بررسی کمیک Batman: Dark Patterns | آرک Pareidolia

آرک Pareidolia کمیک Batman: Dark Patterns که سومین خط داستانی از این سری به شمار می‌آید، روند پیشین این اثر را باز هم عمدتاً با همان تیم خالق دنبال می‌کند تا برای یک بار دیگر بتمن درگیر یک روایت کارآگاه-جنایی در شهر تیره و فاسد گاتهام شود.

آرک‌های پیشین سری کمیک Batman: Dark Patterns با پنل‌بندی‌ها و روایت‌های کارآگاهی خود درخشیدند و در همین حال هم در تصویرسازی‌ها و خلق کاراکترهای تازه (یا نگاهی نو به شخصیت‌های از-پیش-موجود) موفق بودند. آیا خط داستانی جدید هم توانست مسیر موفقیت را ادامه دهد؟

«پاریدولیا» عنوانی‌ست که برای این آرک روایی Batman: Dark Patterns برگزیده شده است. در زبان خودمان برابر «شبیه‌پنداری» را برای این واژه داریم. پاریدولیا پدیده‌ای روان‌شناختی‌ست که در آن فرد به دنبال معنا در پدیده‌های بی‌معنا می‌گردد. این که کمیک «بتمن: الگوهای تاریک» تصمیم می‌گیرد تا یکی از آرک‌های خود را «پاریدولیا» نام‌گذاری کند به خودی خود یک پارادوکس جالب پدید می‌آورد.

ولی پدیده پاریدولیا در Batman: Dark Patterns فرای یک اسم‌گذاری می‌رود. روی هم رفته انتظار می‌رود تا در روایت‌های جنایی و کارآگاهی، سرنخ‌های گوناگون ارائه شود و با متصل کردن نقاط برجسته و یافتن الگوها، از جنایتکاران و مجرمان پرده برداشته شود. عادت کرده‌ایم که در این دست ماجراها، با عبارتی همچون »هیچ چیز اتفاقی نیست» رو به رو شویم. کمیک‌های کارآگاهی شوالیه تاریکی نیز دنباله‌روی همین خط هستند. اما آیا هر جنایتی یک الگو را دنبال می‌کند؟ آیا هیچ جنایتی وجود ندارد، که هر چه قدر وحشتناک، اتفاقی باشد؟

این همان پرسشی‌ست که بتمن در خط داستانی Pareidolia کمیک Batman: Dark Patterns به دنبال یافتن پاسخی برای آن می‌گردد. جوابی که برای یافتنش مجبور است به بخش‌های فراموش‌شده گاتهام سر بکشد، با مجرمان ظاهراً خرده‌پای این شهر شوم سر و کله بزند و حتی با آلفرد پنی‌ورث به تاریخ و سرگذشت تاریک گاتهام نگاهی بیندازد.

بدین ترتیب است که خفاش نگهبان گاتهام کمی بیش‌تر با مکان‌هایی از این شهر آشنا می‌شود که انگار از یادها رفته‌اند و حتی پلیس نیز علاقه به حضور در آن را ندارد. بخش‌هایی که شاید همه وانمود می‌کنند که وجود ندارند ولی جان دارند و زندگی می‌کنند. سری Batman: Dark Patterns تا این جای کار یا از کاراکترهای نو به عنوان آنتاگونیست بهره برده یا شخصیت‌های کهنه را به شیوه‌ای متفاوت به نمایش کشیده است. برای مکان‌های فراموش‌شده گاتهام اما سراغ یکی از سرشناس‌ترین ویلن‌های کمیک‌های بتمن رفت.

