انیمیشن Soul؛ پیکسار چگونه موسیقی جاز را به تصویر کشید؟
انیماتورهای پیکسار سابقه درخشانی در ساخت شخصیت‌های واقع‌گرا، بافت‌های چشم‌نواز و آثار فراموش‌نشدنی دارند. اما واقعا چگونه می‌شود موسیقی جاز را به تصویر کشید؟ شاید خیلی از مخاطبان که انیمیشن Soul را ندیده‌اند فکر کنند ...
انیماتورهای پیکسار سابقه درخشانی در ساخت شخصیت‌های واقع‌گرا، بافت‌های چشم‌نواز و آثار فراموش‌نشدنی دارند. اما واقعا چگونه می‌شود موسیقی جاز را به تصویر کشید؟ شاید خیلی از مخاطبان که انیمیشن Soul را ندیده‌اند فکر کنند به تصویر کشیدن پدیده‌ای مثل موسیقی غیرممکن است اما خب پیکسار این کار خارق‌العاده را انجام داده.
یکی از چالش‌های اصلی پیکسار حین ساخت انیمیشن Soul تبدیل احساسات و شاخصه‌های منحصر به فرد موسیقی به پدیده‌هایی قابل لمس و حتی قابل مشاهده بود. در حالی که در گذشته هم برخی آثار سعی در به تصویر کشیدن روح جاز داشته‌اند، انیمیشن Soul با جزییات و زیبایی هرچه تمام‌تر خلاقیت و احساسات یک موسیقی‌دان را به ما نشان می‌دهد. پیکسار به خوبی می‌دانست میلیون‌ها چشم (از جمله چشمان تعداد قابل توجهی از هنرمندان سبک جاز) به انیمیشن جدید آنها خواهد بود.
Soul داستان جو گاردنر (با صداپیشگی جیمی فاکس) را روایت می‌کند؛ یک معلم موسیقی در مدرسه که با وجود استعداد فراوان نتوانسته به موفقیت چشم‌گیری برسد. او روح موسیقی را به خوبی درک کرده و حین نشستن پشت میز پیانو، در اصطلاح وارد The Zone می‌شود و تجربه معنوی خارق‌العاده‌ای دارد.
حال فیلم‌سازان پیکسار که به خلق جزییات شگفت‌انگیز مشهور هستند (مثل انیمیشن Cars که صدای هر اتومبیل به شکل منحصر به فرد و درست مانند مدل واقعی آن طراحی شده بود)، به خوبی واقف بودند که به تصویر کشیدن پایه‌های جاز بدون همکاری با موسیقی‌دانان این سبک غیرممکن است.
پیت داکتر کارگردان Soul برای درک هرچه بهتر موسیقی جاز به همراه تیمش از کلاب‌های متعددی در نیویورک بازدید کرده است. او در این مصاحبه ویدیویی گفت:
ما خواستیم مطمئن شویم اگر این مرد موزیسین جاز است، همه کلاب‌ها و پیش‌زمینه آنها را می‌شناسد.
پیت و تیمش مدام به کلاب‌های مختلف سر می‌زدند و با موزیسین‌ها ارتباط می‌گرفتند: «کجا درس خوانده‌ای؟ چگونه به اینجا رسیدی؟ چه شغل‌های دیگری داری؟» و اینگونه توانستند به خوبی دنیای این شخصیت‌ها را درک کنند.
آنها همچنین با چند موزیسین برجسته جاز از جمله هربی هنکاک، تری لین کرینگتن و Questlove مشورت گرفتند. پیکسار در کنار این‌ها جان باتیست (لیدر گروه و کارگردان موسیقایی The Late Show With Stephen Colbert را وارد پروژه کردند. او موسیقی‌های تازه‌ای خلق کرد که شخصیت جو در Soul اجرا می‌کند.
باتیست موسیقی‌های جدید را با یک گروه در استودیو نیویورک ضبط کرد و در همین حین داکتر با چندین دوربین مختلف از اجرا و ضبط آنها فیلم‌برداری کرد. کارگردان Soul گفت: «ما تقریبا ۸۰ دوربین GoPros آنجا قرار دادیم.» بعد سازندگان ویدیو این اجراها را با دقت مورد مطالعه قرار دادند تا نحوه به تصویر کشیدن آنها در انیمیشن بی‌نقص و واقعی باشد.
به گفته داکتر انیماتورها به خاطر جلوه‌های ویژه برخی از حرکات جو را بزرگنمایی کرده‌اند اما از منظر نواختن موسیقی، فشار دادن دکمه‌ها دقیق و نوت‌های موسیقی همه چیز واقعی و دقیق طراحی شده.
