ماه پیش از ریبوت بازی Alone in the Dark رونمایی شد. عنوانی که روزگاری، اثر معروفی بود و برای ژانر ترس و وحشت، قدم‌های مهمی برداشت. شاید نسل جدید جامعه دنیای بازی‌های ویدیویی، آشنایی چندانی با این سری بازی نداشته باشند. این سری بازی در فاصله زمانی دو ساله ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۴، یک سه‌گانه عرضه کرد و منبع الهامی برای آثاری مثل رزیدنت ایول و سایلنت هیل شد. اما هرچه زمان بیشتر گذشت، این سری بازی با افول مواجه شد. درنهایت هم در سال ۲۰۱۵ و با عرضه نسخه Illumination تیر آخر بر تن این سری بازی زده شد.
سری Alone in the Dark نزدیک به ۸ سال در سکوت عجیبی فرو رفته بود. پس از شکست Alone in the Dark: Illumination چنین اتفاقی بعید به نظر نمی‌رسید. اما افول این سری بازی آن هم در روزهای شلوغ و درخشان بازی‌های ترس و وحشت، اتفاق ناراحت‌کننده‌ای بود. حالا با ریبوت این سری بازی، باید منتظر اتفاقات احتمالی مثبتی پیرامون این عنوان باشیم.
در این مقاله قصد داریم بازگشت سری Alone in the Dark را بررسی کنیم و ببینیم آیا این سری بازی می‌تواند به روزهای خوش گذشته‌اش برگردد یا خیر. با ویجیاتو همراه باشید.
سری Alone in the Dark چقدر سابقه دارد؟
اولین نسخه این بازی در سال ۱۹۹۲ عرضه شده است. در آن زمان، عنوان Sweet Home تنها اثری بود که لقب بازی ترس و وحشت را از منتقدان گرفته بود. بعدها Alone in the Dark آمد و ساختار جدیدی را امتحان کرد. این بازی توسط استودیو infogramers ساخته شد و فقط برای برخی از سیستم عامل‌های PC عرضه شد. ساختار بازی نیز در آن زمان جذاب به نظر می‌رسید. بازیکن در قلعه‌ای پرپیچ و خم در لوییزیانا گرفتار می‌شد و باید با حل کردن پازل‌های مختلف، راه خروج از این قلعه را پیدا می‌کرد. بسیاری Alone in the Dark را به واسطه طراحی سه‌بعدی و روند غیرخطی نقشه تحسین می‌کردند. حتی بازیکنان می‌توانستند که جنسیت کاراکتر اصلی را هم انتخاب کنند و این آزادی عمل در آن زمان، اقدامی شگفت‌انگیز بود.
زنده ماندن از دشمنان ماورالطبیعی و زامبی‌ها، کار هیجان‌انگیزی بود. خصوصا که بازیکن در ابتدا هیچ وسیله دفاعی از خود نداشت و با کاوش در محیط باید تجهیزات مختلف را پیدا می‌کرد. بازیکن هرگاه وسیله دفاعی پیدا نمی‌کرد، باید با حل کردن پازل‌هایی متفاوت و خاص دشمنان را شکست می‌داد. حتی بازیکن برای برداشتن تجهیزات، باید وزن کیف همراهش را ملاک قرار می‌داد و برای حل معماها، باید قید بسیاری از وسایل دفاعی را می‌زد. این المان‌ها نقش مهمی در پیشرفت ژانر ترس و بقا داشت. نسخه‌های بعدی Alone in the Dark در فاصله زمانی دو سال عرضه شدند اما تفاوت‌های زیادی با نسخه آغازین سری داشتند.
با عرضه دنباله بازی در سال ۱۹۹۳، سازندگان در اقدامی عجیب، المان‌های ترس و بقا را به حاشیه برده بودند. به نوعی می‌توان گفت که افول این سری از همان قدم دوم آغاز شد. همچنان المان‌های ماورالطبیعی در بازی وجود داشت اما آن فضای ترسناک از بین رفته بود. دشمنان، گنگسترها و دزدان دریایی بودند که توسط نیروهای شیطانی تسخیر شده بودند اما قادر به استفاده از سلاحات و قدرت کلام بودند. این ویژگی‌ها، هیچ حس ترسی در خودشان نداشتند و دیگر بازیکنان تحت‌تاثیر آن قرار نمی‌گرفتند. محیط بازی هم نسبت به بازی اول گسترش پیدا کرده بود و حال بازیکنان باید باغ‌های اطراف عمارت را بررسی می‌کردند تا کلید حل برخی از معماها را پیدا کنند. اما برخلاف بازی اول، روند بازی کاملا خطی شده بود و آن رویکرد متفاوت غیرخطی نیز به فراموشی سپرده شده بود.
