۷ بازی که ددلاین‌های غیرمنطقی ناشران جلوی موفقیتشان را نگرفت

اصولا همیشه ناشران با استودیوهای بازی‌سازی مهربان نیستند. آن‌ها سیاست‌های خاص خودشان را برای تجارت دارند. برای همین، استودیوهای بازی‌سازی را مجبور می‌کنند که با قواعد آن‌ها کار کنند. برای مثال، همه ناشران مثل سی‌دی پراجکت نیستند که بگویند تا بازی آماده نباشد، عرضه‌اش نمی‌کنیم. نه، خیلی‌ از آن‌ها ددلاین‌هایی را برای استودیو‌ها تعیین می‌کنند که عملا تیم‌های سازنده باید خودشان را بکشند تا بازی‌شان در زمان مقرر آماده شود. در بیشتر مواقع این فشار بیش از حد به ضرر تیم‌های بازی‌سازی است و روی کیفیت کار آن‌ها تاثیر می‌گذارد. اما خلاف این موضوع هم صادق است و برخی از تیم‌ها، زیر سخت‌ترین فشارها نیز کمر خم نمی‌کنند و شاهکار می‌آفرینند. در این مقاله سراغ همین دسته دوم رفتم و از ۷ بازی موفقی برایتان گفتم که در جنگ با ددلاین‌‌های غیر منطقی به پیروزی رسیدند و آثار موفقی را روانه بازار کردند. با ویجیاتو همراه باشید.

7) Metal Slug 5

Metal Slug 5 تقریبا دو سال بعد از عرضه نسخه چهارم منتشر شد. این یعنی تیم سازنده مجبور بود وظیفه طراحی مکانیک‌های جدید برای گیم‌پلی، بهبود وضعیت بصری بازی و طراحی مراحلی جدید را در کمتر از یک سال و چند ماه برعهده بگیرد و آن را به سرانجام برساند. با این حال، تیم سازنده تا حدودی زیر حجم این فشار، کمر خم کرد و چاره‌ای نداشت جز حذف بخشی از محتوایی که برای Metal Slug 5 در نظر گرفته بود. علاوه بر این، بازی خطی‌تر هم شد و دیگر خبری از مسیرهای مختلف برای به پایان رساندن مراحل Metal Slug 5 نبود. با تمام این اوصاف اما، Metal Slug 5 تبدیل شد به یکی از بهترین نسخه‌های کل سری و توانست به خاطر مراحل سریع و باس‌فایت‌های جذابش، نظر طرفداران مجموعه را به خودش جلب کند.

6) Metroid Prime 2: Echoes

بعد از موفقیت بی‌چون و چرای Metroid Prime، طبیعی بود که نینتندو برای ساخت دنباله آن اقدام کند. اما کسی فکرش را هم نمی‌کرد که آن‌ها برای رترو استودیو یک ددلاین ۲ ساله تعیین کنند و از آن‌ها بخواهند با عجله، دنباله‌ای برای این بازی فوق‌العاده بسازند. با این حال، رترو استودیو انگار برای همه چیز آماده بود. آن‌ها در طی همین دو سال، یک داستان پر جزئیات و کاملا جدید نوشتند، گیم‌پلی بازی را به شکل غیرقابل باوری گسترش دادند و از همه مهمتر اینکه به دنباله Metroid Prime حالت مولتی پلیر هم اضافه کردند. نتیجه همین عملکرد خیره کننده، از Metroid Prime 2: Echoes اثری ساخت که نه تنها از نظر کیفی چیزی از مابقی آثار نینتندو کم نداشت، بلکه توانست با به دست آوردن میانگین نمرات ۹۲ در وبسایت متاکریتیک به یکی از با ارزش‌ترین بازی‌های تاریخ این شرکت تبدیل شود.

