سریال Archer در اولین نگاه چیزی جز یک سریال انیمیشنی بزرگسالانه شلوغ و سرشار از دیالوگ‌های بی‌معنی نیست اما اندکی که به عوامل آن فرصت بدهید، متوجه می‌شوید یکی از آثار متفاوت شبکه FX با ترکیب همه کلیشه‌های ژانر جاسوسی با کمدی متفاوتی که نمایش می‌دهد به یکی از خاص‌ترین عناوین تلویزیون تبدیل شده که متاسفانه آن‌قدر که باید تماشا نشده است. در ادامه بررسی سریال‌های خوش‌ساخت اما کم‌تردیده شده و فراموش‌شده با معرفی سریال Archer و شخصیت استرلینگ آرچر همراه ویجیاتو باشید.
انیمیشن‌های سریالی برای مدتی طولانی انتخاب اول و آخر شبکه‌های تلویزیونی را برای جذب کودکان و نوجوانان بودند. اما هر چه زمان بیشتری گذشت، هواداران دنیای انیمیشن جای خالی انیمیشن‌های بزرگسالانه را بیشتر احساس کردند. شاید به همین دلیل بود که دوران درخشش انیمیشن‌های بزرگسالانه در دنیای تلویزیون و سرویس‌های استریم آغاز شد. واقعیت این است که انیمیشن‌های بزرگسالانه صرفا درباره موضوعات مرتبط با بزرگسالان نیستند! ما درباره عناوینی حرف می‌زنیم که از دنیای رنگی و زیبای کودکان فاصله می‌گیرند و به همان میزان که رنگ و بوی دنیای واقعی پیرامون ما را می‌گیرند به شکل صریحی هم بی‌مهابا و جدی می‌شوند.
با این حال سریال Archer حتی در دنیای بزرگ انیمیشن بزرگسالانه هم یک عنوان متمایز و خاص به نظر می‌رسد. هویت متفاوت سریال باعث شده نه به اندازه Rick and Morty یک نگاه کمدی فلسفی عامه‌پسند را ترویج کند و نه به اندازه South Park بی‌رحم و صریح باشد. داستان زندگی استرلینگ آرچر و همکارانش به شکل عجیبی با کلیشه‌های سینمای جاسوسی و اکشن گره خورده و در این میان آن‌قدر به فرهنگ عامه رجوع می‌کند و دیالوگ‌های هدف‌دارش را فریاد می‌کشد که شاید تماشا و درک هر قسمت آن به بیشتر از بیست و چند دقیقه زمان نیاز داشته باشد.
داستان سریال Archer درباره چیست؟
نخستین اپیزود سریال در ۱۷ سپتامبر ۲۰۰۹ منتشر شد و تا امروز که به انتهای فصل دهم رسیده، برای ۱۱۰ اپیزود میزبان تماشاگرانش شده و البته که برای فصل یازدهم هم تمدید شده است. مدتی پیش شبکه FX اعلام کرد ساخت و پخش فصل یازدهم به دلیل شیوع ویروس کرونا به تعویق افتاده و اگرچه از زمان آغاز دوباره آن خبری نداریم اما به نظر نمی‌رسد این شبکه تصمیمی برای پایان یا کنسل‌کردن یکی از محبوب‌ترین سریال‌های خودش داشته باشد.
داستان سریال Archer درباره یکی از عجیب‌ترین، نامتعارف‌ترین و شاید ناامیدکننده‌ترین سرویس‌های جاسوسی خصوصی در دنیا است. جایی که استرلینگ آرچر (با صداپیشگی هری جان بنجامین) به عنوان مامور اصلی این سرویس جاسوسی باید با همکارانش که یکی از یکی عجیب‌تر هستند، ماموریت‌های معمولا خنده‌دار «سرویس مخفی اطلاعات بین‌المللی» (که مخفف آن به شکل معنی‌داری ISIS یا داعش می‌شود) را به پایان برساند. در کنار استرلینگ، مادر احساسی‌اش یعنی مالوری آرچر (با صداپیشگی جسیکا والتر) به عنوان یک جاسوس بازنشسته‌شده ریاست این جاسوسی را برعهده دارد و البته که لانا کین (با صداپیشگی آیشا تایلر) معشوقه استرلینگ هم یکی از ماموران اصلی ISIS است.
