۷ بازی بزرگی که رقبای خود را نابود کردند

اصولا رقابت سالم در هر چیزی می‌تواند باعث پیشرفت طرفین شود. دنیای بازی‌های ویدیویی نیز از این قضیه مستثنی نیست و رقابت استودیوهای بزرگ با هم، باعث شده تا روز به روز بر کیفیت بازی‌ها افزوده شود و چرخ این صنعت پول‌ساز نیز با سرعت بیشتری بچرخد. با این حال، تمام استودیوها و ناشران نیز باعث پیشرفت رقبای خود نشدند. بلکه کاری کردند بازی‌هایی که اتفاقا شهرت خوبی هم داشتند، نابود شوند و دیگر شاهد نسخه‌های جدیدشان نباشیم. در این مقاله به سراغ این موضوع رفتیم و از ۷ بازی بزرگی برایتان گفتیم که رقبای خود را به نابودی کشاندند. با ویجیاتو همراه باشید.

بیشتر بخوانید:

• ۱۰ ویژگی آزار دهنده بازی‌های جهان باز که هنوز از بین نرفته‌اند
• ۷ باسی که دلمان نمی‌خواست با آن‌ها مبارزه کنیم
• داستان Ghost of Tsushima چقدر با واقعیت همخوانی دارد؟
• ویجی‌لاگ: از سایلنت هیل کوجیما تا ریبوت مجموعه؛ سایلنت هیل جدید در راه است؟

7) Tekken Vs. Virtua Fighter

زمانی که مورتال کامبت و استریت فایتر در دنیایی کاملا دو بعدی به رقابت با هم می‌پرداختند، این سگا با ویرچوا فایتر بود که ژانر فایتینگ را وارد فاز سه بعدی کرد. البته موفقیت این بازی‌ها دوام چندانی نداشت. چراکه سال ۱۹۹۴ باندای نامکو از بازی تکن پرده برداشت و سبک فایتینگ را با انیمیشن‌های روان سه بعدی و مکانیک‌های گیم‌پلی کاربردی متحول کرد. با این حال، سگا سریع تسلیم نشد و سعی کرد تا سال ۲۰۰۷ بازی فایتینگش را زنده نگه‌دارد. اما در نهایت به آن‌ها ثابت شد که ویرچوا فایتر دیگر سهم بزرگی در بازار بازی‌های فایتینگ ندارد و تصمیم به بازنشسته کردن این فرانچایز گرفتند.

6) Half Life Vs. Sin

در سال ۱۹۹۸ یک شوتر اول شخصی به نام «سین» با داستانی علمی-تخیلی عمیق، گرافیکی سه بعدی و پر جزئیات و گیم‌پلی انقلابی برای پی‌سی عرضه شد. شرایط برای سازندگان این بازی ایده‌آل به نظر می‌رسید تا اینکه چند هفته بعد شرکت ولو، هف‌لایف را روانه بازار کرد و بازی تبدیل شد به مهمترین شوتر اول شخص تاریخ ویدیو گیم. جالب اینکه عرضه بسته‌های گسترش‌دهنده و قسمت دوم سین نیز، تقریبا همزمان بود با معرفی دنباله هف‌لایف. خب دیگر خودتان حدس بزنید چرا دیگر خبری از فرانچایز سین نیست.

5) GTA Vs. Driver

در سال ۱۹۹۹ استودیو جی‌تی اینترکتیو بازی درایور را برای پلی استیشن روانه بازار کرد. اثری که بسیار از آن به عنوان GTA سه بعدی یاد می‌کردند و به شما اجازه می‌دادند در دنیایی بزرگ گشت و گذار کنید و به فعالیت‌های مختلفی مشغول شوید. به همین خاطر درایور خیلی سریع به محبوبیت رسید و نسخه دومش نیز با استقبال خوبی همراه بود. البته دوران شکوه موفقیت این مجموعه زیاد طول نکشید. چراکه تقریبا دو سال بعد GTA 3 با گرافیک سه‌ بعدی، جهانی پویا و طراحی مراحل متنوع از راه رسید و نه تنها سبک بازی‌های جهان باز و سند باکس را متحول کرد، بلکه باعث شد سری محبوب درایور نیز به حاشیه برود و دیگر کسی در موردش حرف نزد. با عرضه نسخه‌‌های بعدی GTA، از میزان فروش بازی‌های درایور نیز به مراتب کم شد. تا جایی که دیگر صاحب امتیاز درایور، متوجه شد که رقابت با GTA به نفعش نیست و تصمیم گرفت بعد از «درایور سن‌فرانسیسکو»، نسخه دیگری از این مجموعه را منتشر نکند.

