معرفی 10 موسیقی برتر فیلم ‌های ترسناک برای گوش دادن در ایام هالووین

فضای هالووین فرصت مناسبی برای بررسی آثار ترسناک است. اما موسیقی برتر فیلم ‌های ترسناک برای تعریف یک اثر نقش مهمی دارد. بنابراین معرفی بهترین موسیقی‌های آثار ترسناک نیز در این ایام کار جالبی است. وقتی صحبت از ترس می‌شود، "موسیقی" نقشی مهم در بالا بردن محصول نهایی و تبدیل آن به چیزی به یادماندنی و فراموش نشدنی دارد. بنابراین، در اینجا 10موسیقی فیلم ترسناک آورده شده که این هالووین آن‌ها را گوش کنید.

روانی - برنارد هرمن

روانی آلفرد هیچکاک اغلب به عنوان یکی از برترین فیلم‌های تاریخ شناخته شده، و این کاملاً به حق است. روانی که قطعه‌ای کاملاً بدیع از سینما بود و از سنت نیز سرپیچی می‌کرد، اثری بود که هالیوود به ویژه برای فیلم‌های ژانری در آن زمان - به آن نیاز داشت.

اما همانطور که کارگردانی هیچکاک در اثر چشمگیر است، موسیقی متن برنارد هرمن نیز نقشی بی‌بدیل در روانی ایفا کرده است. از منظر خلاقانه، کار هرمن در این فیلم نشانگر یک تغییر دراماتیک در ترکیب فیلم‌های ترسناک آن دوران است که صدایی عاشقانه‌تر و ملودراماتیک دارد.

فیلمِ روانی جانوری کاملاً متفاوت برای مدیوم سینما بود. و موسیقی برنارد هرمن نیز این جانور را به هیولایی ترسناک‌تر تبدیل کرد. بدون شک موسیقی متن هرمن تنش و تعلیق را به سطوح سخت و طاقت فرسایی می‌رساند، و احساس ضایع کننده فیلم و صحنه‌های تکان دهنده خشونت فیلم را صد برابر می‌کند.

فقط سعی کنید "صحنه حمام" معروف در Psycho را بدون موسیقی تماشا کنید - آن موقع خواهید فهمید که موسیقی هرمن در این فیلم چه نقشِ اساسی داشته است.

آرواره‌ها - جان ویلیامز

نویسنده رُمان آرواره‌ها پیتر بنچلی - هرگز در رویاهای گیج کننده و خیالی خود هم تصور نمی‌کرد که رُمان نوپای او در مورد یک کوسه انسان خوار که جامعه‌ای در کنار دریا را وحشت زده می‌کند، روزی به نماد سینمای وحشتِ بلاک‌باستری تبدیل شود. اما شانس در خانه او را زد و کتابش را به دست استیون اسپیلبرگی رساند که حالا نماد سینمای بلاک‌باستری است.

اسپیلبرگ با تولید این فیلم دست به کاری زد که تیم تولید او نیز به نتیجه آن خوش‌بین نبودند. اما فیلم با تمام مشکلات و سختی‌های پیش روی تولیدش مورد توجه علاقه‌مندان به سینما در آن دوران قرار گرفت و سرانجام تبدیل به اولین فیلم سینمایی پرفروش تابستانی سینما شد.

از همان ابتدا یک وجه خاص آرواره‌ها که مورد تحسین جهانی قرار گرفت موسیقی آن بود. موسیقی جان ویلیامز در آرواره‌ها ترکیبی خاص از حس وحشت و تنهایی است. برای شخصی سازی آنتاگونیست وحشتناک آبزیِ درون فیلم، ویلیامز تنها و فقط به دو نُت موسیقی نیاز داشت.

او همین سبک ساده را در طول فیلم تکرار می‌کند و تنها با نزدیک شدن خطر کوسه قاتل به آن سرعت می‌بخشد. در واقع همین سرعت چیزی است که اثربخشی آن در ایجاد تعلیق قابل بیان نیست. به طور کلی موسیقی آرواره‌ها یک شاهکار در مینیمالیسم است.

این موسیقی متن شروع درخشان ویلیامز را با یک اسکار درخشان‌تر کرد. و حالا نزدیک به نیم قرن بعد از تولید آن - این موسیقی نه جادوی خود را از دست داده و نه ارتباطش را با بیننده از دست داده است.

