از نظر بدنی، انجل (Angel) نسبت به اکثر جهش‌یافته‌های ایکس من خیلی ساده به نظر می‌رسد. دامی (Dummy) به یک گاز دارای آگاهی که اصلاً بدن ندارد تبدیل شده است. بدن میستیک (Mystique) هم همواره تغییر می‌کند. ولی بدن انجل با داشتن بال‌هایی واضح، نسبت به بقیه این جهش‌یافته‌ها یک مورد عادی به حساب می‌آید.
ولی باید گفت که ورن ورثینگتنِ سوم (Warren Worthington III) در طول دوران حضورش در دنیای مارول، تغییرات فیزیکی زیادی به خود دیده و گاهی حتی کاربردهای غیرقابل انتظاری از خود نشان داده است. حالا در این مطلب قصد داریم به سراغ ۵ مورد از این ویژگی‌های خاص بدن انجل برویم.
بال‌ها
صحبت نکردن در مورد بال‌هایی که به طرز واضحی روی بدن انجل قرار دارند غیرمنطقی است. بال‌های ورن ورثینگتن در طول دهه‌ها دچار تغییرات بزرگی شده‌اند. او ابتدا بال‌های زیبای سفید رنگی داشت که در دوران بلوغ پدیدار و باعث شدند تا ورن عنوان ابرقهرمانی انجل [= فرشته] را به دست آورد. ورثینگتن هنگامی که خوابگاهش آتش گرفت، لباس‌های تئاتر مدرسه‌اش را کش رفت تا خودش را تبدیل به یک ناجی بهشتی کند و بال‌هایش را از کسانی که از جهش‌یافته‌ها متنفر بودند یا از آن‌ها می‌ترسیدند مخفی نگه دارد. به نظر بهترین گزینه برای ورن همین بود که عضو جدید بدنش را با جعل هویت یک موجود الهی برای دیگران مقبول کند.
البته هر از چند گاهی، فرشته‌ها سقوط می‌کنند. این سقوط به نوعی برای ورن ورثینگتن هم رقم خورد. در سال‌های آتی زندگی ورن، بال‌های او توسط یکی از اعضای گروه مارودر (Marauder) با نام هارپون (Harpoon) نابود شدند تا بدن انجل ضعیف، خرد و دچار قانقاریا شود. بر خلاف میلِ ورثینگتن، آپوکالیپس بال‌های انجل را از بدن او جدا کرد و به جایش بال‌های فلزی هیولاوارانه‌ای به ورن هدیه داد. به این ترتیب، انجل تبدیل به آرچ‌انجل (Archangel) و سوار مرگ شد.
به عنوان آرچ‌انجل، بال‌های ورثینگتن نسبت به بال‌های طبیعی‌اش توانایی‌های تهاجمی بیش‌تری از خود نشان می‌دهند. این بال‌های فلزی تیز هستند، به او این قابلیت را می‌دهند تا تقریباً هر چیزی را ببرد و با دقت بسیار بالا برای پرتاب، هدف گیری شوند.
مطلب پیشنهادی:آشنایی با ونوم – دشمن دیروز مرد عنکبوتی، آنتی‌هیروی امروزموجود بیگانه‌ی چسبناک
پرواز
با این میزان فراوان پرواز، شاید به این فکر بیفتید که انجل باید مجموعه‌ای از عینک‌ها، محافظ‌های چشم و کلاه‌های مخصوص برای مراقبت از چشمانش داشته باشد. لباس‌های ابرقهرمانی ورن ورثینگتن شامل مواردی مثل نقاب و المان‌های دکوری روی صورتش بوده‌اند ولی وسایل محافظتی این شخصیت کجا هستند؟ توانایی‌های هوایی انجل کاملاً تأثیر برانگیزند و او می‌تواند مدت نسبتاً طولانی در طول روز را در حالت پرواز سپری کند. منتهی آسمان پر است از انواع ذرات معلق و کم‌ترین مقدار گرد و خاک در چشم می‌تواند حتی قدرتمندترین قهرمانان را نیز زمین‌گیر کند. علاوه بر تمام این موارد، چطور پرواز در سرعت‌های بالا باعث نمی‌شود تا فشار هوا، دخل چشمان ورثینگتن را بیاورد؟
باید برای پاسخ به تمام این پرسش‌ها به جهش‌یافتگی بدن انجل اشاره کرد. با قابلیت پرواز از هم‌سطح دریاها گرفته تا نوک کوه اورست، بدن انجل سازگاری‌های پرنده‌گونه بیش‌تری فرای بال‌هایش برای او فراهم می‌کند. مثل یک پرنده، چشم‌های ورن می‌توانند در برخی از شرایط کاملاً غیرطبیعی از خود مقاومت نشان دهند. چشم‌های انجل در برابر سرعت بالای باد و فشار هوا ایستادگی می‌کنند و ظاهراً می‌توانند علاوه بر مقاومت در برابر ذرات هوا، در برابر پرتوهای مستقیم خورشید نیز پایداری داشته باشند. تمام این شرایط می‌توانند یک انسان عادی را نابینا کنند ولی واضح است که ورن ورثینگتنِ سوم یک آدم معمولی نیست.
