در اوایل دهه ۸۰ میلادی، ساب‌ژانر سایبرپانک با انفجار نور نئون پدید آمد و به وسیله طرفدارانش در مدیوم‌های مختلف مورد استفاده قرار گرفت. تا به امروز، این ژانر یکی از محبوب‌ترین زیرشاخه‌های سبک علمی – تخیلی به حساب می‌آید که در آن تکنولوژی‌های یک پادآرمان‌شهر به صورت آینده‌وارانه به تصویر کشیده شده و هکرها علیه استبداد شرکت‌های بزرگ قیام می‌کنند.
سایبرپانک یکی از بزرگ‌ترین تأثیرات خود را بر دنیای کمیک‌ها گذاشته است. نه تنها سایبرپانک یکی از محبوب‌ترین ژانرهای کمیک‌های علمی – تخیلی در مدیوم کمیک‌هاست، بلکه حتی ترکیبش با دنیای ابرقهرمانان داستان‌های جالبی را خلق کرده.
البته باید توجه داشت که این لیست شامل داستان‌های مصور شرقی نیست و به این ترتیب آثاری مثل Ghost in The Shell و Akira را نخواهید دید. همچنین این لیست فقط شامل کمیک‌های اصیل و اورجینال است که از دیگر آثار اقتباس نشده‌اند، پس دنبال امثال Neuromancer: The Graphic Novel و Blade Runner نیز نگردید.
۱۵. The True Lives Of The Fabulous Killjoys
The True Lives Of The Fabulous Killjoys که توسط جرارد وی (Gerard Way) و شاون سایمون (Shaun Simon) نوشته و به وسیله بکی کلونان (Becky Cloonan) طراحی شده است، بر روی یک گروه از چهار اسلحه لیزری کِش تمرکز می‌کند که سعی در آزاد کردن باتری سیتی (Battery City) از چنگال غاصب بتر لیوینگ اینداستریز (Better Living Industries) دارند.
در طی این داستان با دراکولویدز (Draculoids) آشنا می‌شوید که به قربانیانشان انتخابی بین مرگ یا پوشیدن یک ماسک که باعث دیدن کابوس‌هایی از عنکبوت‌ها می‌دهند. همچنین ربات‌های بتر لیوینگ اینداستریز هم در روایت حضور دارند که منتظر ظهور مسیح ماشینی، دسترویا (Destroya)، هستند.
The True Lives Of The Fabulous Killjoys به هر جای ممکنی که فکر کنید سر می‌زند و این دنیا را بدون پیوستگی و انسجام خاصی به تصویر می‌کشد. برای کمک به مخاطب در تحلیل و درک تمام این اطلاعات نیز هر کمیک با صفحاتی از دستورالعمل‌های بتر لیوینگ اینداستریز به اتمام می‌رسند که وظیفه ارائه توضیحات لازم برای چیزهایی که در طول داستان دیده‌اید را بر عهده دارند.
۱۴. Singularity 7
Singularity 7 بن تمپل‌اسمیت (Ben Templesmith) یک اثر وحشت سایبرپانکی پسا آخرالزمانی است که در آن سیستم‌های نانو عامل نابودی می‌شوند. نانوبات‌هایی ناشناخته شخصی به نام بابی هنیگان (Bobby Hennigan) را آلوده می‌کنند. او نیز با استفاده از نانوبات‌هایش باعث پیشرفت دنیا می‌شود تا این که با همین نانوبات‌ها دنیا را ویران کرده و خودش را سینگولاریتی (The Singularity) می‌نامد.
بشر به زیر زمین می‌رود و فقط دو نوع ربات انسان‌گونه می‌توانند روی سطح زمین فعالیت داشته باشند. گوسیدوها (Gosiodo)؛ ترکیبی از انسان‌ها و ربات‌ها که به ذهن فراگیر سینگولاریتی متصل‌اند و اسپشیال‌ها (Special) که ارتباط خاصی با نانوبات‌ها دارند و با آن‌ها ترکیب می‌شوند تا توانایی‌های ویژه‌ای به دست آورند.