نسخه سوم این بازی هم در سال ۱۹۹۴ عرضه شد. باز هم این نسخه تنها برای سیستم‌های MS-DOS و PC-98 در دسترس بود. این بار بازیکنان در جهانی با تم وسترن قرار می‌گرفتند که گرفتار نفرین شیطانی شده بود. در این بازی زامبی‌ها، هفت‌تیرکش‌هایی هستند که می‌توانند به بازیکن شلیک کنند. المان‌هایی که در نسخه سوم و دوم قرار داشت، بیشتر این بازی را در دسته‌بندی بازی‌های اکشن قرار داده بود. اگرچه که دشمنان با جهش‌هایی که در این نسخه پیدا می‌کنند، تبدیل به دشمنان جان سخت می‌شوند و این موضوع باز هم راه نجاتی برای سری شده بود. از لحاظ داستانی نیز منشا این نفرین‌ها در این نسخه آشکار می‌شود و خط داستانی جالب می‌شود.
مطلب پیشنهادی:رتبه بندی فیلم های Predator (غارتگر) از بدترین تا بهترینداستان شکار و شکارچی
این سری بازی چقدر در ژانر ترس و وحشت تاثیرگذار بود؟
بسیاری شینجی میکامی را به واسطه خلق سری رزیدنت ایول، پدر ژانر ترس و وحشت می‌دانند. خلق اصولی تازه و روایت یک داستان جذاب به همراه طراحی دشمنان، از ویژگی‌های برتر رزیدنت ایول بود و قدمی نو برای ژانر ترس و بقا دنیای بازی‌ها بود. اما بسیاری از المان‌های استفاده شده در نسخه اول رزیدنت ایول، پیش‌تر در Alone in the Dark دیده شده بودند. مکانیک‌هایی مثل مدیریت کیف‌های همراه (Inventory)، حل پازل و درگیری با زامبی‌ها و دوربین ثابت، همگی در Alone in the Dark وجود داشتند.
یکی از دلایلی که رزیدنت ایول، بیشتر موردتوجه مخاطبان قرار گرفت، ویژگی‌های گرافیکی و عرضه آن برای کنسول پلی‌استیشن بود. رزیدنت ایول در اوج محبوبیت کنسول اول سونی عرضه شده بود و بسیاری از مردم شیفته PS1 شده بودند و تجربه یک بازی ترس و وحشت هم حس جذابی در آن زمان داشت. اما سه‌گانه ابتدایی Alone in the Dark برای سیستم‌عامل‌های کمتری عرضه شده بود و به همین دلیل بازیکنان کمتری آن را تجربه کرده بودند. همین عدم شناخت کافی بازیکنان از این بازی، خیلی زود بر روند پیشرفت سری تاثیر گذاشت.
در طول این سال‌ها، Alone in the Dark نسخه ریبوت، ریمیک و دنباله‌های زیادی دریافت کرده است. پس از عرضه سه‌گانه اول، نسخه دیگری از بازی با نام The New Nightmare در سال ۲۰۰۱ منتشر شد که به نوعی همان نسخه چهارم بود. این بازی در زمانی عرضه شد که سری رزیدنت ایول و سایلنت هیل، رقابت نزدیکی با یکدیگر داشتند و طرفداران بسیاری را هم جذب کرده بودند و Alone in the Dark کار دشواری داشت. برخلاف نسخه‌های قبل، این بازی برای پلی‌استیشن، دریم‌کست و گیم‌بوی منتشر شد و در دسترس بازیکنان بیشتری قرار داشت.
نسخه The New Nightmare به شدت به نسخه اول بازی وفادار بود و سازندگان تلاش کرده بودند تا به اصول اولیه سری برگردند. در این بازی هم بازیکنان می‌توانستند جنسیت کاراکتر را انتخاب کنند اما با این تفاوت که مراحل بازی، با تغییرات زیادی روبرو می‌شد. به طور مثال با انتخاب ادوارد کارنبی (Edward Carnby) مبارزات فیزیکی در بازی بیشتر بود و بازیکنان باید با استفاده از سلاح‌ها با دشمنان درگیر می‌شدند. در حالی که با انتخاب آنی سدراک (Aline Cedrac) طراحی مراحل بازی بر پازل‌ها تمرکز بیشتری داشت.
پس از این نسخه، ریبوت این بازی در سال ۲۰۰۸ منتشر شد که چندان مورد استقبال بازیکنان قرار نگرفت. پس از آن هم نسخه Illumination عرضه شد که همان‌طور که در ابتدای مقاله اشاره کردیم، آخرین نسخه منتشر شده از این بازی بود که با شکست تجاری مواجه شد.
نسخه‌های اخیر بازی تاثیرگذاری بزرگی بر ژانر وحشت نداشتند اما هنوز هم بسیاری از مکانیک‌های نسخه اول، در بسیاری از بازی‌های امروزی دیده می‌شود. حتی نسخه ریمیک بازی Resident Evil 2 و نسخه اخیر آن یعنی Resident Evil Village از مکانیک‌های این بازی الهام گرفتند اگرچه که در طول این سال‌ها، کپکام امضای خودش را بر بسیاری از المان‌ها زده و جای خالی این سری بازی را پر کرده است.
