مینا سهیلی

از موقعی که فهمیدم اطرافم چی میگذره به سینما و سیاست علاقمند شدم. برای همین رفتم سراغ هردوشون توی دانشگاه. اما پرسه زدن توی کتابخونه ها و توییت گردی، بیشتر به دردم خورد تا کلاس های درس! دیدن فیلمِ پاپیون همیشه منو سرحال میاره با اون جمله تکان دهنده پایانیش:« حروم زاده ها من هنوز زنده م». برای همین فکر نمی کنم هیچ چیز به اندازه مبارزه با ظلم و بی عدالتی، در سینما جذاب باشه. اصلا سینمای بدون حماسه و شخصیت های آرمان خواه، سینمای کوچیکیه که حداقل من یکی رو چندان جذب نمیکنه. در نقد نویسی روش نوئل کرول رو می پسندم که میگه نقدی که تهش به ارزیابی و قضاوت ختم نشه، اصلا نقد نیست. پس ارزیابی هامو بخونین حتی اگر قبول نداشتین. لااقل گپی زدیم و چیزی هم از دست ندادیم.