۹ حقیقتی که در مورد سری Twisted Metal نمی‌دانستید

سری بازی‌های Twisted Metal یا «ماشین جنگی» سال‌ها قدمت دارند اما آن توجهی که باید را دریافت نکرده‌اند و بیشتر بازیکنان به قدر کافی درباره‌ی آن نمی‌دانند. Twisted Metal یکی از اولین و بزرگترین فرنچایز پلی‌استیشن به حساب می‌آید گرچه از دوران خوش مسابقات ضربه‌ای اتومبیلی گذشته باشد. با ویجیاتو و ۹ حقیقتی که باید در مورد سری Twisted Metal بدانید همراه باشید.

نام دیوید جفی (David Jaffe) پرستیژ مهمی را با خود حمل می‌کند. مردی که هرچه نباشد برای خلق کراتوس و خدای جنگ اصلی کمک‌رسانی کرده است. حتی پیش از این صحبت‌ها، او به عنوان طراح بر روی Twisted Metal اصلی کار کرده است. نیمی از ایده‌ی ماشین‌های جنگی دستکاری شده از او آمده است، این فکر زمانی به او خطور کرد که به همراه دوستش در ترافیک گیر کرده بودند و در مورد ماشین‌هایی که بر روی آن‌ها سلاح سوار است و اتومبیل‌های دیگر را از میان برمی‌دارند خیال‌پردازی می‌کردند. جفی همینطور نسخه‌ی ریبوت شده‌ی سال ۱۳۹۰ را مدیریت کرده است.

بازی ماشین جنگی Twisted Metal اصلی در طول زمان توسعه‌ خود دستخوش تغییرات زیادی از جمله جداسازی چهار مرحله ابتدایی بازی در میدان‌های متفاوت، زمانی که تنها یک میدان مسابقه وجود داشت و نیز به طور غیر منتظره‌ای بخش چند نفره‌ در دقایق پایانی به بازی اضافه شد. یکی از برنامه‌نویسان تنها دو ماه پیش از انتشار بازی تصمیم به فعالیت مستقل گرفت و نتیجه‌ی آن حضور یک قابلیت برجسته برای این عنوان و حتی تمام سری شد. دیگر مد‌های نمادین بخش چند نفره چون GoldenEye 007 بر روی نینتندو ۶۴ هم بدون اجازه‌ی رسمی اضافه شدند.

پایان Twisted Metal اصلی تنها تعدادی متن بر روی تصاویر ثابتی بودند. آن‌ها در نهایت قرار بود در شمایل فیلم‌های لایو اکشنی (Live Action) پدیدار شوند و تمامشان هم فیلمبرداری شده بودند. پایان‌ها در تست متمرکز (Focus Testing: گروهی از سمپل‌های منتخب که جهت سنجش کارایی یک موضوع یا محدوده مشخص مثل برانگیختگی احساسی یا حتی بازاریابی مورد آزمایش قرار می‌گیرد.) بسیار خوب از آب درآمدند اما در نهایت بخاطر توهین‌آمیز شمرده شدنشان از سمت تیم توسعه‌دهنده‌ی SingleTrac بریده شدند؛ نه بخاطر خشونتشان که ظاهرا برای پوشش کم خانم‌ها.

این سری بازی هیچگاه در ژاپن محبوب نبودند و شاید علت این بود که توسعه‌دهندگان از پیشنهاد‌های عجیب سونی ژاپن تبعیت نکردند. آن‌ها از دیوید جفی و دیگر اعضای تیم توسعه‌دهنده خواسته بودند تا تفنگ‌ها را با میوه و سبزیجات جایگزین کنند، شاید برای آنکه بازی را به قشر جوان‌تر بفروشند. در واقع SingleTrac هیچ زمانی این ایده را نپذیرفت که احتمالا هم کار درستی محسوب می‌شود چرا که در غیر این صورت هسته‌ی زیبایی‌شناسانه و ظاهری بازی زیر سوال می‌رفت.

