۵ مرحله ابتدایی سختی که ادامه دادن بازیها را غیر ممکن میکردند – قسمت دوم
بسیاری از بازیسازان کلاسیک بر این باور بودند که نباید به گیمر راحت گرفت و آنها باید برای تمام کردن بازیها واقعا زحمت بکشند. دلیل اینکه اکثر بازیهای کلاسیک ۳ دهه گذشته تا این حد ...
بسیاری از بازیسازان کلاسیک بر این باور بودند که نباید به گیمر راحت گرفت و آنها باید برای تمام کردن بازیها واقعا زحمت بکشند. دلیل اینکه اکثر بازیهای کلاسیک ۳ دهه گذشته تا این حد سخت بودند هم به همین موضوع باز میگشت. با این حال، این رویه بعدها تغییر کرد و بازیسازان به دنبال این بودند که بازیهایشان توسط افراد بیشتری تمام شوند. البته این روحیه در یک سری از بازیسازان نه تنها تغییر نکرد، بلکه بدتر هم شد. طوری که سختگیریهای آنها دقیقا از همان اولین مرحله شروع میشد و در کل بازی ادامه پیدا میکرد. در این مقاله دوباره به سراغ همین بازیسازان سختگیر رفتم و از ۵ مرحله ابتدایی سخت دیگری برایتان گفتم که خیلیها قادر به رد کردنشان نبودند.
بیشتر بخوانید:
5) Back to the Future Part 3
Back to the Future Part 3 در زمان خودش شاید خیلی بازی سختی به حساب نمیآمد، اما مرحله اولش به قدری اعصاب خرد کن و غیرقابل تحمل بود که خیلیها سر آن بازی را رها کردند. در مرحله اول بازی شما باید با دکتر براون روی اسب مینشستید و برای جان یکی از کاراکترهای بازی با سرعت از بین موانع مختلف رد میشدید. ولی مسئله اینجا بود که این موانع آنقدر سریع به سمتتان پرت میشدند که شما عملا نمیتوانستید هیچ واکنش از خود نشان دهید. تنها چاره این بود که آنقدر این مرحله را بازی میکردید تا پس صدها بار مردن، زمان پرت شدن هر یک از موانع را حفظ شوید که طبیعتا هر کسی حاضر نمیشد چنین زجری را تحمل کند.
4) Nier: Automata
Nier: Automata بازی خیلی خوبی است اما پرولوگ بازی عملا به هر کسی اجازه نمیداد جذابیتهای گیمپلی اکشن بازی را مزه کند. بازی یک پرولوگ نسبتا طولانی با کلی کاتسین غیرقابل رد کردن داشت که کافی بود با یک اشتباه میمردید تا مجبور شوید دوباره از اول همه آنها را ببینید. این اتفاقی بود که زیاد هم رخ میداد. چراکه در آن لحظه عملا هیچ کدام از ما آشنایی با مکانیکهای گیمپلی بازی نداشتیم و سازندگان نیز آنقدر باس و موجود سر سخت سرمان خراب میکردند تا نحوه تجربه Nier: Automata بعد از دهها بار مردن یاد بگیرید.
3) Kid Icarus
نسخه اورجینال بازی Kid Icarus از آن بازیهایی بود که در دقایق اول حسابی گیمر را خسته میکرد و بعد آنقدر آپگرید و تواناییهای جذاب به مخاطبش میداد تا ادامه مسیر را به راحتترین شکل ممکن به پایان برساند. بله، در مراحل اول بازی شما نه جان زیادی داشتید و نه مهمات و سلاحهای خوبی برای دوام آوردن جلوی دشمنان بازی. تنها راه چاره این بود که چند بار این مرحله را طی کنید تا بالاخره نحوه مدیریت کردن آیتمها و مهمات دستتان بیاید. بعد از این بازی آنقدر به شما سلاح و تواناییهای مختلف میداد که دیگر مشکلی پیدا نکنید. اما حقیقتش را بخواهید رد کردن مرحله اول بازی آنقدر کار سادهای نبود. چون همین الان گیمرهای قدیمی زیادی هستند که بخشهای آسان بازی را تجربه نکردهاند.
