بررسی بازی رومیزی GKR Heavy Hitters – روبات های فلزی عظیم پلاستیکی

روبات های عظیم قاتل

عنوان GKR مخفف Giant Killer Robots است. عنوان تجاری ای که شرکت Weta Workshop آن را به ثبت شخصی رسانده و آن را تبدیل به یک منبع درآمد پول‌ساز کرده است. شاید شاهد کارهای این شرکت در دیگر مدیوم های سرگرمی مانند فیلم Pacific Rim ّبوده اید؛ تمام روبات های جنگنده موجود در این فیلم، طراحی شده توسط تیم وتا وورکشاپ هستند.

حالا این تیم طراحی های خود را به دنیای بازی های رومیزی آورده اند. مِکا ها و یا همان روبات های متحرک، همیشه در بازی ها و فیلم ها دیده شده‌اند ولی طراحی خاص وتا وورکشاپ رنگ و بوی جدیدی به این موجودات دوست داشتنی داده است. این مکاها با نام Heavy Hitters در این بازی رو به روی هم قد علم می‌کنند و اتمسفر خاص، اکشن و کم نظیری را شکل می‌دهند.

اگر هنوز هم در رابطه با هنر طراحی ، ذهن و ایده این تیم شک دارید به این نام ها توجه کنید:

• Thor Ragnarok
• Avatar
• Blade Runner 2049
• Ghost In the Shell
• Mad Max

طراحی لباس و زره های این مجموعه‌ها، همه و همه توسط تیم وتا وورکشاپ صورت گرفته است که در صورت علاقه‌مندی از این لینک می‌توانید تمام رزومه آن ها را مشاهده کنید. پس می‌توانیم تا حد زیادی با چشمان بسته به این نوابغ طراحی اطمینان کنیم و صبر کنیم تا ببینیم باقی بخش های خروجی‌شان چگونه از آب در آمده است؟

بوی خوش پلاستیک

با تولید هر جعبه بازی GKR Heavy Hitters مادر زمین یک‌بار هق هق گریه کرده است! کافی است تا در جعبه بازی را بردارید که اتاق از بوی پلاستیک اشباع شود. هر نسخه از بازی شامل چهار هوی هیترز و به اعضای هر کدام چهار یونیت کمکی است؛ البته این هیولاهای فرآوری شده از نفت خام انتهای ماجرا نیستند. چندین و چند پایه ساختمان، تاس و توکن های رنگ و وارنگ پلاستیکی به این ضیافت ملحق می‌شوند.

البته این کامپوننت ها دست به دست هم داده‌اند تا یکی از زیباترین بازی های تاریخ را شاهد باشیم! این عنوان از نظر بصری، به جرات یکی از جذاب ترین محصولات سرگرمی ساخته شده به دست بشر است. زمانی که جی کی آر بر روی میز قرار می‌گیرد، می‌تواند چشم هر مخاطبی را به خودش بدوزد و واقعا سخت است که ظاهر آن را دوست نداشته باشید. روبات ها بر خلاف نود و نه درصد بازی ها رومیزی، از پیش رنگ شده هستند و همین نکته به محصول خروجی ارزش و اتمسفر خاصی بخشیده است. یونیت های کوچک‌تر البته رنگ شده نیستند، ولی اگر آن ها هم توسط فردی ماهر رنگ بشوند، می‌توانند ترکیب نفس‌گیری را شکل دهند.

بازی همان‌طور که از اسم و جعبه‌اش پیدا است، عظیم الجثه است و از این موضوع ابایی هم ندارد و هر کامپوننت بازی را که می‌بینید، این موضوع را به شما یادآور می‌شود. به شخصه عاشق این اغراق سازندگان در نشان دادن عظمت بازی شده‌ام؛ چرا که تمام این بزرگ‌نمایی ها در آخر برای تاثیر بیشتر کامپوننت ها در اتمسفر بازی و کمک به تماتیک بودن اوضاع بوده است.

ساختمان‌های مقوایی که فوندانسیون آن‌ها ار پلاستیک است به برد بزرگ بازی جلوه سه بعدی و خاصی می‌بخشند. این ساختمان ها یکی از ارکان اصلی گیم پلی نیز هستند که در ادامه به آن‌ها خواهیم پرداخت. مقیاس بندی ساختمان ها و زمین بازی، در کنار روبات‌ ها به شما این فرصت را می‌دهد که نیازی به تجسم ذهنی برای فهمیدن عظمت ماجرا نداشته باشید و به وضوح این موضوع را حس کنید.

