نقد فیلم Locked Down – یک نمای سینمایی برای جهان کرونایی

فیلم‌ها و مجموعه‌های تلویزیونی تولید شده در طی همه‌گیری COVID-19 تاکنون کیسه‌ای مخلوط از تصورات بوده‌اند. برای مثال آثاری چون «Songbird» یا «Death to 2020» سعی کرده‌اند از باب بیماری کرونا به ژانر‌های علمی تخیلی و البته مُستَنَدنَما (نوعی از فیلم یا مجموعه تلویزیونی مستند است که رویدادهای خیالی و پندارین را در قالب یک مستند واقعی نشان می‌دهد.) ورود کنند. حالا فیلم «Locked Down» ساخته داگ لیمان و استیون نایت به عنوان یک نگاه هوشمندانه، خنده دار و به موقع به مخاطرات قرنطینه‌ای که همه ما با پیچ و تاب آن روبرو شده‌ایم، داستانش را به یک ماجرای کوچک جالب تبدیل می‌کند.

اگر بخواهیم به شکل ساده به این فیلم نگاهی داشته باشیم، باید گفت: ما در زمان عجیبی زندگی می‌کنیم و این بدان معنی است که فیلم‌های عجیب و غریب به دست ما می‌رسد؛ یا حداقل فیلم‌هایی داریم که سعی می‌کنند کاری متفاوت انجام دهند. بنابراین این چیزی است که فیلم «Locked Down» سعی در انجام آن دارد.

این فیلم ساخته داگ لیمان که در طی همه‌گیر شدن کرونا فیلمبرداری شده، برخلاف بسیاری دیگر از محتوای ساخته شده در این دوره، که برخی از بازیگران در واقع در یک اتاق هستند، سعی در تکرار کامل آن فرمول را ندارد. در واقع این اثر تلفیق عجیب فیلم‌های کرونایی و فیلم‌های سنتی است. استیون نایت و داگ لیمان آنچه را که COVID-19 در دوازده ماه گذشته به درون جهان وارد کرده است، ثبت کرده‌اند بدون اینکه ویروس به یک شخصیت تبدیل شود.

این فیلم به خودی خود یک ادغام ژانری است: بخشی از آن رام-کام، قسمت دیگر درام و بخشی از آن ترکیب بازی اخلاقی و فیلم‌های سرقتی است. این اثر سینمایی تلاش می‌کند تا کمی از همه چیز را تحویل بیننده دهد. به طور خلاصه، Locked Down به نظر می‌رسد و احساس می‌شود همان کاری است که همه ما در طول دوازده ماه گذشته انجام داده‌ایم. قطعاً فیلم Locked Down به مراتب بهتر از سایر فیلم‌های مربوط به همه‌گیری 2020 کار می‌کند زیرا داستانی را روایت می‌کند که در حوادث فعلی اتفاق می‌افتد؛ بدون اینکه نیازی به بیان سخنان بزرگی درباره جهان داشته باشد.

خلاصه داستان فیلم از این قرار است که یک زوج به نام‌های «لیندا» و «پکستون» درست در زمانی که تصمیم به جدایی می‌گیرند، مجبور می‌شوند که با شروع قرنطیه خانگی مدت دیگری را در کنار یک‌دیگر سپری کنند و در ادامه با بهبود یافتن رابطه‌شان، نقشه یک سرقت بزرگ را طراحی می‌کنند و…

یکی از مشکلات این فیلم زمان طولانی و کش دادن بی دلیل برخی از صحنه‌های آن است. علی رغم اینکه فیلم در سپتامبر سال گذشته میلادی و در اوج کرونا با عجله فیلمبرداری شده است، جای تعجب دارد که چرا Locked Down با یک فیلمنامه ساده و نه چندان پیچیده دو ساعت به طول می‌انجامد؟! حتی با حضور شخص سار کلاین، تدوین‌گر نامزد اسکار، که دوبار نامزد این جایزه شده است، فیلم نظم و انضباط جالبی در نحوه جمع آوری صحنه‌ها ندارد. ما در طول فیلم با سکانس‌های بی‌شماری که بدحال به نظر می‌رسند روبرو می‌شویم.

مفهوم فیلم به تنهایی برای بالا بردن ابرو در بین بسیاری از بینندگان بالقوه اثر کافی بوده است، بنابراین بهتر بود این اثر 90 دقیقه باقی بماند تا اینکه بدون نیاز به تقریباً دو ساعت کامل ادامه یابد. همچنین فیلم نمایی سرقتی دارد، اما اساساً سرقتی نیست، پس می‌توان سازندگان کار را به خاطر یک فیلم سرقتی ذاتاً ملودراماتیک، علاوه بر خسته‌کننده بودن لحظاتی از آن، سرزنش کرد. آمیختگی درام و کمدی کاری است که فیلم‌ها همیشه انجام می‌دهند اما چنین لحنی در Locked Down کمی اثر را از یک مسیر منظم سینمایی دور کرده است.

