تاریخچه کنسول‌های نینتندو (Nintendo)

نینتندو بی‌شک شناخته‌شده‌ترین نام در تاریخ بازی‌های ویدیویی است. از همان ابتدا، نینتندو همواره در خط مقدم خلاقیت و نوآوری در حوزه کنسول‌های خانگی قرار داشته است. این شرکت نه‌ تنها استانداردهای تازه‌ای برای کیفیت و تجربه کاربری تعریف کرد، بلکه با هر نسل از کنسول‌هایش، مسیر جدیدی را برای مخاطبان و توسعه‌دهندگان بازی گشود.

از کنسول‌های خانگی گرفته تا دستگاه‌های دستی و ترکیبی، نینتندو همواره تلاش کرده تا مرزهای فناوری و سرگرمی را جابه‌جا کند. در این مقاله از ویجیاتو، نگاهی جامع به تاریخچه کنسول‌های نینتندو خواهیم انداخت؛ از نخستین تلاش‌ها تا نوآوری‌های مدرن، تا ببینیم چگونه این شرکت ژاپنی توانسته جایگاه خود را به عنوان یکی از ستون‌های اصلی صنعت بازی تثبیت کند.

بیشتر بخوانید: ۵ باری که کنسول های بازی جان انسان‌ها را نجات دادند

---

ورود نینتندو به دنیای بازی‌های ویدیویی

نینتندو فعالیت خود را در صنعت بازی‌های ویدیویی از دهه ۱۹۷۰ آغاز کرد؛ زمانی که بازی‌های آرکید در اوج محبوبیت خود بودند. با مشاهده رشد کنسول‌های خانگی از سوی شرکت‌هایی مانند آتاری، نینتندو هم افق‌های تازه‌ای را برای توسعه محصولات خود گشود و به‌ تدریج وارد بازار کنسول‌های خانگی شد.

امروزه نینتندو به یکی از باسابقه‌ترین تولیدکنندگان کنسول‌های بازی در جهان تبدیل شده و فهرست کنسول‌های تولید شده توسط این شرکت بسیار گسترده است. در ادامه، نگاهی دقیق به تاریخچه کنسول‌ها و دستگاه‌های دستی نینتندو از ابتدا تا امروز می‌اندازیم.

نینتندو چند کنسول عرضه کرده است؟

در مجموع، نینتندو در طول تاریخ خود بیش از ۳۰ کنسول مختلف عرضه کرده است. این عدد شامل نسخه‌های بازطراحی‌ شده (Revision) از کنسول‌های خانگی و دستی نیز می‌شود. نسخه‌هایی که معمولا با عناوینی مانند XL ،Mini یا Lite شناخته می‌شوند.

دوران اولیه: از آرکید تا NES (۱۹۷۷–۱۹۸۵)

نخستین تلاش‌های نینتندو در حوزه بازی‌های خانگی، شامل دو دستگاه یعنی Color TV-Game و سری Game & Watch بود. این دستگاه‌ها بازی‌هایی از پیش نصب‌ شده داشتند و موفقیت محدودی کسب کردند. در همین زمان، نینتندو با عرضه بازی‌هایی مانند Donkey Kong در دستگاه‌های آرکید به موفقیت تجاری دست یافت.

در سال ۱۹۸۳، نینتندو با معرفی Nintendo Entertainment System (یا به اختصار NES) استانداردی نو برای بازی‌های خانگی تعریف کرد. این کنسول با عرضه بازی‌های نمادینی چون Super Mario Bros. ،The Legend of Zelda و Metroid دوران جدیدی در سرگرمی خانگی رقم زد.

Color TV-Game – اول ژوئن ۱۹۷۷

کنسول‌های سری Color TV-Game نخستین تلاش نینتندو برای ورود به دنیای سخت‌افزار گیمینگ بودند. تلاشی که شاید بسیاری از افراد از آن بی‌اطلاع باشند. این دستگاه‌ها حاصل همکاری مشترک نینتندو و شرکت Mitsubishi Electronics بودند. به خاطر این که در آن زمان نینتندو تجربه چندانی در توسعه سخت‌افزار نداشت و برای این کار به پشتیبانی میتسوبیشی نیاز داشت.

این سیستم‌ها در زمان عرضه با موفقیت چشم‌گیری مواجه شدند و همین موفقیت باعث شد نینتندو تمرکز خود را بیش از پیش به توسعه سخت‌افزارهای گیمینگ معطوف کند. تقریبا ۵۰ سال پس از آن دوران، میراث Color TV-Game همچنان زنده است و نینتندو بیش از هر زمان دیگری در صنعت بازی‌های ویدیویی سرمایه‌گذاری می‌کند.

Game & Watch آوریل ۱۹۸۰

نخستین کنسول‌های خانگی نینتندو شامل Color TV-Game (ویژه بازار ژاپن) و کنسول‌های دستی Game & Watch با بازی‌های از پیش نصب‌ شده بودند. هرچند این محصولات با موفقیتی نسبتا کم مواجه شدند، نینتندو بیشترین موفقیت خود را در آن زمان با بازی‌های آرکید، مانند Donkey Kong، به دست آورد.

شاید این سری ساده به نظر برسد، اما Game & Watch توانست بیش از ۴۰ میلیون دستگاه در سراسر جهان به فروش برساند. این کنسول‌های دستی نوآوری‌های مهمی را وارد دنیای بازی کردند که هنوز هم مورد استفاده قرار می‌گیرند؛ از جمله D-Pad که نخستین‌بار در نسخه Donkey Kong معرفی شد.

