تفاوت بین دو فلز آدامانتیوم و ویبرانیوم در دنیای مارول چیست؟

ویبرانیوم، فلزی شگفت‌انگیز از دنیای مارول و چارچوب‌های استفاده‌اش از هنگامی که شخصیت بلک پنتر در سال ۲۰۱۸ پا به دنیای سینمایی مارول گذاشت بر سر زبان‌ها افتاد. البته نمی‌توان از فلزات غیرقابل رسوخ و آسیب‌ناپذیر دنیای مارول سخن گفت و نامی از آدامانتیوم نیز به زبان نیاورد. فلزی ساخته شده به دست بشر که در پروسه‌ی آزمایش ویپن ایکس (Weapon X) برای آسیب‌ناپذیر شدن ولورین استفاده شد.

با این که هر دوی این المان‌های داستانی، پرآوازه هستند ولی کاربرد، شکل، ویژگی و نقاط ضعفی کاملاً متفاوتی دارند که به کمک آن‌ها برخی از داستان‌های کمیک‌های مارول پیش می‌روند. اما چرا مارول به جای یک، دو فلز آسیب‌ناپذیر دارد؟ مگر چه میزان از هم تفاوت دارند؟ در ادامه به بررسی آدامانتیوم و ویبرانیوم در دنیای مارول می‌پردازیم

ویبرانیوم (Vibranium)

فیلم Black Panther به شکل وفادارانه‌ای ریشه‌های ویبرانیوم را بازگو می‌کند. واکاندا (Wakanda) روی محل برخورد شهابی از جنس ویبرانیوم با زمین قرار گرفته است. مردم این منطقه گام به گام به لطف این فلز و ویژگی‌های کم و بیش جادویی آن توانستند به پیشرفت‌هایی باورناپذیر در زمینه‌ی تکنولوژی دست پیدا کنند.

فلزی که اکنون با نام ویبرانیوم می‌شناسیم نخستین بار در شماره‌ی ۱۳ کمیک Daredevil (ماه فوریه‌ی سال ۱۹۶۶) رونمایی شد و به عنوان فلزی با خاستگاهی فضایی معرفی شد. بنیادی‌ترین کاربرد ویبرانیوم، ذخیره کردن انرژی جنبشی با هر ضربه‌ای که به آن وارد می‌شود است. دانشمندان دنیای داستان‌های مارول دلیل این موضوع را به علت حرکت همیشگی مولکول‌های این عنصر اعلام کرده‌اند. نام گذاری این فلز به ویبرانیوم نیز به علت همین حرکت دائمی است.

همین ویژگی باعث می‌شود تا گلوله‌های شلیک شده به سپر کاپیتان آمریکا که از آلیاژ فلز ویبرانیوم ساخته شده است کمانه نکنند. البته فیلم‌های کاپیتان آمریکا در به نمایش کشیدن این ویژگی کوتاهی کرده‌اند. هر چند دست کم فیلم Captain America: The First Avenger تا حدودی نسبت به ویژگی جذب انرژی جنبشی وفادار بود. این سپر به خاطر آلیاژ ویبرانیوم انرژی جذب می‌کند و بنابراین گلوله‌هایی که به آن برخورد می‌کنند در لحظه به زمین می‌افتند.

از آن جایی که گنجایش ذخیره‌ی انرژی فلز ویبرانیوم بسیار بالاست، این گمان را به وجود می‌آورد که سپر کاپیتان آمریکا آسیب‌ناپذیر است. با این حال، چندین بار در دنیای کمیک‌ها دیده‌ایم که این سپر شکسته شود. نخستین بار در شماره‌های ۲۱۵ و ۲۱۶ کمیک Avengers (ماه‌های ژانویه و فوریه‌ی سال ۱۹۸۲) به دست مولکول من (Molecule Man) این رویداد رخ داد.

مهم‌ترین ویژگی ویبرانیوم سبک و تغییرپذیری آن است. برای همین در واکاندا این فلز کارکردهای گوناگونی دارد. از بهبود بخشیدن زره بلک پنتر تا استفاده‌هایی که باعث نجات جان انسان‌ها در زمینه‌های پزشکی می‌شود.

مطلب پیشنهادی

شناخت آیرون‌ من – مرد آهنی دنیای مارول

نابغه. میلیاردر. عیاش. خیرخواه.

آدامانتیوم (Adamantium)

آدامانتیوم کمی پس از ویبرانیوم و در شماره‌ی ۶۶ کمیک Avengers (ماه جولای سال ۱۹۶۹) پا به دنیای کمیک‌های مارول گذاشت. به جای این که با یک شهاب سر و کار داشته باشیم، سرچشمه‌ی این آلیاژ فلزی، خود بشر اعلام و دکتر میرون مک‌لین (Dr. Myron MacLain) به عنوان سازنده‌اش معرفی شد. دکتر مک‌لین از گرز افسانه‌ای هرکول در افسانه‌های یونانی که از آدامانتاین (Adamantine) ساخته شده الهام گرفته بود.