طراحی کارت ‌های بازی هم تقریبا بی‌نقص انجام شده و تم کمیک و پاپ آرتی آن به انتقال حال و هوای بازی بسیار کمک کرده است. به طور خلاصه می‌توان با اطمینان گفت که عنوان GKR Heavy Hitters از لحاظ بصری هیچ کم و کاستی ندارد و طراحی و اجرای آن بی‌نظیر است.

لیزر، موشک و گلوله

اما می‌رسیم به مهمترین بخش کل بازی، یعنی گیم پلی آن. آیا جی کی آر توانسته است تا از این همه کامپوننت به خوبی استفاده کند و یا باز هم با یک بازی زیبا ولی کم عمق طرف هستیم؟

جواب به این سوال همان‌‌قدر سخت است که سلایق مختلف بر روی این کره خاکی وجود دارد! بازی با استفاده از مجموعه ای کارت، تقسیم بندی زمین بازی، ریختن تاس و چیدمان تاکتیک به یک بالانس جذاب رسیده است. در رابطه با مهم‌ترین نوآوری بازی، می‌توان به استفاده از مکانیزم دک بیلدینگ در قلب گیم پلی اشاره کرد؛ تصمیمی ریسکی که به بهترین نحو به بار نشسته است.

قبل از شروع بازی، هر بازیکن باید یک دک 25 تایی از بین کل کارت های موجود برای انتخاب، بچیند. این کارت ها متشکل از چند کلاس مختلف مثل سلاح ها، کارت های دیپلوی، کارت های مربوط به یونیت ها کمکی و کارت های خاص دفاعی و هجومی می‌شوند. پس انتخاب 25 کارت از بین این همه گزینه کار ساده ای نیست و باعث می‌شود تا مجبور باشید برای کسب و به دست آوردن موفقیت در این بازی، حتی قبل از شروع گیم‌پلی اصلی به طرح ریزی تاکتیک و تصمیم گیری استراتژیک روی بی‌آورید.

هر کارت کار خاص خود را انجام می‌دهد و قبل از هر مبارزه، بازیکنان حاضر در جنگ باید از دست خود کارت بازی کنند که با توجه به سرعت سلاح های کارت ها حمله، ترتیب آسیب زدن به یک‌دیگر مشخص خواهد شد. برای مثال گلوله آسیب بیشتری وارد می‌آورد ولی لیزر بسیار سریع‌تر است؛ پس انتخاب نوع سلاح در هر حمله نیازمند یک تصمیم تاکتیکال است و بازی صرفا حرکت کردن و تاس ریختن برای مبارزه نیست.

نوآوری بازی نسبت به بازی‌های امری‌ترش کلاسیک در همین سیستم دک بیلدینگ نمایان می‌شود؛ جایی که در طول بازی و مبارزات مجبور هستید تا با همین دک به جنگ دشمنان بروید. تا این جا همه چیز روتین و معمولی است ولی نکته منحصر به فرد هوی هیترز آن‌جا است که سیستم آسیب رسیدن به هر بازیکن با دک او ترکیب شده است. یعنی هر بار که در مبارزه به روبات شما آسیبی وارد شود نسبت به آسیب وارده تعدادی کارت از دک اولیه شما به دسته کارت های سوخته می‌رود.

این نکته باعث می‌شود تا هم استراتژی هر بازیکن به طور مطلق باقی نماند و هم در طول بازی و برعکس منطق هالی‌وودی دنیای فیلم و بازی ها، روبات های شما با هر آسیب ضعیف و ضعیف‌تر بشوند، چرا که هر بار یکی از قابلیت های خود را از دست می‌دهند. در اواخر کار اگر کمی حس تماتیک بازی را جذب کنید، در جایی از ذهن‌تان صدای آژیر خطر و اخطار هوش مصنوعی کمک خلبان را می‌شنوید و بوی فلز داغ و دود به مشامتان می‌رسد.

همه جای صفحه، میدان جنگ من است

بازی به دو صورت به پایان می‌رسد:

1. یکی از روبات های اصلی حاضر در بازی نابود شود.
2. یکی از بازیکنان موفق شود چهار ساختمان را با تگ خودش نابود کند.