با این حال، نینتندو در سال ۱۹۸۳ با عرضه کنسول ۸ بیتی Nintendo Entertainment System (یا به اختصار NES)، استاندارد تازه‌ای برای بازی‌های خانگی تعریف کرد. بازی‌هایی مانند Mario Bros. به‌ صورت هم‌زمان برای دستگاه‌های آرکید و NES عرضه شدند، اما موفقیت واقعی این کنسول با عرضه شاهکارهایی چون Super Mario Bros. ،The Legend of Zelda و Metroid رقم خورد.

Nintendo Entertainment System (NES) اکتبر ۱۹۸۵

کنسول Nintendo Entertainment System یا به اختصار NES نخستین کنسول خانگی نینتندو بود که در آمریکای شمالی عرضه شد. در ژاپن این دستگاه با نام Family Computer (Famicom) شناخته می‌شد.

ویژگی برجسته NES استفاده از کارتریج‌های آن بود که به کاربران اجازه می‌داد بازی‌های مختلف را به‌ صورت مستقل خریداری و روی یک سیستم اجرا کنند. تقریبا تمامی فرنچایزهای بزرگ و محبوب نینتندو، مانند Super Mario ،The Legend of Zelda و Metroid از همین کنسول آغاز به‌کار کردند. در مجموع، NES یکی از تأثیرگذارترین کنسول‌ها در تاریخ بازی‌های ویدیویی به‌ شمار می‌رود، چرا که مسیر روشنی برای نسل‌های بعدی این صنعت ترسیم کرد.

---

رقابت در دهه طلایی (۱۹۸۶–۱۹۹۹)

شرکت‌هایی مانند سگا (Sega) با مشاهده موفقیت چشمگیر نینتندو، شروع به توسعه کنسول‌ها و دستگاه‌های دستی خود کردند و همین موضوع باعث شد نینتندو برای حفظ برتری در جنگ کنسول‌ها وارد عمل شود. عرضه Game Boy در سال ۱۹۸۹ گام بزرگی در تثبیت میراث نینتندو در حوزه کنسول‌های دستی بود.

همچنین، کنسول ۱۶ بیتی Super Nintendo Entertainment System (یا به اختصار SNES) هم موفقیت‌های بیشتری برای نینتندو به ارمغان آورد. با ورود به دهه ۹۰ میلادی، رقابت در بازار کنسول‌ها شدت بیشتری گرفت؛ به‌ ویژه پس از عملکرد ضعیف Virtual Boy که انتظارات را برآورده نکرد.

با این حال، نینتندو با عرضه کنسول قدرتمند Nintendo 64 که برای نخستین‌بار بازی‌های سه‌ بعدی و جهان‌باز را معرفی می‌کرد، دوباره به بازی برگشت. همچنین کنسول دستی Game Boy Color به همراه موفقیت چشمگیر سری بازی‌های Pokémon، دوباره در این رقابت‌ها دست بالا را به دست آورد.

Game Boy ژوئیه ۱۹۸۹

نخستین کنسول دستی واقعی نینتندو، Game Boy بود که در تابستان سال ۱۹۸۹ در آمریکای شمالی عرضه شد. این دستگاه گامی بزرگ نسبت به سری Game & Watch محسوب می‌شد، چرا که به جای بازی‌های از پیش نصب‌ شده، از کارتریج‌های قابل تعویض بهره می‌برد. این فرآیند به کاربران این امکان را می‌داد تا هر تعداد بازی که می‌خواهند تهیه و روی یک دستگاه اجرا کنند.

برای بسیاری از کاربران، شناخته‌شده‌ترین بازی Game Boy عنوان Tetris است. اثری اعتیادآور و ساده که در تمام مناطق جهان، به‌ جز ژاپن، به‌صورت باندل (همراه با کنسول) عرضه می‌شد.

بیشتر بخوانید: ۱۵ حقیقت جالب درباره گیم بوی که احتمالا نمی‌دانستید

Super Nintendo Entertainment System (SNES) اوت ۱۹۹۱

کنسول Super Nintendo Entertainment System (یا به اختصار SNES) برای اولین‌بار گرافیک ۱۶ بیتی را به پلتفرم‌های نینتندو آورد. در این نسل، نینتندو شروع به تکامل چشمگیر فرنچایزهای محبوب خود کرد و آثاری چون Super Mario World و Donkey Kong Country را عرضه نمود.

با وجود اینکه SNES در اواخر نسل خود عرضه شد، این کنسول همچنان موفق شد به پرفروش‌ترین کنسول این دوره تبدیل شود،. به خاطر این که با فهرست نرم‌افزاری بی‌نظیر و جذابیت نسل به نسل خود توانست توجه گسترده‌ای را جلب کند.

بیشتر بخوانید: بررسی کنترلر Pro نینتندو سوییچ ۲

Virtual Boy اوت ۱۹۹۵

Virtual Boy شاید عجیب‌ترین کنسول تاریخ نینتندو باشد. این دستگاه قابل‌حمل نخستین کنسول بازی بود که قادر به نمایش تصاویر سه‌بعدی به‌ صورت واقعی بود. با این حال، تنها ۲۲ بازی برای آن منتشر شد که از جمله معروف‌ترین آن‌ها می‌توان به Mario’s Tennis، 3D Tetris و Virtual Boy Wario Land اشاره کرد.

