چرا به تماشای The Walking Dead ادامه می‌دهیم؟

شاید باورش سخت باشد ولی ۱۰ سال از پخش اولین قسمت The Walking Dead (مردگان متحرک)‌ می‌گذرد و از بین تمامی کاراکترهای فصل اول حالا تنها دو شخصیت باقی مانده‌اند. قهرمان‌های داستان از تلاش برای فرار از چنگ زامبی‌ها و شب را به صبح رساندن، حالا رسیده‌اند به جنگ‌های گروهی با یکدیگر و اقدام برای سلطنت بر دنیایی که باقی‌ مانده.

اما این تنها شخصیت‌ها و داستان نیست که در ۱۰ سال اخیر تغییر کرده، آمار بیننده‌های چند فصل اخیر به خصوص فصل‌های ۷ و ۸ نشان می‌دهد که مردگان متحرک محبوبیت استثنایی گذشته را ندارد و البته که به نظرم مشخص است کیفیت کلی سریال هم افت بسیار قابل توجهی داشته.

به شخصه بعد از پایان ناامید کننده فصل ۸ و خبر جدا شدن کاراکتر اصلی از فصل بعد ترجیح دادم دیگر نظاره‌گر زمین خوردن یکی از سریال‌های مورد علاقه‌ام و خورده شدنش به دست زامبی‌ها نباشم. اما با پایان فصل نهم، همه از آن می‌گفتند که چطور The Walking Dead به روزهای اوجش بازگشته و همین کافی بود تا همگی شانس دوباره‌ای به آن دهیم اما راستش را بخواهید به نظرم مردگان متحرک هنوز از مشکلات بزرگ و قدیمی خود رنج می‌برد و فرسنگ‌ها با دوران اوجش فاصله دارد.

البته که طرفداران و عاشقانی که معتقدند این دو فصل اخیر فوق‌العاده بوده‌اند، کم نیستند و احتمالا بعد یا حتی قبل از خواندن این متن در بخش نظرات انتظارم را می‌کشند. اما بحث و سلیقه به کنار، به نظرم داستان افول مردگان متحرک و اینکه چطور حتی کسانی که از آن ناراضی‌اند، به تماشای آن ادامه می‌دهند، سوژه مناسبی است تا به یک موضوع کلی‌تر به نام «خطای هزینه هدر رفته» یا Sunk Cost Fallacy بپردازیم.

بعضی از کاراکترهای مهم سریال بعد از گذشت این همه سال به وضوح در یک دو راهی سخت گیر افتاده‌اند؛ ترک کردن سریالی که معروفشان کرده و در عوض شرکت در پروژه‌های دیگر یا محدود کردن رزومه کاری‌شان. نتیجه‌اش آن شده که بعضی از آن‌ها از سریال می‌روند اما با شرایطی که دوباره بتوانند برگردند و هیچ کدام از این رفت و برگشت‌ها هم دیگر جایی برای غافل‌گیری ندارد. لورن کوهن به خاطر ایفای نقش در سریالی دیگر The Walking Dead را با امکان بازگشت ترک گفت و حالا قرار است قسمت پایانی فصل ۱۰ و فصل آتی بازگردد.

در مورد رفت و بازگشت کاراکترهای دیگر هم خودتان بهتر از من می‌دانید. داستان پیدا شدن یک گروه جدید با رهبری کاریزماتیک و جنگ بازمانده‌هایمان با آن‌ها هم بعد از ۸ فصل دیگر واقعا به معنای واقعی کلمه به کلیشه تبدیل شده.

در این بین هر اپیزود مملو از سکانس‌هایی غیرمنطقی است که ده‌ها سوال را به ذهن می‌آورد. تیراندازهای ماهری که در ۱۰ سال اخیر در زدن یک هدشات هم خطا نکرده‌اند، در هدف‌گیری مهم‌ترین دشمنشان آن هم از فاصله نزدیک و در شرایط غافل‌گیری اشتباه می‌کنند و آدم بد‌ها هم آنقدر به بهانه‌های مسخره قسر در می‌روند تا  بعد از کشتن تعداد زیادی از سیاهی لشگر قهرمان‌ها که دیگر حتی اسم آن‌ها را هم نمی‌دانیم و مطمئن نیستم اصلا پیش از این در سریال حضور داشتند، نوبت مرگ خودشان برسد. در این بین هم چند شخصیت اصلی کشته می‌شوند.

سریال پیش‌درآمد مردگان متحرک یعنی Fear the Walking Dead نیز بیشتر از آنکه چون نمونه‌های موفق به بزرگ شدن دنیای سریال و کامل کردن داستانش کمک کند،‌ بیشتر شبیه یک دستگاه پول‌سازی دیگر می‌ماند. می‌پرسید با وجود این همه مشکل پس چرا بسیاری از ما به تماشای سریال ادامه می‌دهیم؟ راستش پاسخ به این سوال را بارها از زبان مادرها و دیگر اعضای خانواده موقع تماشای سریال‌های ترکی شنیده‌ایم:‌ «می‌خوام بدونم آخرش چی میشه فقط» یا «دیگه محبوریم».