مردم اکثرا در مورد اینکه چطور سطح کیفیت نسخه سوم و چهارم نزول کرده بود صحبت می‌کنند و برای این موضوع چندین دلیل وجود دارد، اما مهم‌ترین آن شاید تفاوت در توسعه‌دهنده یعنی 989 Studios باشد. بدلیل حق امتیازی که توسعه‌دهنده اصلی نسبت بر موتور بازی داشت، استودیوی جدید ناگزیر به استفاده از ابزار خود شده بود که علت تفاوت حسی نسبت به دیگر نسخه‌هارا توضیح می‌دهد. گرچه این بازی‌ها لزوما بد نباشند، اما بسیاری آن حس امضادار Twisted Metal را نداشتند.

گرچه استودیوی SingleTrac مدیریت نسخه سوم و چهارم سری را برعهده نداشت، اما آن‌ها چند مورد جنگ اتومبیلی دیگر را به انجام رساندند. طی چرخه‌ی حیات پلی‌استیشن، این استودیوی توسعه‌دهنده بر روی عناوین Critical Depth و Rogue Trip 2012 کار کرد. عنوان نخست در مورد نبرد زیردریایی‌ها بوده و در حالی که عنوان دوم که تجربه‌ی مستقیم‌تری از نبرد ماشین‌ها بوده که حال و هوای Twisted Metal گونه‌ی آن باعث می‌شود تا مانند یک اسپین‌-آف درنظر گرفته شود. در همان زمان دیوید جفی مشغول کار برروی عنوانی بنام Dark Guns بود که بدلیل حجیم شدن بودجه و برزخی ماندن پس از سه سال به کنسلی انجامید. بعد‌ها جفی در حساب کاربری خود به بد بودن بازی اشاره کرد.

آخرین باس Twisted Metal: Blackیعنی وارهاک (Warhawk)، کسی که در بازی‌ اول استودیوی SingleTrac با همین عنوان شناخته شده است، به شکل غیرمنتظره‌ای بنا بود تا قابل بازی کردن باشد، دیوید جفی مشخصا این ماجرا را به خاطر نمی‌آورد گرچه اقرار کرده است که بدلیل احتمال افزایش پیچیدگی‌های خلق یک ماشین پرنده صرف وجود یک محتوای اضافی حذف شده باشد. از طرفی هم پرواز یک اتومبیل در حالی که دیگر ماشین‌ها در زمین در حال حرکت هستند ناعادلانه بنظر می‌رسید، پس می‌توان گفت که حذف آن بجا بوده است.

ظاهر تازه و شن‌گرفته‌‌ی Twisted Metal: Black تغییر بزرگی برای فرنچایز به حساب می‌آمد، و قسمت تازه‌ی درخوری برایش بوجود نیامد. یک دنباله به نام Twisted Metal Black: Harbor City برنامه‌ریزی شده بود که تدریجا تیشه به ریشه‌اش خورد. قرار بود فرمول‌بندی یکی از محتواهای اضافه اصلی، پیوستگی اکثر مراحل بازی به یکدیگر باشد. گرچه این بسط به حیات نرسید اما بجای آن تعدادی از مراحل تکمیل شده به عنوان یک قابلیت اضافه در نسخه‌ی پلی‌استیشن 2 عنوان Twisted Metal: Head On گنجانده شدند.

حتی با وجود استانداردهای امروزی، بخش نویسندگی و سینماتیک Twisted Metal: Black تاریک و مضطربانه بنظر می‌رسد. این حجم خشونت در سال ۱۳۸۰ و در مدیوم بازی‌های ویدیویی تازه‌گی زیادی داشت. سونی مجبور به سانسور تعدادی صحنه‌ها مثل قتل یک انسان توسط یک کودک و یا نمایش کشیشی که در حال غرق کردن فردی است که قرار بوده غسل تعمید ببیند. علی‌رغم این برش‌ها، بیشتر تم‌ها و اهداف دست‌نخورده باقی ماندند. در اروپا گرچه، تمام کات‌سین‌ها به دلیل قوانین سخت‌تر مربوط به محتوای حساس حذف شدند.