Virtual Boy تنها یک سال در بازار حضور داشت و در این مدت کمتر از ۸۰۰,۰۰۰ دستگاه از آن به فروش رسید، که به دلیل مشکلات فنی و طراحی، نتواست موفقیت چشمگیری در بازار کسب کند.

Game Boy Pocket سپتامبر ۱۹۹۶

Game Boy Pocket نسخه‌ای کوچک‌تر و سبک‌تر از Game Boy اصلی بود. یکی از مهم‌ترین بهبودهای این نسخه، افزایش سرعت پاسخ‌دهی نمایشگر به لطف سخت‌افزار جدید داخلی بود. با این حال، طراحی کوچکتر Game Boy Pocket باعث شد عمر باتری آن نسبت به مدل قبلی کاهش یابد؛ موضوعی که برای برخی کاربران یک نکته منفی به‌شمار می‌رفت.

Nintendo 64 سپتامبر ۱۹۹۶

N64 نخستین کنسول خانگی نینتندو بود که از گرافیک سه‌بعدی واقعی بهره می‌برد و انقلابی در تجربه بازی‌ها به‌ وجود آورد. این دستگاه دو مورد از تأثیرگذارترین بازی‌های تاریخ را عرضه کرد یعنی Super Mario 64 و The Legend of Zelda: Ocarina of Time.

N64 با کنترلری جدید و جسورانه که برای اولین بار دارای آنالوگ استیک بود، مسیر جدیدی نسبت به NES و SNES ترسیم کرد. همچنین، این کنسول یکی از معدود دستگاه‌هایی بود که نینتندو نسخه‌های خاص و شفاف رنگی متعددی از آن را عرضه کرد.

Game Boy Light آوریل ۱۹۹۸

Game Boy Light نسخه‌ای ویژه از خانواده کنسول‌های دستی Game Boy بود که به‌صورت انحصاری در ژاپن عرضه شد. به‌دلیل همین عرضه محدود، بسیاری از گیمرهای خارج از ژاپن ممکن است آشنایی چندانی با این مدل نداشته باشند.

این دستگاه از نظر ابعاد کمی بزرگ‌تر از Game Boy Pocket بود، اما یک قابلیت کلیدی به آن افزوده شده بود نور پس‌زمینه (Backlight) برای صفحه‌نمایش، که امکان بازی در محیط‌های تاریک یا کم‌نور را فراهم می‌کرد.

علی‌رغم این ویژگی جدید، Game Boy Light عملکردی بهینه در مصرف انرژی داشت و با استفاده از تنها دو باتری AAA، حدود ۲۰ ساعت بازی مداوم را ارائه می‌داد که مقداری بیشتر از مدل Pocket.

Game Boy Color نوامبر ۱۹۹۸

Game Boy Color سرانجام رنگ را به دنیای کنسول‌های دستی نینتندو وارد کرد و گامی مهم در توسعه این خانواده محسوب می‌شود. این کنسول با سازگاری کامل با بازی‌های نسل پیشین، گزینه‌ای ایده‌آل برای کاربران Game Boy کلاسیک بود که به‌دنبال ارتقاء بدون از دست دادن آرشیو بازی‌های خود بودند.

برخی از عناوین قدیمی مانند Tetris در Game Boy Color با رنگ‌آمیزی تازه و زنده، تجربه‌ای متفاوت و جذاب‌تر ارائه می‌دادند. علاوه بر این، بهره‌گیری از سخت‌افزار جدید، امکان توسعه و عرضه‌ی صدها بازی اختصاصی برای این کنسول را فراهم ساخت و نسل جدیدی از بازی‌های دستی را رقم زد.

بیشتر بخوانید: مقایسه کامل نینتندو سوییچ ۲ با کنسول‌های دستی دیگر در سال ۲۰۲۵

---

چالش‌های نینتندو در آغاز هزاره سوم (۲۰۰۰–۲۰۰۳)

با ورود به قرن بیست‌ و‌ یکم، نینتندو با رقبایی قدرتمندتر از همیشه روبه‌رو شد. Sony PlayStation 2 با کتابخانه‌ای عظیم و پشتیبانی گسترده، سلطه خود را بر بازار کنسول‌ها تثبیت کرده بود و Microsoft Xbox نیز به‌ عنوان یک تازه‌وارد قدرتمند وارد میدان شده بود.

Game Boy Advance ژوئن ۲۰۰۱

Game Boy Advance (یا به اختصار GBA) نخستین جهش بزرگ فناوری در خانواده Game Boy برای نینتندو بود. برخلاف طراحی عمودی مدل‌های پیشین، این کنسول با ظاهری افقی و مستطیلی‌ شکل عرضه شد که تغییری چشمگیر در طراحی بدنه به‌ شمار می‌رفت.

استفاده از گرافیک ۱۶ بیتی در یک کنسول دستی، ارتقایی بزرگ نسبت به گرافیک ۸ بیتی نسل‌های قبل محسوب می‌شد. و تجربه‌ای بصری پیشرفته‌تر را برای گیمرها فراهم می‌کرد. GBA همچنین با پشتیبانی از بازی‌های Game Boy و Game Boy Color از طریق قابلیت سازگاری با نسل‌های قبل، دسترسی کاربران را به مجموعه‌ای چند هزار تایی از بازی‌ها ممکن می‌ساخت.