سوال‌های بی‌پاسخ شوالیه تاریکی او را به سمت باند رد هود می‌کشاند. گروهی از جنایتکاران که در دهه‌ها پیش دست به جرایم وحشتناکی در روکِریِ گاتهام می‌زدند. معمولاً زمانی که نام رد هود را در کمیک‌های دی‌سی می‌شنویم، ذهن‌ها به سمت کاراکترهایی به مانند جوکر و جیسن تاد می‌رود. ولی چرا یک گروه جنایی که دهه‌هاست اثری از آن‌ها نیست باید به یک باره سر و گوشش پیدا شود؟

استفاده از باند رد هود این بستر را فراهم می‌کند تا روایت به شیوه‌ای کاملاً دور از انتظار پیش رود؛ به گونه‌ای که اگر گفته شود آرک Pareidolia با پلات تویست و چرخش داستانی خود پیش‌بینی‌ناپذیرترین پایان در بین داستان‌های کمیک Batman: Dark Patterns را تا به این جای کار داشته است، چندان دور از واقعیت نیست.

با این وجود، این تنها پایان‌بندی Pareidolia نیست که یک روایت جذاب را تشکیل می‌دهد. المان وحشت باز هم مثل آرک The Voice of the Tower سری Batman: Dark Patterns به شکل مختصر ولی اثرگذار در داستان جای داده شده است. از آن برجسته‌تر، چیره شدن بازجویی و گفت و گو بر یافتن سرنخ‌ها و درگیری‌های فیزیکی در Pareidolia است.

بخش عمده‌ای از ماجرای این خط داستانی در یک اتاق کوچک پیش می‌رود. اتاقی که سوای بتمن، چند کاراکتر دیگر و شماری وسیله، چیز دیگری در خود جای نداده است. با همه این محدودیت‌ها اما Pareidolia به خوبی از این موقعیت بهره می‌برد تا روایت خود را پیش ببرد. هنوز هم در چنین وضعیتی تنش را می‌توان حس کرد. با این حال چیزی که بیش‌تر می‌درخشد، استفاده بروس از روان‌شناسی و استنتاج داده‌هایی‌ست که آن‌ها را در لحظه دریافت می‌کند تا به شکل هیجان‌انگیزی روایت را به پایان غیرقابل‌پیش‌بینی‌اش سوق دهند.

در بخش مصور نیز این سه شماره کمیک Batman: Dark Patterns دوباره روند موفق آرک‌های پیشین را به درستی پیش می‌برند. از آن جایی که تیم خالق عمدتاً ثابت مانده‌اند، تغییری هم در آرت استایل خط Pareidolia نسبت به خطوط داستانی پیشین وجود ندارد. رنگ‌آمیزی روشن به هیجان و تنش می‌افزاید و هنوز پنل‌بندی‌های ویژه سری Batman: Dark Patterns به درخشش خود ادامه می‌دهند تا ویژه بودن این اثر دنباله‌دار باشد.

سخن پایانی درباره‌ آرک Pareidolia کمیک Batman: Dark Patterns

آرک Pareidolia کمیک Batman: Dark Patterns نیز همانند شماره‌های پیشین این سری، روند مثبت اثر را حفظ می‌کند و یک داستان کارآگاهی دیگر را از شوالیه شنل‌پوش گاتهام ارائه می‌کند. البته این بار بیش‌تر عنصر بازجویی را به کار می‌برد و کم‌تر اکشن و یافتن سرنخ را حول محور قرار می‌دهد تا پرونده به شیوه‌ای متفاوت حل شود. همچنین پایانی غافلگیرکننده‌تر نسبت به خطوط داستانی پیشین برای Pareidolia در نظر گرفته شده است. با این که باند رد هود یکی از محورهای روایی این آرک بود ولی داستان‌گویی به اندازه‌ای حرفه‌ای انجام شده است که حتی با حذف کردن این المان سرشناس و به جایش استفاده از یک گروه خلافکار بی‌نام و نشان، باز هم می‌توانست ماجرای Pareidolia به شکل قابل قبول پیش ببرد. فرای همه چیز، تصویرسازی‌ها و پنل‌بندی‌های این آرک باز هم انتظاری که از آن‌ها می‌رفت را به درستی پاسخ دادند تا آرک Pareidolia یک موفقیت دیگر برای کمیک Batman: Dark Patterns باشد.