معرفی بازی Still Wakes The Deep

استودیو The Chinese Room را به‌عنوان پایه‌گذار عصر جدید بازی‌های Walking Simulator می‌شناسند. تیمی که با توسعه‌ی Dear Esther و بازگویی قصه مینیمالش، توانست توجه سرمایه‌گذاران زیادی را به سمت این ژانر جلب کند. سرمایه‌گذارانی که در راس آن‌ها سومو دیجیتال بود و چاینیز روم را به زیرمجموعه‌های خود اضافه کرد. حدود یک دهه از عرضه آخرین بازی این تیم در ژانر محبوب و تخصصی‌شان می‌گذرد و حالا Still Wakes the Deep در دستان ماست. اثری که منابع الهام و اقتباس جذابی در دنیای سینما دارد و اگر به ترس از ناشناخته‌ها علاقه‌مند باشید، ساعات خوشی را برایتان رقم می‌زند. با ویجیاتو همراه باشید.

«موجود» کارپنتر روی سکوی نفتی

دن پینچبک، کارگردان بازی و هم‌موسس استودیوی چاینیز روم در توصیف Still Wakes the Deep، آن را برداشتی از «موجود» (The Thing) ساخته‌ی جان کارپنتر و با محل وقوع یک سکوی نفتی خطاب می‌کند. به لطف تجربه‌ی تیم توسعه‌دهنده در ساخت بازی‌های روایت‌محوری چون Everybody's Gone To The Rapture و Amnesia: A Machine For Pigs حالا شاهد یک نسخه‌ی تکامل یافته‌تر از برداشت این تیم از ژانر Walking Simulator هستیم.

بازی چیزی تحت عنوان HUD ندارد و همه‌ی سعی سازندگان بر این بوده که تجربه‌ای ایمرسیو تحویل گیمرها دهند. اتفاقی که با وجود کم و کسری‌هایی که به چشم می‌آیند، باز هم به وقوع پیوسته. یکی از نکات جالب توجه این عنوان توجه آن به فرهنگ اسکاتلند و ریشه‌ی شخصیت اصلی داستان است. موردی که با یک انتخاب ویژه برای زیرنویس‌های بازی تکمیل می‌شود. الک نیومن که پیش از این با سایبرپانک ۲۰۷۷ می‌شناختیمش، به‌عنوان صداپیشه شخصیت اصلی یعنی کامرون مک‌لیری حضور دارد و در کنار دیگر صداپیشگان نسبتا مطرح بازی، لیست قابل قبولی را تشکیل می‌دهد.

علاوه بر داستان‌های مذکور، رمان Who Goes There از جان کمپبل جونیور نیز جزو منابع اقتباس اتمسفر و فضاسازی بازی به حساب می‌آید. رمانی که خود جزو منابع اقتباس The Thing نیز بوده و ریشه‌ی عمیق‌تری در اثر کنونی دارد. به‌لطف محل وقوع متفاوت و فضاهای بسته‌ای که در اختیار سازندگان قرار گرفته، آن‌ها المان‌های وحشت را به ساخته‌شان اضافه کرده‌اند. کاری که در اکثر مواقع در انجام آن موفق بوده‌ و تجربه‌ی ساخته‌شان را دل‌چسب‌تر از فضای مرموزی که پیش‌تر ارائه می‌دادند، کرده است.

با یک جست‌وجوی ساده می‌توانید لیست بلندی از فیلم‌های مختلفی را پیدا کنید که منابع الهام سازندگان برای شکل دادن بخش‌های مختلف بازی بوده‌اند. فیلم‌هایی که از آثار وحشت تا روان‌شناسی را شامل می‌شوند و هر کدام به نحو خودشان در ساخته چاینیز روم موثر بوده‌اند. این‌که توسعه‌دهندگان خود بر این فیلم‌ها تاکید می‌کنند، دو جنبه جذاب دارد: یکی آشنا شدن مخاطب با محتواهای مکمل خارج از مدیوم ویدئوگیم است و دیگری لذت بردن بیش‌تر از اثری که حالا در دستانمان قرار دارد. این ارجاع به دیگر آثار چه به شکل مستقیم و چه غیرمستقیم، از نقاط قوت Still Wakes The Deep به شمار می‌آیند. بازی به‌مانند آثار قبلی سازندگانش، بعد ادبی قابل لمسی دارد. انتخاب کلمات و دیالوگ‌ها، به بهترین شکل انجام شده و تجربه‌ای دل‌نشین را برای مخاطب رقم می‌زند.

قصه‌ای از جنس اندوه

اگر از تم‌های غم‌انگیز در قصه‌ها لذت می‌برید و اگر از داستان‌های تراژیک استقبال می‌کنید، تجربه بازی می‌تواند ساعات خاطره‌انگیزی را برایتان رقم بزند. بازی‌های این ژانر تجربه‌ای هستند که اگر یک بار در خاطرتان ثبت شود، بعید است آن را از یاد ببرید. شاید برخی از المان‌های ترس می‌توانستند بهتر جای‌گذاری شوند و شاید قصه می‌توانست کم‌تر پیش‌بینی‌پذیر باشد؛ اما در سوی دیگر می‌توانید مطمئن باشید که هیچ جای دیگر چنین قصه‌ای و در چنین فضایی از اسکاتلند را تجربه نخواهید کرد. موردی که باعث می‌شود تا لحظات پایانی با تجربه جدید چاینیز روم همراه باشید.

به وقوع پیوستن داستان بازی در سال ۱۹۷۵ و قرار گرفتن در نقش یک تکنسین الکترونیک، دو المانی هستند که Still Wakes The Deep را در ذهن ماندگار می‌کنند. محل وقوع قصه هم جایی در دریای سیاه و بین کشورهای مختلف اروپایی است که می‌توان ردپای فرهنگ آن‌ها را در این قصه‌ی اسکاتلندی به خوبی حس کرد. نمی‌توان گفت سازندگان کاملا از آنریل انجین ۵ و توانایی‌های آن استفاده کرده‌اند، اما گرافیک بازی جزو مواردی است که رضایت اکثر مخاطبان را جلب می‌کند.

اگر به دنبال یک تجربه خطی لذت‌بخش در بین بازی‌های Walking Simulator هستید و حال و هوای فیلم‌ها و قصه‌هایی چون «موجود» کارپنتر را می‌پسندید، بدون شک Still Wakes the Deep برای چند ساعتی سرگرمتان خواهد کرد. چاینیز روم شاید بهترین ساخته خود تا امروز را روانه بازار نکرده باشد؛ اما قطعا اثر کنونی شایسته توجه و تجربه است.