Pokémon mini نوامبر ۲۰۰۱

Pokémon Mini در سال ۲۰۰۱ با تمرکز کامل بر مجموعه بازی‌های Pokémon عرضه شد؛ همان‌طور که از نام آن پیداست. این کنسول یکی از کوچک‌ترین دستگاه‌های بازی تاریخ است، به‌ گونه‌ای که می‌توان چند عدد از آن را به‌ راحتی در جیب جا داد.

در مجموع تنها ۱۰ بازی برای Pokémon Mini منتشر شد که از این میان، فقط چهار عنوان در آمریکای شمالی در دسترس قرار گرفت. با وجود ابعاد بسیار کوچک، این دستگاه ویژگی‌های جالبی مانند ساعت داخلی، پورت مادون‌قرمز برای ارتباط بین دستگاه‌ها و ویبره داخلی (Rumble) را در خود جای داده بود.

Nintendo GameCube نوامبر ۲۰۰۱

Nintendo GameCube در تاریخ ۱۸ نوامبر ۲۰۰۱ عرضه شد و ادامه‌دهنده موفقیت‌های کنسول Nintendo 64 بود. این کنسول میزبان دنباله‌هایی برای بسیاری از عناوین محبوب پیشین بود؛ از جمله Super Mario Sunshine، The Legend of Zelda: The Wind Waker و Super Smash Bros. Melee که هر سه از بازی‌های برجسته این نسل به‌ شمار می‌رفتند.

GameCube برخلاف کنسول‌های خانگی پیشین نینتندو، برای نخستین بار به‌ جای کارتریج از دیسک‌های نوری استفاده می‌کرد. همچنین، کنترلر جدید آن با طراحی ارگونومیک و ویژگی‌هایی مانند ویبره داخلی (Rumble)، تریگرهای آنالوگ و دیجیتال، و چیدمان ناهم‌سطح آنالوگ‌ها، پیشرفتی چشمگیر نسبت به کنترلر N64 داشت.

بیشتر بخوانید: ۱۷ حقیقت جالب درباره گیم کیوب که نمی‌دانستید

Panasonic Q دسامبر ۲۰۰۱

در سال ۲۰۰۱، نینتندو با همکاری شرکت پاناسونیک (Matsushita Electric Industrial) نسخه‌ای ویژه از گیم کیوب را تولید کردن که با نام Panasonic Q شناخته می‌شود. این مدل منحصر به‌ فرد نه‌ تنها تمامی قابلیت‌های کنسول گیم کیوب استاندارد را داشت، بلکه از دی‌وی‌دی‌های معمولی و CD صوتی هم پشتیبانی می‌کرد؛ قابلیتی که کنسول اصلی فاقد آن بود. طراحی Panasonic Q کاملا متفاوت با گیم کیوب استاندارد است.

دارای بدنه‌ای استیل ضد زنگ براق و صفحه‌نمایش LCD کوچک در جلوی دستگاه است. این دیوایس سینی دیسک کشویی (Tray-loading) را به جای سیستم درب‌دار گیم کیوب دارد. در ظاهر، بیشتر شبیه به یک پخش‌ کننده دیجیتال بود تا یک کنسول بازی. اما در باطن، همان سخت‌افزار گیم کیوب را داشت با افزوده شدن ویژگی‌هایی برای مخاطبان علاقه‌مند به فیلم و موسیقی.

اگرچه Panasonic Q از نظر عملکرد بسیار قابل توجه بود، اما نتوانست به موفقیت تجاری چشم‌گیری دست پیدا کند. یکی از دلایل این موضوع عرضه محدود به بازار ژاپن و قیمت بالا بود. از دیگر دلایل محدودیت در قطعات و پشتیبانی نرم‌افزاری است. براساس تخمین‌ها، کمتر از ۱۰۰٬۰۰۰ دستگاه Panasonic Q به فروش رسید.

Game Boy Advance SP مارس ۲۰۰۳

Game Boy Advance SP (یا به اختصار GBA SP) نخستین بازنگری از کنسول Game Boy Advance بود. یکی از تغییرات عمده در این مدل، طراحی لولا بود که صفحه‌نمایش را به پنل بالایی و کنترل‌ها را به پنل پایینی منتقل می‌کرد. این تغییر به طراحی دستگاه ظاهری جمع‌ و جورتر و کاربردی‌تر بخشید.

از دیگر ویژگی‌های جدید این مدل می‌توان به باتری قابل شارژ و صفحه‌نمایش با نور پس‌زمینه (که تنها در مدل‌های بعدی موجود بود) اشاره کرد. نینتندو تصمیم گرفت جک هدفون را از این مدل حذف کند، اما برای کاربران یک مبدل ارائه کرد تا امکان پخش صدا از طریق هدفون فراهم شود.

---

امیدی تازه: بازگشت به اوج (۲۰۰۴–۲۰۱۰)

نینتندو در ادامه دهه ۲۰۰۰ توانست ورق را به‌کلی برگرداند. در سال ۲۰۰۴، این شرکت Nintendo DS را معرفی کرد؛ یک دستگاه دستی با طراحی نوآورانه شامل دو نمایشگر، که یکی از آن‌ها لمسی بود. مدل‌های بعدی مانند DS Lite و DSi نه‌ تنها طراحی سبک‌تر و باتری بهتر داشتند، بلکه بازی‌های متنوع‌تری را هم ارائه می‌دادند.

