بررسی بازی Disco Elysium – این دنیای پر رمز و راز

تفاوت Disco Elysium با تمام آثار مشابه این است که نحوه شکل دادن شخصیت را به خود کاربر می‌سپارد. سیستم دیالوگ‌های بی‌نظیر بازی با حجم باورنکردنی آزادی عملی که در انتخابشان به شما داده می‌شود باعث شده تا برای پیدا کردن اطلاعات، بتوانید خودتان را فردی باهوش و زیرک یا آدمی صاف و ساده نشان دهید‌. برخورد دیگران نیز با شما در گرو عملکرد شما در تعامل با آن‌هاست. طبیعیست که یک فراموشی ناگهانی برای بسیاری از مردم شهر باورپذیر نیست و از این رو، ممکن است با انتخاب سیاستی اشتباه در انتخاب دیالوگ‌‌ها خود را آدمی کم‌عقل و غیرقابل اعتماد معرفی کنید.

دوربین بازی ایزومتریک است و عملا با یک اثر Point and Click یا اشاره و کلیک با المان‌هایی طلایی از سبک نقش‌آفرینی مواجهیم. تلفیق هنرمندانه و هوشمندانه این المان‌ها با یکدیگر آنقدر دقیق و دوست‌داشتنی انجام شده که از همان ابتدای کار شما را درگیر خود می‌کند. گرچه در برخورد با چنین اثر گسترده‌ای جلوه‌های بصری آخرین چیزیست که نظرمان را به خود جلب می‌کند، اما Disco Elysium حتی در این قسمت و در شکل دادن دنیایی با جلوه‌های بصری خاص و کلاسیک فوق‌العاده عمل کرده.

از آنجایی که بخش بزرگی از لذت تجربه Disco Elysium وابسته به ندانستن هسته اصلی داستان و پیدا کردن تکه‌های پازل مربوطه به مرور زمان است، آن را برایتان اسپویل نمی‌کنم تا شاید از روی علاقه‌مندی، روزی به سراغ تجربه‌اش بروید و هر تکه را خودتان پیدا کرده و در سر جای اصلی‌اش قرار دهید.

در محیط Disco Elysium آیتم‌ها و لوکیشن‌های زیادی برای تعامل یا سر زدن وجود دارد. آزادانه در نقشه بزرگ بازی حرکت کرده و برای پیدا کردن پاسخ سوالاتتان با آدم‌های حاضر در اقصی نقاط محیط صحبت می‌کنید‌. آدم‌های متفاوتی که در محیط شهر مشاهده می‌کنید، پس‌زمینه داستان و شخصیت‌پردازی خاص خود را دارند. با دلی آکنده از اندوه، برایتان لب به سخن می‌گشایند و مدت‌ها پیش شما از مشکلات جامعه، فقر، سیاست و شکاف طبقاتی می‌نالند.

سیستم دیالوگ Disco Elysium براساس مکالمات و پیشروی شما در بازی آپدیت می‌شود. این بدین معنیست که همواره موضوعات جدیدی برای صحبت کردن با افراد تکراری برای پیدا کردن اطلاعات بیشتر وجود دارد. از طرفی، شما برای صحبت کردن و اندیشیدن درخصوص اتفاقات و حوادث پیرامونتان نیازی به حضور مردم ندارید. شاید بتوانیم از Disco Elysium به عنوان اولین بازی ویدیویی یاد کنیم که هر یک از حواس پنج‌گانه و احساسات انسان را در غالب یک شخصیت به تصویر کشیده.

ممکن است خودتان را سرگرم گفتگویی با قوه بصریتان ببینید، زمانی‌ که صحنه‌ای را دیده‌اید و برای تحلیل آن سخت در فکر فرو رفته‌اید. وقتی که ترس به سراغتان می‌آید و تلاش می‌کند تا رعب و وحشت را به دلتان بیاندازد یا وقتی ماهیچه‌های بدنتان در انجام دادن امری فیزیکی، شما را تشویق و حمایت می‌کنند. یا حتی وقتی که یاس و ناامیدی سایه‌اش را روی شما فرو می‌اندازد تا با از بین بردن کریستال‌های امیدتان، شما را در تاریکی وجوتان غرق کرده و بازی‌ را برایتان ناتمام بگذارد‌‌.

درست شنیدید، یکی از راه‌های شکست در بازی از بین رفتن امیدتان است. البته مانند تمام بازی‌های ویدیویی نوار سلامتی نیز در Disco Elysium وجود دارد که با تمام شدن شما را راهی صفحه Game Over‌ کند. اما مهم‌ترین نکته این است که انتخاب‌ها و درکل نحوه برخورد با حواس و احساساتتان در نحوه پیشروی و موفقیت شما تاثیر بسزایی دارند.

درواقع می‌توان از این شخصیت‌های مجازی به عنوان قابلیت‌ها و خصوصیات ویژه شما یاد کرد که می‌توانید ارتقایشان داده و آن‌ها را قوی‌تر یا کاربردی‌تر کنید‌. البته قوی‌تر شدن یک حس یا قابلیت فیزیکی به معنای موفقیت دائم در استفاده از آن نیست. استودیو ZA/UM برای از دست نرفتن جذابیت در این قسمت، نوعی پارامتر شانس به بازی اضافه کرده. ممکن است شخصیت شما از قدرت بدنی بالایی برخوردار باشد و حتی گفتگو با ماهیچه‌هایتان نیز این امر را تایید کند! اما حین انجام کار یا پریدن از نقطه‌ای، ناگهان سیستم شانس به ضررتان کار می‌کند و درنتیجه شما از انجام دادن فعالیت مورد نظرتان باز می‌مانید‌.

اما آن روی سکه این است که هیچوقت فرصت آزمایش کردن یا استفاده از خصوصیتی که ضعیف است را از دست نمی‌دهید. برای مثال ممکن است دروغ‌گوی خوبی نباشید، حتی احساساتتان این امر را تایید کنند و باز شما شانستان را امتحان کنید و در گول زدن فرد مقابلتان، موفق عمل کنید. غیرقابل پیش‌بینی بودن Disco Elysium  آنقدر جذاب و هیجان‌انگیز است که خود می‌تواند یکی از عواملی محسوب شود که کاربران را از تجربه‌اش خسته نمی‌کند.