Flight Simulator 2020 – تجربه‌ای هیجان انگیز یا زوالی در این بازار آشفته؟

ابتدای هفته جاری، مایکروسافت اعلام کرد که قصد بازگشت به بازار شبیه‌سازهای پرواز را دارد؛ در حالی که حدود ۱۵ سال حوزه پی‌سی گیمینگ را به حال خود رها کرده بود. همانطور که پیش‌تر گزارش شد، در کنفرانس مایکروسافت شاهد تریلر درخشانی از بازی Flight Simulator 2020 بودیم که بیشتر روی گرافیک بازی محوریت داشت و از تمرکز روی جزئیات پرهیز می‌کرد.

۱۳ سال پیش، مایکروسافت بازی پرافتخار «Flight Simulator X» را عرضه کرد که دهمین و آخرین عنوان از سری «Microsoft Flight Simulator» بود که نزد طرفداران «MSFS» خوانده می‌شود. این بازی شالوده مناسبی از مواردی را در بر می‌گرفت که موفقیت‌هایی برای آن در پی داشتند؛ مانند 32 بیتی بودن آن که موجب می‌شد تا اکثر کاربران نیز سخت‌افزار مناسب برای اجرای بازی در ساده‌ترین حالت ممکن را داشته باشند. شما می‌توانستید این تنظیمات را به تدریج زیاد کنید تا جایی که رایانه خود را به مرز شکنجه شدن برسانید. معماری بازی نیز، به توسعه محتویات اضافه (Add-on) دلخواه شکلی سرراست می‌بخشید.

از همه مهم‌تر، فلایت سیمولیتور ایکس همراه با هواپیماهای مختلفی از هواپیماهای تجاری گرفته تا هواپیماهای آب‌نشین آلاسکایی عرضه شد. هر چند که هر چه کمتر درباره هواپیمای پیش‌فرض 747 سخن بگوییم، بهتر است. شما می‌توانستید به راحتی با یک هواپیمای شرکت Cessna، چند صد پا بالای شهر مادری خود پرواز، با یک ایرباس A321 مسافرهای بین‌المللی را جابجا یا «سامانه فرود خودکار» را با هواپیمای «بیچ‌بارون» تجربه کنید.

شایان ذکر است که بازی «Flight Simulator X» به لطف خوشخویی «Dovetail Games» و استیم، همچنان در بازار شبیه‌سازهای پرواز باقی مانده و حتی امروزه، مخاطبان آن از عرضه انبوه محتویات اضافی رایگان یا پولی که تا همین امروز ساخته و عرضه می‌شوند نیز لذت می‌برند. هدف مایکروسافت برای بازگشتن به همان قراردادهای سودآور همراه با لایسنس، آن چنان هم دور از انتظار نبود؛ قراردادی که توجه مخاطبانی را جلب کرده که با گذشت ۱۳ سال هنوز عاشق بازی‌اند.

ارزشمند همچون گذشته؟

موتور بازی‌سازی اصلی نسخه‌های مختلف سری شبیه‌سازهای پرواز مایکروسافت، یعنی «Microsoft Enterprise Simulation Platform» یا به طور خلاصه «ESP» حتی در سال ۲۰۰۶ هم نسبتا قدیمی بود و نسخه به تکامل رسیده موتورهایی که در اولین نسخه‌های این سری استفاده شده بود به شمار می‌رفت. هنوز مشخص نیست که عنوان جدید این سری با همان موتور به اجرا درخواهد آمد یا خیر.

وقتی که مایکروسافت این پلتفرم را به حال خود رها کرد، شرکت لاکهید مارتین موتور ESP را برای ساخت «Prepar3d» یا به اختصار «P3D» که یک بسته شبیه‌ساز پرواز تجاری است، به کار گرفت. علی‌رغم قابلیت‌هایی مثل Backward Compatibility (سازگاری با محتویات نسل قبل) برای اکثر افزونه‌های FSX و یک اکوسیستم متمرکز بر خواسته‌های مشتریان سازمانی، P3D محصول مصرف‌کننده-محوری محسوب نمی‌شود. براساس قرارداد مجوز نرم‌افزارش، P3D در دسته‌بندی شبیه‌سازهای تجاری یا آموزشی قرار گرفته است.

لاکهید مارتین تلاش زیادی در راستای به‌روزرسانی موتور بازی‌سازی ESP ورزیده تا به صورت تمام و کمال از معماری پردازنده‌های ۶۴ بیتی و پردازنده‌ها و پردازشگرهای گرافیکی استفاده کند و همچنین، در سخت‌افزارهای میان‌رده نیز نرخ فریم و رزولوشن قابل قبولی را انتظار بکشیم. لزوما نیازی به یک پردازنده اوورکلاک‌شده اینتل Core i9 همراه با پردازنده گرافیکی انویدیا GTX2080 و چندین مانیتور 4K ندارید تا بتوانید تجربه‌ای لذت‌بخش و درگیرکننده داشته باشید؛ هر چند که داشتن آن‌ها هم چندان بی‌تأثیر نیست.

