یک روز با هیدئو کوجیما

صدها طرفدار در شهرهای مختلف صف بستند تا در یکی از توقف‌هایش در Death Stranding World Tour او را ملاقات کنند. مثل سنگاپور، شهری که صدها نفر صبورانه زیر گرمای طاقت‌فرسا منتظر بودند.

یکی از طرفدارها ادعا می‌کند که صف را خودش ساعت ۳ صبح به عنوان اولین نفر شکل داده. تعدادی از حاضرین هم از کشورهای منطقه به سنگاپور سفر کرده بودند؛ کاسپلیر Deadman از مالزی و گروهی از گیمرها از فیلیپین. آمدن به این تور مثل یک سفر زیارتی برای طرفدارها بود و فرصتی فراهم آورد تا با معبود خودشان از نزدیک ملاقات کنند. رویداد اصلی، یک پنل پرسش و پاسخ و فضایی برای عکس گرفتن [با کوجیما] بود که ۶۰۰ نفر را در تئاتر تاریخی ویکتوریا جا داد.

بیشتر بخوانید:

• داستان کامل بازی Death Stranding
• با مفاهیم دنیای Death Stranding بیشتر آشنا شوید
• Death Stranding یک شبیه‌ساز کولبری درجه یک است

این ماشین غول‌هیبت توسط یک ارتش کوچک نیرو می‌گیرد؛ چند گروه از کارکنان سونی، یک آژانس روابط عمومی محلی، فیلمبرداران، عکاسان، حراست، مراقبان، راهنماها و البته کوجیما و رفقایش.

بلیت رویداد رایگان بود اما نیاز به ثبت‌نام آنلاین داشت. در ۴ و ۵ نوامبر، لحظه اعلام شده برای ثبت‌نام، بلیت‌ها در لحظه تمام شد. ولی دست‌کم یکی از بلیت‌ها کمی بعد در یک فروشگاه آنلاین محلی با قیمتی معادل ۲۲۰ دلار به فروش گذاشته شد. در صفحه فیسبوک PlayStation Asia، طرفداران از پروسه تهیه بلیت که از طریق سرویس Peatix انجام می‌شد و کسانی که بلیت را با قیمت گزاف برای فروش می‌گذارند گلایه کردند.

تعداد زیادی شاکی بودند که درست در لحظه باز شدن سایت دکمه ثبت‌نام را فشرده‌اند ولی با مشکلات فنی روبرو شده‌اند. یک کاربر فیسبوکی در مورد اینکه دیوار انسانی شکل دهند و هیدئو کوجیما را از محل رویداد بدزدند شوخی می‌کرد در حالی که دیگری نوشته بود فقط سنگاپوری‌ها باید حق تهیه بلیت داشته باشند. او نوشته بود «همین الان دیدم که یک مالزیایی و یک فیلیپینی کامنت گذاشتند که بلیت تهیه کرده‌اند. این رویداد در سنگاپور برگزار شده، محلی‌ها باید زودتر از بقیه بلیت می‌گرفتند. من باید این را فریاد بزنم.» و او یک تضاد عمیق با پیام متحدسازی انسان‌ها که در فلسفه این بازی وجود دارد را فریاد زد.

او می‌گوید: «این یک رابطه غیرمستقیم به بازی دارد. به همین خاطر است که وقتی عکس می‌گیرم، به طرفدارانم نزدیک هستم». اما به نظر می‌رسد که کوجیما محدودیت‌هایی هم لحاظ کرده. پس از مصاحبه با ما و در زمان عکاسی طرفداران با هیدئو کوجیما، برگزارکنندگان رویداد مرتبا به مردم یادآوری می‌کردند که کوجیما از دست دادن خوشش نمی‌آید.

