بررسی بازی رومیزی پورت رویال – ملوانان به گل نشسته

تفاوت اصلی میان دنیای بازی‌های ویدیویی و بازی رومیزی را می‌توان الزام حضور بازیکنان بیشتر و به طور کلی چند نفره بودن بازی‌های رومیزی دانست. مثل هر مدیوم دیگری، حضور چنین المانی در ساخت وجه تمایز باعث به به وجود آمدن نکات مثبت و منفی مختلفی می‌شود.

می‌خواهم سراغ جنبه منفی این موضوع بروم؛ بزرگترین معضل بردگیم و کاردگیم‌ها پیدا کردن هم‌بازی است. خیلی اوقات ممکن است اصلا کسی حضور نداشته باشد تا به پای میز بیاید و در اکثریت مواقع افرادی که در جمع حضور دارند از بازی کردن امتناع می‌کنند. این امتناع کردن اصولا از سمت افرادی است که یا تا به حال بازی نکرده‌اند و آشنایی بسیار کمی دارند، یا اصلا علاقه‌ای به این مدیوم سرگرمی ندارند.

برای کشاندن این افراد به سمت بازی‌های رومیزی سبک‌های خاصی وجود دارند؛ پارتی‌گیم‌ها، بازی‌های دورهمی از جمله این سبک‌ها هستند. این نوع بازی‌ها قوانین بسیار ساده‌ای دارند و تا جای ممکن  لزوم استفاده از استراتژی‌های سنگین را کاهش می‌دهند.

در میان سبک‌های بازی‌های دورهمی، بازی‌هایی که دارای مکانیزم ‌Push Your Luck هستند، می‌توانند بهترین انتخاب برای از میان برداشتن شکاف طبقاتی سطح گیمرها باشد. این بازی‌ها به دلیل اضافه کردن المان شانس تا حد زیادی بحث تجربه و تفکر استراتژیک بازیکنان با تجربه‌تر را محو می‌کنند تا احتمال برد افراد پای بازی، به تعادل خوبی برسد. البته از این مکانیزم در بازی‌های سنگین هم استفاده شده است و هم‌چنان هم می‌شود.

ولی وجود این مکانیزم در یک بازی دورهمی، به طور خاص برای تعدیل گیم‌پلی بازی است. پس زمانی که چنین عنصری در بستر یک بازی دورهمی قرار می‌گیرد که سعی می‌کند خودش را عنوانی با سختی متوسط جای دهد چه اتفاقی می‌افتد؟ این دقیقا همان سوالی است که با بررسی بازی پورت رویال (Port Royal) به آن پاسخ بدهم. پس با ما و بررسی این اثر همراه باشید.

بندر یک خطی

پورت رویال داستان خاصی ندارد؛ حتی در نسخه اورجینال هم در یک خط توضیح داده می‌شود که شما کنترل بندر را در دست دارید و باید بیشترین سود را با استفاده از منابع و افراد تاثیرگذار شهر ببرید. البته نسبت به ژانر بازی هم چندان انتظاری از این بخش نمی‌رفت؛ ولی با توجه به تم بازی، یک پاراگراف دیگر می‌توانست به طور کلی بستر متفاوتی را در ذهن مخاطبان درج کند.

شلم شوربای شانسی

گیم‌پلی بازی از چند اکشن مختلف تشکیل شده است که به این ترتیب است:

• می‌توانید به تعداد دل‌خواه کارت به بندرتان اضافه کنید؛ البته اگر رنگ کارتی که می‌کشید با رنگ کارت‌های بندرتان یکی باشد تمام کارت‌ها می‌سوزد.
• می‌توانید کشتی‌هایتان را به دل دریا بفرستید و کارتشان را از دست دهید، و به جای آن‌ها پول دریافت کنید.
• می‌توانید با پرداخت پول، شخصیت‌های کمکی بازی را به خدمت بگیرید که با وجود آن‌ها یا ماموریت‌های بازی را تکمیل کنید و یا از قابلیت‌های آن‌ها بهره ببرید.

بازی زاییده ذهن الکساندر فیستر (Alexander Pfister)، طراح سرشناس صنعت بازی رومیزی دنیا و طراح عناوینی مثل Great Western Trail، Blackout Hong Kong و Broom Service است. اما آیا این عنوان می‌تواند در خانواده بهترین کارهای این طراح قرار بگیرد؟

پورت رویال با خوب بودن فاصله زیادی دارد و این در ماهیت وجودی خود بازی نهادینه شده است. گیم‌پلی بازی به خودی خود مشکل چندانی ندارد ولی نکته اصلی این است که چرا باید چنین گیم‌پلی‌ای در همچین بستری ارائه شود؟

گیم‌پلی بازی را می‌توان روان تلقی کرد، چرا که حتی زمانی که نوبت شما نیست می‌توانید به تعداد کارت‌هایی که بازیکن در حال بازی انتخاب می‌کند، کارت بکشید. ولی این گیم‌پلی و مکانیزم‌های ترکیب شده در آن مناسب بازیکنان تازه وارد نیست و بازیکنان کهنه‌کار هم چنین بازی‌ای را بیشتر از چند بار تجربه نخواهند کرد.

ای کاش پورت رویال کمی آسان‌تر و یا کمی سخت‌تر بود تا بتوان آن را به گروهی از بازیکنان نسبت داد. این حالت دلنگون و سطح نامشخص بازی، پورت رویال را در دسته بازی‌هایی قرار می‌دهد که از هر طرف رانده می‌شود.

ملوان خسته

همان‌طور که گفتم، نه تنها داستان بازی می‌توانست قوی‌تر باشد، بلکه حتی از بستر جذاب دزدان دریایی هم استفاده خاصی نشده است. اگر به جای این تصویرگری، عکس سیب‌زمینی و هویج هم روی کارت‌ها نقش می‌بست تفاوت چندانی در محصول نهایی ایجاد نمی‌کرد.

صد البته که عکس سیب‌زمینی و هویج عزیزمان می‌توانست جذابیت بیشتری از گرافیک این نسخه بازی داشته باشد. طراحی تصاویر، جعبه و کارت‌ها، همه و همه حس کثیفی و کهنگی بدی را به مخاطب ارائه می‌کند. تنها نقطه مثبت نسخه آرمان‌گیمز، اینسرت خوب بازی است که آن‌هم وجودش الزامی بوده؛ در دورانی که تمام شرکت‌های ایرانی، حتی ضعیف‌ترین آن‌ها به کیفیت ساخت توجه ویژه‌ای می‌کنند، وجود هم‌چین محصولی با چنین قیمتی (79 هزار تومان تا زمان انتشار این مطلب) هیچ توجیهی ندارد.

جمع‌بندی

پورت رویال می‌توانست بازی رومیزی خوبی باشد و شاید برای خیلی‌ها هم این موضوع صحت داشته باشد؛ ولی برای مخاطب عام فعلی بازار بردگیم ایران به هیچ‌وجه انتخاب هوشمندانه‌ای نیست. از سمت دیگر کیفیت ساخت و گرافیک فاجعه آن، دلایل مضاعفی برای دوری از این عنوان است.