اگر گوگل استیدیا موفق شود چه به سر پی‌سی گیمینگ می‌آید؟

Google Stadia استحقاق تردید ما را دارد. سرویس‌های استریم بازی در گذشته بارها شکست خورده‌اند و ما گیمرها هم باور به این داریم که باید صاحب سخت‌افزاری باشیم که بازی‌هایمان را به اجرا در می‌آورد. سرویس استریم بازی گوگل با چند محدودیت جدی شروع به کار کرده: خبری از رزولوشن 4K نیست، باید ماهانه اشتراک ۱۰ دلاری‌اش را بخرید و تنها از چند بازی پشتیبانی می‌کند که آن‌ها هم به صورت جداگانه فروخته می‌شوند. در قیاس با ایکس باکس گیم پس روی پی سی که با پرداخت ۵ دلار در ماه نخست، امکان دانلود بیش از ۱۵۰ بازی را مهیا می‌کند و سال آتی هم از استریم همان بازی‌ها پشتیبانی خواهد کرد، Stadia کم‌ارزش به نظر می‌رسد.

البته برخلاف بسیاری از بازیگران قبلی این حوزه، اگر Stadia در سال اول، یا ۵ سال اول یا اصلاً دهه اول به موفقیت نرسد، گوگل با خطر ورشکستگی مواجه نخواهد بود. اگر گیمینگ ابری آینده این صنعت نباشد، روزی که Stadia شکست بخورد متوجه‌اش خواهیم شد. اما این شانس هم وجود دارد که موفق شود. هرچه نباشد مایکروسافت، انویدیا، یوبیسافت، الکترونیک آرتز و دیگر غول‌های گیمینگ همگی روی این تکنولوژی سرمایه‌گذاری کرده‌اند.

اگر پردازش ابری به استانداری تازه تبدیل شود، چه معنایی برای پی‌سی گیمینگ خواهد داشت؟ در این مقاله به بررسی اتفاقاتی می‌پردازیم که وقوع‌شان چندان دور از ذهن به نظر نمی‌رسد. البته که در تمامی موارد،‌ فرض بر این بوده که با انقلابی تمام عیار از سوی سرویس‌های استریم بازی روبرو خواهیم بود و این انقلاب شاید طی حتی یک دهه آتی هم از راه نرسد. فرض دیگر نیز این بوده که زیرساخت اینترنت در سراسر جهان هم به شکلی پایاپای با تکنولوژی پردازش ابری بهبود خواهد یافت.

دسکتاپ تفاوتی با هر دیوایس دیگری نخواهد داشت

در آینده‌ای که استریم بازی به جایگاهی تثبیت شده برسد، پی‌سی‌های گیمینگ دیگر تفاوت چندانی با موبایل‌ها، تبلت‌ها و تلویزیون‌ها نخواهند داشت.

مثل تمام پی‌سی‌های یکپارچه امروزی، صرفاً ماوس و کیبورد را مستقیماً به نمایشگر متصل خواهید کرد. با توجه به مینیاتوری شدن این تکنولوژی به مرور زمان، احتمالاً همچنان کامپیوترهایی بسیار قدرتمند خواهیم داشت، اما این پی‌سی‌ها قادر به اجرای همتای Red Dead Redemption 2 در زمان خود نخواهند بود و آن بازی فقط روی Stadia یا یک سرویس استریم دیگر اجرا خواهد شد. (تصورش سخت است، اما تا ۱۵ سال دیگر گرافیک Red Dead Redemption 2 برایمان قدیمی و کم‌وضوح خواهد بود).

در این صورت دیگر مفاهیمی مانند «پی‌سی گیمینگ» و «کنسول گیمینگ» معنایی نخواهند داشت و فقط «گیمینگ» باقی می‌ماند. تنها تفاوت این خواهد بود که پشت میز و ماوس و کیبورد نشسته‌اید یا روی مبل کنترلر به دست گرفته‌اید. تمام بازی‌های ابری و مبتنی بر Stadia شما روی هر دیوایسی اجرا می‌شوند.

پی‌سی بستن از مد می‌افتد

اگر ایده دانلود کردن یک بازی مانند Red Dead Redemption 2 به اندازه چاپ کردن تصاویر دوربین‌های ۳۵ میلی‌متری منسوخ به نظر برسد، قطعات پی‌سی مخصوص مصرف‌کنندگان هم دیگر مثل حالا به وفور گیر نخواهند آمد. اینتل، انویدیا و AMD روی صنعت پردازش از راه دور تمرکز خواهند کرد و پردازنده‌های رده سازمانی خواهند ساخت. محصولات مخصوص مصرف‌کنندگان در عوض احتمالاً به شکل پی‌سی‌های از پیش بسته شده و تلویزیون‌ها و تبلت‌هایی از راه خواهند رسید که باید از آن‌ها برای اپلیکیشن‌های ابری بهره گرفت. وورک‌استیشن‌های قدرتمندتر نیز برای حرفه‌ای‌ها خواهد بود.