خرید تجهیزات مخصوص بازی از دیجیکالا
2) The Elder Scrolls: Arena
نسخه اول مجموعه The Elder Scrolls بازی دوست داشتنی و جذابی بود و در زمان خودش خیلی طرفدار پیدا کرد. تنها مشکل گیمرها با بازی این بود که چرا مرحله ابتدایی آن پیچیده و سخت است. حق هم به نوعی با گیمرها بود. The Elder Scrolls: Arena در کل بازی سختی به حساب نمیآمد اما سیاهچال اول بازی به قدری تو در تو طراحی شده بود که همه گیمرها بارها و بارها در آن گم میشدند و نمیتوانستند مسیر خروج را پیدا کنند. بدتر اینکه دشمنان معمولی بازی نیز برای کاراکتر ضعیف ما خیلی قوی بودند و کافی بود یک مسیر اشتباه را انتخاب میکردید تا این دشمنان به ظاهر ساده از خدمتتان درآیند.
1) Demon's Souls
شاید الان خیلیها را ببینید که بازیهای سولز لایک را مثل آب خوردن تمام میکنند. ولی زمانی که Demon's Souls وارد بازار شد، از این خبرها نبود. گیمرها با یک سبک کاملا جدید رو به رو شده بودند که هیچ ایدهای از نحوه جلو بردن مراحلش نداشتند. بازی به قدری پیچیده و سخت بود که تا ماهها بسیاری از خریداران بازی پشت درهای بسته اولین باس Demon's Souls گیر کرده بودند و نمیتوانستند در بازی پیشروی کنند. اینجا بود که سر و صدای خیلیها درآمد و گیمرهای بسیاری بر این باور بودند که Demon's Souls یک بازی مشکل دار است و نمیشود آن را تمام کرد. اما Demon's Souls مشکلی نداشت و مسئلهاش این بود که گیمرهای کمی میتوانستند گیمپلی و طراحی مراحل بینظیرش را درک کنند.
برای دیدن لیست بهترین بازیهای سال ویجیاتو روی این لینک کلیک کنید.
دیدگاهها و نظرات خود را بنویسید
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
اون سندروم خودآزاری مزمنه که همه دارن و با همین روش پیش بریم این سندروم نسل منقرض می کنه.
ماجرا سایبرپانکو فراموش کردی ؟
سی دی پراجکت هم تا قبل سایبر سوتی نداده بود
تنها تفاوت ویچر و سایبر اینه که ویچر زمان لانچ میشد حداقل بازیش کرد ولی سایبر به خاطر کرش های متعدد اصلا قابل بازی کردن نیست
وگرنه هر جشفتشون زمان لانچ پر باگ و گلیچ بودن (سایبر هنوز هم هست)
و همچنان سری سولز معیار سختی در بازی البته بسیار لذت بخش
فکر می کنم این ریمک دیمن سولز نسبت به قبل اسونتر شده.تو گیم پلی هاش که اینجری بنظر میومد
گیمرش حرفه ای هست
نه بابا خیلی هم حرفه ای نیست.
Aria keoxer
سنگین بود
اسم اون دروغگوی متقلب رو نیار
آره آسون تر شده
تو یوتیوب هست مقایسه هاش
به خاطر دوربین بازیه
اتفاقا دیمنز سولز راحتترین سولزبورنیه که ساخته شده البته نسخه ریمیک رو نمیدونم سخت تر شده باشه یا نه
اتفاقا دیمنز سولز از همه سخت تره
مکانیک گیم پلیش ساده تر از بقیه سری سولز هست و به مراتب آسونتر از سری سولز و مابقی در کنار کلی باگ که میشه مراحلو دور زد
در واقع سخترینش بلادبورنه.سکیرو هم اگه به سیستم مبارزاتش عادت نکنین خیلی عذاب آوره.
این بازی بیشتر باس هاش مثل پازله و اینطوری نیست که فقط بری و بهشون اتک بدی.
کلا باس هاش خیلی راحتن برخلاف بقیه بازی های این سری
بلادبورن رو بازی نکردی پس
باید سر هر دشمن ۲۰۰ ۳۰۰ بازی میمردی تا ردش میکردی
من بازی های سولز بورنو که رفتم به نظرم بلادبورن راحت ترینشون بود.اونم بخاطر تحرک پذیری بالا توی گیم پلی و تاکید روی evasion بجای دفع حمله.سکیرو کلا مکانیزم گیم پلی فرق میکرد و کلا حول deflect کردن اتک دشمنا بدون هیچ آرمور و مکانیزم جاخالی دادن خاصی بود.به خاطر همین خیلیا که با تفکر سری سولز رفتن سراغش (از جمله خودم) شدید به مشکل خوردن
من سر دارک سولز دهنم سرویس شد (از نوع بهداشتی) من فقط دارک سولز 3 رو بازی کردم چون بلد نبودم همون دشمن اولیه منوکشت ?
من دو رو همین مشکل رو داشتم بلد نبودم پشتک بزنم جاخالی بدم پس پاکش کردم