دربارهی Rogue Prince of Persia و عمق سادگیاش
«ز مردهها برگشتم»*
۱- آنچه «ایول امپایر» با فرمول «شاهزاده» انجام داده، آنچه وعده میدهد و آنچه عمل میکند، شایسته توجه و تقدیر است. خالقان نسخهی جدید با اعتماد به نفسی مثالزدنی هفتهها قبل از عرضهی نسخه Early Access بازی، آن را در اختیار محتواسازان و رسانهها قرار دادند و در ادامه در اقدامی متفاوت با پروژههای پیشین یوبیسافت، همان نسخه را تبدیل به بازی نهایی کردند! آنها بازهم غافلگیرمان کردند. خصوصا روزی که بین پیامهای غیرشفاف و نامشخص صنعت بازی، با شفافیت تمام از علت تاخیر خوردن عرضه ارلیاکسس بازی خود گفتند و به بزرگی عرضهی ناگهانی عنوانی چون Hades 2 اشاره کردند. باور اینکه یک استودیوی کوچک در بوردو، بیش از کمپانی چون یوبیسافت میداند که با رسانه چهطور رفتار کند، ابتدا برای من هم دشوار بود. «ایول امپایر» اما این شکل از ارتباط مستقیم و بیواسطه را از طریق شبکههای اجتماعی ادامه داد و به موازاتش من هم فرصتی برای تجربه «روگ» پیدا کردم. و چه تجربهای. عمیق در عین سادگی. لذتبخش، اعتیادآور و شدیدا آشنا در اوج خلاقیت. ابتدا Lost Crown و حالا جادوی سادگی Rogue Prince of Persia. عجب سالی برای هواداران «شاهزاده».
۲- فریب سادگی انیمیشنها و سبک بصری بازی را نخورید. نگذارید مکانیکهای بازی فریبتان دهند. «روگ» روی سطح، شبیه به هر بازی دیگری در ژانر خود است. با این حال همه چیز به شکلی استادانه در کنار هم قرار میگیرند و آنقدر دقیق چفت میشوند که ناگهان به خود میآیید و میبینید دو ساعتی است مشغول تجربه بازی و گیر کردن در لوپهای مرگ جذابش هستید. از هر بار بازی کردن یک چیز جدید یاد میگیرید و تجربهای جدید به دست میآورید. این مسیر تنها با ممارست و بهتر شدن در بازی و همین مکانیکهای ساده سهل خواهد شد. «روگ» زیبایی را در سادگی و سادگی را در گیمپلی و گرافیک خود به گیمر ارائه میکند. یک تجربهی دیداری جذاب در عین سادگی و با لوپهای اعتیادآور برای امتحان کردن روشهای مختلف، بیلدهای متفاوت و البته تعامل با NPCها برای پیشبرد قصه. «روگ» هر چیزی که باید داشته باشد را دارد و آن را در بهترین سطح ممکن ارائه میکند. این را بهزودی و با تجربه نسخه ارلیاکسس بازی توسط افراد بیشتر، از زبان کاربران و منتقدان بیشتری خواهیم شنید. «روگ» تازه در ابتدای مسیر است و راه زیادی برای بهبود و تبدیل شدن به یک اثر بینقص دارد. با این حال و با وجود نقصهای کوچکی که ممکن است به چشمتان بخورد (و قطعا بازی هم بینقص نیست)، آنچه از جدیدترین نسخه «شاهزاده» در ذهن میماند، عمق بالا در عین سادگی بصری و مکانیکهاست.
۳- گوشهایتان را برای یکی از عجیبترین ضیافتهای موسیقایی فارسی آماده کنید. دنی اسدی، آهنگساز ایرانی-آمریکایی جادویش را به رانهای «روگ» تزریق کرده و با تلفیق نوین «ترپ» و موسیقی سنتی ایرانی، یکی از بدیعترین تجربههای ممکن را برایتان رقم میزند. اسدی آنقدر خوب فرم و فضا را میشناسد که بهتنهایی بار بخشی از اثر را بر دوش میکشد و از همین حالا برای تاریخ ۳۰ می و عرضه جداگانهی قطعات موسیقی بازی توسط او لحظهشماری میکنم. ضربآهنگ بالای رانها بهخوبی توسط موسیقی پشتیبانی میشود و فضاسازیهای محیطهایی چون Oasis خارقالعاده هستند. بارها در طول تجربه بازی صرفا در نقطهای نشستم و به آنچه برای «روگ» ساخته شده، گوش دادم. تلفیقی دقیق از شناخت فرهنگ فارسی و هنر موسیقی که به هنرمند اجازه داده است تا فضایی جدید را خلق کند و آن را به دنیای آشنای «شاهزاده» بیاورد. امسال درن کورب با «هیدیس ۲» بیشک جوایز زیادی را درو خواهد کرد و نسخهای محبوب از فاینال فانتزی را هم از سر گذراندهایم؛ اما در این بین امیدوارم به اسدی و آنچه در قالب قطعات موسیقی «روگ پرینس آو پرشیا» انجام داده است، توجه بیشتری شود و چند جایزهای به ویترین افتخاراتش اضافه شود.
۴- Rogue Prince of Persia چشمها و گوشهایتان را نوازش میدهد و دستان و ذهنتان را به چالش میکشد. ساده است و این سادگی را میتوان از اولین فریمها تا کلیدیترین مکانیکهای بازی دید و حس کرد. با این حال در دل این سادگی، عمق و تنوعی نهفته است که بسیاری از بازیهای بزرگ از کمپانیهای مطرح، از خلقش ناتوان هستند. هر بار مردن در بازی، درست مثل یک شروع تازه است و این شروع تازه با پستیها و بلندیهای خود همراه میشود. تکتک اجزاء از گرافیک و موسیقی گرفته تا چینش رندوم دشمنان و … همه دست به دست هم میدهند تا تجربهای متفاوت در عین سادگی خلق کنند. به «روگ پرینس» وقت بدهید که بدون شکل در همین فاز ارلیاکسس هم غافلگیرتان خواهد کرد.
*«یه قاصدک در دشتم؛ ز مردهها برگشتم» - ترانهی بذر؛ دنی اسدی و عرفان حاجرسولیها (۲۰۲۲)
بیشتر بخوانید:
دیدگاهها و نظرات خود را بنویسید
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
حیف این اسدی که بره با عرفان کار کنه