معرفی بازی Dolmen – دارک سولز فضایی

دولمن یک کریستال قرمز رنگ است که با ورودش به دنیای انسان‌ها، مرز میان جهان‌های مختلف از بین رفته و باعث ایجاد یک شکست بزرگ شده. شکستی که طی آن هیولاهای ترسناک و موجودات عجیب و غریبی پا به دنیای آشنای انسان‌ها گذاشته‌اند و اگر مقابله‌ای با آن‌ها صورت نگیرد بعید نیست که نسل بشر منقرض شود.

اینجاست که مثل هر سولز لایک دیگری کاراکتر شخصی‌سازی شده و بی‌نام و نشان ما پا پیش می‌گذارد تا بشریت را از یک انقراض دردناک نجات دهد. میزان شخصی‌سازی‌ها در Dolmen محدود هستند. چند کلاس پیش‌فرض برای انتخاب کردن دارید که بسته به پلی استایل‌تان می‌توانید سراغ هر کدامشان بروید. شاخصه‌های هر یک از این کلاس‌ها اما با هم متفاوت است و به شما این اجازه را می‌دهند که شیوه‌های متفاوتی برای مبارزه با دشمنان داشته باشید.

با این حال، کلاس‌های بازی آن چیزی نیستند که تفاوت Dolmen را با دیگر بازی‌های سولز لایک امروزی نمایش دهند. Dolmen از خیلی جهات خصوصا در بحث طراحی مراحل از نسخه اول دارک سولز الهام گرفته. با این حال، نه از لحاظ طراحی نقشه و نه سیستم مبارزات، کیفیت نسخه اولیه دارک سولز را هم ندارد. انیمیشن‌های بازی در حین مبارزات بازی آنقدرها جذابیت ندارد و کندی بیش از حدشان کمی توی ذوق می‌زند. از طرفی طراحی بد اکثر دشمنان به شکلی است که در بیشتر اوقات قادر به تشخیص حرکات آن‌ها نیستید و نمی‌توانید الگوی حرکات آن‌ها را به خاطر بسپارید.

ولی با تمام این اوصاف، جذابیت‌هایی هم در دل بازی نهفته است. برای مثال ترکیب ژانر سولز لایک با المان‌هایی از بازی‌های شوتر سوم شخص، یکی از نوآوری‌های بازی به حساب می‌آید که از حق نگذریم در دل گیم‌پلی Dolmen به شکل خوبی پیاده‌سازی شده. با این حال، چیزی که بیشتر از همه توی ذوق می‌زند داستان به نسبت سطحی بازی است. قصه روایت پیچیده‌ای ندارد و سر راست روایت می‌شود اما مشکلش اینجاست که بیش از حد دست به دامن کلیشه‌های ژانر علمی تخیلی شده و از یک جایی به بعد کاملا جذابیتش را از دست می‌دهد.

باس‌های بازی نیز کیفیت بدی ندارند و در کل مبارزه با آن‌ها لذت بخش است. به نوعی می‌شود گفت که اگر سازندگان Dolmen کمی بیشتر روی کیفیت بازی خود وقت می‌گذاشتند می‌توانستند یک اثر تلفیقی جذاب از بازی‌های Doom و Dark Souls پیش رویمان بگذارند. اما در نهایت Dolmen به اثری تبدیل شده که نمی‌توان آن را با بهترین بازی‌های این ژانر مقایسه کرد و شاید تجربه‌اش به عنوان یک زنگ تفریح پر چالش، چیز بدی نباشد.