زی مووی به فیلم‌هایی اطلاق می‌شود که به قدری ضعیف و سطحی هستند و مشکلات بدیهی دارند که خیلی زود فراموش می‌شوند. اما بعد از مدتی ممکن است برخی خوره‌های فیلم این آشغال‌ها را از زباله‌دان تاریخ بیرون بکشند و آن را تبدیل به کالت کنند. بنابراین حول محور چنین فیلم‌هایی فرهنگ خاصی شکل می‌گیرد که فقط مختص طرفداران آن فیلم است و قرار است مایه بحث و تفریح هواداران آن فیلم شود. بنابراین ساختن چنین فیلمی هم می‌تواند به ماندگاری نام یک کارگردان در سینما کمک کند هر چند این ماندگاری با بدنامی همراه باشد. رابرت رودریگز سردمدار ساخت چنین فیلم‌هایی در عصر جدید است. کارگردانی که کارنامه‌اش پر است زی مووی‌هایی که به مرور زمان تبدیل به کالت شده‌اند.
لایه‌های دروغ هم دقیقا‌ً یک زی مووی خالص است. فیلمی که از تمام اجزای آن فقرو خام دستی می‌بارد. رامین سهراب با ساخت این محصول مشترک با کشور فنلاند یاد و خاطره همه آشغال سازان تاریخ سینما از جمله اد وود را زنده می‌کند. صحبت از داستان در چنین فیلمی شوخی است. همانطور که گشتن به دنبال انگیزه شخصیت‌ها و منطق روایی در چنین فیلمی کار عبث و بیهوده‌ای است. صحنه‌های اکشن فیلم بسیار ابلهانه است و بازی بازیگران از شدت بد بودن حال به هم زن. کارگردان احساس کرده می‌تواند با تکیه بر یک سری تجربه‌های پراکنده فیلمی متفاوت بسازد که عملاً ناکام مانده است. فیلم در سالن‌های سینما هو شد و همین نشان می‌دهد سطح فیلم چقدر پایین است. فیلم به قدری بد است که نمی‌شود بدی‌هایش را شمرد یا مطلب استانداردی درباره‌اش نوشت. لایه‌های دروغ به قدری سطحی است که از یک جایی به بعد رسماً توهین آمیز می‌شود.
بنابراین فیلم بیشتر به درد آن دسته از هوادارن سینما می‌خود که سال‌ها بعد به دنبال یک کالت از دل آشغال‌های سینمایی برای تکمیل آرشیو بگردند. فیلم غیر از این هیچ ارزش دیگری ندارد.
پی‌نوشت: نگارنده هیچ تمایلی برای بیشتر نوشتن درباره این فیلم نداشته و آن را یک اثر «مزخرف» تمام می‌داند.
چهلمین جشنواره فیلم فجر:
- معرفی فیلم‌های جشنواره فیلم فجر ۱۴۰۰ – سال سرد سکوت
- نقد فیلم بی مادر – هشت الهفتی عجولانه
- نقد فیلم ملاقات خصوصی – یک عاشقانه ناآرام
- نقد فیلم نگهبان شب – بر علیه ترس‌ها
- نقد فیلم نمور – سردرگمی عوامل
- نقد فیلم ماهان – یک تله تئاتر نه چندان خوب در سینما!
- نقد فیلم بدون قرار قبلی – من ایران را دوست دارم
- نقد فیلم شادروان – سوژه خوب از دست رفته
نقد بسیار خوبی بود
به نظرم خیلی خوبه که وقتی یه فیلم خیلی بده و به هیچ عنوان ارزش تماشا نداره نقدش هم کوتاه باشه چون اینجوری وقت مخاطب هم برای خوندن یه زباله سینمایی که قرار نیست هیچوقت اونو ببینه هم هدر نمیره
عهههه چرا اسم نویسنده عوض شد ، قبلا اسم آقا آرشو نوشته بود الان شده آقا مازیار
به نظرم آقا آرش عزیز یکم زیاده روی کردن. دیگه یه نقد رو بهتر بود می نوشتن. شخصیت های درجه ی ۱ ابر قهرمانی کی ها هستن؟ اسپایدرمن بتمن سوپرمن (دوستان عزیز رده بندی نکردم فقط ذکر کردم نیاید ترول بازی در بیارید.) حالا شما خودتون بگید از این مزخرف تر و چرند تر هم داریم که بتمن میگه سوپرمن هیولا و شیطانه. بعد وقتی میاد بکشدش به خاطر تشابه اسمی مارتا یهو سوپرمن میشه آدم خوب؟ ولی همین فیلم صد ها میلیون دلار فروش داشته. دیگه فیلم هر چقدر چرند باشه نمی تونه گناهی بزرگ تر از bvs مرتکب شه که؟ این فیلم یه داستان دری وری اوریجینال رو میگه. بابا bvs گند می زنه به بهترین کمیک های دیسی مثل مرگ سوپرمن و بازگشت شوالیه تاریکی. تازه آدم اگه یه فیلمی رو بکوبه که بیشتر لذت می بره تا هیچی براش ننویسه.
این حرف ها من هیت نیست چون من خودم طرفدار ویجیاتو سینما هستم و همه ی نقد های آقا آرش گل رو می خونم. ولی این یکی دیگه یه خورده زیاده روی بود.
“مزخرف به تمام معنا”
خب تیتر رو خوندم فهمیدم
فقط میتونم بگم WOW?