Singularity 7 بر اساس یک روایت قابل انتظار در مورد نانو ماشین‌ها پیش می‌رود: نانوبات‌هایی که مثل جادو می‌توانند تمام مشکلات را برطرف کنند در حالی که با یک سری قانون از پیش تعیین شده فعالیت می‌کنند. این نانوبات‌ها پتانسیل زیادی دارند و چنین چیزی با ترمیم و نابود کردن بشریت در یک شماره کمیک قابل مشاهده است.
۱۳. Heavy Liquid
Heavy Liquid پل پاپ (Paul Pope) شاید عناصر سایبرپانک کمی نسبت به بقیه آثار این لیست در خود جا داده باشد اما هنوز هم به اندازه کافی از المان‌های این ژانر بهره می‌برد که به عنوان یک اثر سایبرپانک شناخته شود. این کمیک روی اِس (S) و ارتباطش با هِوی لیکوئید تمرکز دارد؛ یک فلز که خواص خاصی از خود نشان می‌دهد.
این داستان که از طریق استایل مینیمالیست و در عین حال شدیداً قلم‌زنی شده پاپ روایت می‌شود و مخاطب را به شهر نیویورکی می‌برد که اس قصد دارد در آن از دست آدمکش‌ها و تعقیب کننده‌هایش فرار کند.
وقتی هوی لیکوئید به خوبی تصفیه شود، به مایعی مشکی رنگ تبدیل خواهد شد. این مایع با ورود به بدن به مصرف کننده‌اش برای چند دقیقه درک محیطی فرا انسانی و آگاهی چند بُعدی می‌دهد.
۱۲. Ronin
Ronin فرانک میلر در مورد یک سامورایی بدون ارباب به نام رونین است که توسط یک شیطان به نام آگات (Agat) در کاتانایی جادویی گیر می‌افتد. وقتی این شمشیر می‌شکند، رونین خودش را در نیویورک سیتی سایبرپانک در قرن بیست و یکم پیدا می‌کند که بدن فردی به نام بیلی (Billy) را تصاحب کرده. نیویورک سیتی آینده محل جنگ نژادی بزرگی بین بلک‌ها (Black)، نازی‌ها و لدرها (The Leather) شده است.
تنها مشکل کمیک Ronin این است که طراحی‌های محیطی و بصری ضعیفی دارد. آثار سایبرپانک همیشه سعی دارند محیط‌های مربوط به این ژانر را با بیشترین جزئیات و به بهترین نحو ممکن به تصویر بکشند اما فرانک میلر ترجیح داده است داستان خود را پیش ببرد و کم‌تر به حواشی یک دنیای سایبرپانک بپردازد.
۱۱. The Surrogates
در دنیای The Surrogates که توسط رابرت وندیتی (Robert Venditti) و برت ویدل (Brett Weidele) خلق شده، اشخاص می‌توانند به کمک ربات‌های انسان نمایی به نام سوروگت‌ها (Surrogate) زندگی و ارتباطات روزانه‌شان را انجام دهند. این سوروگت‌ها در نگاه اولیه برای افراد معلول یا دچار مشکلات فیزیکی طراحی شده بودند اما به مرور تبدیل به تنها راه ارتباط انسان‌ها با یکدیگر شدند.
داستان دنباله‌روی ماجرای کاراگاهی به نام هاروی گریر (Harvey Greer) است که پرونده نابودی دو سوروگت به او محول شده. گریر در طول تحقیقات خود متوجه این می‌شود که یک شخص ناشناس، که نام مستعار استیپلجک (Steeplejack) به او داده شده، قصد دارد تمام سوروگت‌ها را از کار بیندازد تا وابستگی انسان‌ها به این ربات‌ها را از بین ببرد.
با استایل مینیمالیستی فوق العاده که تکمیل کننده بیگانگی این دنیا و جدا بودن این ماجرای نوآر از زمان حاضر است، The Surrogates موضوعی جنجال برانگیز را مورد بررسی قرار می‌دهد.