4) Resident Evil Vs. Alone in the Dark

اگر Alone in the Dark‌های سه بعدی ساخته نمی‌شدند، شاید هیچوقت ژانر بقا و وحشت به اینجا نمی‌رسید. اما بیایید با هم رو راست باشیم؛ این کپکام بود که با عرضه اولین قسمت رزیدنت ایول در سال ۱۹۹۶، ژانر سروایول هارر را دگرگون کرد. رزیدنت ایول هر چه Alone in the Dark‌های کلاسیک داشتند را گرفت و صد برابر بهتر کرد. بازی کپکام خیلی سریع تبدیل شد به یک بلاک‌باستر سودآور که هر نسخه تازه‌اش، فروش بیشتری را نسبت به بازی‌های قبلی تجربه می‌کرد. اما در سوی دیگر نسخه‌های تازه Alone in the Dark وارد فاز در جا زدن شدند و از نظر کیفی هم قابل مقایسه با رزیدنت ایول‌ها نبودند. حتی ریبوت این مجموعه که در سال ۲۰۰۸ عرضه شد نیز به قدری بد بود که خیلی از طرفداران می‌گفتند ای کاش هیچ وقت این بازی منتشر نمی‌شد. اثری که حکم قتل فرانچایز Alone in the Dark را امضا و بازار ژانر بقا و وحشت را دو دستی تقدیم کپکام کرد.

3) Overwatch Vs. Battleborn

زمانی که بتل بورن عرضه شد، تقریبا همه می‌دانستند که عمر بازی زیاد به دنیا نیست. چراکه دقیقا چند هفته بعد قرار بود اورواچی عرضه شود که نه تنها سطح سبک جدید شوترهای موبا را یک پله بالاتر برد، بلکه نقدهای فوق‌العاده‌ای از سمت منتقدین دریافت کرد و توانست جایزه بهترین بازی سال را نیز از آن خود کند. موفقیت چشمگیر اورواچ در مقابل بتلبورنی که فقط توانسته بود نمره قبولی از منتقدین بگیرد، باعث شد که گیمرها طوری با ساخته گیرباکس رفتار کنند که انگار هیچ وقت ساخته نشده.

2) Call of Duty Vs. Medal of Honor

با عرضه Allied Assault در سال ۲۰۰۲، سری مدال آو آنر تبدیل شد به مهمترین شوتر نظامی اول شخص آن دوران. بازی در یک کلام فوق‌العاده به نظر می‌رسید و نبردهای خونین جنگ جهانی دوم را به زیباترین شکل ممکن به تصویر می‌کشید. بازی در یک کلام بی‌رغیب بود؛ البته تا سال ۲۰۰۳ که اولین نسخه Call of Duty توسط اکتیویژن منتشر شد. اثری که اینفینیتی‌وارد در زمان توسعه اسمش را «قاتل مدال آو آنر» گذاشته بود و واقعا هم با انتشارش قتل عام این سری بازی‌ها آرام آرام رقم خورد. در سال ۲۰۰۷ اکتیویژن با عرضه مدرن وارفیر و بردن سری Call of Duty به دنیای جنگ‌های مدرن، رسما چیزی را پیش رویمان گذاشت که در هیچ بازی شوتر نظامی دیگری ندیده بودیم. حرکتی انقلابی که الکترونیک آرتز پاسخ مناسبی برای آن نداشت. تلاش‌های الکترونیک آرتز در سال‌ ۲۰۱۰ و ۲۰۱۲ برای بازگرداندن مجموعه مدال آو آنر به میدان رقابت نیز کارساز نبودند و متاسفانه فرانچایز محبوب دیگری که تاریخچه خوبی در دنیای ویدیو گیم داشت نیز به دست فراموشی سپرده شد.

1) World of Warcraft Vs All MMO Games

درست است که در این سال‌ها، آثاری چون Star Wars The Old Republic یا فاینال فانتزی ۱۴ توانستند گیمرهای زیادی را به سمت خودشان بکشانند اما صادقانه هم به قضیه نگاه کنیم، کافیست اسم MMO بیاید تا ناخواسته نام World of Warcraft در ذهنمان نقش ببندد. در سالی که World of Warcraft عرضه شد، بزرگترین بازی MMO آن زمان چیزی در حدود ۵۰۰ هزار کاربر داشت. با این حال، بعد از عرضه بازی بیلیزاد آرام آرام آن‌ها توانستند بیش از ۵۰ درصد کاربران علاقه‌مند به این سبک را به سمت خود بکشانند. این رویه تا جایی ادامه داشت که World of Warcraft توانست رکورد ۱۲ میلیون مشترک را در عرض چند سال بزند و نامش را به عنوان یکی از پر مخاطب‌ترین بازی‌ها در تاریخ ویدیو گیم ثبت کند. لقبی که حتی بعد از ۱۶ سال، هنوز هیچ بازی دیگری نتوانسته آن را از چنگ World of Warcraft بیرون بکشد.