بررسی بازی Bright Memory – تقابل دنیای آینده و دنیای باستان

گرم و سرد و آتش و یخ درهم آمیخته شده‌اند تا تبدیل به یک عنصر جدیدی شوند، اما کاری بس احمقانه کرده‌اند. خود من هم گیج شده‌ام، مگر می‌شود در این زمان شمشیر در مقابل تفنگ دوام بیاورد؟ مگر می‌شود؟ برای خود من هم غیرقابل تصور است اما باید اعتراف کنم که بله، می‌شود. اوایل فکر می‌کردم این دنیا نظام‌‌مند است و قرار نیست اتفاقی خلاف نظم جهانی رخ دهد، اما متاسفانه باز هم باید اعتراف کنم که در این دنیا و دقیق بگویم که از ساکنان آن هر کاری ممکن است سر بزند. پس با توجه به این دانسته باید وارد عمل شوم تا جلوی اتفاق ناگوار جدیدی را بگیرم.

بازی Bright Memory یک بازی شوتر اول شخص است که تنها توسط یک نفر ساخته شده است. البته این شخص تحت استودیویی به نام FYQD Personal Studio به فعالیت می‌پردازد. این بازی برای اولین بار در پلتفرم Playism عرضه و بعدها دوباره در سال ۲۰۲۰ برای پلتفرم استیم عرضه شد. لازم به ذکر است که پلتفرم یاد شده (Playism) در توکیوی ژاپن تحت نظر Active Gaming Media با هدف جذب عنوانین مستقل اداره می‌شود.

بعد از مشکلات سختی که برای فعال کردن بازی، دانلود آن با سرعت پایین از شبکه اکس‌باکس لایو به لطف DNS داشتیم، بازی بالاخره اجرا شد. در ادامه و هنگام تجربه بازی، چیزهایی دیدم که شدیدا توی ذوق می‌زد. ادامه بخش سوم را نگه می‌دارم برای بررسی تخصصی، پس با ویجیاتو همراه باشید.

بررسی بازی Bright Memory

امتیاز متاکریتیک: 55 امتیاز

امتیاز دهید:

• عالی
• خوب
• متوسط
• خوب نیست!
• ضعیف!

میانگین امتیاز کاربران 6.4

در دسترس برای:

بیشتر

ناشر بازی: Playism

سازنده بازی: FYQD Personal Studio

داستان بازی حول یک شمشیر کهن هزارساله می‌چرخد. داستان از آن جا شروع می‌شود که یک تیم تحقیقاتی پس از تلاش‌های زیاد محل نگهداری شمشیر کهن را پیدا می‌کند و اعضای تیم بلافاصله متوجه قدرت شگفت انگیز آن می‌شوند. البته روال داستان آن طور که باید پیش نمی‌رود، چون یک گروهک تروریستی با اطلاع از قدرت این شمشیر سعی دارد تا آن را به چنگ آورد. البته در ادامه یکی از اعضای تیم تحقیقاتی خرابکاری می‌کند و باعث می‌شود همه اعضای تیم به جزیره‌ای منتقل شوند که قرن‌ها است که هیچ بشری در آنجا قدم نگذاشته است.

البته بعد از آن که جزیره را دیدید، توصیه بنده به شما این است که گول منظره زیبای آن را نخورید، جزیره پر است از موجوداتی که وقتی آن‌ها را دیدم یاد سری دارک سولز افتادم. در ادامه کنترل شخصیتی به نام Shelia را به عهده می‌گیریم که عضوی از تیم تحقیقاتی است و از این تریبون اعلام کنم که مونث است، پس آن‌هایی که با این قضیه کنار نمی‌آیند به هیچ وجه این عنوان را تجربه نکنند.

در بحث گیم‌پلی، می‌خواهم سرراست برایتان بگویم. این بازی بصورت شوتر اول شخص طراحی شده و باید در این رابطه بگویم که اصلا انتظار نداشته باشید بازی عین Call of duty باشد. چون گیم‌پلی ویژگی هایی در خود دارد که خود را از عناوین هم سبک جدا می‌کند. مانند: جادو، پرش بلند، استفاده از شمشیر لیزری و.... از جمله این ویژگی‌ها هستند. اسلحه‌هایی که برای این بازی طراحی شده‌اند، فرم و ذات اسلحه‌های دنیای واقعی را دارند اما ظاهری مدرن به خود گرفته‌اند. تیربار، کلت، شاتگان اسلحه‌هایی هستند که در این بازی موجودند، البته وجود یک شمشیر قدرتمند را نباید نادیده گرفت که برای از بین بردن دشمنان بسیار موثر است.

