متال گیر سالید چگونه جنگ و جنگ‌افزار هسته‌ای را محکوم می‌کند؟

مجموعه متال گیر سالید (Metal Gear Solid) ساخته هیدئو کوجیما (Hideo Kojima) داستان پیچیده‌ای دارد؛ اما می‌توان گفت که کل این داستان، اعتراضی است به سلاح‌های هسته‌ای.

ژاپنی‌ها استعداد خاصی در قاتی کردن چیزهای عجیب با یک‌دیگر دارند، خصوصا در بازی‌های ویدیویی. برای مثال ماریو یک لوله‌کش ایتالیایی اهل محله بروکلین است که قرار شده تا از پادشاهی قارچ در مقابل لاک‌پشتی غول‌پیکر محافظت کند. یا مثلا سونیک خارپشتی است فوق سریع که در مقابل دانشمندی دیوانه مبارزه می‌کند. متال گیر هم داستانی است در مورد سربازانی فوق‌العاده ماهر در اجرای عملیات‌های نفوذ که بهترین ترفند نفوذشان قایم شدن در یک جعبه کارتن است.

شاید همین خط بالا را بتوان یک خلاصه کلی از روند گیم‌پلی عجیب بازی حساب کرد. به هر حال خود کوجیما هم در ابتدای عرضه اولین نسخه بازی در سال ۱۹۸۷ هنوز داستانی کامل برای بازی در ذهن نداشت. بازی در ظاهر داستان بیگ باس، ونوم اسنیک و سالید اسنیک را روایت می‌کند؛ اما کمی اگر عمیق‌تر شویم، فارغ از شخصیت اصلی، داستان در مورد سربازانی است که برای ارزش‌های خود می‌جنگند. حال اگر موضوع اصلی بازی را در نظر بگیریم، کل بازی یک هشدار در مورد سلاح‌های هسته‌ای و [و شاید ابراز انزجار از] جنگ است.

سیاست، پای ثابت متال گیر

داستان متال گیر شباهت زیادی به وقایع رخ داده در دنیای واقعی دارند. جنگ‌های جهانی، پروژه منهتن (که منجر به ساخت بمب‌های اتمی در جنگ جهانی دوم شد) و جنگ سردی که باعث رقابت هسته‌ای شرق و غرب شد، همگی در داستان بازی نقش دارند. در میان ترسی که از نابودی سراسری به خاطر سلاح‌های هسته‌ای وجود دارد، تنها کشوری که تا به حال درد آن را تجربه کرده، ژاپن است. درک این که نتایج انفجار چه بر سر روحیات مردمان آن کشور آورده، کاری است مشکل. این تراژدی تاثیری عمیق بر باورهای مردم ژاپن گذاشته که سیاست و رسانه آن‌ها را نیز متاثر کرده است.

سیاست همیشه یک پای داستان متال گیر بوده، اما بازی تنها به دنبال محکوم کردن آمریکا، شوروی، مزدوران، انجمن‌های مخفی یا حتی امپریالیسم نبوده. متال گیر دست بر روی چیزی گذاشته که تمام این سیاست‌مداران تمام این مدت در آن حوزه با یک‌دیگر رقابت دارند و آن چیزی نیست جز سلاح‌های هسته‌ای. هر جناح برای داشتن این توانایی، بهانه‌ای دارد. در نهایت همین کشمکش بر سر سلاح‌ها چیزی است که تمام بازیگران داستان را کنار هم می‌آورد.

دوگانگی یک ربات هسته‌ای

تسلیحات هسته‌ای نقش اصلی را در بازی دارند و چیزی که آن‌ها را جالب‌تر کرده، نوع به تصویر کشیده شدن آن‌هاست. در واقع نام مجموعه از روی آن‌ها برداشته شده، Metal Gear. فرقی نمی‌کند که کدام نسخه را بازی می‌کنید و کدام شخصیت در مرکز داستان آن قرار دارد؛ شما همیشه در حال تلاش هستید تا جلوی یکی از این دستگاه‌ها را گرفته و دنیا را از نابودی نجات دهید. از Shagohod در MGS 3: Snake Eater تا Sahelanthropus در MGS 5: The Phantom Pain، در تمامی آن‌ها این ربات‌ها طراحی شده بودند تا اصلی‌ترین تهدید بازی باشند.

ایده ربات‌های فلزی‌ای که قادر به نابودی دنیا باشند، کمی تا قسمتی مسخره به نظر می‌رسد. هر چه کنید آن‌ها نهایتا ربات‌های دوپایی هستند که مجهز به سلاح‌های اتمی شده‌اند و هر چه می‌گذرد، غیر منطقی‌تر به نظر می‌آیند. داشتن چنین ربات‌هایی به عنوان پاسخی بر نیاز به یک سلاح نابود کننده دنیا، چندان ایده جالبی به نظر نمی‌رسد. البته مهم نیست که چقدر این ربات‌ها عجیب هستند و یا شباهت آن‌ها به گاندام‌ها خنده‌دار است؛ در نهایت همان که می‌توانند بمب اتم پرتاب کنند برای به پایان رساندن دنیا کافی است.