کوجیما از این جهت یک بازی‌ساز نادر است که وقتی می‌خواهد ویدیوگیمی که ساخته را تبلیغ کند تا این حد روی خودش تمرکز می‌کند؛ موضوعی که در مراسم هم آن را تصدیق کرد. همگام با به نمایش گذاشتن سهمگین شهرتش، او همچنان سعی می‌کند تا روی اهمیت پیوند به یک اصل وجودی بزرگ‌تر تاکید کند: «همه چیز در بازی شروع می‌شود و سپس [گیمر از خانه] بیرون می‌رود و پیوندی را احساس می‌کند. من می‌خواهم بازیکنان متوجه شوند که در دنیای واقعی هم پیوندها وجود دارد. مثل صحبت کردن با دوستتان یا شاید ببینید که یک کار ساختمانی در حال انجام است... شاید متوجه چیزی در حین بازی شده باشید و بخواهید به نوعی از افرادی که چیزها را به دست شما می‌رسانند تشکر کنید، مثل کسانی که در آمازون کار می‌کنند یا آدم‌هایی در زندگی واقعی.»

و بدون کوتاه‌ترین وقفه‌ای هیدئو کوجیما یک شوخی از آستینش بیرون کشید:‌ «من کوجیما پروداکشن را سه سال و نه ماه پیش ساختم. من صد کارمند داشتم. من فکر می‌کنم این سنگین‌ترینش بود.»

حاضرین خندیدند. سالن رویداد پر بود از گیمرهایی که با واژه کَری کردن یک تیم آشنا بودند اما در چنین صنعتی که روی کار تیمی متمرکز است، بیان مسائلی که جایی در تبلیغات ندارند در حضور دو کارمند ارشدش روی استیج تکان دهنده بود.

در گذشته، کوجیما عمدتا به شکل یک شخصی که تک و تنها همه کارها را انجام می‌دهد تصور می‌شد. اخیرا هم توییتی از او ترجمه ضعیفی به انگلیسی داشت و این چنین برداشت شده بود که همه کارهای Death Stranding را خودش انجام داده و اعتبارش برای اوست؛ که البته این برداشت کوجیما را آزرده کرد. اما میم محبوب او که با خنده هم به آن اعتراف می‌کند، Kojima is God است: «آدم‌های زیادی این را برایم می‌فرستند.»

درحالی که با دستانش یک قاب تصویر را می‌سازد به این اشاره می‌کند که یک مدیوم چطور به خاطر پلتفرم‌های پذیرفته شده آن روزگار یعنی تبلت‌ها و نمایشگرهای کوچک ممکن است تغییر کند. ولی او باز هم باور دارد که در دنیا فقط چند الگوی داستانی وجود دارد که ما فقط مدل‌های مختلفی از آن را مرتبا تکرار می‌کنیم. با فرمت‌های جدید است که داستان‌ها هم می‌توانند تغییر کنند: «در ژاپن و شبکه NHK هر روز یک درام ۱۵ دقیقه‌ای به مدت ۶ ماه پخش می‌شود و داستان بزرگی هم دارد». او به برنامه شناخته شده asadora یا «درام صبحگاهی» شبکه اشاره می‌کند و می‌گوید: «باید هر ۱۵ دقیقه یکبار یک کلیفهَنگر طراحی کرد».

کوجیما شاید فیلم‌های سینمایی طولانی و فرمت داستانی اپیزود کوتاه را ترجیح بدهد اما نسبت به پروژه‌های جدید هم که در هیچیک از دسته‌بندی‌های فیلم یا گیم نمی‌گنجند هم رویکرد مثبتی دارد. Death Stranding با همه میان‌پرده‌هایش یک فیلم نیست و تاکنون هیچ گیمی مشابه آن ساخته نشده. ولی کوجیما می‌گوید: «شاید در آینده ساخته شود».

در نهایت کوجیما به زمانی اشاره می‌کند که روی تریلر E3 2016 بازی Death Stranding کار می‌کرد: «هیچ کارمند یا ابزار فنی نبود، بنابراین خودم شروع کردم به ساختن نورمن، یک خرچنگ و یک کودک.»

روزگاری که فقط خودش بود و در یک فضای کار اشتراکی تک و تنها پروژه Death Stranding را آغاز کرد.

ویجیاتو - ۳ اشتباه کوجیما در ساخت Death Stranding