چگونه آفریننده Game of Thrones الهام‌بخش دنباله فیلم Superman شد؟

آن گونه که جیمز گان پیش از پایان پخش سیزن دوم Peacemaker خبر داده بود، اپیزود نهایی این سریال نشان می‌داد که آینده دی‌سی یونیورس و دنباله فیلم Superman سال ۲۰۲۵ چه روندی را پیش خواهند گرفت. اگر این قسمت را تماشا کرده باشید، پس احتمالا در جریان هستید که دی‌سی یونیورس جیمز گان و فیلم Man of Tomorrow قرار است چه مسیری را بپیمایند ولی آیا می‌دانستید جرج آر. آر. مارتین (آفریننده سری کتاب «ترانه یخ و آتش») کسی بود که ایده آغازین چنین داستانی را به دی‌سی پیشنهاد داد؟ در صورتی که نمی‌دانستید، در این نوشته درباره آن خواهید خواند.

خطر اسپویل: این نوشتار پایان سیزن ۲ سریال Peacemaker را لو خواهد داد. اگر دوست ندارید تا داستان را از پیش بدانید، از خواندن این نوشته چشم‌پوشی کنید.

در واپسین لحظات فصل دوم سریال Peacemaker، آینده دی‌سی یو به این شکل نمایان می‌شود که ریک فلگ سینیور در جایگاه رهبر آرگوس نقشه‌ای را به مرحله اجرا در می‌آورد تا در آن متاهیومن‌های زمین را گردآوری کند و آن‌ها را به یک سیاره فرابعدی به نام سلویشن بفرستد. ربوده شدن متاهیومن‌ها و پیامدهای همکاری فلگ با لکس لوتر در محوریت دنباله فیلم Superman به اسم Man of Tomorrow خواهند بود. نکته جالب درباره نام این سیاره، اشاره آن به یکی از کمیک‌های دی‌سی‌ست که در سال ۲۰۰۷ با عنوان Salvation Run شروع به انتشار کرد. این اثر توسط بیل ویلینگهام، لیلا استرجس و شان چن پدید آمد.

با این وجود، بسیاری نمی‌دانند که ایده آغازین کمیک Salvation Run در واقع توسط نویسنده سری کتاب «ترانه یخ و آتش» پیش کشیده شد و قرار بود که جرج آر. آر. مارتین این کمیک را به شکلی متفاوتی بنویسد. مارتین در همان زمان در وبسایت خود درباره تأثیرگذاری‌اش در خلق Salvation Run مطلبی را منتشر کرده بود. اگر با آثار جرج آر. آر. مارتین آشنا باشید، پس احتمالا بتوانید تصور کنید که این نویسنده می‌خواست چه درونمایه‌ای را در Salvation Run قرار دهد.

بر اساس گفته مارتین، او با همکاری جان جاس ایده یک کمیک ۱۰ شماره‌ای با عنوان Exiles in Paradise را به اندی هلفر (که در آن زمان در جایگاه ادیتور دی‌سی فعالیت می‌کرد) دادند.

ایده‌ای که جان و من به او دادیم، خیلی وقت پیش، می‌شود در یک واژه کوتاه شود: استرالیا. چه می‌شد اگر دنیا سرانجام از دست همه این سوپر-ویلن‌ها خسته شده باشد و تصمیم بگیرد که یک بار و برای همیشه با فرستادن آن‌ها به یک سیاره دور دست از شر آن‌ها خلاص شود، بدون این که راه بازگشت به خانه‌ای وجود داشته باشد؟

پاسخی که جرج آر. آر. مارتین و جان جاس به چنین پرسشی دادند، چیزی شبیه به جهان وستروس از کتاب‌های «ترانه یخ و آتش» است.

می‌خواستیم داستانی را روایت کنیم که دهه‌ها جریان داشت. کاراکترها می‌مردند، دگرگون می‌شدند، ازدواج می‌کردند، بچه‌دار می‌شدند. جنگ‌ها رخ می‌دادند، اما در نهایت، از آشوب و خشونت روزهای نخستین، جامعه‌ای پدید می‌آمد. شماری از ویلن‌ها در دنیای نو تنها مرگ را پیدا می‌کردند، ولی برای دیگران فرصت دومی می‌بود، و آن‌ها رستگاری می‌یافتند. کل داستانی، زمانی که بازگو می‌شد، دهه‌ها در جریان می‌بود. هیچ کدام از ویلن‌ها هرگز به زمین بازنمی‌گشتند.

