نقد فیلم Play Dead | سردخانه‌ای با یک راز مخوف
فیلم تریلر ترسناک «Play Dead» از کالبد شکافی دقیق ژانر خود جان سالم به در نمی‌برد. ایده‌ای دارد که با یک تعقیب و گریز موش و گربه‌ای در یک سردخانه آغاز شده و با چند ...
فیلم تریلر ترسناک «Play Dead» از کالبد شکافی دقیق ژانر خود جان سالم به در نمی‌برد. ایده‌ای دارد که با یک تعقیب و گریز موش و گربه‌ای در یک سردخانه آغاز شده و با چند پیچ و تاب قابل قبول، پیش می‌رود اما آیا قرار است در ذهن مخاطب به صورت ماندگار بماند؟ در ادامه با نقد فیلم Play Dead همراه ویجیاتو باشید.
خلاصه داستان: کلویی، به عنوان یک دانشجوی جرم‌شناسی، مرگ خود را جعل می‌کند تا وارد سردخانه شود تا شواهدی را که برادر کوچک‌ترش را به یک جنایت اشتباه مرتبط می‌کند، بازیابی کند. هنگامی که کلویی وارد سردخانه می‌شود، متوجه یک راز مخوف در آن مکان می‌شود. پزشکی با هویت قانونی از سردخانه به عنوان مکانی برای یک تجارت بیمار و پیچیده استفاده می‌کند. با شروع یک بازی ترسناک موش و گربه، کلویی متوجه می‌شود که ترسناک ترین چیز در مورد سردخانه مرده‌های درون آن نیستند، بلکه یک انسان زنده است.
«پاتریک لوسیه» کسی است که نامش فقط برای علاقمندان بزرگ سینمای وحشت آشناست. مردی پرمشغله، کارگردان، تهیه کننده، فیلمنامه‌نویس و تدوینگری که با افرادی همچون «گی‌رمو دل‌تورو» و «وس کریون» در سری فیلم «جیغ» و البته فیلم خوش‌ساخت «Red Eye» به عنوان تدوین‌گر همکاری داشته است. اما کارنامه فیلمسازی خود لوسیه چندان بزرگ نیست که بتوان از او تمجید کرد. شاخص‌ترین فیلم‌های این کارگردان کانادایی آثاری چون: «Drive Angry» با بازی نیکلاس کیج و امبر هرد و همچنین بازسازی فیلم اسلشر «My Bloody Valentine 3D» است.
با نگاهی به کارنامه کاری پاتریک لوسیه متوجه خواهیم شد که زندگی حرفه‌ای او تا کنون پر از اشتیاق به فیلم‌های ترسناک و هیجان‌انگیز بوده، اما همیشه چیزی در آثار او کم است. جذاب‌ترین ویژگی داستان‌هایی که این فیلمساز تعریف می‌کند، ثبات متوسط بودن است. به عبارت دیگر، ترکیب عالی یک شب پاپ‌کورنی، چند دوست خوب، و یک چای داغ؛ حاصل فرمول یک فیلم ترسناک پاتریک لوسیه است.
اکنون فیلم «Play Dead» به عنوان جدید‌ترین اثر این فیلمساز، یک فیلم کامل با همان خصوصیات شکل دهنده فیلمساز آن است. این یعنی همان دستخط بی جان در فیلمنامه و پایداری رایج به رویکرد پاپ‌کورنی بودن در این اثر نیز موج می‌زند. در واقع هر صحنه درون این فیلم مانند نبردی است بین فقدان مهارت و عشق به سوژه؛ پاتریک لوسیه ایده‌ای خام اما جذاب دارد که بینندگان را به خود جذب می‌کند، اما اجرای آن لنگ می‌زند یا حتی زمانی از اساس به ناکجا آباد ختم می‌شود.
شما به عنوان مخاطب در طول تماشا این فیلم می‌توانید احساس کنید که پارتیک لوسیه به عنوان کارگردان دید روشنی دارد و می خواهد آن را به شکلی بدیع ارائه کند، اما کاستی‌های فنی حجاب ناتوانی را بر سر اثرش می‌کشد. از ریتم ناتوان فیلم گرفته تا موسیقی، صدا و تدوین آن آماتور هستند؛ بنابراین فکر کردن به محتوا و مضمون چنین فیلمی دشوار است. از سوی دیگر، گفتن چنین حرف‌هایی در مورد فیلمسازی با این همه تجربه نیز عجیب است.
با وجود این عیب‌های نابخشودنی، تیم بازیگران این اثر مشکلی برای چشمان مخاطب ندارند. شناخته شده ترین بازیگر این فیلم «جری اوکانل» است که نقش بازرس پزشکی قانونی شرور را بازی می‌کند که شناخته شده ترین آثار او مربوط به 20 سال پیش است. «بیلی مدیسن» جوان نیز در چارچوب شخصیت اصلی و قهرمان فیلم ایفای نقش می‌کند و تمام تلاشش را چاشنی بهتر شدن نتیجه کار می‌کند. در نتیجه واقعاً دلیلی برای غر زدن در مورد هیچ یک از بازیگران وجود ندارد، زیرا سقف نسبتاً پایین محتوای فیلمنامه جای زیادی برای تفسیر یا بروز استعداد باقی نمی‌گذارد.
در عین حال، با دیدن این اثر نباید زیاد فکر کرد، زیرا ژانر فیلم گویای یک رمز و راز عجیب با رویکردی روانی یا فرامتنی نیست؛ هدف این است که هیجان را با دیدن جسد‌ها در سردخانه تجربه کنیم و این کاری است که لوسیه با موفقیت نسبی انجام می‌دهد، حتی با وجود مشکلات فنی نابخشودنی. اما هدف تولید این آثار باید فراتر از جنبه سرگرمی چیزی بهتر باشد، که در این فیلم خود سرگرمی نیز چندان به چشم نمی‌خورد. بهترین لحظه‌ها همان گشت و گذارهای پرتنش در اطراف سردخانه است، جایی که فضای مزاحم شروع به کار می‌کند.
فراموش نکنید که فیلم «Play Dead» از آن دست پروژه‌هایی است که مخاطب حق ندارد از تماشای آن ناامید شود. اما چرا؟ چون تریلر، پوستر و خلاصه داستان نسبتاً منصفانه گویای همه چیز هستند، بنابراین انتظارات هنگام ورود به تماشای این اثر باید نسبتاً پایین‌تر از متوسط باشد. مخاطب سینمای جریان اصلی عادت کرده است منتظر فیلم‌های بزرگ و عظیم، حتی حماسی باشد، آن هم اغلب با ابرقهرمانان در نقش‌های اصلی، بنابراین برای تغییر فصل و روحیه منطقی است که به خودتان اجازه دهید کمی استراحت کنید؛ و از دیدن اثری مبتنی بر ژانر چون این فیلم نیز دوری کنید.
کلام پایانی: این بدترین فیلمی نیست که قرار است امسال دیده شود، اما بدون شک در بین فیلم‌های مورد علاقه هیچ کس هم قرار نخواهد گرفت.
همچنین ما در مطلب بعدی از ویجیاتو؛ به سراغ معرفی فیلم هیجان انگیز و ترسناک رفته‌ایم که خواندن آن نیز خالی از لطف نیست.
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.