آیا ریبوت Alone in the Dark موفق می‌شود؟
این سری بازی غیبت هشت ساله‌ای داشته و در طول این سال‌ها هم دچار حاشیه‌های زیادی شده است. حق نشر این بازی در دستان آتاری بود که در سال ۲۰۱۸ این حق انتشار به THQ Nordic سپرده شد. سران THQ هم با توجه به فضایی که این روزها پیرامون بازی‌های وحشت و بقا شکل گرفته، تصمیم به ریبوت دوباره این سری بازی گرفتند. در طول این سال‌ها، میزان محبوبیت بازی‌های Survival Horror بسیار زیاد شده است و عناوین موفق زیادی منتشر شدند.
این بازی توسط استودیو Pieces Interactive در دست ساخت است که در سال ۲۰۱۸ توسط Embracer Group خریداری شده بودند. نویسنده این بازی هم مایکل هدبرگ (Michael Hedberg) است که سابقه کار بر عناوین موفقی مثل SOMA و Amnesia: the Dark Descent را داشته است. طبق گفته سازندگان این ریبوت در حقیقت حکم ریمیک نسخه اول را دارد. محیط بازی همان عمارت درسیتو (Derceto Manor) است که محیط نسخه اول بازی هم بوده است.
با این حال سازندگان اعلام کردند که داستان بازی به طور کامل بازنویسی شده و توجه زیادی به آن شده است. همچنین کات‌سین‌هایی برای بازی طراحی شده و نوید یک اثر سینمایی را هم به بازیکنان می‌دهد.
طبق نمایش‌هایی که از بازی منتشر شده، می‌توان الهام‌گیری این ریبوت از Resident Evil 2 Remake را متوجه شد. زاویه دوربین بازی، سوم شخص از روی شانه است و زامبی‌ها هم حالا چهره واقع‌گرایانه‌ای دارند. همچنین باس‌فایت‌های عظیم‌الجثه‌ای هم در تریلر منتشر شده، دیده شد.
ساخت و عرضه این بازی، ریسک‌پذیری بزرگی را به همراه دارد. در دوره‌ای که سری رزیدنت ایول حرف اول را در ژانر وحشت و بقا می‌زند، کار برای بازی‌هایی مثل Alone in the Dark دشوار خواهد بود. از طرفی سلیقه مخاطبان هم پیرامون بازی‌های ترسناک تغییر کرده است. تاثیرگذاری که بازی‌هایی مثل Outlast و PT بر بازی‌های ترسناک داشتند، باعث شده تا این بازی‌ها هم با پیشرفت‌هایی همراه باشند و صرفا خودشان را درگیر زامبی‌ها و موجودات عجیب نکنند.
از نگاهی دیگر هم کار Alone in the Dark دشوار خواهد بود. تا به الان تاریخ انتشار این بازی مشخص نشده اما وقتی به لیست بازی‌های وحشت و بقا که قرار است سال دیگر منتشر شوند نگاه کنیم، متوجه کار سخت سازندگان خواهیم شد. در همین سه‌ماهه پایانی سال ۲۰۲۲ قرار است که ریمیک The Last of Us و بازی The Callisto Protocol عرضه شود. در سال آینده هم ریمیک Dead Space و Resident Evil 4 به همراه عناوینی مثل Layers of Fears و Alan Wake II (که به گفته سم لیک، خالق بازی، اثری ترسناک خواهد بود) منتشر خواهند شد. عناوینی که حتی از لحاظ مارکتینگ هم جایگاه بالاتری نسبت به Alone in the Dark دارند. تمامی این اتفاقات، فشار زیادی را به سازندگان وارد خواهد کرد و کار آن‌ها سخت می‌شود.
اگرچه که سازندگان اعلام کردند که ریبوت Alone in the Dark اثر متفاوتی است و ساختاری کلاسیک دارد. همین وجه تمایز شاید ناجی این بازی باشد. در روزگاری که دنیای بازی‌ها، چهره‌ای صنعتی دارد، شکست دوباره Alone in the Dark می‌تواند این سری بازی را برای همیشه نابود کند. با این حال اگر این ریبوت، پروژه‌ای موفقیت‌آمیز باشد، می‌تواند قدم‌هایی ابتدایی برای بازگشت به اوج باشد. شاید هم این موفقیت باعث شود تا کونامی هم شهامت کافی را به دست بیاورد و سایلنت هیل خاک خورده را به میدان بازگرداند.
مطلب پیشنهادی:۱۵ تا از بهترین فیلم های ترسناک بریتانیایی تمام دورانانگلستان بستری برای قصه‌های ترسناک
امیدوارم این سری به اوج برگرده
احیای عناوین نوستالژی یکی از جذاب ترین اتفاقات صنعت بازیست .
از اولین بازی های ترسناک، امید زیادی بهش دارم