۵ ویژگی Ghost of Tsushima که می‌تواند دنیای بازی‌های اوپن ورلد را متحول کند

Ghost of Tsushima از نگاه برخی، معمولی‌ترین انحصاری پلی استیشن است. شاید در برخی موارد بتوانم این ادعا را قبول کنم اما دنیایی که به دست ساکرپانچ خلق شد، واقعا یکی از منحصر به فردترین جهان‌های باز است که برای یک ویدیو گیم ساخته شده. بازی ویژگی‌های جذابی داشت که می‌تواند دنیای بازی‌های اوپن ورلد پس از خود را به طور کامل متحول کند. در ادامه به همین ویژگی‌ها می‌پردازیم و از دلایلی برایتان می‌گوییم که چرا باید دنیای Ghost of Tsushima را بیشتر از قبل جدی بگیرید.

وسعت و تنوع

یک قانون نانوشته‌ای بین بازی‌سازان وجود دارد که می‌گوید: «در یک بازی جهان باز، نقشه‌ای بهتر است که وسعت بیشتری داشته باشد». از خیلی جهات، این قانون درست می‌گوید. ما پای بازی‌های اوپن ورلد می‌نشینیم که بتوانیم در دنیای آن‌ها گشت و گذار کنیم و از رازهایشان پرده‌برداریم. بنابراین، وجود یک دنیای بزرگ‌تر، می‌تواند به معنی دریافت محتوای بیشتر و به تصویر کشیدن ماجراجویی‌های غنی‌تری باشد. با این حال، برخی از بازی‌سازان هم هستند که فقط سطح بیرونی این قانون را می‌بینند و به باطن آن بی‌توجهی می‌کنند.

نتیجه این کار می‌شود مانند بسیاری از بازی‌های اوپن ورلد چند سال اخیر که وسعت دنیایشان خوب بود اما غنا و کمیت محتوایشان نه. خلق دنیایی بزرگ و پر نکردنش با محتوا، بدترین اشتباهی است که یک استودیو بازی‌سازی می‌تواند موقع ساخت یک بازی جهان باز انجام دهد. بهترین نمونه این موضوع شاید Assassin’s Creed Odyssey باشد که محتوای محدود بازی به هیچ وجه جوابگوی وسعت به شدت زیاد دنیای زیبای آن نبود. اتفاقی که باعث می‌شد حس اکتشاف و گشت و گذار در مخاطب کشته شود و بخش‌های بزرگی از این دنیا هیچ وقت دیده نشوند.

ساکرپانچ اما حسابی حواسش به این موضوع بوده و دنیای Ghost of Tsushima را دقیقا به اندازه‌ محتوایی که در اختیار داشته، وسعت داده. البته اشتباه برداشت نکنید، سوشیمای زیبای بازی به هیچ وجه کوچک نیست. اتفاقا با دنیای بزرگی طرف هستید که در هر گوشه‌اش کاری برای انجام دادن و چیزهای متفاوتی برای تماشا کردن وجود دارد. وسعت و میزان محتوا در Ghost of Tsushima به قدری خوب با هم هماهنگ شده که عملا محال است پس از پیدا کردن یک آرامگاه یا حوضچه‌های آب گرم، ۵ دقیقه در محیط بازی بیکار و سرگردان باشید.

بله، این میزان متحواست که بزرگی جهان Ghost of Tsushima را توجیه می‌کند و می‌توان گفت نمونه این تجربه تقریبا در بازی‌های خیلی کمی اتفاق می‌افتد. جالب اینکه از نظر بصری نیز، دنیای Ghost of Tsushima یکی از زیباترین و متنوع‌ترین جهان‌هایی است که برای یک بازی اوپن ورلد طراحی شده. هر گوشه جهان بازی، از دشت‌های سرسبز و جنگل‌های رنگارنگش گرفته تا باتلاق‌های پر از گل و کوهستان‌های پر از برفش، همگی رنگ و شکل خاص خودشان را دارند. Ghost of Tsushima به شما این حس را می‌دهد که این جهان زیبا ارزش دیدن را دارد. حتی ممکن است با خودتان بگویید وقتی کارم با بازی تمام می‌شود که تک تک نقاط جهانش را دیده باشم. این یعنی بعید نیست که مثل من، پس از ۱۰۰ درصد کردن بازی هم به سوشیما برگردید، سوار اسبتان شوید و در وقت آزادتان از هنر غیرقابل توصیف طراحان محیط ساکرپانچ لذت ببرید.