5) Gran Turismo 2

نسخه ابتدایی Gran Turismo یکی از مهمترین برگ‌های برنده سونی در نسل پنجم کنسول‌ها بود. Gran Turismo آنقدر فروش خوبی را تجربه کرد که تبدیل شد به پرفروش‌ترین بازی تاریخ اولین پلی استیشن و میلیون‌ها دلار پول نقد را به جیب سونی تزریق کرد. سونی هم که حسابی مزه پول زیر دندانش رفته بود، تصمیم گرفت از همین هایپ ایجاد شده استفاده کند و با عرضه سریع‌تر Gran Turismo 2 پول بیشتری به جیب بزند. تیم سازنده هم در نهایت مجبور شد به این خواسته سونی احترام بگذارد و آن‌ها در کمتر از دو سال، Gran Turismo 2 را آماده عرضه کردند. اثری که به اندازه نسخه قبلی‌اش پولیش نبود و باگ‌های و گلیچ‌های زیادی داشت. اما پولیفونی دیجیتال آنقدر گیم‌پلی بازی را متحول کرده بود که اکثر منتقدین از باگ‌های بازی چشم پوشی کردند و با نمره‌های خوبشان باعث شدند تا Gran Turismo 2 به نمره ۹۳ در متاکرتیک دست پیدا کند. بازی در نهایت مثل نسخه اول به فروش خوبی هم دست پیدا کرد و هنوز هم از نظر بسیاری، یکی از بهترین نسخه‌های مجموعه است.

4) Mega Man 2

نسخه اول Mega Man بازی خوبی بود اما خیلی دیده نشد. برای همین کپکام خیلی علاقه‌ای به ساخت دنباله‌ای برای آن نداشت. با این حال پافشاری توسعه‌دهندگان بازی به ساخت قسمت دوم، باعث شد که کپکام به آن چراغ سبز نشان دهد. اما شرط کپکام برای اجازه ساخت Mega Man 2، این بود که پروسه ساخت بازی نباید بیشتر از یک سال طول بکشد. همین هم شد. تیم سازنده دقیقا یک سال پس از عرضه نسخه اول، Mega Man 2 را در اختیار کپکام قرار داد تا آن‌ها کارهای نشرش را انجام دهند. اما این عجله در پروسه ساخت، اصلا به ضرر تیم سازنده نبود. چون آن‌ها عملا در همین مدت زمان کوتاه معجزه کردند و با بهبود تقریبا تمام بخش‌های بازی، اثر اکشنی را ساخته بودند که از هم نسل‌هایش یک سر و گردن بالاتر بود.

3) Fallout: New Vegas

New Vegas قصه تلخ و شیرینی دارد. بتسدا نمی‌خواست خودش وظیفه ساخت اسپین آفی برای Fallout 3 را به گردن بگیرد. برای همین آن‌ها استودیو آبسیدین را به خدمت گرفتند و فقط ۱۸ ماه به آن‌ها فرصت دادند تا یک Fallout جدید برایشان بسازند. البته شاید ۱۸ ماه برای شما کم به نظر برسد، اما آبسیدین نشان داد که می‌تواند در همین مدت کوتاه شاهکار بسازد. هنوز هم بسیاری بر این باروند که Fallout: New Vegas حتی از Fallout 3 با آن‌ همه تعریف و تمجیدی که از آن شد نیز بازی بهتری است. حق هم واقعا با آن‌هاست. چون آبسیدین بهترین قصه ممکن را برای این مجموعه نوشت، گیم‌پلی نسخه سوم را به طور کلی متحول کرد و با طراحی مراحل متفاوتش نشان داد که سبک نقش‌آفرینی چه پتانسیل بالایی دارد و می‌توان در دنیای این بازی‌ها چه کارهای خلاقانه‌ای انجام داد. با این حال، آبسیدین فرصت پولیش کردن بازی را نداشت و Fallout: New Vegas به خاطر باگ‌ها و مشکلات فنی‌ بسیاری که داشت، نتوانست نمره خیلی بالایی از منتقدین بگیرد. از آنجایی هم که بازی نتوانست به میانگین نمره مورد نظر بتسدا دست پیدا کند، آبسیدین پاداشش برای ساخت Fallout: New را Vegas نگرفت و به نوعی حقش خورده شد.

