بازی Hellblade 2 چگونه واقعیت بیماری‌های ذهنی را نشان خواهد داد؟

بازی Hellblade 2 تنها قرار نیست که ادامه داستان‌های استودیو Ninja Theory را روایت کند. این بازی سرانجام هفت سال تجربه و تحقیق بیشتر این استودیو است که قرار است بالاخره منتشر شود. در سال ۲۰۱۷ نسخه اول این مجموعه وارد بازار شد و با استقبال خیلی خوبی هم مواجه شد. این بازی دارک و فانتزی شما را به قلب دنیا نورس می‌برد ولی داستانی کاملا متفاوت با هر چیزی که الان در ذهن دارید را تعریف می‌کند.

بعد از بازی اول، استودیو Ninja Theory توسط مایکروسافت خریداری شد و یک لایه عمیق‌تر از انتظارات را برای بازی بعدی‌اش دریافت کرد. در بازی اول، این استودیو به خوبی توانست که مشکلات بیماری‌های ذهنی را به تصویر بکشد و تا حدودی سعی کند که آگاهی در مورد آن‌ها را افزایش دهد. حالا تعداد خیلی زیادی از افراد هستند که انتظار خیلی بیشتری از بازی Hellblade 2 دارند تا مسیر قبلی‌اش را ادامه دهد و کار خیلی خوب خود را بهتر کند.

یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای بازی اول این بود که داستان یک سری از افراد که بیماری مشابه بیماری ذهنی سنوا (Senua) داشتند را تعریف کرد. شاید بسیاری از این افراد بودند که نمی‌توانستند مشکل خود را به خوبی عنوان کنند. این موضوع باعث شد که ما بتوانیم حس این افراد را درک کنیم و با درد آن‌ها آشنا شویم. چنین چیزی شاید یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای بازی‌های ویدیویی طی چندین دهه اخیر باشد. حالا اگر شما هم دوست دارید در مورد این تلاش‌های بازی Hellblade 2 برای افزایش آگاهی بیشتر بدانید، در ادامه با ویجیاتو همراه باشید.

کمک‌های تخصصی

روش برخورد Ninja Theory با قسمت‌های تخصصی بازی واقعا جالب است. یکی از اصلی‌ترین نیروهای کمکی برای ساخت این بازی پاول فلچر (Paul Fletcher) است که در حال حاضر یک روانپزشک و یکی از اساتید ارشد روانشناسی دانشگاه کمبریج است. به هر حال این مجموعه یک سری از موضوعات به شدت حساس را به چالش می‌کشد و نیاز به یک دیدگاه کاملا حرفه‌ای دارد.

فلچر به هیچ عنوان انتظار استقبالی که بازی اول هل‌بلید دریافت کرد را نداشت. او از اینکه مردم حاضر بودند در کنار یک بازی خوب، با چنین مشکلاتی هم آشنا شوند بسیار خوشحال بود. با این حال، فلچر معتقد بود که بازی هنوز کامل نبود. درست است که به طریق بسیار زیبایی بازیکنان را با بیماری‌های ذهنی آشنا می‌کرد، ولی کل ماجرا را نشان نمی‌داد. فلچر دوست داشت که نشان دهد سنوئا چگونه با افراد بسیار زیادی در طول مسیرش آشنا می‌شود و چه شما و چه او نمی‌تواند با قاطعیت بگوید که کدام یک از آن‌ها واقعی و کدام خیالی است.

بازی اول به خوبی نشان داد که افرادی با این بیماری‌ها چگونه می‌توانند آرامش را وارد زندگی خود کنند. حالا در بازی بعدی قرار است شاهد افزایش دنیا اطراف سنوئا باشیم و کمی با چالش‌های جدیدی که این بیماری ایجاد می‌کند، آشنا شویم.

پیشرفتی بی‌نظیر

با وجود اینکه فلچر اصلا دوست نداشت که اطلاعات زیادی را در مورد بازی Hellblade 2 اعلام کند، این موضوع را گفت که قرار است بیماری‌های ذهنی بیشتری را در این بازی ببینیم. طی این سال‌ها فلچر با افراد بسیار زیادی صحبت کرد و حالا قصد دارد که داستان‌ آن‌ها را روایت کند. ایجاد یک ارتباط مستقیم بین یک بازی فانتزی و بیماری‌‌هایی سخت این است که توسعه‌دهنده‌ها بتوانند با بیمارانی که تجربه شخصی داشتند، صحبت کنند. این موضوع خیلی بد است که صرفا بر اساس یک سری کلیشه قدیمی بیماری‌ها را نشان داد و دردی را از کسی دوا نمی‌کند.

داستان اصلی سنوئا درگیری‌اش با این بیماری‌ها است و این چالش اوست که به ما آموزش‌های لازم را می‌دهد. صداهایی که می‌شوند و چیزهایی که می‌بیند تنها یک سری المان تخیلی نیستند، واقعیتی هستند که بسیاری از افراد مجبورند با آن‌ها زندگی کنند.

بازی‌های ذهنی

یکی از اصلی‌ترین دلایل ساخت این بازی این است که جامعه کمی‌ بیشتر در مورد این بیماری‌ها آگاهی داشته باشد. سنوئا توسط بیماری ذهنی‌اش تعریف نمی‌شود و شما از طریق این بازی می‌توانید یاد بگیرید که بقیه را به خاطر بیماری‌هایی که دارند قضاوت نکنید. این بازی قصد دارد که شرم و درگیری‌های افرادی که شاید به این بیماری‌ها دچار باشند را کمی کاهش دهد. بعد از موفقیت بازی اول، چنین هدفی هم اصلا دور از دسترس این تیم نیست و احتمال موفقیتش زیاد است.

ماهیت بازی‌های ویدیویی خودش تاثیر خیلی بزرگی روی درک ما خواهد گذاشت. ما از طریق این بازی می‌توانیم پا جای پای سنوئا بگذاریم و او را به خوبی درک کنیم. هدف اصلی بازی این است که به ما کمک کند تا افرادی که این بیماری‌ها را دارند را بهتر درک کنیم.

بعد از انتشار بازی اول فلچر این موضوع را عنوان کرد که یک خانمی با او تماس گرفت و گفت که پسرش قصد خودکشی دارد. در همین دوران بازی هل‌بلید را بازی کرد و به خوبی متوجه شد که چگونه مشکلش را عنوان کند و به دنبال کمک بگردد. چنین بازی‌ای در دورانی که درونش زندگی می‌کنیم اهمیت خیلی زیادی دارد و نباید به سادگی از کنار آن عبور کرد. امیدواریم که بازی بعدی بیشتر از قبل بتواند به بیماران ذهنی کمک کند و جامعه را برای پذیرایی از آن‌ها آماده‌تر کند.