اتمسفر

اتمسفر گیرا یکی از مهمترین نقاط قوت Ghost of Tsushima است. بازی به طرز عجیبی شما را در نقش و نگار محیط فرو می‌برد و کاری می‌کند برای دقایق متمامدی درگیر چیزی شوید که روی صفحه نقش بسته. اینچ به اینچ دنیای بازی با وسواس خاصی طراحی شده تا شما در هر لحظه، حس متفاوتی از تجربه Ghost of Tsushima داشته باشید. حسی که به لطف طراحی هنری فوق‌العاده بازی، قوت بیشتری هم می‌گیرد. بازی با طراحی هنریش میل شدید ما به تماشای زیبایی را ارضا می‌کند.

از طرفی این زیبایی بی‌ارتباط هم با قصه بازی نیست. جایی که باید حس آرامش می‌گرفتید، بازی با دشت‌هایی که با علف‌های بلند سفید رنگ فرش شده بود به استقبالتان می‌آمد. نقطه‌ای که باید خودتان را به عموی جین ثابت می‌کردید، برگ‌های قرمز در اطرافتان به پرواز در می‌آمدند تا کمی برای رسیدن به هدف خود انرژی بگیرید. و از همه مهمتر زمانی که نوبت به رویارویی با مغول‌ها می‌رسید، بازی محیط‌های خشک و تاریکی پیش رویتان می‌گذاشت تا با تمام وجود تراژدی دردناک تاریخ ژاپن را از نزدیک حس کنید.

در کنار این، اهمیت باد را نیز نباید نادیده گرفت. شاید در ابتدا باور نمی‌کردید که هویت بصری بازی مهمی مثل Ghost of Tsushima تا این حد تحت تاثیر المان ساده‌ای چون باد قرار بگیرد. اما این اتفاق افتاده و واقعا افرادی که بازی را تجربه کرده‌اند می‌دانند که کنترل وزش باد، نه تنها روی جریان گیم‌پلی تاثیر دارد بلکه در هر لحظه، حس فوق‌العاده‌ای به اتمسفر بازی تزریق می‌کرد که مثالش را در هیچ بازی دیگر نمی‌شود دید.

مسیریابی

یکی از مشکلاتی که اکثر بازی‌های اوپن ورلد AAA دارند، شیوه مسیریابی در جهان آن‌ها است. اکثر بازی‌ها برای اینکه شما را از نقطه A به نقطه B برسانند، مجبورتان می‌کنند با نگاه به مینی مپ، مسیر مشخصی را طی کنید. در چنین شرایطی ممکن است شما هم همان مسیری را برای تمام کردن یک مرحله طی کنید که من و امثال من نیز آن را تا انتها رفته‌اند.

با این حال، دنیای Ghost of Tsushima طوری طراحی شده که احتمال این رخداد، به حداقل‌ترین شکل ممکن خود برسد. ساکرپانج می‌خواسته که محیط بازی تازه‌اش دیده شود. برای همین آن‌ها کاری کردند که خود دنیای بزرگ و زیبای بازی بهترین راهنمایتان باشد. پرنده‌های طلایی رازهای این جهان را برایتان می‌شکافند، دودها به شما یادآور می‌شوند که مغول‌ها هنوز سوشیما را ترک نکرده‌اند و از همه مهمتر این باد است که باعث می‌شود حین پیدا کردن مسیر مراحل، چیزهای متفاوت دیگر هم ببینید.

بله، باد در Ghost of Tsushima مثل یک GPS، دقیق عمل نمی‌کند و مسیری مستقیم در اختیارتان نمی‌گذارد. بلکه عبور باد از هر سطح و مانعی، شما را مجبور می‌کند که وابسته این مسیریاب متفاوت بازی نباشید و راه رسیدن به مقصدتان را خودتان کشف کنید. اینجاست که بازی زیبایی‌اش را نشان می‌دهد. چراکه در مسیر انتخابی‌تان قطعا چیزهای متفاوتی خواهید دید که در هیج جای دیگری از بازی وجود ندارند.