البته در شرایط کرونایی انتظار یک اثر درجه یک مربوط به سینمای زیرژانر سرقت از فیلمی که در طی یک همه گیری با بودجه فقط 10 میلیون دلار تولید شده بسیار غیرمنطقی است، اما حتی در چنین زمانی هم، این جنبه از فیلم کاملاً غافلگیرکننده است. چرا که فیلم Locked Down واقعاً 75٪ کمدی درام است و 25٪ یک فیلم سرقتی است، حتی تا نیمه دوم فیلم هم موضوع سرقت یک الماس به روایت اثر وارد نمی‌شود. در نتیجه این تغییر لحن یک وصله ناجور برای چنین طرحی است.

از ناهنجاری‌های درون فیلم گفتیم، حالا بیایید کمی پیرامون هنجار‌های درون این اثر حرف بزنیم. گرچه تولید یک فیلم هالیوودی که در حین همه گیر شدن اتفاق می‌افتد، در حالی که همه گیری همچنان ادامه دارد، برای برخی قابل درک نیست و شاید جذاب هم نباشد، اما به نظر می‌رسد حداقل قلب چنین اثری در جای مناسبی قرار گرفته است، و برای بسیاری تلاش سازندگان برای به دست آوردن جوهر زندگی بشر در ایام قرنطینه مطمئناً جالب خواهد بود.

این فیلم با نماهایی از خیابان‌های خالی لندن آغاز می‌شود ونماد‌های بی‌شمار دیگری را نشان می‌دهد که سال گذشته را برای بسیاری از ما تعریف کرده‌اند. نمونه‌ای از این موارد شامل تماس‌های تصویری، تحویل غذا بدون تماس، پوشش خبری شبانه روزی، قوانین جدید، دور کاری و سفرهای پر اضطراب به مغازه می‌شود. شاید تمسخر بازیگران ثروتمند هالیوودی این اثر که در وسط یک بیماری همه گیر تنها یک نقش بازی می‌کنند برای بیننده آسان باشد، اما متن استیون نایت حداقل درد و رنج موجود را که ویروس کرونا برای بسیاری از افراد به ارمغان آورده است درک می‌کند.

بنابراین اگر فیلم Songbird یک اقدام سوداگرانه بود که با تخیلش گفت COVID-19 می‌تواند زندگی ما را تا به کجا برساند، Locked Down حداقل انسانیت خود را بیش از هر چیز دیگری پیش می‌برد در حالی که از انجام مخوف سازی بی دلیل پیرامون بیماری نیز امتناع می‌ورزد. علاوه بر نکات بالا در واقع فقط اگر یک دلیل عمده برای تماشای Locked Down وجود داشته باشد، آن بازی‌های اغوا کننده بازیگران اصلی آن است.

ما در این اثر شاهد بازی بسیار خوب Anne Hathaway (ان هتوی) هستیم. به وضوح روشن است که هتوی از فرصت جویدن مونولوگ‌های کلامی نایت در فیلمنامه با همه توان و قدرت بازیگری‌اش استقبال کرده است. چیویتل اجیوفور نیز به عنوان یک همسر شکست خورده بار طنز اثر را در حد امکان بر دوش می‌کشد. شیمی زوج اصلی فیلم با هم می‌خواند و اطمینان حاصل می‌کند که حتی وقتی فیلم متوقف می‌شود، یک چیز جذاب روی صفحه وجود دارد که باعث می‌شود کارها در مسیر درست پیش بروند.

اگرچه به طور کامل Locked Down یک پروژه ساده و بیش از حد خام به نظر می‌رسد، اما دو اجرای اصلی با کمک یک فیلمنامه گاهاً تیز از استیون نایت بی‌اندازه کمک می‌کنند تا فیلم کاملاٌ به ناکجا آباد کشیده نشود. طنز فیلم یکی از نکات نجات اثر است. بسیاری از لحظات طنز فیلم، هم به فاجعه و هم به کمدی سیاه زندگی در طی همه گیری مربوط می‌شوند. از طرفی این کاملاً منصفانه است که بگوییم، Locked Down به تنهایی با تصور محض، فیلمی نبود که مستلزم استعداد یک فیلمساز موفق مانند داگ لیمان باشد.

شاید در شرایط عادی چنین کارگردانی این فیلم را قبول نمی‌کرد، اما لیمان با سبک کارگردانی سرسختانه خود کیفیت مطلوبی را برای فیلم به ارمغان می‌آورد، و دیالوگ‌های مختلف بین هتوی و اجیوفور را با یک پوشش محکم و کلاستروفوبیک ضبط می‌کند که فقط احساس محاصره در قرنطینه را برجسته می‌کند. در پایان باید گفت: اگر به دنبال یک کمدی درام با پس‌زمینه شرایط کرونایی و قرنطینه می‌گردید که با امکانات دم دستی و البته یک تیم حرفه‌ای سینمایی تولید شده است، فیلم «Locked Down» گزینه بسیار خوبی برای وقت گذراندن است.