سال 2019 میزبان فیلم‌های علمی تخیلی زیادی بود. تعدادی از آن‌ها موفق بودند، برخی در سطح انتظارها ظاهر نشدند و گروهی هم اصلا قابل قبول نبودند. اما با ویجیاتو همراه باشید تا بهترین فیلم‌های علمی تخیلی سال 2019 را مرور کنیم.
Fast Color
این نمونه از آن فیلم‌هایی است که منتقدان دوستش دارند و تماشاگران اصلا نمی‌فهمند به چه دلیل ساخته شده است. با یک درام علمی تخیلی مواجه هستیم که بیش از حد ساده به نظر می‌رسد. فیلم با مونولوگ یک زن آغاز می‌شود که از خشکسالی طولانی مدت زمین، کمبود غذا و جهانِ در حال نابودی خبر می‌دهد. اما این زن هیچ نگرانی‌ای ندارد، به جز دختر گمشدهاش. اگر پس از تماشای کامل Fast Color کمی گیج بودید، می‌توانید بررسی کامل آن را اینجا بخوانید.
High Life
در ایده پردازی و پرداخت به داستان، High Life بیش از حد شگفت انگیز است. ذهنیت فیلم درباره مرگ و زندگی شکل گرفته و برای تعریف دیدگاهش از آن، عجله‌ای هم ندارد. آدمی تبهکار که باید کشته شود، به جای این مجازات باید به علم خدمت کند. خدمتی که البته دردآور است. او مانند موش‌های آزمایشگاهی راهی سفر فضایی می‌شود تا تجربه زندگی انسان در فضای پیرامونش را تجربه کند. او به شکل کاملا مکانیستی صاحب یک فرزند می‌شود که چون در فضا به دنیا آمده، نگاهی کاملا متفاوت به زندگی دارد. اما تجربه زندگی در فضا، کمی تاریک است. به ویژه برای آن‌هایی که در آن به دنیا آمده باشند.
Glass
برای هواداران ام. نایت. شیامالان هر سالی که او فیلم تازه‌ای به بازار سینما عرضه کند، سال زیبایی است. پس از اکران Split در سال 2016 و ارتباطی که فیلم با Unbreakable برقرار کرد، هواداران شیامالان می‌دانستند فیلم بعدی او احتمالا باید با این دو فیلم در ارتباط باشد. و Glass دقیقا همان فیلم بود. بنابراین پیش از تماشای این فیلم، بهتر است ابتدا Unbreakable و سپس Split را دیده باشید.
Escape Room
به‌عنوان یکی از نخستین فیلم‌های علمی تخیلی جذاب، با عنوان قابل قبولی مواجه هستیم. شش نفر برای کسب جایزه ده میلیون دلاری وارد یک اتاق فرار می‌شوند. اما این یک اتاق فرار معمولی نیست. اگر در این اتاق فرار کشته شوید، زندگی بیرون از آن هم برای شما به پایان می‌رسد. اگرچه فیلم ریتم قابل پیش‌بینی و داستانی ساده دارد اما تماشای آن، تجربه تازه‌ای است.
Alita: Battle Angel
در چند سال اخیر تلاش‌های هالیوود برای تبدیل مانگاها و انیمه‌ها به یک فیلم سینمایی، به یک شکست بزرگ تبدیل می‌شدند. اما در Alita احتمالا موفق‌ترین نمونه آن تاکنون را مشاهده می‌کنیم. داستان این فیلم سینمایی تکنولوژی در آینده دور در جریان است. یک پروفسور در میان ویرانه‌های شهری فقیر دختر سایبورگی را می‌کند که بدنه آن ویران شده اما پردازنده و ذهن او سالم مانده است. او سایبورگ را به آزمایشگاه منتقل می‌کند و نام او را آلیتا تعیین می‌کند. اما آلیتا با گذشته‌اش آشنایی ندارد. اگر هوادار جیمز کامرون هستید، باید بدانید فیلم‌نامه Alita توسط او نوشته شده است. چند نکته مهم‌تر هم وجود دارد که پیش از تماشای فیلم، حتما باید در اینجا بخوانید. نقد فیلم را نیز می‌توانید در اینجا بخوانید.
