آن‌هایی که سینما را فقط برای سرگرم‌شدن دنبال نمی‌کنند، فیلم‌های سینمایی برایشان فراتر از هالیوود است. شناخت فرهنگ، سبک زندگی و از همه مهم‌تر، سینمای کشورهای دیگر می‌تواند احساس جذابی باشد که می‌توانیم از آن لذت ببریم. حالا که سال 2019 رو به پایان است، زمانش رسیده تا نگاهی داشته باشیم به بهترین فیلم‌های غیرهالیوودی سالی که گذشت.
اگر سینما برای شما محدود به هالیوود نمی‌شود، با ویجیاتو همراه باشید تا بهترین فیلم‌های غیرهالیوودی سال 2019 را مرور کنیم.
Who You Think I Am
ژولیت بینوش در ششمین فیلم صفی نبو در نقش زنی ظاهر می‌شود که احساس می‌کند همسرش به او خیانت می‌کند. بنابراین یک پروفایل جعلی در فیس‌بوک ایجاد می‌کند تا همسرش را آزمایش کند. این معلم 50 ساله که امیدوار است بتواند میزان وفاداری همسرش را بیازماید، ناگهان با پروفایل واقعی صمیمی‌ترین دوست همسرش مواجه می‌شود! این فیلم که از رمان نوشته کامیل لورن در سال 2016 اقتباس شده، تاثیر باورنکردنی فناوری‌های مدرن بر روی زندگی افراد میانسال را به خوبی تشریح می‌کند. اما فیلم از تشریح رابطه فناوری و انسان فراتر می‌رود. روانشناسی هویت غیرواقعی در دنیای مجازی و تاثیر آن در دنیای حقیقی، بزرگ‌ترین دستاورد فیلم جدید نبو است.
Atlantics
اولین فیلم بلند ماتی دیوپ (خواهرزاده جبرئیل دیوپ، فیلم‌ساز سنگالی که مشهورترین فیلم او Touki Bouki است) داستان دختری 17 ساله را روایت می‌کند. این دختر پسری که او را بسیار دوست دارد، رها می‌کند تا برای زندگی بهتر به اروپا برود. او در اروپا به مردی که اصلا دوستش ندارد، قول می‌دهد تا با او ازدواج کند اما مسیر زندگی دخترک، ناگهان تغییر می‌کند. دیوپ موفق شده با بهره‌گیری از فیلم‌برداری‌های بی‌نظیر از اقیانوس و داکار (پایتخت سنگال) بحران‌های اجتماعی کشورش را به زیبایی به تصویر بکشد. رئالیسم جادویی حاکم بر فیلم، پشیمانی مهاجران آفریقایی از زندگی در اروپا و البته فشارهای زندگی در این قاره را به شکلی ویژه‌تر روایت می‌کند.
Divine Love
برزیل، سال 2027؛ یک حکومت فاسد الهی ایمان را مهم‌ترین ویژگی مردم می‌داند. بنابراین در کشور کارناوال‌ها، در واقع کارناوال‌های مذهبی حرف‌های بیشتری برای گفتن دارند. در چنین شرایطی، جوانا که ایمانی انکارناپذیر دارد، در یک دفتر اسناد رسمی کار می‌کند. باورهای مذهبی او اجازه نمی‌دهد پرونده‌های طلاق این دفتر اسناد را به پایان برساند. بنابراین همه تلاشش را می‌کند تا زوج‌هایی که خواهان جدایی هستند را آشتی دهد. اما اگر آن‌ها باز هم خواهان طلاق باشند، جوانا از بوروکراسی فاسد سیستم اداری برزیل استفاده می‌کند تا طلاق‌ها رسمی نشود. فیلم تلاش می‌کند باورهای مذهبی را از زاویه‌ای متفاوت نشان دهد.
Pain and Glory
پدرو آلمادوار این بار به سراغ یک ایده بسیار معاصر رفته است. این فیلم که نسبت به ساخته‌های قبلی او بسیار شخصی‌تر است، کارگردانی را نشان می‌دهد که از حرفه‌اش دست کشیده، دچار افسردگی شده، قدرت جسمانی‌اش را از دست داده و در یک کلام، بیمار است. آلمادوار در یکی از متفاوت‌ترین فیلم‌هایش، باز هم به همکاران قدیمی‌اش پای‌بند است؛ پنه لوپه کروز و آنتونیو باندراس. جدیدترین ساخته آلمادوار هنوز هم بوی خوشبختی می‌دهد اما در پایان تماشای آن، از شدت تلخی جذابش لذت می‌برید.