این وسط بازی قدرت‌هایی را در اختیار شما قرار می‌دهد که در زمان حال استفاده از آن‌ها غیرممکن است. برای مثال وقتی می‌خواهید از زمین به بالای کوهی بروید، می‌توانید با استفاده از قدرتتان به بالای کوه تله پورت کنید، به همین راحتی. البته از اوایل این قدرت‌ها در اختیار شما قرار نمی‌گیرد و با پیش رفتن در بازی و با بدست آوردن XP، می‌توانید این قدرت‌ها را آزاد کنید. این را هم بگویم که بازی شما را یک لحظه هم راحت نمی‌گذارد و در پایان هر مرحله، یک باس خدمتتان تقدیم می‌کند. باس‌ها آن‌قدر تابلو طراحی شده‌اند که گاهی فکر کردم درحال تجربه دارک سولز یا Hellblade هستم و این خود به تنهایی یک نکته منفی بزرگ محسوب می‌شود. ناگفته نماند که در طول بازی معماهایی وجود دارند که در نگاه اول چالشی بنظر می‌رسند اما با کمی تفکر می‌شود آن‌ها را حل کرد.

می‌رسیم به بحث گرافیک که باید بگویم با پدیده‌ای عجیب و غریب روبرو هستیم. گرافیک بازی شبیه شکلاتی است که بسته‌بندی جذابی دارد، اما وقتی بازش می‌کنیم با یک شکلات تاریخ مصرف گذشته و فاسد روبرو هستیم. وقتی برای اولین بار وارد بازی شدم دهانم از تعجب باز ماند، و با خودم فکر کردم که عجب با عنوان خفنی روبرو هستم. اما وقتی وارد بازی شدم این طرز فکر عوض شد. دلیلش هم این است که از نورپردازی برای پنهان کردن نقص‌ها و هم پر زرق و برق نشان دادن گرافیک استفاده شده است؛ این یعنی طوطی را رنگ کردن و به جای عقاب تحویل دادن!

طراحی محیط از دور زیبا و با کیفیت به نظر می‌رسد اما وقتی نگاهی نزدیک و دقیق به آن بیاندازید، متوجه می‌شوید که بافت‌ها از استاندارد امروزی دور هستند و کیفیت لازم را ندارند. تنها نکته مثبتی که در این بخش دیده شد، نورپردازی بود که در واقع نقص‌ها را پوشاند و گرافیک بازی را چند پله بالاتر برد. کلا بگویم که این بخش برای آن دسته از کسانی که در بحث گرافیک حساسیت زیادی به خرج می‌دهند، اذیت‌کننده خواهد بود.

موسیقی بازی حرف زیادی برای گفتن ندارد. وقتی این بازی را تجربه می‌کردم و همزمان هم موسیقی درحال پخش بود، یک لحظه احساس کردم که الان در باشگاه مشغول ورزش کردن هستم. یعنی تا این حد موسیقی بازی شبیه موسیقی‌های باشگاهی است. ساده‌تر بگویم که موسیقی اصلا راضی کننده نیست، چون اصلا با حس و حال بازی همراه نیست. صداگذاری بازی هم خوب است و هم بد، خوب از آن نظر که صداگذاری اسلحه‌ها دقیق کار شده‌اند و اصلا حس مصنوعی بودن را القا نمی‌کند.

اما بد بودن هم مربوط به صداگذاری شخصیت‌ها است، بی تعارف بگویم که صداگذاری شخصیت‌ها و حتی صدایشان کپی فاینال فانتزی‌های قدیمی است. حرکات دهان شخصیت‌ها انقدر با صوت ناهماهنگ است که شاید اعصابتان را بهم بریزد و بازی را همان جا متوقف کنید. البته این فکری بود که به سر خودم زد اما مجبور بودم که بازی را تمام کنم. خلاصه این بخش هم تعریفی جز مورد صداگذاری اسلحه‌ها ندارد و اگر این بخش برایتان مهم است، باید در رابطه با این بخش به شما فقط بگویم، متاسفم. بعنوان سخن آخر هم بگویم که بازی حجم کمی در حد 3 گیگابایت دارد و اگر کمی جا در هاردتان دارید و کمی وقت برای هدر دادن، تجربه این عنوان را از دست ندهید.

• بررسی بازی Super Meat Boy Forever – محصولی از دل جهنم
• سفری به دنیای جذاب سیمز موبایل؛ شبیه‌ساز بازی با زندگی!
• بررسی بازی No More Heroes 3 – قهرمانان نمی‌میرند

خلاصه بگم که...

Bright Memory عنوانی است که می‌خواست ساختار‌شکنانه عمل کند، اما باید بگویم که با تمام رویاهایش در جاده هدف چپ کرد. درست است که بازی توسط یک نفر ساخته شده، اما باید این را هم در نظر گرفت که آیا این عنوان تاثیرگذار بوده؟ و آیا در یادها باقی خواهد ماند؟ طبیعتا خیر.

می‌خرمش...

این عنوان با داشتن گیم‌پلی روان و صحنه‌های اکشن زیاد، می‌تواند تا حدودی طرفداران سبک شوتر را راضی کند.

نمی‌خرمش...

بازی با داشتن اشکالات متعددی مثل: اشکالات گرافیکی، اصالت نداشتن عناصر، نبود موسیقی مناسب و... نمی‌تواند مخاطبان حرفه‌ای را راضی کند.