طالع نحس - جری گلدسمیت

یکی از اصلی‌ترین فیلم‌های ترسناک با مضامین مذهبی که در همان دوره Rosemary’s Baby و The Exorcist اکران شده است، طالع نحسِ ریچارد دانر است. این فیلم از نظر روایی، اجرایی و ترس‌های بی پایان - استانداردهای بلندی را که با موارد فوق‌الذکر ایجاد شده بود، ادامه داد.

اما آن دو فیلم فاقد دو موسیقی ماندگار بودند. اما بر عکس آن دو فیلم، طالع نحس به لطف حضور جری گلدسمیت در پشت تولید موسیقی‌اش توانست با داشتن یک موسیقی متن کاملاً دلهره آور - نام خودش را از آن دو فیلم جدا کند. تجسم گلدسمیت از نواهای موسیقیایی لاتین باعث شد این فیلم بهترین تجسم موسیقی ترسناک مذهبی را به نمایش درآورد.

صادقانه بگویم هیچ موسیقی فیلمی از آن زمان قادر به تکرار وحشت محضِ طالع نحس ِ جری گلدسمیت نبوده است. موسیقی این فیلم، از جمله آهنگِ تم فیلم "Ave Satani"، که توسط جری گلدسمیت ساخته شد - برای او تنها اسکار کارنامه کاری‌اش را تامین کرد. هر طرفدار فیلم‌های ترسناک باید این موسیقی را گوش کند.

هالووین - جان کارپنتر

اگرچه چهل سال عجیب و غریب از زمان شروع آن می‌گذرد، اما این واقعیت که هالووین یکی از شاخص‌ترین فیلم‌های ترسناک در تمام دوران‌ها است را نمی‌توان انکار کرد. هالووین برای اولین بار در زیر ژانر ترسناک ‘slasher’ به عنوان فیلمی با بودجه کم در مورد یک قاتل روان پریش، شروع به کار کرد.

با فروش 70 میلیون دلار در گیشه هالووین به یکی از پردرآمدترین فیلمهای مستقل آن دهه تبدیل شد و برای کارگردانی مطمئن و موسیقی الکترونیکی خاص جان کارپنتر ستایش‌های فراوانی دریافت کرد. همانند روانی که یک شروع تازه برای موسیقی در فیلم‌های ترسناک بود، هالووین کارپنتر نیز موسیقی ماندگار دیگری را برای فیلم‌های ترسناک رقم زد.

با آموزش‌های ساده گروه ارکست مدرسه‌ای، کارپنتر چیزی را ایجاد کرد که به بهترین وجه می‌توان آن را "منظره صدای فوق العاده وحشت دهه 80 میلادی" توصیف کرد. خیلی‌ها سعی کردند سبک کارپنتر را کُپی کنند اما نتوانستند. موسیقی فیلم هالووین چنان شاخص و ماندگار شده است که هر عاشق سینمایی نوای آن حداقل یک بار گوش داده است.

برپاخیزان جهنم - کریستوفر یانگ

تولید شده بر اساس رُمان تحسین شدهِ قلب دوزخی توسط نویسنده انگلیسی کلیو بارکر، یعنی برپاخیزان جهنم را می‌توان به بهترین وجه به عنوان یک خیال تیره گوتیک که حاوی مضامین فریبنده از سادومازوخیسم گرفته تا ترس و وحشت کروننبرگی است - توصیف کرد.

تهیه کنندگان این فیلم که در ابتدا گروه الکترونیکی Coil را برای تولید موسیقی برپاخیزان جهنم استخدام کرده بودند، از خروجی نهایی آنها ناراضی بودند - پس با کریستوفر یانگ آهنگساز آمریکایی برای ساخت موسیقی فیلم همکاری کردند.

یانگ که پیش از این کار در آثار ترسناک را تجربه کرده بود، نگرانی خاصی نداشت. در نتیجه موسیقی متن این فیلم یک اثر وحشتناک جالب شد که کاملاً بر فضای کار نشست و ماندگار شد. این موسیقی شاید چیز شاهکاری نباشد اما نقش عمده‌ای در دیده شدن فیلم کلیو بارکر داشت.

کندی‌من - فیلیپ گلس

کندی‌من بدون شک یکی از وحشیانه‌ترین و تراژیک‌ترین ریشه‌هایی است که تاکنون برای آنتاگونیست فیلم ترسناک به نمایش درآمده است. فیلم بر اساس داستانی به نام "تبعیدشده" نوشته کلایو بارکر ساخته شده‌است.

