مصاحبه‌ای با بابک کریمی – بازیگر ایرانی فعال در هالیوود

بابک کریمی یکی از چهره‌های مطرح ایرانی در سینمای جهان است که در زمینه‌های بازیگری و تدوین فیلم فعالیت دارد. وی در سال ۲۰۱۱ جایزه خرس نقره‌ای جشنواره برلین را به خاطر ایفای نقش در فیلم «جدایی نادر از سیمین» از آن خود کرد.

بابک کریمی همچنین اخیرا در فیلم The Life Ahead حضور پیدا کرده؛ فیلمی که ستاره سال‌های دور و دوران طلایی هالیوود، یعنی سوفیا لارن را در خود می‌بیند. به گفته کریمی تجربه همکاری با این افسانه هالیوودی یکی از بهترین تجارب زندگی‌اش بوده و هیچ‌گاه فکر نمی‌کرده چنین اتفاقی برایم رقم بخورد.

در همین راستا وب‌سایت مطرح ورایتی مصاحبه‌ای با این بازیگر و تدوین‌گر ایرانی برگزار کرده و نظر وی را راجع به وضعیت فعلی سینمای ایران، واکنش‌ها به شکست ترامپ و شرایط پاندمی کرونا پرسیده است. شما در ادامه می‌توانید مصاحبه ورایتی با بابک کریمی را به طور کامل مطالعه فرمایید.

---

• فیلم «خورشید» به عنوان نماینده رسمی ایران در اسکار انتخاب شد
• مصاحبه فیل اسپنسر در مورد ایکس باکس سری ایکس و نسل نهم
• مصاحبه با نولان: Tenet تلفیق ژانر جاسوسی و سفر در زمان است

---

• جامعه سینمایی ایران چه واکنشی نسبت به نتیجه انتخابات ایالات متحده دارد؟

ایران همیشه از نظر فرهنگی شامل دو گروه بوده است؛ افرادی که نسبت به بقیه دنیا آغوش بازی دارند و خواستار گفتگو و تعامل فرهنگی هستند، و افرادی که افراطی که دوست دارند مرزها را ببندند. ما نوعی جنگ داخلی فرهنگی باهم داریم. و خب بایدن و ترامپ هرکدام به یکی از این گروه‌ها شباهت دارند. سیاست‌های ترامپ کاری کرد ملی‌گراهای ایرانی بیشتر به سمت محافظه‌کاری بروند. حالا بایدن کمک می‌کند اوضاع دوباره کمی باز شود.

آنچه چند روز پیش از انتخابات ایالات متحده فهمیدم این است که چنین شکافی در جامعه فیلم و سینمایی ایران هم وجود دارد. برخی خوشحال هستند که ترامپ باخته و بقیه نیستند. نظرات یک‌پارچه نیست.

• مگر آن قرارداد اتمی در زمان اوباما برخی تحریم‌ها را کم نکرد و به اقتصاد ایران اکسیژن نداد؟

بله این اتفاق افتاد. مشکل این است که فساد زیادی وجود دارد. من نمی‌دانم چه اتفاقی برای پول‌هایی افتاد که پس از برداشته شدن تحریم‌ها وارد ایران شد. فعالیت‌های واردات و صادرات دوباره داشت اوج می‌گرفت و اقتصاد در حال بهبود بود. بعد ترامپ آمد و همه چیز را زیر و رو کرد. فراموش نکنیم که الان به خاطر تحریم‌ها حتی نمی‌شود پول را از ایران به کشورهای خارجی یا از کشورهای خارجی به ایران منتقل کرد. حالا ما افراد فقیر بیشتری داریم. ثروتمندان ثروتمندتر شدند و فقیران فقیرتر.

• پاندمی کرونا چه تاثیری روی جامعه فیلم‌سازی ایران گذاشته است؟

من به تازگی فیلم‌برداری یک فیلم را تمام کردم (عنوان «بدون همه چیز» به کارگردانی محسن قرائی) و آنجا هرروز صبح یک دکتر سر صحنه حضور می‌یافت و دمای بدن و میزان اکسیژن خونمان را اندازه می‌گرفت. به محض اینکه یک نفر وضعیت غیرعادی داشت از او تست مخصوص کرونا می‌گرفتند. بعد یک جور تونل ضدعفونی وجود داشت که باید جهت ورود به صحنه از آن رد می‌شدیم. سالن‌های سینما طی ماه‌های اخیر مدام باز و بعد دوباره تعطیل شده‌اند. اما در زمان باز بودن هم مردم زیادی به سینما نمی‌روند.

• مردم ایران نتفلیکس تماشا می‌کنند؟

صدالبته، خیلی از مردم با استفاده از یک سری نرم افزارها آن را تماشا می‌کنند.

