بررسی بازی ایرانی بردیا – حماسه‌آفرینی در روز روشن

موضوعی که از زمان آغاز بازی شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد، فضاسازی و محیط پرجزئیاتی است که سازندگان طراحی کرده‌اند. این طراحی‌ها از نظر تاریخی هم شباهت زیادی به واقعیت دارند و بازیکن را تشویق به گشت‌وگذار بیش‌تر در محیط می‌کنند. اما این موضوع چندان به نفع بردیا پیش نمی‌رود. وقتی این گشت‌وگذار را شروع می‌کنید، متوجه ظاهری بودن بسیاری از عناصر موجود می‎شوید. برای مثال، نردبان‌هایی در جای درست خود قرار دارند اما نمی‌توان از آن‌ها بالا رفت و با نزدیک‌شدن به آن‌ها، گزینه‌ای در اختیار شما قرار نمی‌گیرد.

برای برخی از اشیا هم تخریب‌پذیری در نظر گرفته شده و با شکستن کوزه‌ها موارد مختلفی در اختیار شما می‌گیرند. همچنین در مسیر حرکت، مکان‌های به‌جایی قرار گرفته‌اند که می‌توانید با استفاده از آن‌ها تیردان یا جانتان را پر کنید. صحبت از تیردان و سلاح‌های بازی شد. در بردیا سلاح‌های متفاوتی برای حمله دارید. ابتدایی‌ترین وسیله‌ای که برای مقابله با دشمنان در اختیار شما قرار می‌گیرد، شمشیر و زره است. این سلاح دو مکانیزم دفاع و حمله دارد و با کلیک‌چپ کردن به دشمن هجوم می‌برید و با نگه‌داشتن کلیک‌راست، زره مانع کم‌شدن جان شما می‌شود. البته این دفاع کردن همیشه درست پیش نمی‌رود و گاهی با اینکه زره را بالا گرفته‌اید، ضربات دشمنان به شما آسیب وارد می‌کنند.

در این بازی تیر و کمان هم داریم. سیستم استفاده از تیر و کمان بسیار کاربردی و جذاب است و رابط کاربری درستی برای آن طراحی شده. از نظر برخورد تیر با اجسام مختلف، باگ‌های متفاوتی را شاهد هستیم. فلاخن نیز یکی از سلاح‌های بسیار جالب بازی است که به شخصه، برای من جذابیت خاصی داشت. بخشی از این جذابیت، مربوط به توضیحات متنی مختصری است که هنگام معرفی ابزارهای مختلف، نمایش داده می‌شوند. گیم‌پلی فلاخن اما بدقلق‌ترین رابطی است که تمامی ابزارهای بازی بردیا دارند. برای پرتاب سنگ، کاربر باید راستای جهت چرخش فلاخن را در نظر بگیرد که با مشکلات متعدد دوربین هنگام نشانه‌گیری، کار بسیار سختی تلقی می‌شود. قابلیت‌های ارتقا اسلحه نیز از ویژگی‌های خوب این عنوان محسوب می‌شود.

در بازی بردیا، روایت تصویری با عکس‌هایی صورت می‌پذیرد که به نمایش درمی‌آیند. درست است که این تصاویر جذابیت کات‌سین‌های سینمایی راه یافته به بازی‌های ویدیویی را ندارند، اما طراحی آن‌ها بسیار زیبا صورت گرفته و بخشی از این ضعف را جبران می‌کنند. نباید گویندگی فوق‌العاده مناسب و همخوان این صحنه‌ها توسط «بهروز رضوی» را فراموش کرد که در حفظ حال و هوای حماسی اثر، کاملا موفق عمل کرده‌اند.

موضوعی که در بررسی گرافیک بازی بردیا برای من مطرح بود، تعیین استاندارد و فاکتورهایی مناسب محسوب می‌شد. به طور کلی، در ساخت این عنوان از موتور آنریل استفاده شده که مزیت‌هایی مانند ساده‌ترشدن کار بازیساز را به همراه داشته، اما همچنان از نظر فنی چند پله عقب‌تر از همتایان خارجی است. پس تصمیم گرفتم از این نظر به بعد گرافیکی بردیا بپردازم که چقدر در ارائه گیم‌پلی موفق بوده و از چه جهاتی نتوانسته حق مطلب را ادا کند. لازم به ذکر است که تکسچرها تعریفی ندارند.

طی تجربه این عنوان، طراحی بصری و گرافیک در پیشبرد داستان و دعوت به استفاده از المان‌های مختلف گیم‌پلی، عملکرد قابل قبولی دارند و گاهی حتی فراتر از انتظار ظاهر می‌شوند. اما با شلوغ‌تر شدن تصویر، افت فریم محسوسی تجربه مخاطب مخاطب را خدشه‌دار می‌کند که واقعا به سرعت بازی کردن نیز آسیب زده. این مشکل در نبردها فرصت را از شما می‌گیرد و آزاردهنده می‌شود.