در صورت اتفاق افتادن سناریو اول، کسی که بیشترین کارت باقی مانده از اول بازی را در اختیار داشته باشد برنده بازی است. همین نکته باعث می‌شود تا همه بازیکنان محبور باشند به طور یک‌سان به مبارزه با یک‌دیگر بپردازند. در صورت تمرکز چند بازیکن بر یک نفر بازی هیجان خود را از دست می‌دهد که این نکته به خود بازیکنان برمی‌گردد تا تصمیم بگیرند روند گیم پلی جذاب باقی بماند و یا تنها یک نفر سیبل باقی بازیکنان شود. طراحی بازی شما را به سمت اکشن و زد و خورد جمعی دعوت می‌کند و در صورت رخ دادن صورت دوم و اجماع بازیکنان علیه یکی، صرفا تقصیر به افراد پای میز بازمی‌گردد.

راه دیگر پیروزی، همان‌طور که گفته شد، نابود کردن چهار ساختمان توسط یک بازیکن است. یعنی در هر دست ممکن است هر کس چند ساختمان را تخریب کند ولی کسی برنده است که چهار ساختمان را به تنهایی نابود کرده باشد. نابود کردن ساختمان ها با تگ کردن‌شان امکان پذیر است. اگر بازیکنی در انتهای راند هوی هیترش و یا یکی از یونیت های کمکی او در مجاورت ساختمانی قرار داشته باشند، آن ساختمان تگ می‌شود و به ازای تگ کردن هر ساختمان جدید، آن بازیکن یک کارت اسپانسر نیز دریافت می‌کند. کارت های اسپانسر به طور رندوم پخش می‌شوند ولی به طور کلی کارت‌های قدرت‌مندی هستند و می‌توانند در روند بازی بسیار تاثیرگذار باشند.

برگردیم به بحث تگ کردن؛ پس از این که یک بازیکن، ساختمانی را 4 بار تگ کند و رنگ خود را بر روی ساختمان قرار دهد، ساختمان به نفع آن بازیکن نابود می‌شود. البته چند نکته راجع به این موضوع وجود دارد که اولین آن ها این است که در صورت تگ کردن با هوی هیتر خود می‌توانید یکی از تگ های رقبا را پاک کنید و تگ خود را جایگزین کنید؛ پس لزوما پروسه تخریب یک ساختمان راحت نخواهد بود. دومین نکته که در صورت تخریب یک ساختمان پیش می‌آید، از بین رفتن یکی از سنگر های بازی است! ساختمان ها حکم کاور و سنگر های بازی را دارند و با هر بار نابود شدن یکی از آن ها، صفحه بازی برای هدف قرار دادن یک‌دیگذ بازیکنان بازتر می‌شود.

تمام این نکات باعث می‌شود بازی به هیچ وجه سطحی جلوه نکند و هر تصمیم اتخاذ شده، نیازمند تصمیم گیری استراتژیک و تاکتیکال باشد.

شهر سوخته

تمام مباحث گفته شده به کنار، می‌توان گفت GKR Heavy Hitters در جذب مخاطب تا حد زیادی سلیقه‌ای عمل می‌کند. اول از همه اگر طرفدار سبک یورو هستید که احتمالا حتی خواندن راجع به این بازی هم برایتان همانند کابوس بوده است. ولی اگر در جبهه مخالف هستید، به شدت عاشق این عنوان خواهید شد. یک امری‌ترش خالص با مکانیزم های خاص و ظاهری بی‌نظیر. اگر عاشق روبات و زد و خورد های درون شهری هستید هم این بازی برای شما ساخته شده است. این عنوان هم‌چنان می‌تواند یک انتخاب ایده‌آل برای طرفداران بازی‌های ویدیویی اکشن نیز باشد.

البته بازی از نظر قیمتی جزو عناوین لاکچری محسوب می‌شود و همین نکته باعث می‌شود تا تعداد افراد کم‌تری شانس بازی کردن آن را داشته باشند که البته با توجه به کیفیت ساخت و کامپوننت ها این قیمت معقول و منطقی است. نظر شما راجع‌ به GKR Heavy Hitters چیست؟ دیدگاه های خود را با ما در بخش نظرات میان بگذارید.