تا این جا شخصیت‌های اصلی سریال Archer را می‌شناسید که در راس آن‌ها استرلینگ آرچر قرار می‌گیرد. اگرچه بخش عظیمی از فیلم‌نامه سریال هم حول محور او می‌چرخد اما شخصیت‌های دیگری هم در سریال حضور دارند که به شکل عجیبی پازل شخصیت‌های نامتعارف سریال را کامل می‌کنند. بیشتر آن‌ها اگر در ماموریت‌های سرویس حاضر نباشند قطعا بخشی از داستان هستند و همین ماموریت‌های عجیب و رفتار عجیب‌تر عوامل سرویس جاسوسی ISIS است داستان اصلی سریال را جلو می‌برد. به همین دلیل پردازش دقیق شخصیت‌های وحشتناک سریال به بزرگترین مزیت آن تبدیل می‌شود.
وقتی به عنوان تماشاگر یک انیمیشن بزرگسالانه کمدی جاسوسی در مقابل یک اپیزود از سریال Archer می‌نشینید، برای تماشای صحنه‌های اکشن جذاب و متفاوت آن لحظه‌شماری می‌کنید اما واقعیت این است که روایت‌های استرلینگ آرچر خیلی هم اکشن نیست. اگرچه سریال صحنه‌های اکشن و انفجارهای باورنکردنی جذابی را تدارک دیده اما در نهایت همه این سکانس‌های هیجان‌انگیز وظیفه‌ای جز در خدمت داستان اصلی‌بودن را برعهده ندارند. داستانی که در اپیزود (یا در چند اپیزود متوالی) حضور استرلینگ و همکارانش در ماموریت‌های غیرممکن را به تصویر می‌کشد.
با این حال از آن‌جایی که شخصیت‌های داستان ما هر کدام به شکل ویژه‌ای عجیب و نامتعارف هستند (و به نظر می‌رسد از بسیاری از تیپ‌های شخصیتی مدرن امروزی الهام گرفته شده باشند) در مسیر هر اپیزود می‌توانید تکه‌پاره‌شدن گروه را تماشا کنید. این دیالوگ‌های تفرقه‌انگیز و واکنش‌های تلافی‌جویانه شخصیت‌های سرویس جاسوسی ISIS است که آن‌ها را به شکل خنده‌داری به جان یکدیگر می‌اندازد. شاید در نهایت همه آن‌ها به لطف احساس خانواده‌بودنی که دارند دوباره گرد یکدیگر جمع می‌شوند اما رفتارهای زننده‌ای که بایکدیگر دارند مانند پازل دقیقی روایت‌های بعدی فیلم‌نامه را کامل می‌کند.
از مجموعه سریال‌های فراموش‌شده بخوانید:
- فیلسوف کمدین نیویورکی در سریال Louie
- تنها انسان باقی‌مانده از شیوع ویروسی در سال ۲۰۲۰ در سریال The Last Man on Earth
جیمز باند بی‌تربیت می‌شود
آن‌چه سریال Archer را به نسبت خیلی از انیمیشن‌های بزرگسالانه به یک عنوان متمایز تبدیل می‌کند، درگیری آن با کلیشه‌های مطرح ژانر جاسوسی است. در شرایطی که تصور می‌کردیم جیمز باند و سایر همکاران جاسوسش به اندازه کافی دنیای سینما و تلویزیون را تصاحب کرده‌اند و شاید دیگر ایده‌ای برای پرداخته‌شدن وجود نداشته باشد، استرلینگ آرچر با همان حالت همیشه دیوانه‌واری که دارد وارد صحنه می‌شود تا همه زوایای هنوز پنهان‌مانده این ژانر هیجان‌انگیز را نمایش دهد.