علاوه بر ویدیوها، سازندگان توانستند نوت‌های موسیقی که پخش می‌شد را به صورت دیجیتالی ضبط کنند. این نوع پخش دیجیتالی می‌تواند با برنامه‌نویسی معکوس وارد انیمیشن شود و اینگونه انگار یک پیانیست حقیقی پشت پیانو نشسته بود و آهنگ‌های Soul را می‌نواخت. در نتیجه، هر جا شما می‌بینید جو در هر حال نواختن موسیقی است، او دارد دقیقا همان نوت‌ها را می‌نوازد (هم نوت‌ها، هم حرکت دست و چشم و بقیه اعضای بدن).
داکتر در مورد ضبط خود موسیقی‌ها هم گفت که جان باتیست را درست مثل بازیگران هدایت کرده است؛ یعنی سعی کرده تا جای ممکن از توضیح جزییات خودداری کند و در عوض یک سری تصویری کلی برای او ترسیم کرده تا این هنرمند صحنه‌های انیمیشن را درک کرده و بقیه ماجرا را خودش پیش ببرد.
شاید فقط بگویم: «آن حس را می‌شناسی که داری موسیقی می‌نوازی و کل دنیا ناپدید می‌شود و ناگهان بیدار می‌شوی و می‌بینی ۳ ساعت گذشته؟ ما دنبال همین هستیم.» کار کردن با باتیست بسیار لذت‌بخش بود. انگار یک کنسرت شخصی برای خودمان داشتیم.
از سوی دیگر باتیست هم رابطه و اتصال فوق‌العاده‌ای با داکتر برقرار کرده بود و به خوبی می‌توانست خواسته‌های او از موسیقی را درک نماید. این موسیقی‌دان بااستعداد در یک ایمیل اشاره کرد:
پیت [داکتر] مثل یک فیلسوف و یک حکیم التیام‌بخش است. و من خوشحالم که می‌بینم او و تیمش با موسیقی سیاه‌پوستان با چنین دقت و احترامی برخورد می‌کنند.
کارگردان Soul از کودکی با موسیقی بزرگ شده است. دو تا از خواهران او موزیسین‌های حرفه‌ای هستند و والدینش نیز معلمان موسیقی فوق‌العاده‌ای بودند. در نتیجه او خیلی آسان‌تر توانست با جنبه موسیقایی Soul ارتباط برقرار نماید. به گفته او همه انیماتورهایی که روی آلات موسیقی مختلف در انیمیشن کار کردند یا تجربه نواختن آن را داشتند یا اینکه آن آلت موسیقی خاص را حسابی تحسین می‌کردند.
شخصیت جو با تمام پیچیدگی‌هایش از سه طریق خلق شده است: عملکرد خیره‌کننده جیمی فاکس، حرکات و طراحی شخصیت توسط انیماتورها، و در نهایت موسیقی‌های شگفت‌انگیز جان باتیست. آن صحنه‌های کلوز-آپ از دست‌های جو حین نواختن پیانو شگفتی و حس بی‌نظیر یک پیانیست واقعی را به هر مخاطبی منتقل می‌کند؛ تا حدی که خود باتیست هم پس از تماشای این صحنه‌ها دهانش از تعجب باز مانده بود:
دستان من، مرکز زندگی من هستند. وقتی دیدم هسته و عمیق‌ترین بخش زندگی‌ام از طریق شخصیت جو اینگونه به نمایش درآمد، اشک از چشمانم جاری شد. داشتن این اثر به عنوان بخشی از زندگی کاری‌ام یک افتخار بزرگ است.
در نقد ویجیاتو از Soul خواندیم که این انیمیشن شاید برای بچه‌های کم سن و سال‌تر کمی غریب به نظر بیاید اما مخاطب بزرگسال‌تر، بخصوص آن دسته از مخاطبینی که مانند ۲۲ گیر کرده‌اند و یا والدینی که فرزندانی در سن رشد دارند، پیام‌های فیلم را به خوبی هضم می‌کند. Soul نمی‌تواند موفقیتی که Inside Out در ارائه مبحث روانشناسی‌اش داشت را در زمینه مضمون فلسفی خود تکرار کند اما راضی‌کننده ظاهر می‌شود. ساخت یک انیمیشن با این مضامین کار سختی است و اگر انیمه‌های ژاپنی را فاکتور بگیریم (که برخی از آنها پر از مفاهیم جذاب فلسفی و روانشناسی و… هستند) این تنها جادوی پیکسار است که می‌تواند حرف‌هایی به این گندگی را در یک انیمیشن جا بیندازد.
بیشتر بخوانید:
دیدگاه‌ها و نظرات خود را بنویسید
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
با خوندن نقد های شما از این انیمیشن( با توجه به اینکه همیشه انیمه های پیکسار رو دنبال کردم) بشدت دنبال این افتادم که زیرنویس یا دوبله شو گیر بیارم وقتو بگذرونم
انیمیشن هست. انیمه نیست.