Captive State
اگر دوست دارید با روش حکومت‌های انسانی در عصر حکمرانی بیگانگان بر کره زمین آشنا شوید، Captive State تقریبا یک انتخاب منطقی است. هر چند فیلم در پرداخت جذاب به داستانش، تاحدودی مشکل دارد. داستانی که به مبارزه انسان‌ها با فضایی‌ها می‌پردازد. آن هم پس از آن که سراسر جهان ما را تسخیر می‌کنند و انسان‌ها را مجبور می‌کنند تا برای آن‌ها کار کنند.
Replicas
شاید تحمل Replicas فقط برای هواداران کیانو ریوز ممکن باشد. فیلم نامه پرحفره، داستان نامفهوم و شخصیت‌پردازی نادرست باعث شده ساخته جفری ناکمانوف (که پس از یازده سال به سینما برگشته است) بیش از حد علمی تخیلی به نظر برسد. با این حال تماشای این فیلم برای هواداران کیانو ریوز و آن‌هایی که از تماشای صحنه‌های غیرمنطقی تعجب نمی‌کنند، یک سرگرمی تمام عیار است.
Aniara
یک فیلم علمی تخیلی اگزیستانسیالیستی که اصلا شبیه به فیلم‌های سینمایی فضایی پیش از خودش نیست. اینجا با مجموعه‌ای از جذابیت‌های فضایی مواجه نیستیم و تا چشم کار می‌کند، بحران روحیات انسانی از برخورد با عالم بیکران است که به چشم می‌آید. داستان Aniara که می‌تواند بهترین فیلم علمی تخیلی سال باشد، درباره گروهی از فضانوردان است که پیش از رسیدن فضاپیمایشان به مریخ، از مسیر اصلی خارج می‌شوند.
Ad Astra
ساخته جیمز گری نه تنها یکی از فضایی‌ترین فیلم‌های سال است بلکه حرف‌های پیدا و پنهان بسیاری هم برای مطرح‌کردن دارد. داستان این فیلم درباره‌ی فضانوردی به نام روی مک‌براید است که در منظومه‌ی شمسی سفر می‌کند تا پدر گمشدهاش را پیدا کند. او امیدوار است جواب سوال‌هایش را پیدا کند. سوال‌هایی که زندگی انسان‌ها بر روی کره زمین را تهدید می‌کنند. مجموعه‌ای از تعلیق‌های طولانی، توالی نگرانی‌ها و پرسش‌های بحث‌برانگیز در Ad Astra منتظر شما هستند.
I Am Mother
من مادر هستم دریچه جدیدی را به فیلم‌های علمی تخیلی باز کرد که شاید پیش‌تر توسط کارگردانان دیگری به آن اشاره شده بود ولی این بار حال و هوایی ترسناک نیز داشت. من مادر هستم از همان عنصر وحشت از تکنولوژی هوش مصنوعی در آینده بهره می‌برد و حس و حال مادری روبات را روایت می‌کند که هوش مصنوعی‌اش کم کم ترسناک می‌شود… نقد این فیلم را در اینجا بخوانید.
Light of My Life
نور زندگی من به شکل زیرپوستی ژانر علمی و تخیلی را در دل داستان به شدت ناب و قوی خود نشان مخاطب می‌دهد و یک جهان پساآخرالزمانی جدید را به تصویر می‌کشد که در آن یک پدر و دختر، داستان را پیش می‌برند. جهان فیلم نور زندگی من برخلاف نامی که عنوان فیلم یدک می‌کشد، به شدت تاریک بوده و سوژه جذاب و ناب آن، این فیلم را به یکی از آثار مهم علمی تخیلی سال بدل می‌سازد. نقد این فیلم را در اینجا بخوانید.
به نظر شما فیلمی لایق حضور در این لیست بوده که جای آن خالی باشد؟ برای ما در ویجیاتو بنویسید.
بیشتر بخوانید: