چرا بن افلک نباید هیچ‌‌گاه به نقش بتمن یا دنیای دی سی بازگردد؟

این روزها تنها کسی که در رابطه با «بتمن» در مرکز توجهات قرار دارد، رابرت پتینسون است؛ کسی که به زعم برخی توانایی به دوش کشیدن این بار سنگین را دارد و به عقیده برخی هم یک شسکت تمام عیار رقم خواهد زد. با این حال بد نیست یک نگاهی به عقب‌تر و ستاره پیشین نقش بتمن، یعنی بن افلک داشته باشیم. در ادامه این مقاله باهم صحبت‌های آقای ریورا، نویسنده سایت Fansided، را درباره دلایل عدم بازگشت افلک به نقش بتمن می‌خوانیم. با ویجیاتو همراه باشید.

تا به امروز بازیگران بی‌شماری شنل مشکی بتمن را روی دوش انداخته‌اند اما مشخصا همه آن‌ها مورد استقبال مخاطبان قرار نگرفته‌اند. برخی بتمن‌ها به راحتی فراموش‌ شده‌اند و برخی هم بهتر است دیگر هیچ‌گاه به بروس وین و قهرمان محبوبش نزدیک نشوند. و احتمالا یکی از افراد مهم عصر حاضر که در این لیست قرار می‌گیرد، بن افلک باشد؛ کسی که طی سال‌های اخیر بعد از اتمام سه‌گانه Dark Knight‌ از کریستوفر نولان و حضور فوق‌العاده کریستین بیل در نقش بتمن، به خفاش دنیای دی سی تبدیل شد.

با این حال نمی‌شود نمایش‌های خوب افلک را نادیده گرفت؛ وی در فیلم‌های Justice League‌ و Batman v. Superman حضور قابل‌قبول و مثبتی داشت اما همچنان این پروژه‌ها نتوانست به دنیا نشان دهد بن افلک همان کسی است که برای ایفای نقش بتمن زاده شده. همه می‌دانیم که هر بازیگری نمی‌تواند به راحتی وارد دنیای ابرقهرمانان شود. گرچه اینجا بحث صرفا بحث کیفیت مطرح نیست و تناسب برای نقش از هر چیز دیگری مهم‌تر است.

بن افلک واقعا یکی از بازیگران قابل در دنیای هالیوود محسوب می‌شود و بارها و بارها توانایی‌های مختلف خود را به رخ همگان کشیده اما اکثر منتقدان و طرفداران دیگر نمی‌خواهند وی را در لباس مرد خفاشی ببینند. و قسمت تلخ ماجرا اینجاست که از میان دلایل مختلف برای شکست افلک در نقش بتمن، همه چیز هم تقصیر خود این بازیگر نبوده.

یکی از مشکلات اساسی که منتقدان ریزبین را همیشه و همیشه مورد آزار و اذیت قرار می‌داد و بعضا آن‌ها را عصبانی می‌کرد، ظاهر بن افلک در نقش بتمن بود. اگر بادقت به تصاویر مختلف افلک و مخصوصا موی مصنوعی او نگاه کنید، متوجه تغییر جایگاه آن در سرتاسر فیلم‌ها می‌شوید. این موضوع بیشتر به‌خاطر تصویربرداری‌های مکرر و بعضا با فاصله رخ داده است. تازه باید این تغییرات و اشتباهات در شکل دادن ظاهر را کنار تغییرات ناگهانی در انگیزه‌های بروس وین بگذاریم.

بتمنِ بن افلک ابتدا کارش را به عنوان مردی زخم‌خورده و شکسته شروع کرد که حاضر بود برای جلوگیری از جرم و جنایت هرکاری انجام دهد (حتی استفاده از اسلحه گرم). تنفر او روی سوپرمن هم که عملا در یک دنیای دیگری بود؛ بتمن به‌خاطر تصاویری که در یک اصطلاحا فلش‌پوینت دیده بود، سوپرمن را دشمن بشریت قلمداد می‌کرد.

حال در فیلم Justice League مرد خفاشی ما در چشم‌ بهم‌زدنی به یک هم‌تیمی آسان‌گیر تبدیل می‌شود. این کار برای شکل‌ دادن فیلم‌نامه خیلی آسان به‌نظر می‌رسد اما مخاطبانی که از ابتدا همه چیز را زیر نظر داشتند حسابی از این رویکردهای عجیب شوکه شدند.

در کنار این عوامل یک نکته مهم‌تر هم وجود دارد؛ بن افلک برای بازی در نقش بتمن بیش از حد بزرگ بود. او پیش از ایفای نقش بروس وین در فیلم‌های انقلابی و فوق‌العاده‌ای نظیر Good Will Hunting، The Town و Argo بازی کرده بود و در مرحله تازه‌ای از «ستاره بودن» در هالیوود قرار داشت. و خب بازیگرانی که از حد خاصی فراتر می‌روند، نباید نقش بتمن را بازی کنند. بله، اگر لئوناردو دی‌کاپریو و تام هنکس هم به بتمن تبدیل شوند اتفاق جالبی رقم می‌خورد اما در نهایت آنچه باید و شاید شکل نمی‌گیرد.