2) Sonic the Hedgehog 2

Sonic the Hedgehog آنقدر اثر موفقی بود که خیلی‌ها باورشان نمی‌شد سگا بخواهد برای ساخت دنباله آن عجله کند. اما این اتفاقی بود که افتاد و تیم سازنده بازی فقط یک سال فرصت داشت تا تمام ایده‌هایش را در نسخه دوم این مجموعه پرطرفدار پیاده کند. به خاطر همین فرصت کم، تیم سازنده مجبور شد که بیخیال بسیاری از مراحل مد نظرشان شود تا Sonic the Hedgehog 2 به ددلاین مد نظر سگا برسد. این تصمیمی بود که در نهایت باید گرفته می‌شد. چون تیم سازنده آنقدر ایده خلاقانه و قابل اتکا برای Sonic the Hedgehog 2 داشت که می‌توانست به راحتی با آن‌ها یک بازی فوق‌العاده خلق کند. همین اتفاق هم افتاد و Sonic the Hedgehog 2 تبدیل به اثری شد که هنوز هم در بین آثار پلتفرمر می‌درخشد و حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد.

Resident Evil 3 (1

از پروسه پر ماجرای ساخت Resident Evil 3 می‌شود کتابی چند صد صفحه‌ای نوشت. چون این نسخه‌ای که الان آن را با نام Resident Evil 3 می‌شناسیم و ریمیکش همین چند وقت پیش بیرون آمد، اصلا قرار نبود نسخه سوم این مجموعه باشد. در آن زمان پلی استیشن، خانه اصلی رزیدنت ایول‌های کپکام بود. با این حال، کپکام نمی‌خواست سود فروش مجموعه‌های محبوبش را روی کنسول‌های دیگر از دست بدهد. بنابراین، آن‌ها تصمیم گرفتند که نسخه‌های شماره‌دار رزیدنت ایول در انحصار سونی باقی بمانند اما اسپین‌ آف‌های مجموعه را روی کنسول‌های دیگر عرضه کنند. اولین اسپین آف مجموعه همین رزیدنت ایولی بود که الان آن را با نام Resident Evil 3 می‌شناسیم. وظیفه ساخت بازی را کازوهیرو آئویاما برعهده گرفت و قرار شد که در طی مدت زمانی کوتاه، یک رزیدنت ایول جمع و جور برای عرضه روی کنسول‌های شرکت همسایه بسازد. با این حال، تغییر و تحولات عجیبی موقع ساخت نسخه‌های اصلی مجموعه ایجاد شد و کپکام یک دفعه تصمیم گرفت که به پروژه آئویاما بهای بیشتری دهد و آن را تبدیل به نسخه سوم مجموعه کند. با این حال، این بها دادن بیشتر به معنی تغییر ددلاین بازی نبود. نه، کپکام می‌خواست که بازی دقیقا سر موقع مقررش وارد بازار شود. چون ساخت دنباله‌ برای این مجموعه با مشکلات عجیب و غریبی رو به رو شده بود و کپکام نمی‌خواست تا آماده شدن نسخه بعدی برای پلی استیشن ۲، دست طرفدارانش که هنوز بیخیال اولین کنسول سونی نشده بودند را خالی بگذارد. با این حال، عملکرد آئویاما در همین مدت زمان کوتاه نیز واقعا خیره کننده بود. او با تیم کوچکش، معجزه کرد و با بهبود گرافیک بازی، ایجاد مکانیک‌های تازه برای گیم‌پلی و طراحی غول بی‌شاخ و دمی به نام نمسیس، از اسپین‌آفی که قرار نبود یک بازی بزرگ باشد، یک اثر ماندگار بیرون کشید.