چگونه قرار بود مارتین و جاس چنین تغییر و رویداد بزرگی را در جهان کمیک‌های دی‌سی جا دهند؟ با تبدیل Exiles in Paradise به عنوانی الس‌ورد در یک جهان موازی بیرون از پیوستگی بنیادین دی‌سی. با وجود چنین چاره‌ای ولی دی‌سی از انجام آن سر باز زد.

زمانی که چهارچوب دومین شماره را مشخص کردیم، آشکار شد که داستانی که جان و من می‌خواستیم روایت کنیم بسیار تاریک‌تر و خشن‌تر از چیزی بود که اندی هلفر با آن کنار بیاید. یک دوجین ویلن فقط در همان شماره یک می‌مردند، تعدادی از آن ویلن‌های «نام‌دار»، و آن تنها برای شروع بود. قتل وجود داشت، سکس وجود داشت، حتی توالت‌های قابل‌حمل وجود داشتند (که، به دلیلی، تبدیل به یک مشکل بزرگ شد).

در پایان، همه طرفین تصمیم گرفتند تا Exiles in Paradise را فعلا کنار بگذارند. تا میانه دهه آغازین هزاره نو میلادی طول کشید تا دن دیدیو به عنوان سردبیر آن زمان دی‌سی بخواهد تا جان دوباره به این ایده بدهد. این بار، این داستان در پیوستگی بنیادین در جریان می‌بود. چنین چیزی باعث هیجان جرج آر. آر. مارتین شد که چندان علاقه‌ای به برچسب‌های «الس‌وردز» و «وات ایف...؟» نداشت.

همیشه تصور کردم که، به گونه‌ای، «داستان‌های خیالی» به شکل مبهمی نارضایت‌بخش بودند. هنگامی که یک داستان با این هشدار آغاز می‌شود که نه، این واقعا اتفاق نیفتاده است، از همان صفحه نخست کم‌مخاطره‌تر می‌شوند.

با این وجود، ایده‌هایی که مارتین و جاس مطرح کردند حتی برای دیدیو نیز بسیار بی‌پروا قلمداد شدند تا این جفت، پروژه را به بیل ویلینگهام بسپارند و کمیک Salvation Run که امروز می‌شناسیم آفریده شود.

بسیار به درازا کشید تا ایده جرج آر. آر. مارتین و جان جاس به مرحله اجرایی برسد. واضحا، بعید بود که دی‌سی شخصیت‌های مربوط به بتمن، سوپرمن و حتی ویلن‌های آن‌ها را در ماجراهایی قرار دهد که پر از خشونت و محتوای جنسی هستند. دست‌کم در آن زمان که این گونه بود. انتشارات دی‌سی همین رفتار را با کمیک The Boys نیز داشت و حتی با تغییرات فراوان، در پایان، این سری را کنسل کرد.

با همه این اوصاف، این روزها جیمز گان مدیریت بخش نوآوری اقتباس‌های دی‌سی را بر دوش دارد که در همان اولین همکاری‌اش با دی‌سی (The Suicide Squad سال ۲۰۲۱)، کلی ویلن را از بین برد. در خود Peacemaker هم نشان داد که مشکلی با به نمایش کشیدن خشونت و درونمایه‌های جنسی ندارد.

اکنون هم این زمینه‌چینی را کرده است که برای دنباله Superman به سراغ سری Salvation Run خواهد رفت. ولی آیا گان به اندازه‌ای جسور است تا یک گام جلوتر بگذارد و نه فقط از خود این سری بلکه حتی از ایده‌های رهاشده جرج آر. آر. مارتین و جان جاس برای فیلم Man of Tomorrow بهره ببرد؟ این پرسشی‌ست که با اکران این اثر در سال ۲۰۲۷ پاسخش را خواهیم گرفت.