می‌توان گفت اکثر ابرقهرمانان عصر حاضر با حضور در نقش یک ابرقهرمان به چهره‌ای بین‌المللی و بزرگ تبدیل شده‌اند. رابرت داونی جونیور پیش از ایفای نقش آیرن من بازیگر بزرگی بود اما واقعا کارهای عجیب و غریب و خارق‌العاده‌ای که توجه همگان را جلب کند انجام نداده بود؛ حداقل نه آنقدر بزرگ که جا گرفتن در نقش مرد آهنی را برای خودش و مخاطبان دشوار کند.

بقیه ستاره‌های DECU از جمله جیسون موموآ، گل گدوت، هنری کویل و زکری لی‌وای پیش از ورود به دنیای ابرقهرمانان بازیگران به‌نام و شایسته‌ای بودند اما هیچ‌کدام بزرگ و شهرت بن افلک با دو جایزه اسکار را نداشتند.

کریستین بیل که نقش بتمن را در سه‌گانه Dark Knight ایفا نمود قبل از آن در فیلم‌هایی چون Reign of Fire، American Psycho، Equilibrium و Shaft خوش درخشیده بود. اما همچنان نکته این است که احتمالا سه‌گانه کریستوفر نولان موفق‌ترین و به ‌یاد ماندنی‌ترین نقش وی در دنیای هالیوود بود.

هم‌اکنون جدیدترین بتمن سینما کسی نیست جز رابرت پتینسون و علی‌رغم شهرت فوق‌العاده‌اش در سال‌هایی که Twilight در اوج بود، چند سالی می‌شود که عملا از مرکز توجهات خارج شده. تازه باید در نظر بگیریم که شهرت وی به‌خاطر فیلم‌های Twilight‌ ربط چندانی به کیفیت کاری نداشت و اکثر مخاطبان و منتقدان می‌دانند که این سری از نظر هنری و حرفه‌ای آنچنان قابل احترام نیست.

به همین دلایل، رابرت پتینسون نیز یک گزینه مناسب به‌نظر می‌رسد که قابلیت استفاده از نقش بتمن و رسیدن به اوج را دارد. این روزها هم مشخصا مباحث مالی حرف اول را می‌زند و دیگر کمتر کسی مثل کریستوفر نولان می‌آید تا یک شاهکار هنری ارائه دهد؛ در نتیجه، اگر پتینسون در دل مخاطبان جای گیرد، به احتمال قوی تا چند سال شاهد حضور وی در نقش بتمن خواهیم بود.

سازندگان بتمن و هرکسی که در رابطه با انتخاب بازیگر در آن تصمیم می‌گیرد، باید با این حقیقت مواجه شود که بن افلک گزینه مناسبی نبوده و نخواهد بود. بی‌دلیل نیست که وال کیلمر و جرج کلونی تنها یک بار لباس بتمن را به‌ تن کرده و دیگر سمت آن نرفتند. یکی از کلید‌های مهم در حرفه بازیگر انتخاب زمان مناسب برای ورود به یک عرصه و خروج از آن است.

حتی اگر ما بخواهیم نمایش‌های بن افلک در نقش بتمن را «خوب» بدانیم، باز هم این حقیقت عوض نمی‌شود که او دیگر نباید به نقش مذکور بازگردد. مایکل کیتون به دو فیلم بسنده کرد و کریستین بیل هم کارش با مرد خفاشی را در یک سه‌گانه خلاصه کرد. اعداد و ارقام افلک نیز فاصله چندانی با این دو ندارد و از سوی دیگر، نمایش‌های وی به اندازه فیلم‌های نولان و تیم برتون موفق نبوده است.

گرچه، نسخه زک اسنایدر از فیلم Justice League همچنان به عنوان آخرین فرصت برای رستگاری افلک در نقش بتمن باقی مانده و می‌دانیم که افراد بسیاری در سرتاسر دنیا منتظر تماشای این فیلم هستند. با این حال کسی نباید فرض کند موفقیت فیلم زک اسنایدر می‌تواند بازگراننده افلک به نقش بتمن باشد. همان‌طور که گفته شد این آخرین فرصت وی برای داشتن یک وداع شایسته با شوالیه تاریکی است.

بیشتر بخوانید:

• نقد فیلم Da 5 Bloods – ماهی گل آلود در گوداب
• فیلم‌بین؛ امشب چه فیلمی ببینیم؟ هفته اول تیر ۹۹
• بهترین فیلم‌های اقتباسی از کتاب‌ها کدام است؟ [قسمت اول]