به هر حال، P3D همچنان همان ESP مایکروسافت است و این موتور خیلی ساده با تقاضای جامعه دوست‌داران شبیه‌ساز‌های مدرن، مانند توسعه‌دهندگان افزونه‌ها که به دنبال ساخت سناریوهای پرجزییات‌تر و واقع‌گرایانه‌تر، هواپیماهای بیشتر و افکت‌های آب و هوایی هستند، سازگاری ندارد.

رقیب اصلی P3D یعنی عنوان «X-Plane» از شرکت Laminar Research، سهم قابل توجهی از بازار را با ارائه چیزی که برخی افراد آن را موتور شبیه‌ساز باکیفیت‌تری می‌دانند، تصاحب کرده؛ در حالی که به FSX یا P3D این انتقاد وارد است که نه تنها حس درستی از پرواز نمی‌دهند، بلکه تجربه آن‌ها مانند پرواز روی ریل است. به همین دلیل، X-Plane نیز مورد توجه اکوسیستم توسعه‌دهندگان محتویات جانبی، چه رایگان و چه پولی قرار گرفته.

رقابت و اکوسیستم

حقیقتی که در مورد بازی Flight Simulator 2020 وجود دارد، این است که این عنوان برای تبدیل شدن به یک محصول مشتری‌محور معتبر، نیاز به تحولی در گرافیک و استخراج جزییاتی حیاتی از FSX و P3D دارد. برداشت FSX از جهان سال ۲۰۰۶، در زمان خود دقیق بود اما اکنون تاریخ مصرف گذشته به نظر می‌رسد. فرودگاه‌هایی تعطیل و افتتاح شده‌اند یا با لاین‌های جدید توسعه و گسترش پیدا کرده‌اند، مسیریابی رادیویی برج مراقبت دیگر در برخی فرودگاه‌ها مورد استفاده قرار نگرفته، یا نصب یا اصلاح شده و حتی جغرافیای فیزیکی جهان در نقاطی همچون دریای جنوب چین تغییر کرده است.

در عوض، به‌روز کردن دنیای درون بازی و جذاب کردن جلوه‌های بصری آن برای بیشتر طرفداران شبیه‌سازهای پرواز، توسعه‌دهندگان محتویات اضافی را ناراحت می‌کند. یکی از سودآورترین این موارد در شبیه‌سازها، منظره‌ها هستند که شامل محتویاتی از فرودگاه‌های خاص گرفته تا بخش‌هایی از کشورها و قاره‌ها می‌شوند. در حالی که ویدیوی تبلیغاتی نسخه 2020 شبیه ساز پرواز مایکروسافت، دنیایی با جزئیات بسیار در رزولوشن 4K را نشان می‌داد، اما تعبیه تمام این‌ها در محصول ابتدایی باعث نمی‌شود توسعه‌دهندگانی مثل «OrbX» حس خوبی نسبت به مایکروسافت داشته باشند.

مرزی مشخص بین داشتن یک شبیه‌ساز واقع‌گرای به‌روز و بیگانه‌سازی جامعه توسعه‌دهندگان و کاربران افزونه‌ها وجود دارد. مشتریان نیز مشتاق نخواهند بود تا سرمایه‌گذاری‌ خود را روی موارد جانبی رها کنند؛ در حالی که طبق برآورد شرکت Navigraph صدها پوند در این راه هزینه می‌شود. وقتی شما خودتان را از ساخت افزونه‌هایی نظیر هواپیماها، مناظر، موتورهای آب و هوا، برج‌های مراقبت، نقشه‌های پویای مناطق، چارت‌های مخصوص هوانوردی و ترافیک هوایی مبرا می‌کنید، می‌توانید ببینید این افزونه‌ها چرا از راه می‌رسند.

علاوه بر این، شبیه‌ساز پرواز جدید به عنوان یک لزوم تبلیغاتی، نیاز به پشتیبانی از محتویات جانبی عرضه شده برای نسخه‌های قبلی دارد تا بتواند خود را در این اکوسیستم مهیج حفظ کند – با این فرض که مایکروسافت از عرضه ناموفق «Microsoft Flight» در سال 2012 درس‌هایی گرفته باشد. ولی با عرضه این بازی برای ایکس‌باکس و پی‌سی، شاید دوباره شاهد همان قمار باشیم.

البته نور امیدی برای مایکروسافت وجود دارد که نه عناوین قبلی ساخته شده با موتور بازی‌سازی یاد شده و نه X-Plane آن را در نظر نگرفته‌اند: لایسنس کردن تبلیغاتی برندهای جهان واقعی. بازی FSX دارای هواپیماهایی از شرکت‌های ایرباس، بویینگ، تکسترون، بمباردیر و سیستم‌های جهت‌یابی شرکت «گارمین» به نام‌های «GPS 500» و «G1000» بود که به طور واضح در بازاریابی تأثیرگذار بوده و موفق عمل کردند.

P3D در آن سو اما دامنه وسیعی از مدل‌های «لاکهید» را شامل می‌شد (که البته بیشتر آن‌ها با ارتقا برای اجرای ۶۴ بیتی از FSX آمده بودند) و خبر زیادی از دیگر موارد نبود. عقد دوباره قراردادی با شرکت‌های سازنده هواپیما و صنایع وابسته به هوانوردی می‌تواند همچون اکسیژن برای موفقیت بازی Flight Simulator 2020 حیاتی باشد.