ریمستر Tomb Raider IV-VI؛ مرور خاطرات یا فرصت از دست‌رفته؟

روند انتشار ریمسترهای بد در طول دهه اخیر آن‌قدر سرعت گرفته که حالا کمتر کسی استاندارد مشخص و قابل انتظاری از یک ریمستر خوب دارد. استودیوی Aspyr اخیرا با ریمستر قسمت اول تا سوم بازی‌های Tomb Raider، حسابی درخشید. بازی‌هایی که هر کدام از آن‌ها بخشی از تاریخ پلی‌استیشن و استودیوی سازنده آن‌ها یعنی Core Design بوده‌اند. در ریمستر قسمت ۴ تا ۶ توم ریدر، یک تفاوت اساسی وجود دارد و آن هم این که این بازی‌ها به مراتب ضعیف‌ترین نسخه‌های توم ریدر در تاریخ محسوب می‌شوند. سوال اصلی اینجاست که آیا یک ریمستر کافی برای مدرنیزه کردن این سه بازی کافی است؟

ماجرای توم ریدر و بازی‌های مدرن‌اش مدت‌هاست که مورد بحث است. بعضی‌ها می‌گویند که این بازی‌ها در واقع بیشتر الهام‌گرفته از آنچارتد هستند تا این که به هویت اصیل توم ریدر وفادار باشند. اما نکته اینجاست که کریستال داینامیکس بیش از این که بخواهد از آنچارتد الهام‌گیری کند، کاربلد بودن خودش را با یک سه‌گانه دیگر قبل از آن به نمایش گذاشته بود. سه نسخه Legend، Anniversary و Underworld، همگی جزو کارهای تمیز و نسبتا بی‌نقص کریستال داینامیکس پس از منحل شدن کور دیزاین محسوب می‌شوند. در این بین اما توم ریدر ۴ تا ۶ قطعا ضعیف‌ترین نسخه‌های مجموعه محسوب می‌شوند که هیچ کسی آن‌ها را گردن نمی‌گیرد.

مجموعه‌ی بازسازی‌شده‌ Tomb Raider IV-VI شامل سه بازی می‌شود که The Last Revelation (1999)، Chronicles (2000) و The Angel of Darkness (2003) هستند. این بازی‌ها حالا با ارتقای بصری، کنترل‌های بهینه‌شده و برخی ویژگی‌های جدید بازگشته‌اند. بهینه‌سازی مدل‌ها، افزایش کیفیت تکسچرها و به‌روزرسانی بصری بازی، نقطه قوت اصلی آن محسوب می‌شود. حالا توم ریدر روی سیستم‌ها و کنسول‌های جدید بدون هیچ افت و خیز خاصی اجرا می‌شود و این باعث می‌شود تا تیم فنی Aspyr و عملکرد عالی آن‌ها را تشویق کنیم. مثل نسخه قبلی با این حال، سبک گرافیکی بازی‌ها همچنان وفادار به نسخه‌های کلاسیک باقی مانده است و امکان سوییچ بین گرافیک قدیمی و جدید نیز وجود دارد. این مورد برای طرفداران قدیمی شبیه به یک رویا می‌ماند.

اگر چه در این ریمستر، Tank Controls از بین رفته و جای خودش را به کنترل‌های مدرن داده، لول دیزاین بازی همچنان قدیمی است و باید مدتی طول بکشد تا به آن عادت کنید. توم ریدرهای جدید همچنان بازی‌های متوسط یا حتی بدی هستند که صرفا در یک بسته‌بندی خوشگل‌ و جدیدتر ارائه می‌شوند. البته که کنترل‌های بازی را می‌توانید همچنان به شکل سابق برگردانید اما چه در حالت مدرن و چه در حالت قدیمی، بازی‌ها همچنان گیرهای زیادی دارند و قطعا مخاطب‌های جدید را کمی تا حدی اذیت می‌کند.

همچنین در این سه‌گانه عجیب و غریب، یک سری از محتواها همچنان ناقص و داستان به شکل ناتمام روایت می‌شود. سازنده‌ها سعی کرده‌اند تا این نقص‌های بیست سال پیش را با اضافه کردن تمام محتواها و چپترهای حذف‌شده جبران کنند اما ناتمام بودن بعضی از محتواها مثل داستان قسمت پنجم بازی، غیرقابل انکار است. ریمستر توم ریدر ۴ تا ۶، تقریبا همه چیزی است که بازی‌های اصلی آن را ارائه می‌دادند و فقط به آن کمی تزئینات و رنگ لعاب جدید اضافه شده است.

اگر خودتان را طرفدار پر و پا قرص بازی‌های قدیمی توم ریدر می‌دانید، بازی نکردن ریمستر ۱ تا ۳ و ۴ تا ۶، یک اشتباه بزرگ است. با این حال اگر جزو هواداران جدید سری باشید، توم ریدر ۴ تا ۶ ریمسترد،‌ تجربه‌ای نه چندان مدرن و حتی تا حدی ناامیدکننده است. چرا که بازی‌ها به تنهایی آن‌قدر بازی‌های خوبی نیستند یا اگر واقع‌بین باشیم، اصلا بازی‌های خوبی نیستند!