آلیاژ ساخته شده به دست مک‌لین ترکیبی از فولاد، یک کاتالیزور ناشناس و… ویبرانیوم است! نخستین و نیرومندترین نمونه‌ی ساخته شده توسط مک‌لین در ساخت سپر مشهور کاپیتان آمریکا استفاده شد. از آن جایی که حتی خود مک‌لین نیز ترکیبی که ساخته است را به یاد ندارد، مارول نیز آدامانتیوم استاندارد را به عنوان نتیجه‌ی مهندسی معکوس فلز واکاندایی دسته بندی کرده است. با این حال باید به یاد داشت با وجود این که ویبرانیوم به عنوان بخشی از عناصر سازنده آدامانتیوم محسوب می‌شود ولی کارکرد این دو فلز کاملاً متفاوت است.

در ابتدا باید گفت که آدامانتیوم را نه می‌توان به سادگی تغییر شکل داد و مطمئناً حتی سبک هم نیست. آلیاژ ساخته شده خیلی چگال و سنگین به شمار می‌آید. برای همین هم ولورین با قدی نزدیک به ۱۶۰ سانتی‌متر از کم و بیش ۸۵ کیلوگرم (بدون پوشش آدامانتیومی استخوان‌هایش) پس از انجام آزمایش به وزنی بیش از ۱۴۰ کیلوگرم می‌رسد.

اما همانند ویبرانیوم، آدامانتیوم نیز سخت و تقریباً آسیب‌ناپذیر است. این فلز حتی از آزمایشاتی توسط شخصیت‌هایی همچون ثور، آیرون من و نیروی کامل هالک (و روی ولورین بیچاره) نیز سر بلند بیرون آمده است. در وضعیت فلز مجزا نیز که هالک (شماره‌ی ۱۲ کمیک Secret Wars - ماه آوریل سال ۱۹۸۵) و ثور (شماره‌ی ۶۶ کمیک Avengers) با آن سر و کار داشتند هم صرفاً خمیدگی‌ها و شکستگی‌هایی مختصر روی آن پدید آمد.

ولی این برتری آدامانتیوم نسبت ویبرانیوم بهای خود را نیز دارد. ویبرانیوم از باقی‌مانده‌های شهاب استخراج می‌شود در حالی که ساختن آدامانتیوم شدیداً گران است و تنها مقادیر کوچکی از آن حاصل می‌شود. علاوه بر آن، فرمول ساخت آن به عنوان مدارک محرمانه توسط دولت ایالات متحده نگهداری می‌شود. (البته منظورمان دولت آمریکا در دنیای کمیک‌های مارول است. کاخ سفید در دنیای واقعی چنین فرمولی ندارد… البته تا جایی که ما می‌دانیم!)

مطلب پیشنهادی

شناخت دردویل – قهرمان نابینای مارول

مت مورداک قهرمانیست که در نقش دردویل سعی در نجات جان مردم بی‌گناه دارد

بیش از یک نسخه از هر فلز

به غیر از حالت خالص، این دو فلز چند نمونه‌ی متفاوت نیز دارند. نمونه‌ی بنیادین ویبرانیوم، ویبرانیومِ واکاندایی است اما ویبرانیوم قطب جنوب (که در واقع می‌تواند آدامانتیوم را به حالت مایع درآورد)، روربیوم (Reverbium - که انرژی جنبشی را دفع می‌کند) و ویبرانیوم زنده (که فلزی نیمه زنده است) هم وجود دارند.

پروتو-آدامانتیوم (Proto-Adamantium) ساخته‌ی ابتدایی مک‌لین است که در ساخت سپر کاپیتان آمریکا نیز استفاده شد. نسخه‌های دیگر آدامانتیوم، آدامانتیومِ حقیقی (استفاده شده در اسکلت ولورین)، آدامانتیوم ثانویه (از نظر ساخت ارزان‌تر است)، آدامانتیوم بتا و کربونادیوم (Carbonadium - دوام کم‌تر ولی انعطاف‌پذیری بیش‌تر دارد) هستند.

با این دو فلز، کمپانی مارول برای دهه‌ها با توجه به این که کدام شخصیت یا گروه کنترلشان را به دست می‌گیرد توانسته قهرمانان، ویلن‌ها، ملت‌ها و دنیاها را نابود کند یا از آن‌ها دفاع کند. با این که شخصیت‌هایی همانند بلک پنتر، کاپیتان آمریکا و ولورین به عنوان قهرمان از این فلزها استفاده می‌کنند اما ویلن‌هایی چون دکتر اختاپوس، کرایم-مستر (Crime-Master) و حتی کیلمونگر (Killmonger) نیز توانسته‌اند از ویبرانیوم و آدامانتیوم برای اهداف خود بهره ببرند.