آن دسته از افرادی که عاشق بستن پی‌سی هستند تبدیل به همتایی برای افرادی تبدیل خواهند شد که عاشق تصویربرداری با فیلم‌های سنتی هستند. قطعاتی که برای پی‌سی‌هایمان می‌خریم برای اجرای بازی‌های مدرن به اندازه کافی قدرتمند نخواهند بود و این موضوع حتی اهمیتی هم نخواهد داشت. چرا که بازی‌های مدرن ناشران بزرگ دیگر به صورت دانلودی منتشر نمی‌شوند. استریم ضمناً جلوی سرقت انتشاراتی را هم می‌گیرد.

پایش دیتا شدیداً فراگیر می‌شود

گوگل می‌خواهد تا جای ممکن هرچیزی که می‌تواند را درباره شما بداند. و اجرا کردن نرم‌افزارتان برای شما، این کار را از قبل هم راحت‌تر خواهد کرد.

توسعه‌دهندگان همین حالا قادر به استفاده از اطلاعات شما برای به دست آوردن نکاتی درباره عناوین‌شان هستند؛ اما وقتی تمام بازی‌های شما روی یک یا دو پلتفرم ابری باشد، امکان مقایسه بغل به بغل اطلاعات هم فراهم خواهد بود. صاحبان پلتفرم‌های ابری و ناشران بازی پروفایل‌هایی از شما خواهند ساخت که چیزهایی مانند سرعت واکنش‌تان، چیدمان دکمه مورد علاقه‌تان، میزان صبوری‌تان هنگام تماشای یک میان‌پرده و اینکه معمولاً هر چند وقت یک بار حواستان از بازی پرت می‌شود خواهند ساخت.

پایش صدا و حرکات چشم هم می‌تواند اطلاعاتی کارآمد استخراج کرده و به ابداعات جالب منجر شود. تصور کنید یک روز بازی Call of Duty بتواند به شما بگوید که با چه سرعتی قادر به شناسایی دشمنان هستید. پایش چنین چیزهایی به تهیه پروفایل‌های بیومتریک منجر می‌شود که کمپانی‌هایی مانند گوگل کارکردهای متعددی برایشان خواهند یافت.

بازی‎ها بسته به اطلاعات‌تان، با شما تطابق می‌یابند

سیستم‌هایی طراحی خواهد شد که به صورت بلادرنگ، بازی‌هایی که تجربه می‌کنید را دستخوش تغییر خواهند کرد؛ مثلا درجه سختی به صورت خودکار تغییر می‌کند یا بسته به روش بازی‌تان در قیاس با دیگر بازیکنان، تمرکز بازی روی فلان المان بیشتر می‌شود. اگر یک بازی پیشرفته متوجه شود که شما معمولاً از مبارزه سر باز می‌زنید و وقت‌تان را عمدتاً صرف صحبت با کاراکترها می‌کنید، ساختار خود را به گونه‌ای تغییر می‌دهد که کوئست‌های بعدی تمرکز بیشتری بر دیالوگ داشته باشند و از وقوع مبارزاتی که بازیکنانی مثل شما معمولاً در آن‌ها شکست می‌خورند جلوگیری می‌شود.

به همین ترتیب، اگر جزو افرادی باشید که دیالوگ‌ها را اسکیپ می‌کنید، درخت دیالوگ کوتاه‌تر و مبارزات بیشتر در اختیارتان قرار خواهد گرفت. این مبارزات هم به گونه‌ای دستکاری شده‌اند که با پروفایل کلی شما سازگار باشند.

تبلیغات داخل بازی رایج‌تر می‌شوند

مشخصاً در حال گمانه‌زنی هستیم، اما اگر شناخت‌مان از گوگل درست باشد، کار جمع‌آوری اطلاعات با تمام شدن یک بازی به پایان نمی‌رسد. گوگل و دیگر فعالان حوزه ابری راه‌هایی ساده برای توسعه‌دهندگان تدارک خواهند دید تا قادر به نمایش تبلیغات هدفمند باشند و بر دفعات مشاهده آن تبلیغات و نتیجه‌بخشی‌شان نظارت کنند. این را هم می‌توانند ببینند که شما تبی جدید در مرورگرتان باز کرده‌اید و برای مثال به وب‌سایت آمازون رفته‌اید.