۱۰. Spaceman
برایان آتزارلو (Brian Azzarello) و ادوارد ریسو (Eduardo Risso) با همکاری هم Spaceman را خلق کردند؛ یک ماجرای واقع‌گرایانه سایبرپانکی با همان استایل خاص کمیک 100 Bullets. اورسون (Orson) یکی از اعضای اسپیس‌من است؛ گروهی از انسان‌هایی که به صورت ژنتیکی توسط ناسا مهندسی شده‌اند تا با تراکم بیش‌تر عضلات و استخوان‌ها شرایط سخت کره مریخ را تحمل کنند.
چیزی بین یک انسان و یک بوزینه، اورسون راه‌هایی برای محدودیت‌ها انسانی را کاوش می‌کند. بدون وجود همتای مونث، اورسون از حس تنهایی شدیدی زجر می‌کشد. برای این که او بتواند با این شرایط کنار بیاید، به خودش مواد شیمایی و مخدر تزریق می‌کند تا احساساتش سرکش نکنند.
در طول توهمات حاصل از مواد اورسون است که مخاطبان با آخرین سفر او به مریخ و دلیل تبدیل شدنش از یک اسپیس‌من به یک معتاد را متوجه می‌شوند.
۹. Empty Zone
Empty Zone جیسن شاون الکساندر (Jason Shawn Alexander) نوع خاصی از وحشت جسمی با سبک سایبرپانک را به تصویر می‌کشد. کورین وایت (Corrine White) یک دزد اطلاعات حرفه‌ای استخدامی است که در نهایت به چیزی دست می‌یابد که می‌توان به آن اسم «احضار مردگان سایبرپانکی» اتلاق کرد.
زنده شدن انسان‌ها به کمک ماشین‌ها چیز جدیدی در دنیای سایبرپانک نیست با این حال چنین زنده‌سازی‌هایی در دسته وحشت و علوم قرار می‌گیرد. در Empty Zone این ایده دنبال می‌شود که چطور می‌توان کسی را که مرده به زندگی برگردانده و یک روح را در بدنی رو به نابودی نگه داشت؟
جنبه بصری Empty Zone یکی از چشم‌نوازترین آثاری است که در این لیست شاهدش خواهید بود. اثر هنری الکساندر به طور دقیقی اندازه‌گیری شده است؛ این تصویرسازی توانسته در طی بیان دیالوگ‌ها برجسته و قابل توجه باشد و در طول سکانس‌های اکشن دلهره‌آور تبدیل به خطوطی متحرک جذابی شود.
۸. Judge Dredd: Mega-city Two
Judge Dredd: Mega-city 2 که توسط داگلاس ولک (Douglas Wolk) و اولیسس فاریناس (Ulises Farinas) خلق شده، جاج درد (Judge Dredd) را به عنوان بخشی از برنامه جا به جایی جاج‌ها، به ساحل غربی می‌فرستد.
در حالی که جاج درد به خودی خود یک اثر سایبرپانک به حساب می‌آید اما به سراغ Mega-city Two می‌رویم که کالیفرنیا را به شدت تغییر داده است. در این جا استودیوهای بزرگی وجود دارند که قصد دارند حال و هوای هالیوود را در این دنیا تقلید کنند.
قانون در ساحل غربی متفاوت است چرا که هر کسی یک ستاره به حساب می‌آید و یک سیستم «تماس استخدام بازیگر» طراحی شده است. قوانین به طور کلی شل گرفته می‌شوند و حتی لاوگیورِ (Lawgiver) جاج درد نیز با تفنگی جایگزین شده که «گلوله‌های دوستانه» شلیک می‌کند.
۷. The Private Eye
در The Private Eye برایان کی. وان (Brian K. Vaughn)، مارکوس مارتین (Marcos Martin) و مانتسا ویکنته (Muntsa Vicente) مخاطبان به دنیایی بدون اینترنت وارد می‌شوند. تمام اطلاعات شخصی افراد و سابقه مرورگرها در روزی که سیستم ابری متلاشی شد، به صورت عمومی منتشر شدند.
برای این که چنین رخنه امنیتی جبران شود، همه مردم نقاب به صورت زدند و هویت‌های جدیدی به خود گرفتند. چیزی شبیه به متضاد داستان ۱۹۸۴، جامعه‌ای که در آن هیچ کس مورد توجه نیست.
