تاثیر Batman: Arkham City روی ژانر ابرقهرمانی چه بود؟
بازی Batman: Arkham City بدون شک یکی از مهمترین عناوین صنعت بازی سازی است که به سادگی میتوان متوجه تاثیر شگرفی که روی آن گذاشته، شد. این موضوع که یک زمین بازی بزرگ برای برخی ...
بازی Batman: Arkham City بدون شک یکی از مهمترین عناوین صنعت بازی سازی است که به سادگی میتوان متوجه تاثیر شگرفی که روی آن گذاشته، شد. این موضوع که یک زمین بازی بزرگ برای برخی از مشهورترین ابرشرورها ساخته شده تا در آن هرج و مرج به پا کنند به تنهایی حیرت انگیز است، چه برسد به این موضوع که «آرکام سیتی» در حوزه گیمپلی و داستان نیز دستاوردهای زیادی داشته است. در ادامه با ویجیاتو همراه باشید تا از تاثیر Batman: Arkham City روی ژانر ابرقهرمانی و صنعت بازی مطلع شوید.
استودیو راکستدی (Rocksteady) نهایتاً به این نکته پی برد که گیمرها چه چیزهایی را درباره بازیهای جهان باز دوست دارند و با علم به این مورد و توجه ویژه به جهان، پیشینه داستانی و شخصیتهای دیسی (DC)، این بخش را تقویت کرد. ابرشرورهایی که توسط راکستدی خلق شدند، به طور کامل به منبع اصلی، یعنی کامیک بوکها وفادار هستند؛ درست همانطوری که در نسخه اول از این مجموعه، یعنی تیمارستان آرکام (Batman: Arkham Asylum) و بعدها در آخرین نسخه از سهگانه، Batman: Arkham Knight رعایت شده بود.
اما آرکام سیتی چیزی ارائه داد که در اولین نسخه از بازیهای بتمن شرکت راکستدی وجود نداشت و آن، یک محیط جهان باز گسترده بود. آرکام سیتی یک جهان باز پرمحتوا و جذاب داشت تا بازیکنان را با قراردادن در نقش شوالیه تاریکی ظرف یک شب طولانی به محافظت از این شهر بیدفاع بفرستد.
این درحالیست که Arkham City دقیقا ۲ سال پس از تیمارستان آرکام عرضه شد و چنین چیزی در زمینه توسعه بازیها تا پیش از این تقریباً بیسابقه بوده است. این که استودیوی توسعه دهنده چگونه موفق شد در زمانی کم، دنبالهای جهان باز برای یک بازی خطی که با هاب مرکزی، قسمتهای مختلف تیمارستان را به یکدیگر متصل میکرد بسازد، به تنهایی حیرت انگیز است.
شهر آرکام به بازیکنان یک فضای بازی درگیر کننده ارائه داد که شاید یکی از مهمترین دلایل جذابیت آن، سیستم حمل و نقل یا به عبارتی دیگر، حرکت نرم و روان بتمن برفراز شهر بود. بتمن برای جابهجایی از قلاب و شنل خود کمک میگرفت و بازیکن با ایجاد یک زنجیره منظم صعود و سقوط میتوانستند مسافتهای طولانی را درحالت پرواز طی کند که به این واسطه، جابهجایی به یکی از فعالیتها و چالشهای جذاب این اثر تبدیل شد.
گفتنی است که ساختمانهای بازی چندان مرتفع نبودند و دنیای آن نیز به شلوغی و خسته کنندگی برخی از آثار جهان باز امروزی نبود تا باعث دور شدن بازیکن از انجام محتوای فرعی آن شود. در عوض، بازیکنان در صورت علاقه میتوانستند به دنبال معماهای ریدلر (Riddler) رفته و یا با انجام کوئستهایی که به ابرشرورهای بازی مرتبط میشدند، خط داستانی مربوط به آنها را پیش ببرند.
