‌شناسید. این استودیوها معمولا حمایت مالی خاصی ندارند و احتیاجی نیست تا برای رسیدن به سودآوری، به رقم‌هایی بزرگ فکر کنند. نتیجه این رویکرد، بالا رفتن ریسک‌پذیری و تبدیل شدن هر ایده ممکن یا ناممکنی به یک بازی ویدیویی است. باور نمی‌کنید؟ کافی است به بخش بازیهای مستقل فروشگاه استیم یا اپیک سر بزنید تا کاملا متوجه منظورم شوید. در واقع بازیهای مستقل و ساخته‌های بزرگ و چند صد میلیون دلاری هیچ وقت قرار نیست جای یکدیگر را بگیرند و هیچکس از راکستار انتظار ندارد به تمامی مدل‌های اقتصادی و ایده‌هایی که از آن‌ها حسابی جواب گرفته است، پشت کند.
اما این عناوین به لطف ریسک‌پذیری بالای سازندگان و تنوع غیر قابل تصور خود، می‌توانند خلا بین عرضه بازیهای بزرگ‌تر را به بهترین شکل ممکن پر کنند. برای پی بردن به این تنوع هم لازم نیست به سیاهچاله بازیهای مستقل استیم سری بزنید، کافی است حتی نگاهی به معروف‌ترین و شناخته شده‌ترین آن‌ها بکنید. Untitled Goose Game شما را در نقش یک غاز مردم آزار قرار می‌دهد، در Disco Elysium بخش قابل توجهی از وقت خود را به گفتگو با حس‌ها و تمایلات خود می‌گذرانید، Neo Cab اجازه می‌دهد در یک دنیای سایبرپانکی راننده اوبر باشید و این‌ها تنها سه تا از عناوین شناخته شده سال ۲۰۱۹ بودند.
رابطه بهتر بین بازی‌ساز و گیمر
کمپانی‌های بزرگ چنان سطح وسیعی از مخاطب دارند و اهداف مالی‌شان بزرگ است که هیچ وقت مجبور نیستند برای جذب مخاطب ارتباط عمیقی با گیمرها برقرار کنند. اما در دنیای ایندی همه‌چیز برعکس است، بازی‌سازان مستقل به هر نوع حمایتی از سمت شما نیاز دارند. سرمایه بسیاری از آن‌ها کمتر از آن چیزی است که بتوانند تا پایان ساخت یک بازی و سپس عرضه آن منتظر بمانند و در نتیجه تصمیم می‌گیرند ساخته خود را به صورت نسخه‌های آلفا، بتا و دسترسی زودهنگام منتشر کنند. در چنین وضعیتی نه تنها می‌توانید انتظار قیمتی بسیار کمتر را داشته باشید، بلکه بهتر است بدانید آن‌ها به تمامی بازخوردهای شما گوش فرا می‌دهند و احتمال دارد یکی از پیشنهادهای شما در آپدیت بعدی به یکی از ویژگی‌های ثابت بازی تبدیل شود.
در واقع انگار که شما هم در ساخت بازی مورد علاقه‌تان نقش دارید. اعضای کلیدی و اصلی استودیو در انجمن‌ها، سرور دیسکورد و شبکه‌های اجتماعی حضور فعال دارند و کمتر بازخوردی را بی پاسخ می‌گذارند. منظورم را اشتباه نگیرید، باز هم هیچکس از فیل اسپنسر انتظار ندارد جواب تمامی منشن‌های زیر توییت‌هایش را بدهد اما به هر حال نمی‌توان منکر شد که پاسخ گرفتن بازخوردها، سوال‌ها و انتقادهایتان چه لذت غیر قابل وصفی دارد.
دسترسی راحت‌تر و قیمت کمتر
این عامل برای گیمرهایی چون ما اهمیت بسزایی دارد. در شرایطی که ارتقا کامپیوتر و حتی خرید بازیهای ۶۰ دلاری روز به روز بیشتر حکم یک آرزو را پیدا می‌کند، بازیهای مستقل می‌توانند شما را در ازای هزینه‌ای به مراتب کمتر سرگرم کنند. همان جلوه‌های بصری و گرافیک غیر واقعی که از آن شکوه می‌کنید، عاملی است که باعث می‌شود نیاز نباشد برای تجربه ۹۰ درصد بازیهای مستقل سیستمی چند ده میلیونی خریداری کنیم. قیمت خود بازی‌ها همیشه کمتر از ۶۰ دلار است و البته معدن اصلی این بازی‌ها یعنی فروشگاه استیم هم این امکان را به شما می‌دهد تا با تغییر ریجن به کشورهایی چون آرژانتین، باز هم هزینه‌های خرید بازی را کاهش دهید.