همه تمرکز سریال Archer روی تمسخر و دست‌انداختن کلیشه‌های رایج ژانر جاسوسی گرفته و کمدی بی‌بدیل آن به موفقیت بیشتر ایده‌اش کمک می‌کند. آرچر یک هجویه به تمام معنای ژانر جاسوسی در سینماست. در آرچر تقریبا همه ماموریت‌های «سرویس مخفی اطلاعات بین‌المللی» اگر با شکست به پایان نرسد احتمالا به یک قاجعه بزرگ ختم می‌شود. بخش بزرگی از این شکست‌ها هم روی دوش استرلینگ آرچر قرار می‌گیرد. مرد خوش‌تیپ و چشم آبی داستان به شکل غم‌انگیزی بی‌مسئولیت و خودخواه تربیت شده و از آن‌جایی که زیر سایه مادرش کار می‌کند، هنوز هم از این رفتارهای مغرورانه لذت می‌برد. استرلینگ آرچر به شکل بی‌مهابایی و با دیالوگ‌های واقعا باورنکردنی به همکارانش حمله می‌کند و البته که آن‌ها هم پاسخ‌های خوبی برای او دارند. نکته عجیب‌تر ماجرا اینجاست که آن‌ها خیلی زود و دوباره بایکدیگر صمیمی می‌شوند.
اغراق در طراحی
سبک متفاوت انیمیشن‌سازی سریال Archer که باعث شده ساخت هر اپیزود آن حدود سه هفته زمان نیاز داشته باشد به عوامل آن کمک می‌کند تا سطحی باورنکردنی از اغراق را به سریال تزریق کند. سبکی که شاید در نگاه نخست تماشاگر را اذیت می‌کند اما به مرور زمان به نقطه قوت سریال تبدیل می‌شود. کار به جایی می‌رسد که جزییات انیمیشنی جذاب سریال انتظارات شما از سریال‌های انیمیشنی را برای همیشه دگرگون می‌کند. این اغراق‌های شگفت‌آور صحنه‌های اکشن سریال را جذاب‌تر هم جلوه می‌دهد.
آیا دلیلی برای تماشانکردن سریال Archer وجود دارد؟
اگر واقعا نمی‌توانید از دیالوگ‌های توهین‌آمیز شخصیت‌های سریال لذت ببرید و خرابکاری‌های بیش از حد نامتعارف آن‌ها را درک نمی‌کنید، شاید سبک تقریبا فراواقع‌گرایانه سریال شما را تحت تاثیر قرار ندهد. از سوی دیگر بهتر است بدانید با عبور فیلم‌نامه آن از بسیاری از خطوط قرمز، با عنوانی بسیار جنجالی و صریح روبرو هستیم که از خطوط قرمز بسیار زیادی عبور می‌کند. لازم به یادآوری نیست که این انیمیشن تنها نام پویانمایی را یدک می‌کشد و به هیچ وجه برای کودکان مناب نیست. همچنین باید بدانید پخش فصل جدید این انیمیشن به زودی از تاریخ ۱۶ سپتامبر امسال (۲۶ شهریور) آغاز شود.
بیشتر بخوانید:
- نقد سریال I Am Not Okay with This – انفجاری هیجان‌انگیز اما احمقانه
- نقد سریال The End of the F***ing World – یک تعریف سرخوشانه از عشق ابدی
- بهترین انیمیشن‌های غیرهالیوودی ده سال اخیر
- بهترین فیلم‌های گانگستری تاریخ سینما
- پنج فیلم درباره فوتبال که کم‌تر دیده‌شده‌اند؛ از خیابان گرین تا یونایتد نفرین‌شده
ممنون، حتماً چند تا اپیزودش و می بینم ببینم چجوریه
آرتور و بوجک دو تا سریال کارتونی مورد علاقه من هستن. البته کمدی بوجک خیلی تاریک و غمگین تر از آرچره اما هردوتاشون به یک اندازه دوست دارم.
سسماست