و هیچکس از مشاهده این تبلیغات غافلگیر نخواهد شد، همانطور که از نمایش تبلیغات در بازی‌های موبایل امروزی غافلگیر نمی‌شویم.

بازی‌های مختلف باهم تعامل می‌کنند

تعامل همزمان بازی‌ها با یکدیگر ایده جدیدی نیست و قبلاً تست شده. CCP این ایده را با Dust 514 تست کرد که در کهکشانی مشترک با بازی EVE Online دنبال می‌شود. مفاهیمی از این دست بیشتر رواج خواهند یافت.

کامپیوترهای قدرتمندی در حال بررسی وضعیت بازی و تمام بازیکنان هستند و فعالیت‌های داخل یک بازی با سهولت بیشتری در بازی دیگر بازتاب می‌یابد. حتی ممکن است بدون اینکه خبردار شوید پا به جهان یک بازی کاملاً متفاوت بگذارید. در یک رویداد کراس‌اور، کاراکتر شما ممکن است در یک بازی به خواب برود و در بازی دیگر بیدار شود؛ و هر دو بازی هم از اتفاقی که برای کاراکتر افتاده «باخبر» خواهند بود.

هیدئو کوجیما قطعاً دیوانه خواهد شد!

بازی‌های MMO شدیداً عظیم خواهند شد

هرچه تکنولوژی بیشتر پیشرفت می‌کند، تلاش بیشتری هم صرف رسیدن به دستاوردهای تازه می‌شود. احتمالاً یک روز برای اولین بار شاهد حضور همزمان ۲۰۰ هزار بازیکن در یک جهان باشیم و یک روز دیگر هم نوبت به ۱ میلیون بازیکن می‌رسد.

سرعت، ارتباطمان با بازی‌ها را تغییر خواهد داد

در چنین آینده‌ای،‌ کاملاً امکان‌پذیر است که بازی جدیدی معرفی شود و چند ثانیه میلیون‌ها بازیکن در حال تجربه‌اش باشند؛ مانند خوانندگان یک توییت وایرال.

رویکردهای تازه برای بازی‌های مستقل

بازی‌های مستقل یا آنقدر سبک‌وزن خواهند بود که به راحتی روی پی‌سی‌های روز اجرا شوند یا باید راهشان را به سرویس‌های استریم باز کنند. برخی از مدل‌های تجاری کنونی احتمالاً راهشان را به فضای ابری باز کنند، و شاید استیم یا itch.ioهای آینده، فضایی برای بازیسازان مستقلی فراهم آورند که بازی‌هایی گرافیکی می‌سازند. (دقت کنید که والو اخیراً چه توجهی به تکنولوژی استریم نشان داده است).

ناشران بزرگ روی سرویس‌های اشتراکی مانند ایکس باکس گیم پس مانور مضاعف می‌دهند و این خطر وجود دارد که سیستم‌هایی شبیه به اسپاتیفای با «پرداخت در ازای هر دقیقه» به وجود آیند که برای توسعه‌دهندگانی که بازی‌هایی مثل دستینی 2 با صدها ساعت گیم‌پلی نمی‌سازند فاجعه‌بار خواهد بود. این بدترین شرایط قابل تصور است. حدس می‌زنیم که فروش جداگانه بازی‌ها متوقف نخواهد شد و به هم‌زیستی با سرویس‌های اشتراکی ادامه می‌دهد، درست مثل امروز.

مادینگ فقط با ابزارهای ماد رسمی...

هیچ راهی وجود ندارد که کمپانی‌های استریمینگ به شما اجازه دهند فایل‌های بازی را روی سرورهایشان دستکاری کنید، صرفا به آن شکلی که خود بازی اجازه‌اش را می‌دهد.

اما بازی‌سازی از این هم دسترس‌پذیرتر می‌شود

بسیاری از بازی‌ها همچنان به تیمی از کدنویسان و هنرمندان نیاز دارند، اما موتورهایی مانند آنریل و یونیتی، ابزارهای توسعه ابری جدید و کتابخانه‌هایی از متعلقات بازی که فقط روز به روز به تعدادشان افزوده می‌شود در را برای بسیاری از تیم‌های کوچک با مجموعه مهارت‌های مختلف باز می‌کند.