همه چیز پوشش بوده است

دوگانگی چند باری در متال گیر به اجرا گذاشته شده. طرفداران بعد از عرضه MGS 2: Sons Of Liberty به شدت بابت چرخش مداوم میان شخصیت‌های اصلی، سالید اسنیک مبارز و جسور و رایدن غرغرو، شاکی بودند. بیگ باس کسی بود که ارتش آمریکا را به خاطر این که احساس می‌کرد که در حال سوء استفاده از او هستند، ترک کرد و سپس از یکی از افراد دنباله‌روی خودش استفاده کرد تا بتواند حماسه خود را بسازد و برای این کار بی‌شمار سرباز را به خاک و خون بکشد. در MGS 5 بازیکن‌ها می‌توانند نوع شخصیت ونوم اسنیکی را که می‌خواهند انتخاب کنند؛ چه یک قاتل روانی خون‌سرد بخواهند و چه یک ناجی مهربان و با گذشت.

تمام این‌ها یک پوشش است. این دوگانگی فقط یک خیال است. واقعیت این است که هر کسی با تمرین کافی می‌تواند جای بیگ باس یا سالید اسنیک و یا حتی کسی مثل رایدن باشد. مهم نیست که چه کسی هستند، چرا که هدف آن‌ها در نهایت جنگی است بیهوده در یک میدان نبرد تحت کنترل. تسلیحات اتمی‌ای که قرار بود جهان را از جنگ‌های آینده باز نگه دارند، خود به عاملی برای کنترل جنگ‌ها تبدیل شدند.

جنگی بی‌پایان

بازیکنانی که متال گیر را تجربه کرده باشند، انتظارات خاصی را از روند داستان دارند. به همین خاطر وقتی هم که MGS 5 عرضه شد، افراد زیادی به ناقص بودن آن اعتراض داشتند. طرفداران بابت این که چرا کونامی بر سر راه کوجیما مانع‌تراشی کرده و باعث خراب شدن نسخه احتمالا نهایی مجموعه شده است، به آن‌ها معترض بودند. با این که همکاری کوجیما با کونامی پایانی ناخوشایند داشت، اما کوجیما عرضه بازی نیمه تمام را تکذیب کرد. اما این که چرا MGS 5 دچار چنین وضعیتی شد، دلیلی دارد و بیشتر آن هم مربوط به نیمه دوم بازی می‌شود.

MGS 5: Phantom Pain به دو بخش تقسیم شده؛ قسمت اول «Revenge» و قسمت دوم «Race». در بخش اول، بازیکن‌ها همان کاری را می‌کنند که انتظار آن را دارند. بعد از ضربه‌ای که سایفر در Peace Walker به بیگ باس وارد می‌کند، نوبت تسویه حساب آن می‌رسد. در طول این ماجرا، او ارتشش را سامان می‌دهد و افراد بیشتری را جذب می‌کند. در پایان این بخش هم آن‌ها سایفر را شکست داده و Sahelanthropus را تصاحب می‌کنند. اگر بازی همین جا به پایان می‌رسید، احتمالا به عنوان یک پایان‌بندی عالی برای یک مجموعه افسانه‌ای حساب می‌شد.

اما بخش دوم تمام این ماجرا را تغییر می‌دهد. مرحله ۴۱ به درستی «Proxy War Without End» یعنی «جنگ نیابتی بی‌پایان» نام گذاری شده، چرا که واقعا همین است. افراد مستقر در پایگاه مرکزی از نفوذ یک جاسوس در میان خودشان وحشت‌زده می‌شود و در این میان برخی از افرادی که به بیگ باس پیوسته‌اند، اعدام و یا تبعید می‌شوند و بدتر از همه این که گروه کودکان سرباز Sahelanthropus را می‌دزدند. آخرین چرخش داستان هم وقتی رخ می‌دهد که متوجه می‌شویم ونوم اسنیک در واقع تنها یک بدل برای بیگ باس اصلی بوده. او همان ونوم اسنیکی است که به عنوان آخرین باس در اولین بازی از سری متال گیر در سال ۱۹۸۷ با آن مبارزه کرده‌ایم.

در نهایت پشت سر تمام این ماجراها، بارها شکسته شدن دیوار چهارم و نوارهای مرموز، مجموعه متال گیر نه تنها با تمام قوا بر ضد جنگ‌های هسته‌ای، به عنوان اتفاقی که باعث پایان دنیا می‌شود، عمل کرده بلکه علیه خود سلاح‌های هسته‌ای که باعث بسیار حماقت‌ها می‌شود هم موضع گرفته است. بیگ باس هنگامی که در بیمارستان به سراغ زیرو رفت، فرصتی برای شنیدن آخرین پیام او نداشت و همین باعث ایجاد سیستم پاتریوت شد. برای کسانی که آن را شنیده‌اند، بهتر است که دوباره همان اشتباه را تکرار نکنند و دنیا را به وضعیت دنیای متال گیر تغییر ندهند.

مطلب پیشنهادی

اظهار نظرها درباره تأثیرات هوش مصنوعی؛ صنعت فیلمسازی در شرف تغییر

با ظهور هوش مصنوعی آینده سینما چگونه خواهد بود؟