بزرگ‌ترین پیروزی نینتندو در این بازه زمانی، بدون شک معرفی Nintendo Wii در سال ۲۰۰۶ بود. این کنسول با کنترلرهای حرکتی، گیمرها را برای اولین‌بار به حرکت درآورد. عنوان Wii Sports که همراه کنسول عرضه می‌شد، نه‌ تنها میلیون‌ها نسخه فروخت، بلکه تبدیل به پدیده‌ای اجتماعی شد که حتی در میان سالمندان و خانواده‌ها نیز محبوب بود. Wii نه‌ تنها فروش فوق‌العاده‌ای را تجربه کرد بلکه باعث شد نینتندو دوباره به صدر صنعت بازی بازگردد.

Nintendo DS نوامبر ۲۰۰۴

Nintendo DS نخستین کنسول از سری DS بود که آغازگر یکی از پرفروش‌ترین کنسول‌های نینتندو شد. این دستگاه برای اولین بار از پشتیبانی وای‌فای بهره می‌برد. یکی از ویژگی‌های برجسته DS داشتن دو صفحه‌نمایش بود که تجربه بازی‌ها را منحصر به فرد می‌کرد.

بسیاری از توسعه‌دهندگان با بهره‌گیری از این قابلیت، بازی‌هایی را طراحی کردند که تجربه‌ای بی‌سابقه را برای گیمرها فراهم می‌آورد. صفحه‌نمایش پایینی دستگاه، یک صفحه لمسی بود که گیمرها می‌توانستند از آن با استفاده از قلم همراه دستگاه بهره ببرند.

Game Boy Micro سپتامبر ۲۰۰۵

Game Boy Micro به‌ طور رسمی در E3 2005 توسط رجی فیلز-امی (Reggie Fils-Aimé) معرفی شد و بسیاری را با اندازه فوق‌العاده کوچک خود شوکه کرد. طراحی مستطیلی این دستگاه شامل دکمه D-pad و دو دکمه اصلی در جلو، به‌ همراه دکمه‌های Start و Select در پایین دستگاه بود.

مانند مدل‌های پیشین Game Boy Advance ،Game Boy Micro از بازی‌های Game Boy و Game Boy Color پشتیبانی می‌کرد. علاوه بر این، قادر به اجرای بازی‌های Game Boy Advance هم بود.

یکی از ویژگی‌های جالب این مدل، نور پس‌زمینه صفحه‌نمایش آن بود که دارای قابلیت تنظیم روشنایی و حتی نورپردازی یکنواخت بر روی صفحه بود. با این حال، فروش این دستگاه تنها به ۲.۴۲ میلیون واحد طی ۱۸ ماه رسید و تولید آن به پایان رسید.

Nintendo DS Lite ژوئن ۲۰۰۶

Nintendo DS Lite نخستین نسخه بازنگری‌ شده از Nintendo DS بود که تنها یک سال و نیم پس از عرضه اولیه DS منتشر شد و چند تغییر مهم را به همراه داشت. این مدل نسبت به مدل پیشین باریک‌تر و سبک‌تر بود، که حمل و استفاده از آن را راحت‌تر می‌کرد.

صفحه‌نمایش‌های آن هم درخشان‌تر از مدل استاندارد DS بودند، که تجربه بازی را در شرایط نوری مختلف به‌ طور چشم‌گیری بهبود می‌بخشید. علاوه بر این، عمر باتری در DS Lite به‌ طور قابل‌ملاحظه‌ای بهبود یافت، و این امکان را فراهم می‌کرد تا کاربران زمان بیشتری را بدون نیاز به شارژ دوباره دستگاه به بازی بپردازند.

Nintendo Wii نوامبر ۲۰۰۶

Nintendo Wii نقطه عطفی در تاریخ کنسول‌های خانگی نینتندو بود و با تمرکز بر کنترل‌های حرکتی موفق به بازگشت چشم‌گیر نینتندو به بازار کنسول‌ها شد. این کنسول از Wii Remote استفاده می‌کرد که به‌ طور خاص برای کنترل حرکت طراحی شده بود و با بهره‌گیری از فناوری مادون‌قرمز و دیجیتال، امکان کنترل دستگاه در تمامی جهات را فراهم می‌آورد.

نینتندو همچنین برای این دستگاه انواع لوازم جانبی مختلف از جمله Nunchuk و Wii MotionPlus را عرضه کرد. Wii از نظر سازگاری هم قابلیت پشتیبانی از بازی‌ها و کنترلرهای GameCube را داشت، چرا که به‌ دلیل استفاده از دیسک‌های نوری، مشابه GameCube بود. یکی از ویژگی‌های بارز Wii، سرویس Virtual Console بود که به کاربران این امکان را می‌داد که بازی‌های کلاسیک کنسول‌های NES ،SNES و N64 را به‌ صورت دیجیتالی خریداری و دانلود کنند.

Nintendo DSi نوامبر ۲۰۰۸

Nintendo DSi دومین بازنگری عمده از کنسول Nintendo DS بود که تغییرات جالبی را به همراه داشت. این مدل به دو دوربین مجهز بود؛ یکی در لولا داخلی و دیگری در پنل خارجی که در بازی‌ها و برخی نرم‌افزارها به کار می‌رفت.