حس اکتشاف

اکثر بازی‌های اوپن ورلد مدرن، در چشاندن طعم شیرین حسن اکتشاف به مخاطب خوب نیستند. در بیشتر این بازی‌ها باید مارکرها و نشان‌ها را دنبال کنیم و یک نقطه به نقطه دیگری برویم تا در نهایت به چیزی که می‌دانیم سازندگان در آن نقطه برایمان گذاشته‌اند برسیم. در این بازی‌ها ما به مسیر دقت نمی‌کنیم، بلکه تمام حواسمان روی رسیدن به مقصد معطوف شده. این موضوع حس اکتشاف را در جهان بازی‌های ویدیویی می‌کشد. برای همین هم هست که آثار بزرگی چون Red Dead Redemption 2 و Zelda: Breath of the Wild رویکردی کاملا متفاوت را در پیش گرفته‌اند تا درگیر چنین مسائلی نشوند.

Ghost of Tsushima نیز در این مورد مثل آثاری که برایتان گفتم عمل می‌کند. به جای اینکه شما را دنبال مارکرها بفرستد، مجبورتان می‌کند به دنبال پرنده‌ها و روباه‌ها بروید. حتی در مراحل اصلی هم این جریان را حس می‌کنید. برای مثال بازی به شما می‌گوید برای رسیدن به مقصد، باید گل‌های بنفش را دنبال کنید اما به شما نمی‌گوید که اولین گل بنفش رنگ کجاست و مجبورتان می‌کند که خودتان آن را پیدا کنید. در این شرایط، نه رابط کاربری می‌تواند کمکتان کند و نه مارکرها. بلکه این خودتان هستید که باید از حواس خود برای پیدا کردن مسیر استفاده کنید و این قضیه واقعا حس خوبی دارد. بازی برای حس اکتشاف شما ارزش قائل است و کاری می‌کند که رسیدن به مقصد برایتان حکم یک پاداش ارزشمند را پیدا کند.

لودینگ‌های به شدت سریع

به لطف SSD به کار رفته روی سخت‌افزار کنسول‌های نسل بعد، احتمالا شاهد حذف صفحه لودینگ از بازی‌ها یا کاهش زمان نمایش آن‌ها خواهیم بود. با این حال، ساکرپانچ با Ghost of Tsushima قبل از اینکه کنسول‌های نسل بعد عرضه شوند، به این دستاورد رسیده؛ آن هم روی پلی‌استیشن ۴ که حتی معمولی‌ترین SSD موجود در بازار نیز روی آن نصب نیست. سرعت لودینگ‌های بازی به شدت بالاست.

عموما ۴ تا ۶ ثانیه طول می‌کشد که بعد از هر فست‌تراول‌، بازی با آن بافت‌های باکیفیت و جزئیات ریز و درشت محیطش دوباره بارگذاری شود. نکته اینجاست که لودینگ‌های بازی حتی از این هم کوتاه‌تر بودند. به قدری کوتاه که عملا هیچکس نمی‌توانست راهنماهای موجود در صفحات لودینگ را بخواند. برای همین، ساکرپانج به صورت دستی سرعت لود صفحات را پایین آورد تا مخاطب بتواند از راهنمایی‌های سازندگان نیز در جریان مراحل استفاده کند. این مورد واقعا چیزی نیست که بشود در هر بازی اوپن ورلدی پیدا کرد.

بیشتر بخوانید:

• چرا حاضر نیستم دوباره The Last of Us 2 را تجربه کنم؟
• داستان کامل بازی The Last of Us 2
• تحلیل داستان The Last of Us 2
• بررسی بازی The Last of Us Part 2 – سرانجام هیچکس باقی نماند
• داستان کامل بازی Death Stranding
• داستان Ghost of Tsushima چقدر با واقعیت همخوانی دارد؟
• بررسی بازی Ghost of Tsushima – آرامشی در میان طوفان

تماشای ویدیو با بالاترین کیفیت در یوتیوب ویجیاتو