داستان فیلم، روایت دانشجویی است که برای پروژه پایان ترم بر روی موضوع افسانه‌های محلی کار می‌کند و نظرش به سوی افسانه "کندی‌من" جلب شده‌است: افسانه‌ای دربارهٔ پسر سیاه‌پوست یک برده که پس از یک سری اتفاقات یکی از دستانش برای مجازات بریده می‌شود و با یک قلاب جایگزین می‌شود.

این فیلم هیجانات شگفت انگیزی را با تفسیر هوشمندانه اجتماعی درباره موضوعات مختلف از نژادپرستی گرفته تا حساسیت زایی در هم آمیخت. اما تمام این موارد با موسیقی تلخ و شیرینی که توسط استاد بزرگوار فیلیپ گلس تولید شده است جان می‌گیرند.

این نوازنده آموزش دیده کلاسیک که تلاش‌های قبلی او فقط محدود به قطعات کنسرت و مستند بود، موسیقی ترسناکِ عاشقانه و گوتیکی تولید کرد که شنونده را به همان اندازه اغوا می‌کند و به وحشت می‌اندازد. اگر این موسیقی را نیز گوش نکرده‌اید حتماً در این ایام به سراغ آن بروید.

سوسپیریا - گابلین

مشهورترین فیلم ترسناک ژانر "giallo" یا جالو که از اواخر دهه 70 آغاز به کار کرد، همین فیلم سوسپیریا است. به راحتی می‌توان گفت که تأثیر شیطانی Suspiria از زمان انتشار با گذشت زمان به هیچ وجه کاهش نیافته است. ایده این فیلم ترسناک به کارگردانی داریو آرجنتو (به‌طور مشترک توسط آرجنتو و داریا نیکولودی) بر اساس مقاله سوسپریا دِ پروفاندیس (جیغ‌هایی از اعماق) به سال ۱۸۴۵ کار توماس دی کوینزی شکل گرفت.

داریو آرجنتو مردی که علاقه زیادی به فیلم‌های ترسناک فانتزی تاریک اشباع شده از زیره‌های اروتیک داشت - اولین فیلم ترسناکش سوسپیریا است. اما در اقدامی غیرمعمول، آرجنتو گروه گابلین پراگرسیو راک ایتالیایی را استخدام کرد تا صدای نامتعارفی را که برای فیلمش در نظر داشت تولید کند.

این همراهی موسیقیایی گروه گابلین با برخی تصاویر بصری کاملاً سرحال و فوق‌العاده و خشونت گرافیکی، باعث یک سواری جهنمی در سوسپیریا شد. منتقدان نیز این ترکیب عجیب را بسیار پسندیدند.

نکته: جالو (ایتالیایی: Giallo‎) گونه‌ای از آثار تریلر یا ترسناک ادبیات و سینمای ایتالیا در سده بیستم است که مؤلفه‌هایی از ژانرهای جنایی، اسلشر، معمایی، تریلر روان‌شناختی و وحشت روان‌شناختی را با خود دارد.

این ژانر از اواسط تا اواخر دههٔ ۱۹۶۰ به کوشش فیلمسازانی همچون ماریو باوا در سینمای ایتالیا پا گرفت و در دههٔ ۱۹۷۰ با آثار کارگردانانی مانند داریو آرجنتو به اوج محبوبیت رسید. واژهٔ «جالو» به معنی زرد برگرفته از سلسله‌رمانهای جنایی رازآلود کم‌بهایی است که در دوره پسافاشیسم ایتالیا رایج بودند و با جلدی زردرنگ عرضه می‌شدند.

دراکولای برام استوکر - وویچخ کیلار

برداشت فرانسیس فورد کاپولا از افسانه دراکولا تمرینی کاملاً گروتسک در مورد افراط در سینما است. همه چیز در اینجا بیش از حد بالا و اغراق آمیز است، چیزی که تقریباً با تئاتر هم مرز است. اما یک جذابیت عجیب و غریبِ خاص وجود دارد که به فیلم ارزش قابل بازنگری عالی می‌بخشد.