علاوه بر این، اسلات کارت SD به دستگاه اضافه شد تا کاربران بتوانند فضای ذخیره‌سازی بیشتری برای دانلود بازی‌ها داشته باشند. متاسفانه، در این مدل اسلات Game Boy Advance که در مدل‌های قبلی DS وجود داشت، حذف شد.

Nintendo DSi XL نوامبر ۲۰۰۹

Nintendo DSi XL نسخه‌ای بزرگ‌تر از Nintendo DSi بود که یک سال پس از مدل اصلی عرضه شد. این دستگاه دارای صفحه‌نمایش‌های بزرگ‌تر با زاویه دید وسیع‌تر بود که هر کدام به ۴.۲ اینچ افزایش یافته بودند.

برای بهبود تجربه صوتی، دو بلندگو در پنل بالایی دستگاه قرار داده شده بود تا صدای واضح‌تری به کاربران ارائه دهد. علاوه بر این، باتری بزرگ‌تر نیز برای افزایش زمان بازی در نظر گرفته شده بود.

---

سال‌های فراموش‌ شده نینتندو (۲۰۱۱–۲۰۱۶)

پس از موفقیت بی‌سابقه‌ی Wii، نینتندو وارد دوره‌ای چالش‌برانگیز شد. اگرچه خانواده‌ی کنسول‌های دستی Nintendo 3DS و 2DS در دهه ۲۰۱۰ عملکرد خوبی داشتند و تا سال ۲۰۲۰ نیز پشتیبانی می‌شدند، اما کنسول خانگی جدید نینتندو یعنی Wii U در سال ۲۰۱۲ نتوانست انتظارات را برآورده کند.

Wii U با هدف ترکیب یک کنسول خانگی و یک نمایشگر لمسی شبیه تبلت وارد بازار شد. این ایده در برخی بازی‌ها مانند Pikmin 3 و Mario Kart 8 منجر به تجربه‌های خلاقانه‌ای شد، اما در مجموع کنسول نتوانست مخاطبان گسترده را جذب کند. ضعف در بازاریابی، نام‌گذاری گیج‌ کننده، و کمبود حمایت استودیوهای بازی‌سازی از جمله دلایل اصلی شکست آن بود.

Nintendo 3DS مارس ۲۰۱۱

Nintendo 3DS جانشین رسمی خانواده DS بود که با مجموعه‌ای از ویژگی‌های جدید، بازی‌های انحصاری و ارتقاءهای سخت‌افزاری عرضه شد. مهم‌ترین قابلیت این کنسول، نمایش سه‌بعدی بدون نیاز به عینک بود که با استفاده از فناوری استریوسکوپی محقق شده بود همان فناوری‌ای که پیش‌تر در کنسول Virtual Boy در سال ۱۹۹۵ استفاده شده بود، هرچند آن محصول تنها یک سال در بازار دوام آورد.

Nintendo 3DS نسبت به نسل قبل ارتقایی بزرگ محسوب می‌شد و بازی‌های تحسین‌ شده‌ای مانند The Legend of Zelda: A Link Between Worlds ،Fire Emblem: Awakening و Super Mario 3D Land را در اختیار کاربران قرار داد.

Nintendo 3DS اوت ۲۰۱۲

Nintendo 3DS XL (که در ژاپن با نام Nintendo 3DS LL شناخته می‌شود) نسخه‌ای بزرگ‌تر از 3DS بود که اندازه نمایشگر آن ۹۰٪ بزرگ‌تر از مدل اصلی بود. این دستگاه تمامی قابلیت‌های نسخه استاندارد را حفظ کرد و تنها با ارائه صفحه‌نمایش بزرگ‌تر، تجربه دیداری بهتری را برای کاربران فراهم ساخت.

Nintendo Wii U نوامبر ۲۰۱۲

Nintendo Wii U جانشین رسمی Wii بود که با معرفی کنترلر GamePad، رویکردی متفاوت در تجربه بازی خانگی را ارائه داد. این کنترلر دارای یک صفحه‌نمایش داخلی بود که امکان بازی مستقل از تلویزیون را برای کاربران فراهم می‌کرد. Wii U نخستین کنسول نینتندو با پشتیبانی از وضوح HD بود که نسبت به کیفیت ۴۸۰p کنسول Wii، جهشی قابل‌توجه به‌ حساب می‌آمد.

این دستگاه با بازی‌های شاخصی همچون Xenoblade Chronicles X، Super Mario 3D World، Splatoon و Bayonetta 2 همراه بود. با این حال، بازاریابی ناموفق و سردرگمی مخاطبان در درک تفاوت آن با Wii، موجب فروش ضعیف کنسول شد و نینتندو را پیش از عرضه Switch در شرایطی بحرانی قرار داد.

Nintendo Wii Mini دسامبر ۲۰۱۲

Wii Mini نسخه‌ای کوچک‌تر و سبک‌تر از کنسول Wii بود که در اواخر چرخه عمر این کنسول معرفی شد. این مدل با طراحی متفاوت، از درایو دیسک با دسترسی از بالا بهره می‌برد که برخلاف ورودی جلویی در Wii استاندارد، تغییری چشمگیر به شمار می‌رفت.

برای کاهش هزینه‌ها، این مدل از پشتیبانی GameCube، اتصال وای‌فای، وضوح ۴۸۰p و اسلات کارت SD حذف شده بود. Wii Mini ابتدا در کانادا عرضه شد و پس از آن در اروپا و ایالات متحده در سال ۲۰۱۳ به بازار آمد.