بیشتر بخوانید:

• ده نکته پنهان از اولین اپیزود سریال واکینگ دد که متوجه آن‌ها نشده‌اید
• هواداران سریال مردگان متحرک درباره آینده میشون چه نظراتی دارند؟
• 10 راه برای بازگشت سریال مردگان متحرک پس از فصل دهم
• فصل دهم مردگان متحرک: ده موردی که می‌خواهیم (و نمی‌خواهیم) در این فصل ببینیم
• تحلیل شخصیت ریک گرایمز - رهبری در دنیای مردگان
• چرا ریک گرایمز هرگز به سریال واکینگ دد برنمی‌گردد؟
• نقد فصل دهم سریال The Walking Dead - تکرار دوباره اشتباهات
• چرا به تماشای The Walking Dead ادامه می‌دهیم؟

Sunk Coast Fallacy بیشتر یک مفهوم اقتصادی و مهم در تصمیم‌گیری‌های شغلی است اما آن را می‌توان به زندگی روزمره، سریال‌هایی که می‌بینیم و کتاب‌هایی که می‌خوانیم هم بسط دهیم. بگذارید با یک مثال ساده این مفهوم را روشن‌تر کنیم. فرض کنید برای خرید راهی فروشگاهی شدید که فاصله قابل توجهی هم با خانه‌تان دارد. نیمی از راه را را که طی کردید، تازه به یاد می‌آورید که امروز فروشگاه مورد نظر بسته است. اما از آنجایی تا به همین الان بیش از نیم راه را آمده‌اید، با خودتان می‌گویید دیگر ضرری ندارد بهتر است تا آخر مسیر بروم شاید فروشگاه مورد نظر باز باشد.

در چنین سناریویی با بسته بودن فروشگاه هم چیز خاصی را از دست نمی‌دهید و احتمالا کمی هم پیاده‌روی و ورزش کرده‌اید اما همین طرز تفکر در باقی تصمیم‌گیری‌هایمان هم جریان دارد و گاهی می‌تواند بسیار مضر باشد. برای مثال شخصی را تصور کنید که از شغلش راضی نیست و شرایط خوبی ندارد اما حاضر به تغییر آن نیست چرا که ده‌ها سال پای آن وقت گذاشته و به این فکر می‌کند که با تغییر مسیر کاری‌اش تمام این زحمات به باد می‌رود.

در واقع با استناد به این تئوری ما گاهی اوقات به ادامه چیزی که دوست نداریم ادامه می‌دهیم چون زمان زیادی برای آن گذاشتیم یا هزینه و تلاش زیادی کردیم. حالا این موضوع به سادگی در مورد سرگرمی‌هایمان چون سریال‌های تلویزیونی هم صدق می‌کند.

ده فصل یا حتی اگر از روز اول سریال را دنبال کرده باشید، ۱۰ سال زمان کمی نیست و اینکه حالا بخواهیم ناگهان مردگان متحرک را کنار گذاشته و تا انتها آن را ادامه ندهیم، صدایی ذهنمان را قلقلک می‌دهد و می‌گوید یعنی می‌خواهی بیخیال ۱۰ فصلی بشوی که تا الان تماشا کردی؟

برای همین اگر تا به حال برایتان سوال شده که چرا خودتان یا بعضی‌ها به تماشای The Walking Dead، سریال‌های دیگر یا به ادامه هر فعالیت اشتباه (از نگاه آن‌ها) ادامه می‌دهد، علتش به همین سادگی است و در واقع تقریبا همه ما در دیگر جنبه‌های زندگیمان هم ناخودآگاه این اشتباه را می‌کنیم.

اما در مورد مردگان متحرک، اگر به نظرتان کیفیت سریال تغییری نکرده و چه بسا بهتر شده که پس به لذت بردن از آن ادامه دهید و بخش نظرات این مطلب هم جای خوبی است تا در مورد فصل اخیر تبادل نظر کنیم. اما اگر شما هم معتقدید که The Walking Dead دیگر آن سریال چند فصل اول نیست، احتمالا حالا می‌دانید که چرا به تماشایش ادامه می‌دهید. هر چند روزنه امیدی وجود دارد که با ساخت فیلم‌های سینمایی ریک و پرداختن به جامعه The Commonwealth با این خط داستانی تازه سریال به دوران اوجش بازگردد. در مورد پایان داستان در کمیک‌های مردگان متحرک و این جامعه بزرگ و مجهز هم مطالب مختلفی نوشتیم که توصیه می‌کنم خواندنشان را از دست ندهید.

بیشتر بخوانید:

• با Commonwealth، بزرگترین گروه The Walking Dead آشنا شوید
• پخش قسمت آخر فصل دهم The Walking Dead با تاخیر مواجه شد
• سرنوشت شخصیت‌های کمیک The Walking Dead چه شد؟