با این حال وقتی مردم نقاب به صورت می‌زنند، چهره واقعی خود را نشان خواهند داد. بسیاری از افراد با چندین اسم مستعار زندگی خود را می‌گذرانند. این وضعیت باعث بیگانگی اشخاص با هم می‌شود و می‌بینیم که افراد با داشتن چندین هویت، نمی‌توان واقعاً با یکدیگر ارتباط برقرار کرد.
حالا در این دنیای عجیب و غریب یک کاراگاه خصوصی/پاپاراتزی، که شخصیت اصلی داستان به حساب می‌آید، باید به سراغ تحقیقاتش برود.
۶. 2020 Visions
2020 Visions که توسط جیمی دلانو (Jamie Delano) نوشته شده چهار داستان متفاوت که هر کدام در سال ۲۰۲۰ ولی در قسمت متفاوتی از دنیا اتفاق می‌افتند را روایت می‌کند. در این داستان‌ها، ژانر سایبرپانک با یک سبک دیگر با حضور یک هنرمند متفاوت ترکیب می‌شود. به این ترتیب چهار آرک داستانی که مسیری متفاوت از هم دارند به وجود آمده‌اند که با استفاده کلیشه‌های معمول سایبرپانک، مخاطبان را به خود جذب می‌کنند.
مثلاً در آرک وحشت Lust For Life که با حضور فرانک کوایتلی (Frank Quitely) به وجود آمده، شهر نیویورکی که توسط ویروس‌های شدیداً مقاوم به آنتی بیوتیک‌ها آلوده شده به تصویر کشیده می‌شود. در این دنیای قرنطینه شده شاهد اوج گیری و سقوط یک مرد هستیم؛ کسی که صرفاً یک حامل ویروس نسبتاً بی‌گناه است اما سر از اردوگاه مرگی در جزیره الیس در می‌آورد.
با این که هر خط داستانی 2020 Visions حال و هوای متفاوت دارد اما هر کدام از آن‌ها به طرز نامحسوسی به مسائل اجتماعی اشاره می‌کنند؛ مثلاً در یکی از خطوط داستانیِ جنایی با جراحی مواجه می‌شویم که قربانیانش را تبدیل به هیولاهای اصلاح شده می‌کند و در واقع به هویت جنسی افراد اشاره دارد.
۵. 100%
100% پل پاپ یک سری تشکیل شده از شش داستان متصل به هم است که روی افراد اهل منهتن در سال ۲۰۳۸ تمرکز دارد. به طور کلی، 100% روایت‌های قدیمی علمی – تخیلی را تبدیل به داستان‌های واقع‌گرایانه از روابط درون فردی می‌کند.
در 100% شاهد داستان‌هایی با موضوعات رمانتیک هستیم که با سبک‌های علمی – تخیلی در دنیایی سایبرپانکی ترکیب شده‌اند. اما با وجود وفاداری به داستان‌های جا افتاده از این ژانر، خطوط داستانی متفاوت زیادی نیز در 100% تجربه می‌کنیم.
از خرید بدون صحبت سلاح‌های غیرقانونی در محله هارلم سال ۲۰۳۸ که با نام سوپرهارلم (SuperHarlem) شناخته می‌شود تا اجرای ارکستی با ۳۲ کتری چای مکانیکیِ در حال سوت کشیدن!
۴. Tokyo Ghost
در Tokyo Ghost ریک رمندر (Rick Remender) و شان مورفی (Sean Murphy)، مخاطبان با دبی دیکی (Debbie Decay) و لد دنت (Led Dent) آشنا می‌شوند که تفنگ به دست، موتورهای تانکی خود را در سال ۲۰۸۹ می‌رانند.
لد دنت، که با نام مستعار تدی (Teddy) شناخته می‌شود، بیش‌تر از این که یک انسان باشد یک ماشین به حساب می‌آید. بهبودهای سایبرپانکی به تدی اجازه می‌دهند تا مفید واقع شود اما همان‌ها باعث اعتیاد به مواد سایبرگ شده‌اند. ولی در سمت دیگر دیکی حضور دارد که کاملاً از بند دنیا آزاد است و ترجیح می‌دهد مستقیم به دل مشکلات زندگی‌اش بزند.