برخی از این ماموریتهای فرعی بازیکنان را بیشتر از سایر محتوا درگیر خود میکردند و به نقاطی متفاوت از نقشه هدایت میکردند که درحالت عادی کسی سراغ آنها نمیرفت. به طور مثال ماموریت فرعی مرتبط با شخصیت Zsasz بتمن را سراغ تلفن عمومیها میفرستاد تا درنهایت با انجام برخی از فعالیتها به مخفیگاه این شخصیت شرور برسد. البته گفتنی است که در دنباله این اثر، یعنی شوالیه آرکام تمامی این بخشها پیشرفت کردند و با نقشهای بزرگتر و شلوغتر (از نظر محتوا) روبهرو شدیم؛ همچنین درکنار این موارد، سیستم حمل و نقل در «شوالیه آرکام» دستخوش تغییراتی مثبت شد.
مشخص نیست اگر راکستدی با آثار Arkhamverse، خصوصاً عنوان Batman: Arkham City چنین ساختار جهان باز فوقالعادهای را ارائه نمیکرد، چه بازی دیگری میتوانست به این جایگاه دست پیدا کند. تا پیش از این اثر، بسیاری از بازیهای ابرقهرمان محور، رویکرد طراحی مراحل خطی را در پیش میگرفتند (درحالی که بعضی از آنها یک جهان باز با سطح کیفی متوسط را ارائه میدادند) اما شهر آرکام به استادانهترین شکل، نقشه راه را برای تمامی آثار ابرقهرمان محور صنعت بازی ترسیم کرد تا بتوانند بهترین تجربه ممکن را برای بازیکنان به ارمغان بیاورند.
در سالهای اخیر، بازیسازهای آثار جهان باز مدام به دنبال گسترش دنیای عناوین مختلف بودند تا محتوای بیشتری را برای سرگرم شدن بازیکنان در آنها قرار دهند. یکی از این نمونهها را میتوان بازی Marvel’s Spider-Man از شرکت اینسامنیاک گیمز (Insomniac Games) دانست. نقشه منهتن در اسپایدرمن، بهترین مصداق برای تاثیر شهر آرکام روی یک بازی جهان باز است، خصوصاً زمانی که سیستم حمل و نقل و جابهجایی شخصیت اصلی به یکی از ملاکهای اصلی جذابیت آن تبدیل شود.
البته جا دارد اشاره کنیم که بازیهای ابرقهرمانی برای جذابیت الزام به جهان باز بودن ندارند، اما این مدل از طراحی اکنون به سادگی بین تمامی بازیسازها راه پیدا کرده و گیمرها نیز از آن به شدت استقبال کردهاند؛ در نتیجه با دنبال کردن فرمولهای صحیح و الهام گیری به شکل درست، میتوان به محصولی فوقالعاده جذاب و درعین حال شدیداً سرگرم کننده دست یافت.
بازی Batman: Arkham City هماکنون برای پیسی، پلی استیشن ۳ و ۴ ، ایکس باکس ۳۶۰ و وان و WiiU در دسترس قرار دارد. همچنین علاقهمندان میتوانند به واسطه قابلیت پشتیبانی از نسل قبل (Backwards Compatibility) به تجربه این آثار روی پلی استیشن ۵ و ایکس باکس سری ایکس/اس بپردازند.
دیدگاهها و نظرات خود را بنویسید
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
اسپم کمی ربط دار دلم یه بازی به سبک اینجاستیس ولی با شخصیت های مارول میخواد
ژانر ابرقهرمانی تو گیم به قبل آرخام ورس و بعد آرخام ورس تقسیم میشه
مطمئنم suicide squad هم به این واسطه انتخاب کرده ک ایده جدیدی واس بازیای coop ابرقهرمانی داره ک اکثرا بد از اب درمیان
مث اونجرز و گاتهام نایتس
کلا فیلم و بازی های بتمن میاد و صنعت خودش رو دگرگون میکنه و دی سی تو بازی ها خیلی خوب عمل کرده ولی مارول بجز اسپایدرمن بقیش واقعا بد هستش
یک بازی شایسته که تونست در حد نام بتمن ظاهر بشه.
این نسخه و نسخه آخر ( Arkham knight ) یکی بهترین بازی های ابر قهرمانی بودن . کلا جو سری بتمن خیلی با بازی های دیگه تفاوت داره و از نظر محیطی خیلی عالی عمل میکنه
این عنوان یه بتمن به تمام معنا بود جذاب از هر لحاظ باور کردنی نیست که این بازی مال بیش از 10 سال پیشه گرافیک داستان و یه جوکر جذاب