بررسی بازی رومیزی کار و بار

آمدن برونو فدوتی به ایران اتفاق مهمی بود؛ چه برای صحنه بازی‌های رومیزی کشور و چه برای طراحان و مخاطبان این صنعت. البته این سفر صرفا یک بازدید از ایران نبود و دلیل اصلی آن رونمایی از بازی جدید شرکت هوپا، که بازگردان فارسی یکی از بازی‌های جدید برونو فدوتی، به نام کار و بار بود. کار و بار از عنوان Venture Angels بازگردانی شده است؛ این بازی در سبک مزایده، ست جمع کردن و مزایده چشم‌بسته است که در ادامه به نقد و بررسی آن خواهیم پرداخت.

همه چیز به کیک‌استاتر ختم می‌شود!

البته این‌بار همه‌چیز از کیک‌استارتر شروع شده است. داستان کار و بار بر اساس ساختار جمع‌آوری سرمایه جمعی است. کار و بار روایت‌گر آینده است، جایی که بازیکنان در نقش سرمایه گذارانی قرار می‌گیرند که باید انتخاب کنند بودجه خود را در چه زمینه‌ای خرج کنند. مسکونی سازی مریخ؟ کامپیوتر برای گربه‌ها؟ کلون‌سازی انسان؟ پرینتر 4 بعدی؟ انتخاب با شما است.

ولی همه‌چیز به همین سادگی نیست و پیش نخواهد رفت؛ رقبا هم در این مسیر با شما همراه هستند و هر پروژه به کسی می‌رسد که بیشترین پول را برای آن سرمایه گذاری کرده و یا در صورت میزان پول مساوی، زودتر از بقیه به سراغ آن رفته باشد. این سرمایه گذاری به شکل گذاشتن توکن پول به صورت مخفیانه در زیر هر پروژه است. در آخر هر راند این توکن‌ها رو می‌شوند و حالا نوبت به بررسی پروژه‌ها می‌رسد. دقیقا مثل کیک‌استارتر مواردی که نتوانسته باشند به حد مورد نیاز خود پول جذب کنند از بازی خارج می‌شوند و پروژه‌ای که بیشترین میزان پول را به خودش اختصاص داشته باشد نیز از دور کنار می‌رود.

مجموعه پروژه‌ها از 3 دسته تشکیل شده اند که به سه رنگ سبز، نارنجی و آبی تقسیم شده‌اند و بالاترین عدد از هر دسته فقط به میزان عدد روی کارتش به شما امتیاز می‌دهد و باقی کارت‌ها از آن دسته تنها یک امتیاز به شما می‌دهند. این به آن معناست که باید برای پیروزی به سراغ تمام دسته‌ها بروید.

در آخر بازی کسی که مجموع بیشترین امتیازات را داشته باشد، برنده بازی است.

استراتژی موجی

بازی تقریبا بر پایه حدس و گمان استوار است؛ البته حدس و گمانی که ریشه‌اش در اتفاقات رندوم و شانسی است. می‌توان گفت استراتژی در کار و بار به حداقل رسیده و المان شانس حرف اول را می‌زند. البته چیدمان توکن‌ها و انتخاب پروژه بسیار مهم است، ولی مهم‌تر از آن تصمیم دیگران است.

در کار و بار برنده کسی است که کمترین ضریب خطا را نسبت به بقیه داشته باشد، نه کسی که بهترین بازیکن بوده است. به معنای دیگر در کار و بار بر اساس باخت دیگران و بازی کردن آن‌ها برنده مشخص می‌شود، و نه طرح استراتژی و فکر سنگین.

از طرف دیگر بازی سعی نداشته که اصلا عنوان سنگینی باشد و به همین دلیل، این رفتار ذاتیش کاملا قابل فهم و درک است. بازی ساخته شده است تا در چند دقیقه بازی شود و یک تجربه کوتاه بامزه را به مخاطبان ارائه دهد. تقریبا برنده و بازنده در بازی معنی ندارد و این استرس رو شدن توکن‌ها و آدرنالین کمی که به شما هدیه می‌دهد است که این بازی را جذاب کرده است.

در کل می‌توان گفت بازی همانند گیم‌پلیش رفتاری موجی در برابر مخاطب اتخاذ می‌کند و ممکن است اصلا با شما مهربان نباشد و گاهی همه‌چیز طبق خواسته شما پیش برود.

کپی برابر اصل

کار و بار را می‌توان اولین بازی فول لایسنس بازار بازی‌های رومیزی نامید. به همین جهت هم تمام بازی همان چیزی است بازی اصلی بوده؛ آرت‌وورک و گرافیک بازی مستقیما از روی نسخه اصلی پیاده سازی شده‌اند. تنها طراحی جعبه بر عهده نعیم تدین بوده که آن‌هم به گرافیک اصلی بازی وفادار مانده است.

کیفیت ساخت بازی کاملا قابل قبول است و نمی‌توان ایرادی از آن گرفت. البته در چاپ اول یک اشتباه قانونی در کتابچه قوانین وجود دارد. البته جنس براق جعبه و در آن باعث می‌شود اگر در جعبه را بدون محتویات آن ببندید، باز کردن آن کار بسیاری دشواری باشد. هم‌چنین در کتابچه آمده است که بازیکنی که بیشترین امتیاز را دارد اولین توکن خود را از دست دوم به بعد به رو بازی می‌کند، در صورتی که تمام بازیکنان باید این کار را انجام دهند.

بازی فاقد کارت و صفحه است و پروژه‌ها به صورت مقوایی به چاپ رسیده‌اند که همین امر کیفیت بازی‌را بالا برده است و طول عمر این قطعات نسبت به کارت بسیار بیشتر است.

کار و بار راه‌انداز

کار و بار  بیشتر از ماهیت وجودیش مهم است؛ اولین بازی که رونماییش با حضور طراح آن به انجام رسید. اولین بازی ایرانی که فول لایسنس است می‌تواند نقطه عطفی در این آشفته بازاری باشد که هر دم از گوشه و کنار آن یک بازی کپی بیرون می‌زند. تقریبا به صورت هفتگی شاهد کپی شدن بازی‌های محبوب دنیای بازی‌های رومیزی هستیم و اگر با این سرعت پیش برویم این مارکت نوپا عاری از بازی‌های اوریجینال خواهد شد و دیگر نمی‌توانیم ایران را به عنوان یک کشور تاثیرگذار در زمینه بردگیم بنامیم.

امیدوارم این چرخه لایسنس گرفتن برای بازگردان بازی‌ها با اجازه مستقیم صاحب اثر ادامه داشته باشد تا امثال برونو فدوتی باز هم به ایران بیایند و بتوانیم با دیزاین‌های اوریجینال داخلی ایران را به عنوان یک کشور مهم در زمینه بردگیم به دنیا معرفی کنیم.

پیش‌تر به نقد دیگر اثر بازگردانی شده فدوتی به اسم دژ پرداخته بودیم. هم‌چنین می‌توانید گزارش روز رونمایی کار و بار را از این‌جا مطالعه کنید. در مصاحبه‌ای اختصاصی هم گپ و گفتی با این طراح فرانسوی داشتیم که خواندن آن‌هم می‌تواند برایتان جالب باشد.