گیمرهای کم بینا چگونه بازی‌های ویدیویی را تجربه می‌کنند؟

شاید در ابتدا باور کردنش سخت باشد ولی بازی‌های ویدیویی فقط برای افراد بینا نیست. تعداد بسیار زیادی از افراد نابینا از بازی‌های ویدیویی لذت می‌برند و حتی خودشان را گیمر می‌شمارند. بن برین (Ben Breen) از لحظه تولدش نابینا بود ولی با این حال بازی‌های ویدیویی بخش بزرگی از زندگی او هستند. او در ابتدا با بازی‌های پی سی شروع کرد، ولی بدون هیچ دستگاه یا تکنولوژی‌ای که کمکش کند. البته الان شرایط کمی متفاوت است. خیلی وقت است که توسعه‌دهنده‌ها در تلاشند که با یک سری از مکانیک‌ها، بازی را برای افراد نابینا آسان‌تر کنند. بن الان دوست دارد که تمامی استودیوهای بزرگ و نامدار هم بازی‌هایشان را طوری بسازند که برای افراد نابینا هم مناسب باشد.

بن درباره تجربه اولیه‌اش در زمینه بازی‌ها گفت :«من بازی را با بازی‌های خلبانی جنگنده بر روی پی سی شروع کردم. در ابتدا خودم هم نمی‌فهمیدم که چه اتفاقی دارد می‌افتد چون تکنولوژی‌های امروزی در آن زمان وجود نداشت. به طور خلاصه بگویم که داشتم همه دکمه‌ها را می‌فشردم و دائما با هواپیما سقوط می‌کردم.» پس از آن بن به بازی‌هایی روی آورد که یک سری صداهای مخصوص راهنما برای افراد نابینا داشت.

کم کم وقتی که توسعه‌دهنده‌های بیشتری برای افراد نابینا چنین ویژگی‌ای ایجاد کردند، بن بازی‌های بیشتری را شروع و تجربه کرد. توسعه‌دهنده‌ها دائما تلاش می‌کنند که از این ویژگی‌ها بیشتر و بیشتر استفاده کنند؛ به طور مثال سیستمی برای کمک کردن به افراد نابینا در Last of Us 1 برای PS5 وجود داشت. ویژگی‌های کمک کننده می‌تواند هدف‌گیری اتوماتیک در بازی‌های شوتر و یا یک سری میان‌بر در کلیدها در مابقی بازی‌ها باشد.

یک راوی داستان به بازیکن کمک می‌کند که داستان بازی را متوجه شود. در کنار آن یک ابزار کمک کننده هم برای مسیریابی وجود دارد که موقعیت وسایل مختلف را مشخص می‌کند.

شروع یک همکاری

---

در حال حاضر بن به عنوان یکی از محققان بنیاد ملی افراد نابینا (RNIB) مشغول کار است و به این شکل ایده‌ها و تجربه‌هایش را با صنایع میلیارد دلاری دنیای بازی در میان می‌گذارد. او یکی از افراد حاضر در یک همایش اخیر، با حضور نماینده‌هایی از مایکروسافت و EA بود و در آنجا به روش‌هایی اشاره کرد که به کمک آن‌ها می‌توان بازی‌ها را بهبود بخشید. این همایش به کمک دانشگاه Abertay برگزار شد. شاید جالب باشد که بدانید، این دانشگاه اولین دانشگاهی است که مدرک ساخت بازی کامپیوتری را صادر کرد، البته با کمک بنیاد ملی افراد نابینا.

بن امیدوار است که با همکاری با این بنیاد و این دانشگاه بتواند کاری کند که تمامی افرادی که دچار اختلال در بینایی هستند، بتوانند از بازی‌ها لذت ببرند. او در این باره گفت :«ما بازی‌های زیادی را دیده‌ایم که چنین ویژگی‌ایی دارند ولی کم کم باید تمامی استودیوها هم از این مکانیک‌های کمکی استفاده کنند. در ساده‌ترین حالت ممکن، این کار فروش بازی‌ها را هم افزایش می‌دهد. نابینایی یک واقعه تلخ است، ولی نمی‌تواند جلو تفریح را بگیرد. من هر بازی‌ای که بتوانم را بازی می‌کنم. افراد نابینا هم در جامعه مهم هستند و دوست دارم که استودیوها از این افراد در ساخت بازی مشاوره بگیرند. من افرادی را دیده‌ام که می‌گویند اگر صبح بیدار شوند و دیگر بینایی نداشته باشند، دیگر دوست نخواهند داشت که بازی کنند؛ ولی می‌دانم که دروغ می‌گویند و باز هم دوست دارند بازی کنند.»

دکتر رابین اسلون (Robin Sloan) از دانشگاه Abertay به مدت ۱۵ سال است که مشغول تدریس ساخت بازی است. او معتقد است که ساخت یک بازی با مکانیک‌های مشغول کننده برای افرادی که ناتوانی دارند یک امر ضروری است. او در این باره گفت :«این کار را با شلوغی کمتر بازی‌ها و نوشته‌های بزرگ‌تر می‌توان به سادگی انجام داد. ایجاد یک استاندارد جدید در کدنویسی بازی‌ها می‌تواند به این کار سرعت بیشتری ببخشد. اگر یک کد استاندارد برای این کار نوشته شود و همه از آن کد استفاده کنند کار همه ساده‌تر می‌شود. تازه توسعه‌دهنده‌ها هم می‌توانند فقط روی کد بازی تمرکز می‌کنند.»

دسترسی همه به بازی‌ها

---

یکی از سخنگوهای سازمان رسانه‌های ارتباطی بریتانیا، که صاحب حقوق تجاری صنعت بازی این کشور هم هست، معتقد است که دسترسی و قابلیت استفاده بازی‌ها، توسط افرادی که توانایی کمتری دارند خیلی مهم و کلیدی است. او گفت :«صنعت بازی‌سازی بریتانیا رابطه محکمی با سازمان‌های خیریه‌ای مثل SpecialEffect دارد. با همکاری آن‌ها سعی داریم که دستگاه‌هایی مثل Microsoft Adaptive Controller را بسازیم. به موازات آن، سازمان Many Cats سعی دارد که استودیوها را تشویق کند تا در پروسه توسعه بازی از این افراد مشاوره بگیرند. صنعت بازی با هشتگ RaiseTheGame# و با کمک RNIB خیریه‌های زیادی را در بریتانیا برگزار کردند تا صدای افراد نابینا در دنیای بازی را به گوش همه برسانند.»

صنعت ساخت بازی بریتانیا و RNIB دائما با هم در حال همکاری هستند تا به کمک یکدیگر هم بتوانند وسایل مورد نیاز برای بازی را تولید کنند و هم به افراد مختلف ساخت و توسعه‌ بازی برای این دستگاه‌ها را آموزش دهند. هدف این دو سازمان این است که افراد نابینا دیگر محدودیتی در بازی کردن نداشته باشند.