کپی رایت قانون مهمی است و رعایت آن به ادامه فعالیت حوزه مورد علاقه‌مان کمک می‌کند اما غیر ممکن است که در این شرایط از کسی انتظار داشته باشیم تا برای خرید یک بازی بیش از ۱ میلیون تومان هزینه کند. اگر بخواهیم صادق باشیم، در مورد بازیهای کمپانی‌های بزرگ، حمایت ما و خرید نسخه‌های ارجینال اهمیت چندانی ندارد. اما اگر یک دسته بازی‌ساز باشند که حتی حمایت یک نفر از ما به آن‌ها کمک کند، بازی‌سازان مستقل هستند که در عوض انتظار چندانی هم از شما ندارند. منظورم این نیست که دانلود بازیهای مستقل گناه کبیره است، کاملا برعکس. اگر قرار باشد برای خرید بازی هزینه‌ای کنیم، حداقل عناوین مستقل به نظرم بیشتر لیاقتش را دارند.
قانعم کردی، اما از کجا شروع کنم؟
شاید قانع کردن شخصی به تجربه بازیهای مستقل و امتحان کردن آن‌ها سخت به نظر برسد اما در واقعیت مرحله سخت‌تر، توصیه بازی‌هایی است که باید از آن‌ها ماجراجویی جدیدش را آغاز کند. برای جذب هر شخصی به یک حوزه جدید کافی است تا یک پیشنهاد اشتباه به آن‌ها بکنی تا احتمالا دیگر آن فرد علاقه‌اش را برای همیشه به آن حوزه از دست بدهد. ما در این یک سال تلاشمان را کردیم تا به بهانه‌های مختلف برخی از بهترین بازیهای مستقل را به شما معرفی کنیم که به نظرم خود آن‌ها نقطه‌ای ایده‌آل برای شروع است. اما مهم‌ترین نکته این است که سلیقه و علایق خود را بشناسید.
اگر به هر شکلی علاقه‌ای به بازیهای پلتفرمر و دو بعدی ندارید، تضمینی نیست که یک پلتفرمر ایندی شاهکار نظرتان را تغییر دهد. بازیهای مستقل مساوی با بازیهای دو بعدی و پلتفرمر نیست. یک عنوان مستقل می‌تواند به اندازه Squad عظیم و پر از جزییات باشد و تجربه یک شوتر واقع‌گرایانه را به شما هدیه دهد. عنوانی دیگر چون The Stanley Parable ترجیح می‌دهد اصلا خود حوزه بازیهای ویدیویی و مفهوم انتخاب در آن‌ها و زندگی را زیر سوال ببرد و بازی دیگری چون Stardew Valley هم یک عنوان بی‌نهایت اعتیادآور است که نشان می‌دهد نگهداری از یک مزرعه و تعامل با اهالی یک روستا چقدر می‌تواند سرگرم کننده باشد. در هر صورت برای شروع بیشتر بازی کنید زیر را از دست ندهید و هر چه زودتر مازیار درونتان را بکشید.
بیشتر بازی کنید:
سلام اقا بهادری دمت،ن گرم واقعا
چند وقت پیش که یه ویدیو در مورد کمیک دادید نشستم امروز دیدم شروع کردم همین امروز فقط ۱۵۰ ص خوندم خیلی خوبه قشنگ دارم فیلم میبینم تو ذهنم
البته ای کاش یه ماه دیرتر میدیدم امتحان دارم اینم معتاد کنندست?
دست خوش دست خوش
حرف دلمو زدی. من استاردو ولی ۴۵ ساعت پلی تایم دارم تا الان، سلست رو یه شب تا صوب تموم کردم، شبا قبل خواب Talos principle میزنم.
Katana zero داستانش دیوونم کرد اینقدر خوبه، گریس هم یه ضرب تموم کردم.
جالب اینه که این بازیا منو ببشتر جذب می کنن تا بازی های AAA امروزی، چون اکثرشون شبیه هم شدن ولی اینجور بازیا واقعا تجربه های جدیدی به بازیکن ارائه میدن.
قانع شدم
میتونیم ی تجربه ی جذاب و خاص داشته باشیم
خیلی ممنونم
چون زبانم قوی نیست
فقط میتونم بگم قانعم کردی ، ممنون که به فکر این بازیسازا هستی
بنظرم واقعا نیاز بود درباره بازیهای مستقل حرف بزنیم.ممنون.