بررسی کمیک Batman: Full Moon

در شهر گاتهام المان‌های گاتیک فراوانی را می‌توان یافت؛ از اتمسفر و حال‌وهوا تا معماری و حتی هیولاها. برای همین هم دور از انتظار نیست تا بتمن با شماری از این عناصر سروکله زده و با تعدای از این هیولاها جنگیده باشد. ماجراهایی از شوالیه‌ی تاریکی وجود دارند که او را در برابر موجوداتی همچون ومپایرها، زامبی‌ها و دیگر هیولاهای گاتیک قرار می‌دهند. کمیک Batman: Full Moon نیز با پی گرفتن همین رویه بتمن را در برابر یک ورولف قرار می‌دهد.

این کمیک به عنوان بخشی از ایمپرینت بلک لیبل دی‌سی منتشر شده است تا با استفاده از ژانر وحشت بیش‌تر مناسب مخاطبان بزرگسال باشد. با این وجود، آیا این اثر توانست یک ماجرای ترسناک قابل‌قبول از رویارویی شوالیه‌ی تاریکی و یک گرگینه را ارائه کند؟

بتمن در دوران حضور خود در دنیای کمیک‌های دی‌سی با هیولاهای گوناگونی برخورد داشته است. یکی از پرآوازه‌ترین آثار شوالیه‌ی شنل‌پوش سه‌گانه‌ی Batman & Dracula به شمار می‌آید. همچنین در بین ویلن‌های او سالومون گراندی را می‌توان دید که عملاً یک زامبی است. این قهرمان با درگیری با دیگر موجودات همچون گرگینه‌ها هم غریبه نیست.

برای همین کمیک Batman: Full Moon کار چندان دشواری برای روایت یک ماجرای هیولایی که حول محور یک ورولف می‌چرخد ندارد. با این وجود، این اثر به سراغ یک دنیای موازی و یک بروس وین متفاوت می‌رود. این نگارش از بروس اصرار دارد که همه‌چیز بر اساس علم و دانش قابل توضیح است و انگار به جادو و ماورا هیچ باوری ندارد. نکته‌ی جالب‌تر اینجاست که در بین همراهان شوالیه‌ی تاریکی در این کمیک زاتانا و جان کنستانتاین هستند که جزو سرشناس‌ترین کاربران جادوی دی‌سی محسوب می‌شوند. این که چرا چنین پارادوکسی برای Batman: Full Moon ایجاد شده است مایه‌ی سردرگمی‌ست.

این ناسازگاری‌ها در همه جای ۴ شماره‌ی کمیک دیده می‌شوند. از پیوند بین کنستانتاین و وین تا تصمیم نهایی که زاتانا می‌گیرد. برای همین این پرسش پیش می‌آید که با این همه تناقض اصلاً چرا از کاراکترهای دی‌سی استفاده شده و تیم آفریننده ماجرایی خودپا و مستقل را به دور از امثال بتمن، زاتانا و کنستانتاین روایت نکرده است؟

با وجود ایده‌ی جذاب و سناریوی پایه‌ی رویارویی شوالیه‌ی تاریکی و یک گرگینه، هیچ چیزی فراتر از آن را در کمیک Batman: Full Moon نمی‌بینیم. همه‌چیز در چند برخورد بتمن با ورولف، کمی تم دارا در برابر ندار، اندکی اتمسفر مذهبی و مختصری پس‌زمینه برای گرگینه خلاصه می‌شود. هر چیز دیگر همانند استفاده از من-بت یا مثلث عشقی کنستانتاین، راتانا و وین حاشیه‌هایی هستند که بود و نبودشان کم‌وبیش تفاوتی در داستان ایجاد نمی‌کنند.

در واقع خود داستان نه آن اندازه جذبتان می‌کند و نه زحمت چندانی برای انتقال حس وحشت می‌کشد. بیش‌تر وزن روایت روی دوش شاک ولیوهاست که آن‌ها هم خیلی زود فراموش می‌شوند. نقطه‌ی پایانی داستان هم ترکیبی از همین شوک‌ها و پارادوکس‌هاست تا کمیک Batman: Full Moon به شکل ناامیدکننده‌ای به اتمام برسد.

اکثر بار هارر این اثر روی بخش تصویری آن قرار گرفته که عمدتاً با سبکی آب‌رنگی انجام شده است. در شماری از صفحات و پنل‌ها نیز از انجام آن به خوبی بر می‌آید؛ به ویژه در نگارگری‌های تیره که شامل هیولاها و عناصر وحشت هستند. با این وجود، تقریباً در هر صفحه و پنل دیگر که این المان‌ها وجود ندارند بخش مصور Batman: Full Moon نیز دچار افت می‌شود.

استایل استفاده‌شده چندان مناسب به نمایش کشیدن اتفاقات روزمره نیست. پنل‌های زیادی را می‌توان دید که پوچ و تهی به چشم می‌آیند. تصویرسازی کاراکترهای شناخته‌شده، به ویژه در چهره‌هایشان، درست پرداخت نشده است و حتی شباهت چندانی بین طراحی‌های شخصیت‌ها با چیزی که از این کاراکترها در دنیای دی‌سی انتظار می‌رود دیده نمی‌شود. شخصیت‌های مکمل هم وضعیتشان چند درجه بدتر و گاهی به اندازه‌ای نامتوازن و کم‌جزئیات هستند که گاهی شک می‌کنید به راستی انسان باشند. بدین گونه، اگر سبک هنری را کنار بگذاریم، Batman: Full Moon حتی در نگارگری هم چندان درخشان ظاهر نمی‌شود.

سخن پایانی درباره‌ی کمیک Batman: Full Moon

با این که تقابل‌های بتمن با هیولاها و موجودات ماورایی سابقه‌ی دور و درازی در دنیای کمیک‌های دی‌سی دارند و شماری از آن‌ها نیز بین هواداران شناخته‌شده هستند، کمیک Batman: Full Moon نمی‌تواند به تکرار این موفقیت‌ها بپردازد. این اثر، داستانی نه چندان جذاب با سیری بی‌هیجان را تعریف می‌کند که پر است از رویدادها، کاراکترها و ویژگی‌های شخصیتی فراموش‌شدنی. شماری از صفحات این کمیک تصویرسازی‌هایی ارائه می‌کنند که شاید دلتان بخواهد نگاهی به آن‌ها بیندازید اما روی هم رفته بخش مصور Batman: Full Moon یک پدیده‌ی سلیقه‌ای‌ست که ممکن است از آن خوشتان بیاید یا کاملاً ناامیدتان کند.