چرا رستگاری بازی Cyberpunk 2077 به مانند یک‌ معجزه است؟

از قدیم شنیدیم که زمان هر دردی را درمان می‌کند، ولی خب اگر به رستگاری بازی Cyberpunk 2077 نگاه کنیم می‌فهمیم که درمان علاوه بر زمان به مقدار زیادی آپدیت و زحمت هم نیاز دارد. الان بعد از گذشت ۳ سال بالاخره سایبرپانک به چیزی تبدیل شد که آن اوایل انتظارش را داشتیم. ولی خب این مسیر اصلا آسان نبود. وقتی که بازی در سال ۲۰۲۰ وارد بازار شد به قدری بد بود که سونی مجبور شد که آن‌ را از روی فروشگاه پلی استیشن حذف کند. اما الان چطور؟ الان از هر کسی در مورد این بازی بپرسید به شما خواهد گفت که «خیلی بهتر شده است و دیگر بد نیست.»

سایبرپانک حتی راه خودش را به رویداد Game Awards هم پیدا کرد. حتی در این رویداد برنده جایزه «بهترین پیشرفت» هم شد. البته این جایزه برای همیشه نشان خواهد داد که این بازی در زمان انتشارش چقدر بد بود، ولی خب این را هم نشان می‌دهد که تا چه اندازه‌ای بهبود پیدا کرد. مسیر سایبرپانک تا اینجا خیلی سخت و طولانی بود و تیم توسعه‌دهنده‌ آن زحمات خیلی زیادی برای آن کشیدند. در ادامه با ویجیاتو همراه باشید تا با هم ببینیم که رستگاری بازی Cyberpunk 2077 چگونه اتفاق افتاد.

مسیری که باید طی می‌شد

ماجرا رستگاری این بازی نشان می‌دهد که اگر یک بازی در زمان انتشارش خوب نبود، نیازی به ناامیدی نیست چون همیشه جای پیشرفت وجود دارد. برای چنین چیزی هر استودیویی به دو مورد نیاز دارد: یکی تلاش بی‌اندازه تیم سازنده و دومی هم اینکه به شدت خوش‌شانس باشند. برای همین هم هست که این اتفاق سایبرپانک عملا یک معجزه محسوب می‌شود. ولی دقیقا CDPR چطوری توانست که این بازی را تبدیل به چیزی کند که الان هست؟

اول از همه اینکه این استودیو یک استودیو مستقل است. البته نه مستقل به معنا اینکه کوچک است، بلکه به این معنی که حقوق قانونی‌اش برای خودش است. برای همین برای حفظ درآمد و بقا به طرفدارانش نیاز داشت و باید آن‌ها را راضی می‌کرد. این استودیو می‌دانست که اگر تصمیم بگیرد که بازی خودش را درست کند، باید برنامه‌های DLC آینده را به هم بریزد، مقدار خیلی زیادی پول مصرف کند و چندین سال تلاش کند تا بتواند خسارتی که وارد کرده است را جبران کند.

شاید اگر سایبرپانک را یک استودیو خیلی بزرگ‌تر ساخته بود، بعد از وقایع انتشارش به طور کامل رها و به فراموشی سپرده می‌شد. معمولا استودیوهای بزرگ تنها به پول فکر می‌کنند و نگرانی دیگری ندارند. برای همین به جای کیفیت تنها نگران هزینه و سود هستند. شاید به نحوی بتوانیم بگوییم که سایبرپانک خوش‌شانسی آورد که توسط یک استودیو بزرگ‌ توسعه پیدا نکرد.

این اولین باری نیست که یک بازی چنین کاری می‌کند

البته این اولین باری نیست که یک بازی در چنین وضعیتی منتشر می‌شود. بازی‌های دیگری هم هستند که با این اوضاع وارد بازار می‌شوند ولی خب استودیوهای دیگر همیشه مثل CDPR رفتار نمی‌کنند. اکثر این استودیوها صرفا بازی را تا حدی درست می‌کنند که صرفا قابل بازی باشد و بتوانند مدعی شوند که بازی‌ای که منتشر کرده‌اند کامل و استاندارد است. احتمالا در کنار این انتشار و آپدیت ناقص، یک توییت و یا یک ایمیل هم منتشر کنند که در آن اعلام کنند که چقدر متاسف‌اند و از اینکه بازیکنان راضی نیستند، به شدت شرمنده‌اند.

شاید بهترین مثال این موضوع بازی Anthem از شرکت EA باشد. وقتی که این بازی به صورت کاملا ناقص منتشر شد، استودیو Bioware به این نتیجه رسید که ارزش نجات دادن ندارد. هرچقدر هم نامردانه به نظر برسد، چنین تصمیم کاملا منطقی است. شکست کامل و شدید این بازی چنان تاثیر کوچکی روی شرکت EA گذاشت که اصلا تاثیرش را حس نکرد. این شرکت به محبوبیت در میان مردم نیاز نداشت که بازی‌هایش را بفروشد، اسم بزرگ و گستردگی بازی‌هایش این کار را انجام می‌دهند. البته خب فقط EA نیست که این کار را انجام می‌دهد، کافیست که نگاهی به استودیوهایی مثل Activision و یا Ubisoft بیندازید.