Nintendo 2DS اکتبر ۲۰۱۳

Nintendo 2DS همان‌طور که از نامش پیداست، نسخه‌ای بدون قابلیت سه‌بعدی از خانواده 3DS بود. طراحی دستگاه به‌ صورت تخت و یکپارچه و با ظاهری مستطیلی‌ شکل ارائه شد. این مدل تمامی بازی‌های Nintendo 3DS را اجرا می‌کرد، اما نمایش سه‌بعدی از آن حذف شده بود.

برای کاهش هزینه‌ها، بلندگوی استریو با یک بلندگوی مونو جایگزین شده بود که کیفیت صدا را تا حدی کاهش می‌داد. با این حال، قیمت بسیار پایین این کنسول آن را به گزینه‌ای اقتصادی برای بسیاری از کاربران تبدیل کرد.

New Nintendo 3DS اکتبر ۲۰۱۴

New Nintendo 3DS نسخه‌ای ارتقایافته از مدل استاندارد 3DS بود که با کنترلرها و قابلیت‌های جدید معرفی شد. در این مدل، نینتندو دکمه C-Stick و دکمه‌های اضافی ZR و ZL را اضافه کرد و همچنین پشتیبانی از NFC برای amiibo را هم فراهم ساخت. این نسخه ابتدا در ژاپن، استرالیا و اروپا عرضه شد، و بازار آمریکای شمالی تا ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۵ منتظر عرضه این مدل ماند.

بیشتر بخوانید: تفاوت‌های Nintendo Switch 2 و نسخه‌های قبلی | کدام‌ یک ارزش خرید دارد؟

New Nintendo 3DS XL فوریه ۲۰۱۵

New Nintendo 3DS XL پیش از مدل استاندارد New 3DS در آمریکای شمالی عرضه شد و نسخه‌ای بزرگ‌تر از نسخه بازنگری‌ شده 3DS به‌ شمار می‌رفت. با اینکه مدل استاندارد دارای نمایشگرهایی بزرگ‌تر از 3DS اولیه بود، نسخه XL از نمایشگرهای بزرگ‌تری بهره می‌برد که تجربه‌ای فراگیرتر در بازی‌ها ایجاد می‌کرد.

یکی از تغییرات مهم این مدل نسبت به نسخه کوچک‌تر، حذف قابلیت تعویض پنل‌های جلویی (Face Plates) بود. هرچند این تصمیم باعث محدود شدن شخصی‌سازی ظاهری دستگاه شد، اما نینتندو با عرضه چندین نسخه ویژه (Special Edition) این کمبود را تا حدی جبران کرد.

---

تغییر بازی: بازگشت به صدر با Nintendo Switch 2 (۲۰۱۷ تا امروز)

در سال ۲۰۱۷، زمانی که بسیاری آینده‌ی نینتندو را نامشخص می‌دانستند، این شرکت با معرفی Nintendo Switch بار دیگر صنعت بازی را متحول کرد. سوییچ ترکیبی هوشمندانه از تجربه‌ی کنسول خانگی و کنسول دستی بود.

بازیکنان می‌توانستند با اتصال کنسول به داک، روی تلویزیون بازی کنند و هر زمان که خواستند، آن را بردارند و به‌ صورت قابل‌حمل ادامه دهند. موفقیت عظیم Switch نه‌تنها جایگاه نینتندو را در بازار تثبیت کرد، بلکه سبک طراحی «هیبریدی» را نیز به استانداردی جدید تبدیل نمود.

Nintendo Switch مارس ۲۰۱۷

Nintendo Switch تجسم کامل ایده‌ی آغازشده با Wii U بود و نینتندو را بار دیگر به صدر صنعت بازی بازگرداند. این کنسول ترکیبی از تجربه خانگی و قابل‌حمل است که به بازیکنان اجازه می‌دهد در هر مکان و زمان به تجربه بازی‌های کنسولی بپردازند.

Switch با داشتن یکی از قوی‌ترین آرشیوهای بازی در تاریخ نینتندو، میزبان برخی از بزرگ‌ترین بازی‌های تاریخ هم بوده است. همچنین در طول سال‌های عرضه، مدل‌های ویژه متعددی از این کنسول منتشر شده‌اند که علاقه‌مندان به نسخه‌های کلکسیونی را نیز جذب کرده‌اند.

New Nintendo 2DS XL ژوئیه ۲۰۱۷

New Nintendo 2DS XL یک بازطراحی اساسی از کنسول 2DS بود که مجموعه‌ای از امکانات جدید را به آن اضافه کرد. از جمله این تغییرات می‌توان به استیک آنالوگ، دکمه‌های شانه‌ای اضافی و پشتیبانی از amiibo از طریق NFC اشاره کرد.

در این مدل، طراحی به سبک تاشو (Clamshell) بازگشت که تفاوتی آشکار با طراحی تخت مدل 2DS داشت. همچنین، این کنسول از اجرای بازی‌های اختصاصی New 3DS مانند Xenoblade Chronicles 3D و Fire Emblem Warriors نیز پشتیبانی می‌کرد.