The Disappearance of My Mother
نه عنوان این لیست که نه تنها فیلمی غیرهالیوودی است، بلکه مستند هم لقب می‌گیرد. مستندی جذاب از بنیامینو بارس، کارگردان ایتالیایی که درباره مادرش ساخته است. مادر بارس، بنتتا بارسینی، در اوایل دهه 60 میلادی یک چهره نوظهور در صنعت مد ایتالیا بود. فیلم با بهره‌گیری از تصاویر آرشیوی مسیر زندگی بنتتا در دهه‌های 60، 70 و 80 میلادی به تصویر می‌کشد. روزهایی که بارسینی از مدل، به یک روزنامه نگار و استاد دانشگاه تبدیل می‌شود.
…I Was at Home, But
آنجلا شانلک، کارگردان آلمانی که بیشتر به فیلم Marseille مشهور است، این فیلم سخت را کارگردانی می‌کند. داستان با بازگشت فیلیپ، پسر 13 ساله آسترید، که یک هفته در جنگل گم شده بود، آغاز می‌شود. او احتمالا از مرگ ناگهانی پدرش در شوک است. پس از آن، فیلم با کولاژ تلاش می‌کند تا لحظات مختلف زندگی خانواده و افراد نزدیک به فیلیپ را نمایش دهد. زیبایی‌شناسی تحسین‌برانگیز شانلک به تماشاگر کمک می‌کند تا از تماشای مسیر زندگی فیلیپ، لذت ببرد.
A White, White Day
هنیور پالمسون در دومین فیلم سینمایی‌اش داستان متفاوتی را روایت می‌کند. افسر سابق پلیس که در یک شهر کوچک و دورافتاده در ایسلند زندگی می کند، دو سال پس از مرگ همسرش هنوز هم ناراحت، عزادار و افسرده است. اما رفتارهای یک مرد، دغدغه‌های این افسر سابق پلیس را کاملا تغییر می‌دهد. فیلم‌برداری بی‌نظیر از لوکیشین‌های بی‌نظیرتر، فیلم را به یک تریلر روانشناسی و احساسی جذاب تبدیل می‌کند.
Monos
این فیلم توسط الخاندرو لاندس آرژانتینی در یک روستای دورافتاده در کلمبیا ساخته شده است. هشت سرباز جوان، یک گروگان آمریکایی را نگهداری می‌کنند. اما فعالیت‌های سربازها محدود به گرونگاگیری نیست. خیلی زود با دنیای بزرگ و وحشی آن‌ها مواجه می‌شویم. اختلافات در قدرت و ایدئولوژی، به زیبایی هرچه تمام‌تر در فیلم به تصویر کشیده می‌شوند. ارتباط آن با فرهنگ کلمبیا و آمریکای لاتین هم جذابیت آن را دوچندان می‌کند.
Bacurau
برنده جایزه هیئت داوران جشنواره کن، یکی درام اجتماعی و علمی تخیلی است که در فضای رئالیسم نفس می‌کشد. روستایی در شمال شرقی برزیل ناگهان درگیر مشکلاتی مانند کمبود آب، انرژی، غذا و دارو می‌شود. اما این بحران‌ها رنگ و بوی دیگری هم دارند. فیلم با هوشمندی به توسعه‌نیافتگی ، فساد و عدم آگاهی سیاسی در برزیل می‌پردازد.
Parasite
ساخته ارزشمند بونگ جون هو بهترین فیلم غیرهالیوودی سال است. داستان مرد جوانی که آینده‌ای برای خودش نمی‌بیند. او در خانه‌ای بسیار کوچک به همراه خانواده‌اش زندگی می‌کند. آن‌ها با درست کردن جعبه‌های غذا برای یک رستوران، تلاش می‌کنند تا درآمد داشته باشند. اما همه چیز به شکلی باورنکردنی تغییر می‌کند. آن چه هو ساخته، تجزیه و تحلیل دقیقی از نابرابری اجتماعی و روانشناسی پول ارائه می‌دهد. فیلم خوش‌ساخت که برای حیرت‌زده‌کردن تماشاگرش عجله‌ای ندارد. نقد یکی از بهترین فیلم‌های سال 2019 را اینجا بخوانید.
به نظر شما فیلمی لایق حضور در این لیست بوده که جای آن خالی باشد؟ برای ما در ویجیاتو بنویسید.
بیشتر بخوانید:
خواهش میکنم یه چند سزیال را بهم معرفی کنید
ممنون به خاطر مطلب خوبتون. برای کسایی مثل من که دیگه از هالیوود خسته شدن پیدا کردن فیلمای کشورای دیگه خیلی جذابه
عالی بود دمتون گرم …