تفاوت CD Project Red با دیگر استودیوها

حالا تفاوت CDPR چیست و چرا رستگاری بازی Cyberpunk 2077 مشابه دیگر بازی‌ها نبود؟ چون تیم این استودیو به جای اینکه بی‌خیال بازی شوند، تمام انرژی خود را جمع کردند تا این بازی را تبدیل به چیزی کنند که همه انتظارش را داشتند. شاید البته هنوز هم چیزی که می‌خواستیم نباشد، ولی خب یک بازی فوق‌العاده و عالی است و کاملا با آن بازی‌ای که در سال 2020 منتشر شد فرق دارد.

یکی از اصلی‌ترین قسمت‌های این موضوع که باید در نظر گرفت این است که نظر بازیکنان تا چه حدی در مورد این بازی عوض شد. ما این را می‌توانیم متوجه شویم که اگر یک بازی واقعا به کیفیتی عالی برسد، بازیکنان متوجه خواهند شد و از آن حمایت خواهند کرد.

البته از شانس خوب CDPR، چند وقت قبل از انتشار آپدیت‌هایی که بازی را تغییر دادند، سریال Edgerunners که با الهام از سایبرپانک منتشر شد و تاثیر خیلی خوبی روی محبوبیت این بازی داشت. این موضوع یکی از مواردی است که دیگر استودیوها نمی‌توانند روی آن حساب کنند. درست است که یکی از دلایل موفقیت بسیار زیاد اخیر این بازی به خاطر زحمات توسعه‌دهنده‌هایش است، ولی نقش شانس را هم نمی‌توان از این معادله حذف کرد.

شانس خوب توسعه‌دهنده‌ها در زمینه کنسول‌ها

یکی از مواردی که در رستگاری بازی Cyberpunk 2077 شاید به چشم نیاید، پیشرفت تکنولوژی است. این بازی در ابتدا بر روی کنسول‌های نسل هشتمی منتشر شد که سونی هم آن را از روی فروشگاه PS4 حذف کرد. ولی نسخه 2.0 آن بر روی کنسول‌های PS5 و Xbox Series X منتشر شد. در اینجا زمان طرف سایبرپانک بود. اگر بازی یکی دو سال پیش این آپدیت را دریافت می‌کرد، شاید هرگز نمی‌توانست از سخت‌افزارها و تکنولوژی‌های نسل نهم استفاده کند تا بازی را به چیزی که الان هست، تبدیل کند. درست است که در زمان ساخت بازی، کنسول هدف بازی PS4 و Xbox One بود، ولی از بعد از آپدیت 1.6 بازی این موضوع به طور کامل تغییر کرد.

اگر CDPR تا این اندازه خوش‌شانس نبود شاید هرگز احیا این بازی را به چشم نمی‌دیدیم. شاید حتی اگر مدیران و کارمندان هنرمند و لایقی در این شرکت کار نمی‌کردند، هرگز از این فرصت‌ها به این خوبی استفاده نمی‌کردند. اگر کمی به آن فکر کنید، متوجه می‌شوید که این موفقیت سایبرپانک، خودش یک معجزه محسوب می‌شود.

بازی‌های زیادی هستند که در زمان انتشار با چنین مشکلاتی مواجه می‌شوند. ولی خب همه بازی‌ها مثل سایبرپانک نمی‌توانند به رستگاری برسند. این ترکیبی از شانس، مهارت و پشتکار را شاید هرگز دیگر نتوانیم جای دیگری ببینیم.

درسی که دیگر بازی‌ها در آینده باید از سایبرپانک یاد بگیرند

این بازی اولین عنوانی نیست که در زمان انتشارش کیفیتی پایین داشت، ولی چند سال بعد به محبوبیت خیلی زیادی می‌رسد. یکی از بهترین مثال‌های این موضوع No Man's Sky است. این بازی شاید یکی از بدترین انتشارهای تاریخ را داشت، ولی الان یک بازی کاملا خوب محسوب می‌شود. شاید حتی توسعه‌دهنده‌های سایبرپانک هم نگاهی به داستان استودیو Hello Games انداختند و فهمیدند که آینده استودیوشان کاملا وابسته به این است که آیا بازی را رها می‌کنند و یا تا جایی که می‌توانند تلاش می‌کنند تا بازی را به یک عنوان خیلی عالی تبدیل کنند.

البته هیچ استودیو و شرکتی نباید درس اشتباهی را از ماجرا سایبرپانک و یا No Man's Sky بگیرند. درس اصلی این اتفاق این نبود که یک بازی بد می‌تواند با تلاش و شانس به یک بازی خوب تبدیل شود. درس اصلی این اتفاقات این است که تبدیل یک بازی ضعیف به یک بازی عالی چقدر پول، انرژی و شانس نیاز دارد و شاید هر کسی از پس آن بر نیاید. شاید این رستگاری بازی Cyberpunk 2077 خیلی جالب و مهیج باشد، ولی بیشتر از اینکه یک برنامه حساب‌شده و قابل‌ تکرار باشد، یک معجزه به تمام معنا بود.