• فیلم Careless Crime از یکی از اتفاقات کلیدی در سال ۱۳۵۷ که به انقلاب ایران ختم شد، الهام گرفته است؛ جایی که انقلابی‌ها به نشانه اعتراض به فرهنگ غرب سینماها را آتش می‌زنند. اما همچنین شامل وقایعی در ایرانِ امروزی است که مردم تصمیم می‌گیرند یک سینما را به آتش بکشند. به نظر چنین حرکتی خیلی تحریک‌برانگیز است.

این یک کار نمادین است که جنبه گردشی فرهنگ را به نمایش می‌گذارد. احتمالا تمام رهبران دنیا ترجیح دهند فرهنگ وجود نداشته باشد چون فرهنگ محرک تفکر و انتقاد است. امروزه چنین مسئله از همیشه درست‌تر است، همزمان که باد «راست‌گراها» دارد به دنیا حمله می‌کند... فیلم Careless Crime عنوانی بسیار نمادین و تمثیلی محسوب می‌شود.

• این فیلم در ایران درگیر مسائل سانسور شد؟

اینجا همه فیلم‌ها باید از سازمان‌های مرتبط مجوز و تایید دریافت کنند. اول فیلم‌نامه را به آن‌ها نشان می‌دهید و سپس، بعد از آنکه فیلم ساخته شد محصول نهایی باید مورد تایید آنان قرار بگیرد. در هر حال خیلی از افراد اول کار یک فیلم‌نامه را برای تایید می‌فرستند اما بعد آن را تغییر می‌دهند. مزیتی که سیستم سانسور در ایران دارد این است که شما می‌توانید با سانسورچی مستقیما صحبت کنید. می‌توانید یک قرار ملاقات بگذارید، به دفترشان بروید و بگویید: «ببین، اجازه بده این صحنه را توضیح دهم.» و چیزهایی از این قبیل. البته باید متکلم خوب و شکیبایی باشید.

• شما مدت زیادی را در کشور ایتالیا گذراندید و همین مسئله به ایفای نقش در کنار سوفیا لورن در فیلم The Life Ahead منجر شد. این تجربه چگونه بود؟

می‌خواهم عبارتی را به کار ببرم که روبرتو بنینی وقتی پول کافی برای کار با فلینی را داشت، استفاده کرد. او گفت حس یک کشیش معمولی را دارد که توانسته در کنار خود پاپ کار کند. نمی‌توانم راه بهتری برای توصیف تجربه‌ام پیدا کنم!

نخستین روزی که ملاقات کردیم، به او [سوفیا لورن] گفتم هیچ‌گاه تصور نمی‌کردیم با هم ملاقات داشته باشیم، چه برسد به کار کردن در کنار هم. مشخصا من او را با نام کوچک خطاب نمی‌کردم و در عوض از زبان رسمی ایتالیایی برای حرف زدن استفاده می‌کردم. و او دست مرا با هردو دستش گرفت و گفت: «مرا سوفیا صدا کن.»

برای زنی مثل او که می‌تواند تمام خودخواهی‌ها و غرور یک ستاره را داشته باشد، سوفیا بسیار باوقار و متواضع است. یک همکار بی‌نظیر. متاسفانه ما فقط یک روز کنار هم فیلم‌برداری کردیم اما از آن روزهای تاریخی بود که هیچ گاه فکر نمی‌کردم سرنوشت آن را در مسیر من قرار دهد. من با فیلم‌های او بزرگ شدم. در یکی از وقت‌ها استراحت گفتم: «سوفیا من می‌خواهم خیلی چیزها از شما بپرسم.» و او جواب داد: «هرچه دلت می‌خواهد بپرس، عزیزم.» بعد ما راجع به ویتوریو دسیکا و چارلی چاپلین صحبت کردیم. خیلی فوق‌العاده بود.

• فکر می‌کنید ایتالیا باید فیلم The Life Ahead را به عنوان نماینده اسکار معرفی کند؟

امسال رقبای فوق‌العاده دیگری هم وجود دارند. مثل فیلم‌های جدید مارکو بلوکیو و ماتئو گارونه. اما فکر می‌کنم ایتالیا باید این حقیقت که سوفیا لورن پس از سال‌ها به سینما بازگشته را به خوبی پاس بدارد. او لایق چنین ادای احترامی است.

---

بیشتر بخوانید:

• مصاحبه‌ای با مرجان ساتراپی کارگردان ایرانی هالیوودی
• بهمن فرمان‌آرا کارگردان مشهور سینمای ایران به کرونا مبتلا شد
• ایرانی‌ها طی یک سال ۴ هزار میلیارد تومان روی کنسول و پی‌سی گیمینگ هزینه کردند