Nintendo Switch Lite سپتامبر ۲۰۱۹

Nintendo Switch Lite نسخه‌ای جمع‌ و جورتر از کنسول اصلی Switch بود که از یک صفحه‌نمایش ۵.۵ اینچی LCD بهره می‌برد. مهم‌ترین تغییر در این مدل، حذف کنترلرهای Joy-Con و طراحی یکپارچه کنترل‌ها در دو طرف دستگاه بود.

به‌ دلیل این تغییرات، Switch Lite تنها در حالت دستی (Handheld Mode) قابل استفاده است و قابلیت اتصال به تلویزیون (Docking) را ندارد. این ساده‌سازی به نینتندو اجازه داد قیمت این مدل را ۱۰۰ دلار کمتر از نسخه استاندارد کند و گزینه‌ای اقتصادی‌تر برای کاربران فراهم آورد.

Nintendo Switch OLED Model اکتبر ۲۰۲۱

Nintendo Switch OLED هم‌زمان با عرضه بازی Metroid Dread در سال ۲۰۲۱ معرفی شد و نسخه‌ای پریمیوم از کنسول Switch به‌ شمار می‌رفت. این مدل با افزایش اندازه صفحه‌نمایش به ۷ اینچ و استفاده از پنل OLED با کیفیت بالا، تجربه بصری بهتری را برای کاربران فراهم کرد.

علاوه بر این، بلندگوها و پایه نگهدارنده (Kickstand) نیز در این نسخه بازطراحی شده بودند تا تجربه صوتی بهتری ارائه دهند. مدل OLED همچنین با یک داک جدید عرضه شد که دارای گوشه‌های گردتر و یک پورت LAN داخلی برای اتصال پایدارتر اینترنت بود.

Nintendo Switch 2 ژوئن ۲۰۲۵

Nintendo Switch 2 جدیدترین عضو خانواده کنسول‌های هیبریدی نینتندو است که در تابستان ۲۰۲۵ معرفی شد. این کنسول با حفظ ماهیت قابل‌حمل و خانگی مدل‌های قبلی، مجموعه‌ای از ارتقاءهای سخت‌افزاری و طراحی را ارائه داده است. از جمله ویژگی‌های کلیدی می‌توان به پردازنده پیشرفته‌تر، گرافیک بهبودیافته و سازگاری با نسل قبل اشاره کرد.

Switch 2 همچنین از بازی‌های جدید با کیفیت کنسولی پشتیبانی می‌کند و تمرکز بیشتری بر روی تجربه آنلاین، بارگذاری سریع‌تر و بهینه‌سازی مصرف انرژی دارد. سوییچ 2 از یک نمایشگر ۷.۹ اینچی LCD بهره می‌برد که بزرگ‌ترین در میان خانواده سوییچ است. این نمایشگر، نسبت به Switch Lite (۵.۵ اینچ) دقیقا ۲.۴ اینچ بزرگ‌تر، نسبت به Switch اورجینال (۶.۲ اینچ) حدود ۱.۷ اینچ بزرگ‌تر، و حتی از مدل OLED (۷ اینچ) هم ۰.۹ اینچ بزرگ‌تر است.

مهم‌تر از اندازه، رزولوشن در حالت دستی که به 1080p رسیده که در مقایسه با رزولوشن 720p در سه مدل دیگر بهتر شده است. در حالت داک نیز Switch 2 از خروجی تصویر 4K با HDR10 پشتیبانی می‌کند. Switch 2 در بخش ذخیره‌سازی داخلی با حافظه ۲۵۶ گیگابایتی عملکرد بسیار بهتری نسبت به دیگر مدل‌ها دارد.

این مقدار حافظه، ۴ برابر بیشتر از Switch OLED (۶۴ گیگابایت) و ۸ برابر بیشتر از مدل‌های Switch اورجینال و Lite (هر دو ۳۲ گیگابایت) است. باتری Switch 2 با ظرفیت ۵۲۲۰ میلی‌آمپرساعت، از تمام مدل‌های قبلی بزرگ‌تر است؛ این ظرفیت حدود ۲۱٪ بیشتر از OLED و Switch معمولی (هر دو ۴۳۱۰ میلی‌آمپر) و تقریباً ۴۶٪ بیشتر از Switch Lite (۳۵۷۰ میلی‌آمپر) است. با این حال، به دلیل قدرت بالاتر سخت‌افزاری، شارژدهی آن بین ۲ تا ۶.۵ ساعت است که کمتر از بازه ۴.۵ تا ۹ ساعتی مدل‌های دیگر است.

بیشتر بخوانید: MicroSD Express چیست و چرا Nintendo Switch 2 به آن نیاز دارد؟

بیشتر بخوانید: بررسی کامل دوربین Nintendo Switch 2 | آیا ارزش خرید دارد؟

---

تاریخچه کنسول‌های نینتندو

تاریخچه نینتندو پر از فراز و نشیب بوده است؛ از موفقیت NES و Wii گرفته تا شکست Virtual Boy و Wii U. اما چیزی که نینتندو را متمایز می‌کند، روح خلاقیت و نوآوری بی‌وقفه‌اش است. از بازی‌های نوستالژیک دهه ۸۰ تا تجربه‌های هیبریدی امروز، نینتندو همیشه راهی پیدا کرده تا بازیکنان را شگفت‌زده کند.

بیشتر بخوانید: هر آنچه باید درباره نینتندو سوییچ ۲ بدانید | راهنمای جامع

بیشتر بخوانید: بهترین کنسول‌ های دستی رترو برای سال ۲۰۲۵