استخوان‌های تو خالی
دیدیم که انجل می‌تواند به راحتی پرواز کند و چشمان او نیز نسبت به خیلی از شرایط دشوار پایدار هستند. اما شاید پرسش بعدی این باشد چطور یک موجود غیرآیرودینامیک که یک مرد کاملاً رشد کرده ظاهراً ۱۸۰ سانتی‌متری و ۷۰ کیلوگرمی است می‌توان با یک جفت بال به هوا برود؟
برای پاسخ به این پرسش، باید اشاره کرد که انجل نکات مشترک بیش‌تری با یک کبوتر دارد تا یک فرشته؛ چرا که استخوان‌های تو خالی این شخصیت اجازه می‌دهند تا وزن بدن او برای انسانی با ظاهر شبیهش سبک‌تر باشد. بال‌های ورن همچنین قدرت فرا انسانی دارند تا او بتواند وزنی چند برابر بدن خودش را حمل کند. ورثینگتن حتماً با چنان نیروی بالایی بال می‌زند تا بتواند بدن خود و هر چیزی که روی آن سوار شده را به آسمان بلند کند.
خود ساختار اسکلت بال‌های انجل نیز به طرز شگفت انگیزی قابل انعطاف است. به این ترتیب، او می‌تواند بال‌هایش را راحت‌تر مخفی کند. از آن مهم‌تر، ورن توانایی این را دارد تا با بال‌های طبیعی خودش به راحتی سوار جریانات هوایی شود تا به طور مداوم بال نزند.
پوست بدن آبی
دگرگونی‌های مداوم ظاهر شخصیت‌های ایکس من چیز جدیدی نیست. به طور مثال به هنک مک‌کوی (Hank McCoy) نگاه کنید که به عنوان یک انسان آکروباتیک با پاهای بزرگ کارش را شروع کرد و در طول زمان از ظاهر پشمالو و خاکستری و سپس ریش‌دار و آبی به ظاهرهای شیرمانند و گربه بی‌مو رسید. ورن نیز دچار دگرگونی‌های زیادی شده است ولی هیچ کدام از آن‌هال به پای تغییر رنگ پوستش نمی‌رسند.
انجل دوران فعالیتش به عنوان یک قهرمان مبارز با جرم و جنایت را به شکل یک مرد قفقازی آغاز کرد که صرفاً دو بال به بدنش اضافه شده بودند. وقتی آپوکالیپس از توانایی‌هایش برای تبدیل ورن به سوار مرگ استفاده کرد، نه تنها بال‌های براق و مرگبار فلزی جایگزین بال‌های پیشین شدند بلکه پوست بدن انجل نیز آبی رنگ شد. می‌توان تصور کرد که این تغییر رنگ پوستِ بدن برای هماهنگ سازی ظاهر ورثینگتن با گروه جدیدش بود. به عنوان آرچ‌انجل با پوستِ بدنِ آبی رنگ، ورن خیلی سریع به عنوان یکی از جنگجویان نزدیک ان صباح نور (En Sabah Nur) قابل شناسایی است.
مطلب پیشنهادی:سری به برجسته‌ترین دنیاهای موازی مارول بزنیدهمسان... ولی نه یکسان!
دومین جهش‌یافتگی
نمی‌توان دقیق گفت که خون انجل بیش‌تر شبیه به پرندگان است یا انسان‌ها ولی در هر صورت خونِ او قابلیت ترمیم دارد. هر چند که او انجل نام گرفته ولی دلیل التیام ورن از یک منبع الهی نیست. در واقع، مثل خیلی از قهرمانان دیگر مارول، قابلیت ترمیم او در یک ضربه نهفته است.
در طی یک نبرد با بلک تام کسیدی (Black Tom Cassidy)، این ویلن توانست با استفاده از بازوهای گیاهی اعضای ایکس من را شکست دهد. این روش قدرت تمام اعضای ایکس من را خنثی کرد؛ البته به جز ورثینگتن. واکنش بدن انجل این بود که به نحوی دچار یک جهش‌یافتگی ثانویه شود که به شکل یک عامل التیام ظاهر شد. یکی از ویژگی‌های جالب عامل التیام ورن این است که ترمیم محدود به خودش نیست. خون او را می‌توان برای التیام دیگران مورد استفاده قرار داد.