آن جذابیت موسیقی متن باروک (سبک بیقاعده وناموزون موسیقی) است که توسط وویچخ کیلار لهستانی برای این فیلم شکل گرفته است. از پدیده ملودی‌های عجیب و غریب ارکسترال عاشقانه تا سرودهای کرال گریگوریایی گرفته و بخش‌های وحشیانه که موسیقی متن را شکل داده اند، همه شنیدنی هستند. موسیقی وویچخ کیلار دید منحصر به فرد کوپولا را بالا می‌برد و آن را به یک نماد تبدیل می‌کند و فیلم را به یک تجربه تماشایی فراموش نشدنی بدل می‌کند.

نکته: دورهٔ باروک در موسیقی هنری اروپایی از حدود ۱۶۰۰ تا ۱۷۵۰ در نظر گرفته می‌شود. باروک کلمه‌ای ایتالیایی و به معنی زمخت و ناهنجار است و از کلمه بارکو در ایتالیایی به معنی مروارید صیقل نیافته گرفته شده‌است. موسیقی این دوره اغلب بافت پلی‌فونیک دارد. مطرح‌ترین چهره‌های این دوره از موسیقی کلاسیک باخ، ویوالدی، هندل و آلبینونی هستند.

موجود - انیو موریکونه

پس از فیلم های مهم و کم هزینه مانند هالووین و فرار از نیویورک، موجود یا (The Thing) اولین ورود جان کارپنتر به فیلم سازی بزرگ استودیویی را رقم زد. کارپنتر که در آثار پیشین خود از موسیقی الکترونیکی خاص خودش بهره می‌برد، این بار خروجی مشابهی از افسانه وسترن اسپاگتی، انیو موریکونه را می‌خواست.

و آنچه موریکونه در اینجا ایجاد کرده است، دور از امور پر زرق و برق ارکسترالی است که او معمولاً انجام می‌دهد. موریکونه صدای مینیمالیستی و برافروخته کارهای سابق خود را با برخی از بخشهای زهی و واقعاً شوم ترکیب می‌کند که خونسردی سرد روایت را شدت می‌بخشد، در واقع این موسیقی حتی عادی‌ترین لحظات فیلم را نیز غم انگیز پُرتَنش و عذاب آور می‌کند. به شخصه خود من عاشق این موسیقی زیبا و به یادماندنی هستم.

کابوس در خیابان الم - چارلز برنستاین

در سال 1984 وس کریون یکی از شاخص‌ترین شخصیت‌های آثار ترسناک خود را با عنوان فردی کروگر، آنتاگونیست سادیستی در فیلم کابوس در خیابان الم، به جهان سینما معرفی کرد. مجله ویزارد فردی را چهاردهمین شرور برتر تاریخ سینما نام نهاد، شبکه تلویزیونی بریتانیایی، اسکای۲، آن را در رتبه هشتم قرار داد؛ و بنیاد فیلم آمریکا آن را در لیست ۱۰۰ سال… ۱۰۰ شرور و قهرمان خود در رتبه ۴۰ قرار داد.

فیلم کابوس در خیابان الم در کنار هالووین کارپنتر، مرده شریر سام ریمی و جمعه سیزدهم به کارگردانی شان اس. کانینگهام، یکی از تأثیرگذارترین فیلم‌های ترسناک در اواخر دهه 70 و اوایل دهه 80 محسوب می‌شود.

وس کریون برای تحقق بخشیدن به دیدگاه خود، به سراغ آهنگساز کهنه کار چارلز برنستاین رفت، این آهگنساز به دلیل مشارکت‌های موسیقیایی خود در فیلم‌های کالت مانند The Entity و Cujo، مورد تحسین قرار گرفته بود. اما موسیقی او در این فیلم یک کار وحشتناک به ظاهر ساده است که در درون از پیچیدگی‌های ساختاری برخوردار است. در واقع این موسیقی متن - مُکملِ صحنه‌های ترسناک فیلم کابوس در خیابان الم است.

بیشتر بخوانید:

• نقد فیلم Love and Monsters – سفر ادیسه‌وار در دنیای هیولاها
• معرفی بهترین فیلم‌های اکشن غیر ابرقهرمانی یک دهه اخیر
• نگاهی به بهترین سریال‌های انیمیشنی ساخته شده بر اساس بازی‌های ویدیویی
• نگاهی به فصل چهارم سریال Fargo – جاه‌طلبی بی‌نهایت
• 10 فیلم ترسناک ژاپنی که هرگز تماشا نکرده‌اید
• معرفی بهترین فیلم‌های ترسناک زیر 90 دقیقه
• ژانر وحشت و تلفن همراه؛ فیلم های ترسناک چگونه گوشی‌ها را دور می‌زنند؟