تقلبی در کار نیست

دیگر هیچوقت این سوال برایتان پیش نمی‌آید که کسی در حال تقلب در بازی آنلاین محبوب‌تان است یا خیر. تنها راه ممکن برای تقلب، استفاده از ابزاری است که فید بازی را آنالیز کرده (همه‌چیز روی پی‌سی شما صرفاً یک ویدیو است) و اینپوت ماوس و کیبورد را به صورت خودکار تنظیم کند. اما سرویس‌های استریم دیتابیسی عظیم اطلاعات کاربران خواهند داشت و تقلب‌ها الگوهای خاصی را دنبال می‌کنند که به راحتی قابل تشخیص‌اند.

خبری از بن دائمی نخواهد بود، چون آن‌ها می‌دانند که می‌توانند همیشه گیرتان بیندازند. از شما خواسته می‌شود که ۱۰ دقیقه دیگر و بعد از اینکه نرم‌افزار تقلب‌تان را خاموش کردید بازگردید.اما مدت زمان هر بن با هر تخطی افزایش می‌یابد.

اختلالات سرویس و رخنه‌های امنیتی، کابوس آن روزها

فیلسوفی به نام پل ویریلیو می‌گوید ابداع یک تکنولوژی جدید، ابداع یک حادثه جدید است. کشتی به غرق شدن منجر می‌شود، اتومبیل به تصادف رانندگی. سرعت گرفتن اتفاقات معمولاً چیزیست که آن حوادث را رقم می‌زند و در مجموع با هر پیشرفت جدید، فاجعه‌بارتر می‌شوند.

همین حالا رخنه‌های امنیتی و قطعی اینترنت آسیب‌هایی اساسی به شرکت‌ها و اشخاص وارد می‌کنند. هرچه پردازش و جمع‌آوری اطلاعات دورتر از ما انجام شود، خطر آسیب دیدن از یک رخنه یا قطعی بیشتر می‌شود.

یک پیش‌بینی واقع‌گرایانه‌تر

فیل اسپنسر، مدیر برند ایکس باکس اخیراً در مصاحبه‌ای با یوروگیمر گفت: «از منظر هزینه، ما هم به اندازه بقیه روی کلاد سرمایه‌گذاری کرده‌ایم. و با خودمان گفتیم آره، تجربه محلی بازی‌ها روی دستگاه بهترین راه برای بازیست، چه روی پی‌‌سی باشید و چه کنسول. این [نظرمان] برای سال‌های پیش روست.»

اسپنسر این احتمال را منتفی نمی‌کند که رندر محلی ممکن است یک روز متوقف شود، اما مشخصاً عقیده دارد که چنین آینده‌ای اگر غیرممکن نباشد، دور است.

پی‌سی گیمینگ در مسیر خود پیچش‌های غافلگیرکننده زیادی داشته. اگر ۲۰ سال پیش فورتنایت را برایتان توصیف می‌کردیم، فکر می‌کردید دروغ می‌گوییم؛ و هیچ‌چیز تضمین شده است. به نظر می‌رسد محتمل‌ترین مسیر،‌ همان مسیری باشد که اکنون طی می‌کنیم: سخت‌افزار قدرتمندتر می‌شود و گرچه استریم ابری هم بهبود می‌یابد اما هیچوقت تجارت پردازش ابری را تمام و کمال نمی‌بلعد.

می‌توان یک بازی MMO رایگان ابری را تصور کرد که در پنجره مرورگر یا موبایل‌هایمان اجرا می‌شود و با استفاده از مزایای پلتفرمی مانند Stadia، صدها هزار بازیکن را به جهانی باثبات می‌برد. اما تنها عده کمی به دیوایس‌های ارزان‌قیمت و سرویس‌های استریم اتکا خواهند کرد و بقیه ما همچنان اس‌اس‌دی‌هایی پر از بازی دانلود شده خواهیم داشت. این سوال هم مطرح می‌شود که آیا واقعیت مجازی بالاخره جان خواهد گرفت؟ در مجموع ممکن است هیچ یک از پیش‌بینی‌های بالا عملی نشوند و اتفاقی دیگر بیفتد.

با تمام این اوصاف، نت‌فلیکس در یک بازه ۲۰ ساله از سرویس دلیوری دی‌وی‌دی به رهبری در انقلاب مدیا تبدیل شد. خیلی از ما دیگر دستگاه‌هایی که قادر به پخش دی‌وی‌دی یا حتی بلوری باشند نداریم. اگر Google Stadia طی پنج سال آینده پا بگیرد، گلوله برفی را خواهد غلتاند که متوقف نمی‌شود. پای میلیاردها دلار در میان است و نباید دست کم گرفته شود. هرچه نباشید ایده خریدن و دانلود بازی‌ها روی استیم هم یک روز ایده‌ای غریبه بود.