Tokyo Ghost که با الهام گیری‌های زیادی از آثار آسیای شرقی خلق شده پر از اکشن‌های ماشینی است. همچنین در جای جای داستان می‌توان ابتذالات عامیانه را مشاهده کرد.
۳. Hard Boiled
Hard Boiled کمیکی است که وقتی به فرانک میلر آزادی عملی بدهید و یک مصور جداگانه کنارش بگذارید خلق خواهد شد. تصویرسازی جف دارو (Geof Darrow) پیچیده و پر جزئیات است و بیش‌تر از کلمات می‌تواند داستان را پیش ببرد.
در Hard Boiled می‌بینیم که انسان‌های زیادی در جنبش خشونت‌بار نیکسون (Nixon) مورد آسیب قرار می‌گیرند. بیش‌تر شهر تبدیل به یک پارکینگ بزرگ شده است. افرادی با اره برقی مشغول تکه‌تکه کردن انسان‌ها در ملا عام هستند. اما خاص بودن Hard Boiled در این است که برای هیچ کدام از این اتفاقات توضیحات متنی ارائه نمی‌دهد و همه چیز در دل هنر مصور کمیک مخفی شده است.
کلمات به قدری کم هستند که پروتاگونیست داستان نیز سخنی به زبان نمی‌آورد. نیکسون قصد دارد که فقط یک هدف را نابود کند اما در طول رسیدن به هدفش جنازه‌ها پشت سرش ردیف می‌شوند.
۲. Transmetropolitan
سری کلاسیک Transmetropolitan وارن الیس (Warren Ellis) برای تمام افراد و سلیقه‌ها طراحی شده است. اسپایدر جوریسلام (Spider Jerusalem) یک ژورنالیست است که به سراغ تمام موضوعات قابل تصور در دنیایی تیره در دنیای آینده می‌رود.
Transmetropolitan به خاطر این که تمام زمینه‌های قابل تصور در یک دنیای سایبرپانک را پوشش می‌دهد، توانسته رتبه بالایی در لیست کسب کند. هر چیزی، از خطی که انسان‌ها را از نانو ماشین‌ها جدا می‌کند تا کاندیدهای کرسی‌های سیاسی که به طرز ژنتیکی مهندسی شده‌اند توسط اسپایدر مورد تحقیق و بررسی قرار می‌گیرند.
الزماً در Transmetropolitan به دنبال اکشن نباید باشید؛ چرا که در برخی از داستان‌ها، اسپایدر فقط زندگی عادی مردم عام در یک آینده سایبرپانک را به تصویر می‌کشد. وقتی همراه با اسپایدر جوریسلام به سیتی (The City) وارد شوید، ترک کردنش برایتان سخت خواهد بود.
۱. The Long Tomorrow
The Long Tomorrow یک کمیک کوتاه و پانزده صفحه‌ای است که توسط دن اُبانون (Dan O’Bannon) نوشته و به وسیله موبیوس (Moebius) در سال ۱۹۷۵ طراحی شد. این کمیک یک داستان کاراگاهی ساده است که به شدت جنبه‌های نوآر دارد.
The Long Tomorrow روایت یک کاراگاه خصوصی به نام پیتی کلاب (Pete Club) است که استخدام می‌شود تا محتوای یک صندوق را به دست آورد و از دست یک آدمکش فرار کند.
این کمیک به این دلیل در رتبه اول لیست قرار می‌گیرد که تأثیرات زیادی روی ژانرهای سایبرپانک، علمی – تخیلی و فرهنگ عام داشته است. ریدلی اسکات از ظاهر موبیوس به شدت برای Blade Runner الهام گرفته بود. ویلیام گیبسون هم برای فضاسازی Neuromancer سراغ این اثر رفت.
خیلی دور از واقعیت نیست اگر بگوییم بدون The Long Tomorrow، ژانر سایبرپانک هیچ وقت وجود نمی‌داشت، یا حداقل چیزی نبود که امروز می‌شناسیمش.
سایبرپانک کمیک های زیبایی دارد ، من دو ، سه جلد از کمیک هاش رو خوندم زیبا است .
اون کمیک سایبرپانک ۲۰۷۷ حساب نمیشه؟